Στο περίπλοκο των υποθέσεων κρύβεται ο πονηρός σκοπός
Στο προηγούμενο άρθρο μου περασμένης εβδομάδας «Η Οπερέτα που εξελίσσεται σε τραγωδία», κατέληγα μ’ ένα απόφθεγμα του Μακιαβέλλι: «Δεν αντιλαμβάνονται, συχνά, οι άνθρωποι, σε μιαν ενέργεια που αρχίζει ευχάριστα γι’ αυτούς, το δηλητήριο της αποτυχίας που κρύβεται στην ενέργειά τους αυτή»1.
Η Ν.Δ. έχασε την περασμένη Κυριακή τους δυο μεγάλους Δήμους Αθήνας και Θεσσαλονίκης, που είχε χρήσει επίσημα κομματικούς υποψήφιους Δημάρχους και κέρδισε μόνο μία περιφέρεια (της Πελοποννήσου), από τις έξι που έγιναν επαναληπτικές εκλογές. Μεταξύ δε αυτών της Ανατ. Μακεδονίας και Θράκης (με τις καταστροφικές πυρκαγιές) και Θεσσαλίας με τις κατακλυσμιαίες βροχές)!
Μια εβδομάδα ήταν αρκετή για να δράσει τη «δηλητήριο» της «ευχάριστης» αρχικής ενέργειας της «μοναρχικής» κομματικοποίησης των τοπικών εκλογών.
Η δήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν πως η Κυριακή αυτή «Δεν ήταν μια ευχάριστη ημέρα για τη Ν.Δ.» Ήταν καταλυτική! (Όχι όμως και καταληκτική…). Υπάρχει περιθώριο επανόρθωσης, αν η φρόνηση καταστείλει τον εγωισμό. Δεν το ελπίζω· το εύχομαι!
Η Αποχή
Χωρίς να προκρίνουμε την αποχή, δεν μπορούμε να την αντιπαρέλθουμε, να την αγνοήσουμε. Ιδιαίτερα, για το τι σηματοδοτεί. Δεν είναι αδιαφορία· είναι αποστροφή!
Αποχή 47,47% την πρώτη Κυριακή, συν τα «λευκά» που είναι ενεργή – συμμετοχική απόρριψη, όχι τόσο των υποψηφίων, αλλά της μεθόδευσης αλλοίωσης2 της δημοκρατικής έκφρασης της λαϊκής βούλησης, συναθροίζουν ένα πλειοψηφικό 50,8%.
Τη δεύτερη Κυριακή η αποχή είναι απογοητευτική· καταλυτική αλλά και ενδεικτική της λαϊκής δυσφορίας, μέχρις αποστροφής των «συνταγών» εκλογικής «μαγειρικής».
– Τί ήταν όλα εκείνα τα σεντόνια ψηφοδελτίων;
– Τί ήταν αυτό το πλήθος των υποψηφίων Συμβούλων, με τη δυνατότητα προσαύξησης κατά 150%; Περίπου 2% των πολιτών «περισσότεροι από 151 χιλιάδες οι υποψήφιοι, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του ΥΠ.ΕΣ., 78 περιφερειακοί συνδυασμοί, 1.222 οι δημοτικοί.
– Τι ήταν όλο αυτό το μπλέξιμο με τις Δημοτικές Ενότητες, τα Τοπικά Συμβούλια, τις ποσοστώσεις;
– Τι ήταν η προαγωγή και μετάλλαξη της σχετικώς πλειοψηφούσας μειοψηφίας σε… πλειοψηφία!
– Τί είναι όλη αυτή η πολυήμερος… αποθήκευση – «φύλαξη» των σάκων με τα ψηφοδέλτια στα δημαρχεία και αλλαχού, όπως πληροφορούμεθα, προτού σταλούν στα Πρωτοδικεία; Έχουν περάσει 10 ημέρες κι ακόμα δεν έχουν δημοσιευθεί τελικά αποτελέσματα ως προς την εκλογιμότητα Συμβούλων, με αρκετές ανατροπές! Αφήνω τα «λάθη» των αλγορίθμων!
Μπορείς άραγε να μην επηρεάζεσαι από τις «αρβύλες» που κυκλοφορούν; Γιατί επί παραδείγματι, δεν έχουμε τελικά αποτελέσματα για την Αντιπεριφέρεια της Ανατολικής Αττικής, όπου ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Γιάννης Σγουρός έρχεται δεύτερος και πόσους τελικά Συμβούλους εκλέγει; Είναι ως εκ τούτου εύλογη η δυσπιστία και οι προσφυγές που ασφαλώς θ’ ακολουθήσουν.
Στο περίπλοκο των υποθέσεων κρύβεται ο πονηρός σκοπός. Ο εύσχημος υποβιβασμός της ουσίας της λαϊκής κυριαρχίας, σε «δημοκρατικό» περίβλημα. Περίβλημα που επικαλύπτει, όπως νομίζουν, την εκτροπή βασικών δημοκρατικών αρχών, σε υποκρυπτόμενη αυταρχική μοναρχία ολιγαρχών.
Τα πράγματα πρέπει να είναι πιο απλά για να μην αμφισβητείται το αποτέλεσμα· να είναι έντιμα! Δηλαδή; Ας κάνουμε κάποιες προτάσεις.
Οι προτάσεις μας
Δεν διεκδικούμε την τελειότητα. Επιδιώκουμε την εντιμότητα· το δημοκρατικό πνεύμα.
– Ο αριθμός των δημοτικών και περιφερειακών Συμβούλων – όπως και των βουλευτών – πρέπει να περιοριστεί τουλάχιστον κατά το ένα τρίτο. Οι βουλευτές, προβλέπεται από το Σύνταγμα να είναι όχι λιγότεροι των διακοσίων και όχι περισσότεροι των τριακοσίων. Από την αρχή καθιερώθηκε με τους εκλογικούς νόμους, στο μέγιστο, 300 βουλευτές!
Ο Αντ. Σαμαράς, όταν ήταν πρόεδρος της «Πολιτικής Άνοιξης», είχε προτείνει το ελάχιστο· 200 βουλευτές. Εμείς, για πρακτικούς λόγους προτείνουμε 210. Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Εξ άλλου στις συνεδριάσεις της Βουλής, λίγες, πολύ λίγες φορές παρίσταται η Ολομέλεια.
Στα περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια σπανίως οι Σύμβουλοι εκφράζουν τη βούλησή τους, τη γνώμη τους και σπανιότερα την επιχειρηματολογία τους. Απλώς ψηφίζουν σύμφωνα με τη «γραμμή» της παράταξής τους. Εκτός Συμβουλίων κάποιοι τακτοποιούν κάποιες υποθέσεις τους, των ιδίων ή και «ημετέρων» και κάποιες φορές φροντίζουν και για τα τοπικά θέματα, θετικά ή και αρνητικά.
Οι Αντιδήμαρχοι επίσης πρέπει να περιοριστούν μέχρι και στο ήμισυ. Δεν είναι δυνατόν να συγκροτούν μικρά «Υπουργικά Συμβούλια». Και να ’χουν βεβαίως πραγματικές αρμοδιότητες. Οι υποψήφιοι όλων των βαθμίδων, πρέπει να είναι ανάλογοι των εκλεγομένων, με ένα συν – πλην 10%.
Έτσι θ’ αποφύγουμε και τα σεντόνια και τα «παρατράγουδα».
Η διάρκεια θητείας πρέπει να επανακαθοριστεί στην τετραετία. Οι δε θητείες των Δημάρχων και Περιφερειαρχών πρέπει να περιοριστούν στις τρεις. Ό,τι είχαν να δώσουν, το έδωσαν. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε επαγγελματίες πολιτικούς, με αρνητική πολλές φορές προσφορά στα κοινά.
Να είναι δε – όπως ορίζει και το Σύνταγμα – οι Βουλευτές «εκπρόσωποι του Έθνους» και όχι «στρατιωτάκια» του αρχηγού του κόμματος και των κομματικών οργάνων. Να «ψηφίζουν κατά συνείδηση» και να ομιλούν κόσμια μεν αλλά ανεξέλεγκτα, όπως ορίζει πάλι το Σύνταγμα. Η δε κομματική πειθαρχία να περιορίζεται στις ιδεολογικές αρχές του κόμματος και στο προεκλογικό πρόγραμμά του, για το οποίο εξ άλλου, υποτίθεται ότι εξελέγησαν. Ο αρχηγός δεν είναι «Ηγεμόνας». Είναι πρώτος μεταξύ ίσων, primus inter pares.
Η διαδικασία καταμέτρησης
Κατά τη διαδικασία, μετά το πέρας της ψηφοφορίας, ο δικαστικός αντιπρόσωπος ανοίγει τους φακέλους, αριθμεί το ψηφοδέλτιο, όπως ήδη γίνεται, το μονογράφει, και ένας της Εφορευτικής Επιτροπής, προτείνω, να το φωτογραφίζει με το κινητό τού δικαστικού Αντιπροσώπου, εφοδιασμένου με κάρτα sim που έχει παραλάβει από το Υπουργείο Εσωτερικών, μαζί με τον διορισμό του και την οποία παραδίδει στο ΥΠ.ΕΣ. για την ηλεκτρονική αποτύπωση και αρχειοθέτηση.
Με τον τρόπο αυτό πιστεύουμε πως θα εξασφαλιστεί η εγκυρότητα, η απλότητα και η τιμιότητα των εκλογών, και θ’ αποφευχθούν οι προστριβές, οι στείρες αντιπαραθέσεις, οι ενστάσεις και οι ταλαιπωρίες και, βέβαια, θα παροπλιστούν οι πονηροί παγαπόντιδες.
Δεν είμαστε τεχνοκράτες· αυτοί είναι για να ρυθμίζουν την καλύτερη λειτουργική εφαρμογή των πολιτικών κατευθύνσεων. Εχω μια πείρα δεκαετιών εκλογικών διαδικασιών και συστημάτων και έχω μελετήσει αρκετά, ώστε να δικαιούμαι να κάνω τις παραπάνω προτάσεις.
Η αναλογική
Η αναλογική εκλογή των υποψηφίων (χωρίς επιθετικό προσδιορισμό, απλή, ενισχυμένη κ.λπ.) είναι το δικαιότερο και δημοκρατικότερο εκλογικό σύστημα κι ας υφίσταται ένα κατευθυνόμενο και μεθοδευμένο «bulling» (μπούλιγκ) από τους αρνητές της δημοκρατίας και εραστές των προσωπείων, και των παραλλαγών με δημοκρατικοφανείς επικαλύψεις για την εξασφάλιση της δημοκρατικής δήθεν νομιμότητας. Είναι οι εραστές και ερευνητές νέων συνταγών της (εκλογο)μαγειρικής! Εδώ κρύβεται το «δηλητήριο».
―――――――――
1. Ν. Μακιαβέλλι: «Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ», εκδ. ''Σκαραβαίος'', κεφ. 13.
2. Αλλοίωση: σήψη, μετατροπή προς το χειρότερο, παραμόρφωση, εκτροπή.
