Τελικά είμαστε Αμερικανάκια;
γράφει ο Κώστας Βενετσάνος
Ο Ναπολέων, ο Μακιαβέλλι, ο Μπρεζίνσκι το είχαν προαναγγείλει!
- «Οι «φιλελεύθερες» ιδέες κ.λπ., που κολακεύουν τους ιδεολόγους, είναι δικές μου ανακαλύψεις». Ναπολέων Βοναπάρτης1
- «Απόφοιτοι αμερικανικών Πανεπιστημίων βρίσκονται σχεδόν σε κάθε κυβέρνηση σε όλες τις Ηπείρους». Μπρεζίνσκι4
Κάποια πράγματα λέγονται εύκολα, ως αυτονόητα, ως πλανώμενα στην περιρρέουσα κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Όμως δεν είναι πάντα ταυτόσημα με την πραγματικότητα και συνήθως, δεν τεκμηριώνονται επαρκώς ή και καθόλου.
Μένουμε στην «αρβύλα», κι αυτή μπορεί να κάνει λάθος. Αυτά γενικά. Πάμε τώρα στα ειδικά: Νέος Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης εκλέχτηκε ο Στέφανος Κασσελάκης: Αμερικανοτραφής από την εφηβεία του – όπως τα είπαμε – σπουδαγμένος σε αμερικανικό πανεπιστήμιο, υπάλληλος της γνωστής χρηματο-πιστωτικής τράπεζας Goldman Sachs, εφοπλιστής, δραστήριος μπίζνεσμαν αρθρογράφος του «Εθνικού Κήρυκα» της Νέας Υόρκης και διαπρύσιος, φλογερός υποστηρικτής του Κυρ. Μητσοτάκη στις εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ., το 2015. Άρτι εισαγόμενος προ 6μήνου, προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ και εντάχθηκε από τον Τσίπρα στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, τον Μάιο του 2023, χωρίς να εκλεγεί βουλευτής. Εκλέχτηκε όμως όμως όπως προείπαμε Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπερακοντίζοντας παλαιά στελέχη με κάποιες περγαμηνές και αξιόλογη πολιτική κομματική προβολή, με μοναδική διάκριση πως είναι εισαγόμενος και γκέι.
Επιπλέον, δεν έχει εκτελέσει τη στρατιωτική του θητεία. Είναι όμως επίδοξος πρωθυπουργός της Ελλάδος!!
Ά, πρωθυπουργός της «αριστεράς». Όπως μάλιστα την οραματίζεται κατά τα λεγόμενά του, κάτι «σαν το κόμμα των δημοκρατικών της Αμερικής»!
Μήπως είναι «αρβύλα» αυτά που λέω και βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα;
Ιδού η τεκμηρίωση δια στόματος, γραφίδας ακριβέστερα, ενός εκ των πλέον διαπρεπών Αμερικανών διπλωματών και εγκύρων πηγών, που διετέλεσε επί 10ετίες Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ. Ο Μπρεζίνσκι λοιπόν, μας λέει ευθαρσώς – ή μάλλον ευθρασώς – τα εξής αποκαλυπτικά:
«…Η αμερικανική παγκόσμια ισχύς ασκείται μέσα από ένα παγκόσμιο σύστημα ιδιαίτερου αμερικανικού σχεδιασμού…»2!
(Ξαναδιαβάστε το απόσπασμα).
Και συνεχίζει παρακάτω: «…παρόμοια (το εν λόγω αμερικανικό σύστημα) στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην έμμεση άσκηση επιρροής σε εξαρτημένες ξένες ελίτ…»3
(απομνημονεύστε το απόσπασμα)
Και ακολούθως: «Όλα αυτά ενισχύονται από τη μαζική, αλλά άυλη επίπτωση της αμερικανικής κυριαρχίας στις παγκόσμιες επικοινωνίες, στη λαϊκή ψυχαγωγία (μουσική, τηλεοπτικές παραγωγές κινηματογραφικές ταινίες κ.λπ.) και στη μαζική κουλτούρα…».
Κι αμέσως μετά: «Η πολιτισμική κυριαρχία υπήρξε υποτιμημένη πλευρά της παγκόσμιας ισχύος της Αμερικής (…). Η μαζική κουλτούρα της Αμερικής, άσχετα απ’ τις αισθητικές της αξίες, ελκύει σαν μαγνήτης, ιδιαίτερα την παγκόσμια νεολαία…».
Κι αμέσως παρακάτω ολοκληρώνει το ενδιαφέρον μας και την προσοχή μας, για το θέμα που μας απασχολεί: «…μισό εκατομμύριο περίπου ξένοι φοιτητές συγκεντρώνονται στις ΗΠΑ και πολλοί από τους ικανότερους δεν επιστρέφουν ποτέ στην πατρίδα τους.
Απόφοιτοι αμερικανικών πανεπιστημίων βρίσκονται σχεδόν σε κάθε κυβέρνηση σε όλες τις ηπείρους»4.
Χρειάζεται μήπως κι άλλη τεκμηρίωση για το «εισαγόμενος» - απεσταλμένος αμερικανοτραφής;
Ίσως η υπενθύμιση πως κι ο Μητσοτάκης κι ο Παπανδρέου (ΓΑΠ) και ο Σαμαράς και σωρεία άλλων διαπρεπών που μας κυβέρνησαν και μας κατέστρεψαν και μας κατέστησαν «υποτελείς και φόρου υποτελείς» (οι όροι είναι του Μπρεζίνσκι) σπούδασαν στο Αμερικάνικο Κολέγιο, στο Χάρβαρντ και σ’ άλλα παρεμφερή εκπαιδευτικά ιδρύματα, που «θέλουμε» να τους επιτρέψουμε να λειτουργήσουν και στην πατρίδα μας (παραβιάζοντας ή αναθεωρώντας το Σύνταγμα).
Μας κάνουν ή δεν μας κάνουν «αμερικανάκια;» Καμαρώστε μας: Θα μας καμάρωνε άραγε και ο Ισοκράτης στον «Πανηγυρικό» του, για τον 100ή Ολυμπιάδα;
«Η πόλη μας (η Αθήνα και με διασταλτική έννοια η Ελλάς) ξεπέρασε τόσο πολύ τους άλλους ανθρώπους, στη σκέψη και στο λόγο, ώστε οι μαθητές της έγιναν δάσκαλοι των άλλων και έκανε το όνομα των Ελλήνων να χρησιμοποιείται όχι τόσο ως προς τον προσδιορισμό της καταγωγής, αλλά του καλλιεργημένου πνεύματος…».5
Κι ακόμα, μέσα σ’ όλα τα μεγαλειώδη, «…Δεν υπάρχει κανένα πατροπαράδοτο που να επιτρέπει να διοικούν οι άποικοι τούς αυτόχθονες, οι ευεργετημένοι τους ευεργέτες τους και οι ικέτες τους ευσπλάχνως αποδέκτες τους».6
Αλλά πιο πολύ μένω κατάπληκτος για τη «γενική» αποδοχή του «εισαγόμενου» αμέτοχου κοινωνικών και πατριωτικών αγώνων, από τους ψηφοφόρους του και τους αποδέκτες της «δημοκρατικής» υπερισχύσεως των επήλυδων (εισαγόμενων) έναντι των αυτοχθόνων· του μη μετέχοντος μέχρι τώρα των κοινών (αχρείου, κατά Θουκυδίδη) έναντι των μετεχόντων (χρησίμων).
Και τα τελευταία ίχνη αξιοκρατίας εξαφανίστηκαν ξεδιάντροπα, χάριν ψευδεπίγραφων δημοκρατικών διαδικασιών. Αυτής της δημοκρατίας δυτικού σύγχρονου τύπου για την οποία καμαρώνουν και κομπορρημονούν τα εξαπτέρυγα της επίπλαστης αμερικανοσαξονικής δημοκρατίας, ώστε διαπρεπείς διπλωμάτες, όπως ο Robert Cooper – πρώην Γεν. Διευθυντής του Γραφείου Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Κομισιόν της Ε.Ε. και ο Μπρεζίνσκι να ισχυρίζονται ότι «… ο μεγαλύτερος ατομικισμός στην οικονομική συμπεριφορά αναγνωρίζεται ως αναγκαίο συμπλήρωμα της οικονομικής επιτυχίας (...) και η έμφαση την οποία δίνει η Αμερική στην πολιτική δημοκρατία και στην οικονομική ανάπτυξη εκφράζεται σ’ ένα απλό ιδεολογικό μήνυμα που απευθύνεται σε πολλούς…».
Δηλαδή η δημοκρατία της ψηφοφορίας είναι το επίχρισμα και ο ατομικισμός στην οικονομική πλεονεξία, η ουσία. Όσο για την «πολιτική δημοκρατία» και την ελευθερία, είναι εκείνο που διατυπώνει κυνικότερα ο Ναπολέων Βοναπάρτης: «Μίλα τους (στο λαό) για ελευθερία και δημοκρατία, κάνε τους ακόμα και να επαναστατήσουν γι’ αυτές, για να τους κάνεις υποτελείς»!
―――――――――――――――
1. Ν. Μακιαβέλλι:
2. ZBIGNIEW BRZEZINSKI: «Η Μεγάλη Σκακιέρα», εκδ. Λιβάνη, κεφ. «Ηγεμονία νέου τύπου», σελ. 53.
3. Ως άνω, σελ. 55
4. Ως άνω, σελ. 55-56 κ.ε.
5. ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: «ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ», εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, σελ. 55
6. Ως άνω, σελ. 60 (63 στ.).
