Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• εθνικές εκλογές
• αποτελέσματα εκλογών
• πολιτικά κόμματα
• Λαός

Aναγκαίο να θυμηθούμε μερικές πρόσφατες, σχετικά, «λαϊκές ετυμηγορίες»!

Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου, από τότε που απέκτησα το εκλογικό μου δικαίωμα, πριν πολλές δεκαετίες, που ΔΕΝ ψήφισα.

Δεν αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι, όπως κι άλλες φορές, για να λάβω μέρος κι εγώ – ένα κατ’ εξοχήν «πολιτικό ζώον» - σ’ αυτήν την φάρσοτραγωδία, όπου ο «κυρίαρχος» λαός αποφασίζει πώς κι από ποιους θα κυβερνηθεί η πατρίδα μας υπεύθυνα, έντιμα, περίτεχνα και ικανά, αδέσμευτα, δημοκρατικά(!)

Το αποτέλεσμα των εκλογών δικαίωσε την απόφασή μου.

Ένας λαός που δεν έχει εκπαιδευτεί να σκέπτεται πολιτικά και δεν έχει προσπαθήσει να το κάνει μόνος του – αυτοδίδακτος - …«αποφάσισε» κατευθυνόμενος από τα κρατικά και κυρίως από κάποια ιδιωτικά συστημικά «κανάλια», για το μέλλον της πατρίδας μας, για το μέλλον του λαού μας, των παιδιών μας, εμάς των ιδίων!

Συνηθίζεται – και όπως αντιλαμβάνεσθε, δεν ακολουθώ αυτή την «ευγενική» συνήθεια – να λέγεται από τους πολιτικούς όλους, κερδισμένους και χαμένους, πως η λαϊκή ετυμηγορία είναι «σεβαστή», και τέτοια. Καθαρή υποκρισία, τουλάχιστον των ηττημένων· αλλά τι να κάνουν;

Κι όταν και οι «νικητές» πολλές φορές μετανοούν – οι «κοψοχέριδες» – πράγμα που συμβαίνει συχνότατα, πάλι είναι «σεβαστή» η πρώτη τους επιλογή;

Μήπως είναι αναγκαίο να θυμηθούμε μερικές πρόσφατες, σχετικά, «λαϊκές ετυμηγορίες»;

Ψήφισε ο λαός το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, μετά το θάνατο του Ανδρέα και τον ξαναψήφισε επιβραβεύοντάς τον για το κραχ του Χρηματιστηρίου κι άλλα σκάνδαλα, και μετά, αναγνωρίζοντας προφανώς το λάθος του, ψήφισε τη «Νέα Δημοκρατία» του Κώστα Καραμανλή, κι έπειτα, αφού του έδωσε και δεύτερη ευκαιρία, τον απέρριψε, επιστρέφοντας το 2009 θριαμβευτικά στο ΠΑΣΟΚ του γόνου Παπανδρέου, του Γιωργάκη – γιατί «λεφτά υπάρχουν» τόσα, που σε λίγους μήνες μας έβαλε στο καθεστώς της υποτέλειας των μνημονίων, παραδίδοντας αμαχητί και την κυριαρχία της χώρας, «για να τη σώσει!!!!»

Ακολούθησε μια επαναστατική αφύπνιση του λαού με τις «πλατείες», προεξάρχουσας της πλατείας «Συντάγματος», που οι πολιτικοί μας το είχαν κουρελιάσει, για να τιθασευθεί ακολούθως ανεχόμενος την παράνομη συνταγματικά κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» Λουκά Παπαδήμου, του 2ου μνημονίου και ακολούθως να επιλέξει, ο λαός, τη συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ (Σαμαρά – Βενιζέλου), δύο κομμάτων που είχε κατ’ επανάληψη προκρίνει μετά σημαιών και καραμουζών και απορρίψει ακολούθως μετά βδελυγμίας (σιχαμάρα)!

Θαυμάστε λαϊκή… ευθυκρισία!!!

Δοξάστε δημοκρατική «ηγεσία»!

Μα, θα μου πείτε, «εσύ κι εμείς είμαστε ο λαός». Ναι, αλλά υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, όπως και τα συγγνωστά λάθη.

Καλό θα είναι όμως να θυμόμαστε καμμιά φορά και τους αρχαίους μας προγόνους, που μας «ταΐζουν» ακόμη με τον τουρισμό και ανεπαισθήτως, πνευματικά, με τη σοφία τους:

«Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού», έλεγαν.

Για το πολλαπλώς εξαμαρτείν και μεταπηδείν, τι να πεις; Αυτό δεν είναι λαός· είναι το μπαλάκι του πινγκ-πονγκ! Θαυμάστε μας.

Για να μην αδικήσουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ, να θυμηθούμε και την ανατροπή του 2015 που ο λαός απέρριψε τη «σταθερότητα» της υποτέλειας που εξασφάλιζε η κυβέρνηση Σαμαρά της Ν.Δ., για να επιλέξει την «περιπέτεια» της κυβέρνησης «πρώτη φορά αριστερά» - με ολίγον δεξιά – με την ελπίδα κάποιας αλλαγής.

Βάσιμη ελπίδα, στηριγμένη στους μακρόχρονους αγώνες της αριστεράς, σ’ ένα πρόγραμμα συγκρατημένο, λογικό και εφικτό και σ’ έναν ηγέτη νέο, ελκυστικό, δυναμικό που είχε ήδη καταφέρει ν’ αναλάβει την ηγεσία ενός μικρού κόμματος κι από «κόμμα διαμαρτυρίας» του 4%, να το ανεβάσει σε κόμμα εξουσίας, την οποία και ανέλαβε με τη στήριξη του 36,5% των ψηφισάντων τον Ιανουάριο του ’15.

Ο Τσίπρας συγκέντρωνε όλες αυτές τις θετικές προϋποθέσεις αλλά του έλειπε η πείρα, η γνώση και κυρίως η τόλμη να κάνει πράξη όσα εφικτά υποσχέθηκε στο λαό, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη και τη στήριξή του. Και το χειρότερο υπέκυψε στις εσωτερικές πιέσεις της Ν.Δ., του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ.ά. «ρεαλιστών» ευρωπαϊστών και ανέτρεψε το δημοψήφισμα του 62% με τον 3ο ενδοτικό μνημόνιο.

Και, αλήθεια, πότε ήταν «σεβαστός» ο λαός και η ετυμηγορία του, τον Ιούλιο του ’15 που έλεγε ΟΧΙ στο 3ο μνημόνιο και στην υποτέλεια, στις αξιώσεις των Βρυξελλών, ή μετά δύο μήνες με την επανεκλογή του μνημονιακού πλέον Τσίπρα και την περιφρόνηση των συνεπών, ασυμβίβαστων και ανιδιοτελών στελεχών (Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνη, Βαρουφάκη κ.ά.);

Μ’ έχει μπερδέψει αυτός ο λαός, που άλλοτε τον θαυμάζω και άλλοτε τον οικτίρω.

Και καταλήγουμε στην όλως πρόσφατη επιβράβευση της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Μιας αυταρχικής και αλαζονικής διακυβέρνησης συγκεντρωτισμού, ευνοιοκρατίας, σκανδάλων, καταπίεσης, αυθαιρεσίας, των εξωφρενικών παρακολουθήσεων και της συσκότισης, των βάναυσων πλειστηριασμών, προστίμων και της καταπίεσης, των «λιστών» επιδοτήσεων και των ληστών των κοινωνικών αγαθών… της ενέργειας και του νερού!

Μια κυβέρνηση της εγκληματικής τραγωδίας των Τεμπών. Αυτήν επιβράβευσε ο λαός με 40,79%(!) ενισχύοντας μάλιστα το ποσοστό της κατά μία ποσοστιαία μονάδα! Μένω κατάπληκτος.

Στις Σέρρες μάλιστα, που επανεξελέγη θριαμβευτικά ο Κώστας Καραμανλής των Τεμπών, η Ν.Δ. έλαβε το 47%!

Ο ίδιος ο πρ. Υπουργός Μεταφορών, πολιτικά υπεύθυνος για την τραγωδία των Τεμπών, (να θυμηθούμε πώς είχε απαντήσει σε ερώτηση για την ασφάλεια των τρένων σε βουλευτή) πήρε την πρωτιά με 18.000 ψήφους. Δοξάστε τον!

Θαυμάστε λαό! Προσβολή των νεκρών. Προσβολή των συγγενών, προσβολή των φίλων, των συμφοιτητών. Προσβολή του πλέον ευαίσθητου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας.

Και ο Γ. Κατρούγκαλος, για κάτι επουσιώδες που του ξέφυγε και παρερμηνεύτηκε, «τιμωρήθηκε» από τους ψηφοφόρους του κόμματός του λαμβάνοντας μόνο 2.504 σταυρούς - αν και είχε παραιτηθεί - ενώ το 2019 είχε λάβει 16.689.

Αυτή είναι η διαφορά ευαισθησίας ανάμεσα σε ψηφοφόρους της Δεξιάς και της Αριστεράς.

Πώς να σεβαστώ αυτό το λαό;