Απαιτείται από τον ελληνικό λαό να πληροφορηθεί το πανελλήνιο:
1ον Ποιά ήταν η ύποπτη αιτία της «νόμιμης» (νομότυπης ορθότερα) παρακολούθησης.
2ον Ποιός το ζήτησε και με ποια βάσιμα στοιχεία το ζήτησε
3ον Ποιά ήταν τ’ αποτελέσματα, τα πορίσματα της παρακολούθησης και
4ον αν ήταν αναίτια η «επισύνδεση», ως προς τα «εθνικά θέματα» ή τυχόν του κοινού Ποινικού Δικαίου, ποιες ήσαν ή θα είναι οι συνέπειες για τον καταγγέλοντα – αιτούντα την παρακολούθηση και για τον εισαγγελέα που νομιμοποίησε τον «κοριό».
Ο Κρέοντας, η Αντιγόνη και ο Μητσοτάκης
Έχω καιρό να επικοινωνήσω μαζί σας, αγαπητοί αναγνώστες της «ΕΒΔΟΜΗΣ», λόγω εργασιοδιακοπών (όπως λέμε αγροτοτουρισμός).
Χαλαρώσαμε υποτίθεται, αν και η σκληρή καθημερινότητα δεν σ’ αφήνει.
Μ’ όλα ταύτα, θα προσπαθήσω αυτή τη φορά να είμαι απλός και…χαλαρός, χωρίς περίσκεπτες αναλύσεις και τεκμηριώσεις.
Οποιος αμφισβητήσει τις θέσεις μου, ας τις ανατρέψει με επιχειρήματα ή ας μου ζητήσει τεκμηρίωση.
(Τα στοιχεία μου τα άντλησα από τις ειδήσεις της ΕΡΤ κυρίως, και από το «ΒΗΜΑ της Κυριακής», 7 Αυγούστου και «Καθημερινής» 13-14.8.22. Όλα δηλαδή κυβερνητικές πηγές ή προσκείμενες).
Όπως αντιλαμβάνεστε αναφέρομαι στο μέγα σκάνδαλο των υποκλοπών από την Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών (της ΕΥΠ) που υπάγεται κατευθείαν στον Πρωθυπουργό και μάλιστα κατ’ επιλογήν του ίδιου του Κυρ. Μητσοτάκη.
Αυτός επέλεξε, επέβαλε και διόρισε αρχηγό της Ε.Υ.Π. τον Π. Κοντολέοντος, τροποποιώντας και τον σχετικό νόμο, ώστε να συμπίπτουν τα προσόντα του, αυτός διόρισε τον ανιψιό του Γρ. Δημητριάδη, διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου!
Παρένθετη Σημείωση: Σε ιδιωτική συζήτηση προ δεκαετιών, με πρώτο μου εξάδελφο κατέκρινα τον Ανδρέα Παπανδρέου γιατί είχε διορίσει στενό συγγενικό του πρόσωπο διοικητή κρατικού Οργανισμού.
- Έλα, μωρέ Κώστα, μου αντέτεινε ο εξάδελφός μου, αν ήσουν εσύ πρωθυπουργός, δεν θα μ’ έκανες Υπουργό Πολιτισμού; (εξασκούσε σχετικό επάγγελμα με υπευθυνότητα).
- Όχι· του απάντησα κοφτά.
- Όχι; Διερωτήθη έκπληκτος.
- Γιατί;
- Γιατί δεν κάνεις και διότι αντιτίθεμαι στην οικογενειοκρατία και το φαβοριτισμό.
Κλείνω τη σημείωση κι ας με συγχωρήσουν οι συγγενείς και φίλοι. Εξάλλου, δεν είμαι …πρωθυπουργός. Κι αν ήμουνα, που ξέρεις…!
Ή μήπως γι’ αυτό δεν είμαι, ούτε δήμαρχος;
Πάμε στον Μητσοτάκη που έβγαλε σοβαροφανές και βαρύγδουπο διάγγελμα με …γενναιότητα ζητώντας «συγνώμη» από τον Ανδρουλάκη, λέγοντας ανενδοίαστα εξ’ αντικειμένου, ψέματα, ότι αν εγνώριζε δεν θα επέτρεπε την … «νόμιμη επισύνδεση». (Ετσι βαφτίζουμε τώρα τους κοριούς της ΚΥΠ, που άλλαξε όνομα χάριν …ευφημισμού και από κρατική – που είναι, αν δεν είναι υπερκρατική – μετονομάστηκε σε «εθνική», που δεν είναι.
(Να μάθουμε ελληνικά και ορολογία πολιτικών επιστημών. Άλλο κράτος, και άλλο «έθνος». Κι όχι ν’ ακούω δημοσιογράφους πρώτης επισκεψιμότητας τηλεοπτικών σταθμών να λένε, «οι πάτερ», «των πάτερ», «το πάτερ»… έ, έ, έ, αν χάσουμε τη γλώσσα μας, χάνουμε και την εθνική μας υπόσταση).
Άκλητο, μονογενές και …μονοκατάληκτο, ο «πατήρ»;
Για να μείνουμε όμως στον Μητσοτάκη, πρέπει ν’ ανατρέξω στα ανύποπτα μαθητικά μου χρόνια, στο οκτατάξιο Γυμνάσιο Γλυφάδας. «Αρχαία» μας δίδασκε ο Γυμνασιάρχης – ένας ολύμπιος επιβλητικός ωραίος τύπος. Βαρύτητα έδινε στις νοηματικές και χαρακτηρολογικές αναλύσεις.
- Χαρακτηρολογική ανάλυση του Κρέοντα, λοιπόν, που αυθαίρετα θεσμοθετεί ενάντια στους φυσικούς, ή θεϊκούς, αν θέλετε, νόμους και αναγάγει τη νομιμοφροσύνη σ’ αυτούς τους αυθαίρετους θετούς νόμους, ως αρετή του κοινωνικού βίου των πολιτών.
(ε, και στην εποχή μας συμβαίνουν αυτά, μόνο που τώρα δεν λέμε «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», αλλά «συνταγματικότατα και δημοκρατικότατα» ψηφίζονται από διατεταγμένους κυβερνητικούς βουλευτές της εκάστοτε κυβερνήσεως). Κλείνει η παρένθεση, πάλι.
Όλοι οι μαθητές και μαθήτριες της 8ης, κατακεραυνώσαμε την αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό, την έπαρση και την αλαζονεία του Κρέοντα, υπεραμυνόμενοι της Αντιγόνης που αντιστάθηκε με αυτοθυσία και γενναιότητα, σεβόμενη και τηρώντας τους άγραφους φυσικούς, ηθικούς νόμους.
- Για καθίστε, βρε παιδιά, μήπως είστε πολύ αυστηροί και δεν λαμβάνετε υπ’ όψιν σας, ότι ο Κρέων, με την αυστηρότητά του αυτή θέλησε να δείξει, έστω καθ’ υπερβολή, ότι πρέπει να τηρούμε τους νόμους της πατρίδος; Είπε ο Γυμνασιάρχης και συνέχισε. Αν δηλαδή μιαν ημέρα η Βλ. (και ανέφερε το όνομα της καλύτερης μαθήτριας) έλθει χωρίς να έχει μελετήσει να την μηδενίσω και να καλέσω τον κηδεμόνα της;
Σήκωσα το χέρι μου και μου δόθηκε ο λόγος:
- Αν έλθει ένας καλός μαθητής ή η Βλ… αδιάβαστη, δεν πρέπει να σταθείτε τόσο αυστηρός. Αν όμως έλθετε εσείς;
- - Θα με πετάξετε έξω, ανταπάντησε μειδιών ο Γυμνασιάρχης.
- Και τούτο, συνέχισα, γιατί το σφάλμα ενός απλού πολίτη αποβαίνει εις βάρος ενός, δύο· ενός μικρού αριθμού ατόμων της κοινωνίας. Ενώ το λάθος, το σφάλμα ή άγνοια και η αβελτηρία του ηγεμόνος, ακόμη κι αν δεν έχει κακή πρόθεση, αποβαίνει εις βάρος του συνόλου της κοινωνίας και για τούτο και η κρίση πρέπει να είναι αυστηρότερη και η ποινή βαρύτερη. Το ολιγότερο, «τον πετάμε έξω»!
Επικρότησε τη γνώμη μου, προσθέτοντας κάποια ελαφρυντικά για τον Μητσοτάκη… για τον Κρέοντα ήθελα να πω.
Και κλείνω σοβαρότατα, χωρίς τη σοβαροφάνεια της …γραβάτας: Εάν παρακολουθείτε για «λόγους εθνικής ασφάλειας» ένας πολίτης, ένας δημοσιογράφος ή ένας Ευρωβουλευτής και υποψήφιος αρχηγός κόμματος (διότι η επισύνδεση επισυνέβη εκείνη την εποχή) απαιτείται να πληροφορηθεί το πανελλήνιο,
1ον Ποιά ήταν η ύποπτη αιτία της «νόμιμης» (νομότυπης ορθότερα) παρακολούθησης.
2ον Ποιός το ζήτησε και με ποια βάσιμα στοιχεία το ζήτησε
3ον Ποιά ήταν τ’ αποτελέσματα, τα πορίσματα της παρακολούθησης και
4ον αν ήταν αναίτια η «επισύνδεση», ως προς τα «εθνικά θέματα» ή τυχόν του κοινού Ποινικού Δικαίου, ποιες ήσαν ή θα είναι οι συνέπειες για τον καταγγέλοντα – αιτούντα την παρακολούθηση και για τον εισαγγελέα που νομιμοποίησε τον «κοριό».
Και τούτο γιατί δεν πρόκειται για παράνομο …παρκάρισμα, αλλά για εγκληματική ενέργεια κατά της όποιας δημοκρατίας μας.
«Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει». Αγάθων
