Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• δρόμοι
• κακοκαιρία
• ευθύνες
• πρωθυπουργός
• κυβέρνηση

 «...Ζητώ μια προσωπική και ειλικρινή συγγνώμη. Υπήρξαν αστοχίες και ανεπάρκειες και πρέπει να διορθωθούν...»

Όσο η ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις διευρύνεται αλληλοκαλύπτεται ή μεταφέρεται, τόσο μειώνεται η ευθύνη εκείνων που ευθύνονται, τυπικά και πραγματικά για συγκεκριμένο γεγονός.

Είτε πρόκειται για την πρόσφατη χιονοθύελλα, τους εγκλωβισμούς και την ταλαιπωρία χιλιάδων ανθρώπων, την αποστέρηση της ηλεκτρικής ενέργειας λόγω βλαβών και τις απαράδεκτες καθυστερήσεις αποκατάστασης, είτε για τις καταστροφικές πυρκαγιές του περσινού καλοκαιριού, στην Εύβοια, στην Αττική, στην Ηλεία κ.λπ. είτε για σεισμούς και για πλημμύρες, είτε...

Θα μείωνα την ευθύνη της παρούσας κυβέρνησης αν ισχυριζόμουν πως για το «μπάχαλο» που παρατηρείται στις εν λόγω περιπτώσεις, η ευθύνη βαρύνει τον πολιτικό κόσμο και τ’ ανώτερα διοικητικά κλιμάκια, διαχρονικά, εδώ και σχεδόν διακόσια χρόνια κι όχι μόνον την παρούσα κυβέρνηση.

Θα ευχαριστούσα έτσι τους οπαδούς του Κυρ. Μητσοτάκη και θα δυσαρεστούσα αντιστοίχως τους αντίπαλούς του.

Ας με συγχωρέσουν οι αγαπητοί αναγνώστες μας, αλλά δεν γράφω για να ευχαριστήσω ή δυσαρεστήσω κάποιους – συνηθέστερα την εξουσία – αλλά για να διερευνήσω την αλήθεια, εκφράζοντας την προσωπική μου γνώμη, μετά από πολύ μελέτη, εμπειρία και ενδελεχή ανάλυση των δεδομένων.

Πάντως δύο τουλάχιστον, προσωπικές συγγνώμες του πρωθυπουργού, για «αδυναμίες» που έγιναν “αστοχίες” και «ανεπάρκειες», πάει πολύ για να τις αποδεχθώ. Διότι, όπως λέει ο Λαός, «από τότε που βγήκε το συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο»!

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται διαδικασία τεκμηρίωσης για τη διαχρονική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας και τα διοικητικά κλιμάκια, για δυο σχεδόν αιώνες. Θα απαιτούσε εξ άλλου την έκταση ενός πολυσέλιδου βιβλίου, ακόμη και μόνο για τις μεγάλες στιγμές.

Μόνο τυφλοί οπαδοί της μιας ή της άλλης ή της παράλλης παράταξης, προσκολλημένοι κομματικά κάπως σαν τα στρείδια, θα ισχυρίζονταν πως όλα τα κακά τα κάνουν οι άλλοι και τα καλά οι «δικοί τους»!

Αιτία της ανευθυνότητας η δειλία, η κοινωνική οκνηρία (ωχαδερφισμός) – ζαμανφουτισμός – αδιαφορία), η άγνοια, η ανικανότητα, η αποκοινωνικοποίηση του ατόμου, ο ατομισμός, η απέχθεια ανάληψης ευθυνών, πρωτοβουλίας, ασχέτως πιθανών συνεπειών. Κι όμως...

«Ν’ αγαπάς την ευθύνη!

Να λες, εγώ, εγώ μονάχος μου

Θα σώσω τον κόσμο.

Αν χαθεί, εγώ θα φταίω»¹

Όπως έλεγε ο κουζουλός Κρης Νίκος Καζαντζάκης.

Εδώ επικεντρώνονται οι διαχρονικές ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας και των διοικητικών κλιμακίων σ’ όλο το ύψος της πυραμίδας. Εδώ και οι ατομικές και κοινωνικές ευθύνες των πολιτών, που δεν «έκαναν έτσι», μ’ ένα φτυάρι, με μια σκούπα να καθαρίσουν το πεζοδρόμιό τους από το χιόνι, προτού παγώσει. Εδώ και οι λίγες – και γι’ αυτό διακεκριμένες κι ελπιδοφόρες πρωτοβουλίες πολιτών, αστυνομικών εθελοντών, στρατιωτών.

Εδώ, ΔΕΝ πείθει η συγγνώμη και η ανάληψη πολιτικής ευθύνης – την οποία ούτως ή άλλως έχει ως Πρωθυπουργός της χώρας ο Κυρ. Μητσοτάκης. – Ποιος «υπεύθυνος παραγωγής» ή αποθήκης χωρίς την ύπαρξη ή τη χρήση πυροσβεστήρων, ή των αναγκαίων προληπτικών μέτρων θα γλίτωνε τη θέση του με μια «ειλικρινή συγγνώμη» σε μια μεγάλη εταιρεία; ποιός Σαμουράι δεν θα ’κανε χαρακίρι;

Ποιος πολίτης γλιτώνει το πρόστιμο της εφορίας, της τροχαίας, της πολεοδομίας με μια ... «ειλικρινή συγγνώμη;» Και μάλιστα υποτροπιάζουσας κατ’ επανάληψη!

Αλλά είπε και κάτι άλλο ο Πρωθυπουργός με τον οποίο δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω εν προκειμένω: «Υπάρχουν σαφέστατες ευθύνες στον παραχωρησιούχο...»

Έως εδώ. Ως εδώ, γιατί η συνέχεια περί «υφιστάμενης νομοθεσίας, αλλά και των όρων που περιλαμβάνονται στις σχετικές συμβάσεις...» με βάζουν σε ανησυχία. Κι εκείνα τα δύο χιλιάρικα ανά εγκλωβισμένο αυτοκίνητο, με βάζουν σε υποψίες. Να τη βγάλει απαλά η «Αττική οδός Α.Ε.» με 4-5 εκατομμύρια, ενώ βγάζει πάνω από 500 εκατομ. ευρώ το χρόνο!

Αν έχει προσφέρει κάτι η εποχή του διαφωτισμού στην ανθρωπότητα – και σίγουρα έχει προσφέρει - τότε σίγουρα είναι αυτό:

• Ποτέ μην πιστεύετε οτιδήποτε σας λέει η Κυβέρνηση.
• Πάντα ν’ αμφισβητείτε ό,τι κάνει ή δεν κάνει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση
• Πάντα να ψάχνετε για απώτερα κίνητρα και πάντα να ρωτάτε, ν’ αναρωτιέστε cui bono (για ποιον είναι το όφελος). Ποιός επωφελείται;

Κάθε φορά που μια πολιτική elit προωθεί μιαν ατζέντα, αυτή καταφεύγει σε σκληρά μέτρα, εκβιασμούς και χειραγώγηση, για να πάρει αυτό που θέλει (κοίτα και κορωναϊό).

Αλλά μια και έχουμε φύγει από την εποχή του «διαφωτισμού» - που μερικοί την επικαλούνται απλώς ως άλλοθι – ας επανέλθουμε στη σκληρή εποχή μας: Στην εποχή του σκοταδισμού, του αποπροσανατολισμού, της εικονικής πραγματικότητας και του κοινωνικού αντικατοπτρισμού^{2 της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, της αποκοινωνικοποίησης της ατόμου και της μετάλλαξής του σε απρόσωπη μασκοφορούσα μονάδα ιδιώτη (idiot).}

Το ιδεολόγημα της «θεοποίησης» της ιδιωτικής αξιοσύνης αποκαλύφθηκε. Είναι ξεκάθαρος κοινωνικός δαρβινισμός που υποβιβάζει τον άνθρωπο, το έλλογο ον, το κοινωνικό και πολιτικό ον, σε κτήνος, σε βάρβαρο. Ότι καταφέρνει ο ιδιώτης το καταφέρνει προς όφελος του εαυτού του και εις βάρος της κοινωνίας.

Ο Freedman πέθανε! Το μόνο που έμεινε από τη θεωρία του είναι η οικονομική καταστροφή που επέφερε από τη 10ετία του 1970 και που εκδηλώθηκε το 2007 κ.ε, οι πόλεμοι, οι εργαστηριακές πανεπιδημίες, το πισωγύρισμα στο μεσαίωνα και στον γερμανικό ρεβανσισμό.

Αυτό δεν σημαίνει μεταπήδηση στην απρόσωπη «μάζα». Ένα καλό πρώτο στάδιο είναι να επανέλθουμε στο επιτυχημένο μοντέλο των δεκαετιών του 1930 έως 1970 στην οικονομική και κοινωνική οργάνωση της δύσης, του Άγγλου Τζον Κέινς· της εφαρμοσμένης επιτυχώς θεωρίας του κρατικού παρεμβατισμού, την οποία εφήρμοσε και στη χώρα μας ο ιδρυτής του κυβερνώντος κόμματος της Ν.Δ. Κων/νος Καραμανλής, που «κατηγορήθηκε μάλιστα από κάποιους «δικούς του» για... σοσιαλμανία!

ΝΑ ΚΗΡΥΧΘΕΙ ΕΚΠΤΩΤΗ

Κλείνω πρακτικά, γιατί το θέμα είναι μεγάλο και ξεφεύγει της παρούσης. Το θέμα μας είναι η Αττική Οδός Α.Ε., οι ευθύνες και η συγγνώμες.

Αν θέλει ο Μητσοτάκης η συγγνώμη του να εκληφθεί ως ειλικρινής, να κάνει ότι θα έκανε και ο ιδρυτής τού κόμματος του οποίου ηγείται.

Να μη μεθοδεύσει την πρόσκαιρη πτώση της εταιρείας «στα μαλακά», αλλά, να την κηρύξει άμεσα έκπτωτη!

Θα επανέλθουμε όμως για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους:

Άλλα πράγματα είναι του κράτους, ως οργανωμένος φορέας της κοινωνίας, και άλλα του ιδιωτικού τομέα.

Δεν κάνει το κράτος τον καφετζή, τον ξενοδόχο ή τον βιομήχανο.

Δεν επιτρέπεις στον ιδιώτη να καταλύσει επί της ουσίας το κράτος κάνοντας το δικαστή, τον αστυνόμο ή τον... πρωθυπουργό.

Αν το κράτος είναι ανίκανο να λειτουργήσει τους οδικούς άξονες, γιατί να του έχω εμπιστοσύνη να διαχειριστεί την ασφάλεια και εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, την οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ευημερία των πολιτών; Γιατί;

1. Ν. Καζαντζάκης: Ασκητική.

2. Ο όρος είναι δικός μου και αναφέρεται στην ψευδαίσθηση της «δημοκρατίας», της ηλεκτρονικά εποπτευόμενης «ελευθερίας».