Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• εθνικά θέματα
• υπογεννητικότητα

Στο κύριο άρθρο της περασμένης εβδομάδας, συγκλονισμένος από τα πρόσφατα στατιστικά στοιχεία υπογεννητικότητας, σε σύγκριση μάλιστα, με λίγο παλαιότερα, παρέθεσα τις απόψεις μου κάπως χύδην, (ατακτοποίητα), πιεζόμενος από τον άτεγκτο χρόνο.

Στο παρόν θα τα εμπλουτίσουμε και θα καταβάλουμε προσπάθεια να τα βάλουμε σε κάποια τάξη.

Για να συνδεθούμε να θυμίσω τα συνταρακτικά στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.) για την περασμένη δεκαετία της κρίσης και ιδιαίτερα του έτους 2020, όσον αφορά τις γεννήσεις και τους θανάτους. (Και δεν επιβάρυνε ιδιαίτερα ο κορωναϊός, που αριθμούσε γύρω στις 5000 θύματα).

2020: Θάνατοι 132.000, Γεννήσεις 85 χιλιάδες!

Δηλαδή 65% περισσότεροι θάνατοι, από τις γεννήσεις!

Για να κατανοήσουμε καλύτερα το πρόβλημα, χωρίς να πελαγοδρομήσουμε στους αναλυτικούς αριθμούς, ας ρίξουμε μια ματιά στα τελευταία 50 χρόνια, ανατρέχοντας στους αριθμούς ανά δεκαετία αθροιστικά, αρχίζοντας από το 1971.

• Το 1971 είχαμε πληθυσμό 8.8768.641, με αύξηση από το 1961 μόνο 380 χιλιάδες.

• Τη 10ετία 1971-1980 παρατηρήθηκε μια αλματώδης αύξηση 978 χιλιάδων, 2,5 φορές επάνω, σε σχέση με την προηγούμενη ταραχώδη δεκαετία, και ο πληθυσμός πλησιάζει τα 10 εκατομμύρια.

• Το 1981 - 1990 η αύξηση κατέγραψε κάμψη, πέφτοντας στις 520 χιλιάδες, και ο πληθυσμός φτάνει τα 10,3 εκατομμύρια (θέλει ανάλυση αυτή η πτώση, που δεν είναι του παρόντος, με αύξηση του βιοτικού επιπέδου και είσοδό μας στην Ε.Ε.).

• Τη δεκαετία 1991 - 2000, με κυβέρνηση Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Σημίτη παρουσιάζεται η πρώτη μεγάλη κάμψη, με τις γεννήσεις να υπερβαίνουν τους θανάτους μόνο κατά 14.000. (θάνατοι 1,007 εκατομμύρια γεννήσεις 1,021 εκατομμύρια Το καμπανάκι βάρεσε, αλλά οι ηγέτες μας δεν το άκουσαν, τυρβάζοντες περί άλλων. Πληθυσμός χονδρικά στάσιμος· 10,4 εκατομμύρια.

• Δεκαετία 2001 – 2010: θάνατοι 1,063 εκατομμύρια, γεννήσεις κάτι παραπάνω, 1,098! Το «καμπανάκι» έγινε «κουδούνα», αλλά το μυαλό τους ήταν στις εκλογές και στις εσωκομματικές ανακατατάξεις!

Να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η κατά 35.000 μικρή αύξηση των γεννήσεων είναι πλασματική – στατιστική, γιατί το ένα εκατομμύριο και πλέον μετανάστες, με τις πολλές γεννήσεις, λόγω θρησκεύματος και κουλτούρας και επιπλέον λόγω της ηλικιακής συνθέσεως και κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου, συμμετέχουν αναλογικά πολύ περισσότερο στις γεννήσεις, παρά στους θανάτους. Οι μετανάστες είναι νέοι άνθρωποι· όχι γέροι. Άρα πεθαίνουν λίγοι, γεννιούνται πολλοί!

Μη μου ζητάτε να σχολιάσω το ανόητο «επιχείρημα» ότι με τους μετανάστες θα επιλύσουμε το δημογραφικό πρόβλημα. Αυτό γίνεται με σταδιακή αφομοίωση πληθυσμού και μάλιστα, επιδεκτικού αφομοίωσης λόγω σχετικής πολιτισμικής συγγένειας.

Και κλείνω με τη 10ετία της Οικονομικής κρίσης, και της εκρήξεως των μεταναστευτικών εισροών (εισβολών), και εκροών μορφωμένων και καταρτισμένων νέων Ελλήνων προς την λοιπή Ευρώπη· υπολογίζονται γύρω στις 500.000!

• 2011 – 2020: Θάνατοι 1,196 εκατομ., γεννήσεις 919 χιλιάδες. Μείωση του πληθυσμού εξ αυτού του λόγου κατά 277 χιλιάδες. Πληθυσμός μαζί με τους πολυεθνικής συνθέσεως μετανάστες και πρόσφυγες, 10,7 εκατομμύρια. Να μας... χαιρόμαστε! Είμαστε διπλάσιοι από ότι στην κλασική αρχαιότητα, όταν ο πληθυσμός της γης έχει πολλαπλασιαστεί επί 41 φορές· εμείς αρκούμαστε στο επί 2. Και πρέπει βέβαια αυτός ο πληθυσμιακός όγκος των 7,8 δις κατοίκων του πλανήτη να μειωθεί! της Γης· όχι της Ελλάδος. Της Ελλάδος είναι αναγκαίο ν’ αυξηθεί τουλάχιστον κατά 50%.

• Το 2020 χτύπησε δυνατά την καμπάνα: 132.000 θάνατοι, και μόνο 85.000 γεννήσεις.

Βέβαιη γήρανση του πληθυσμού. Πάνω από ένας στους πέντε Έλληνες, είναι άνω των 65 ετών, και κοντά στις 400.000, άνω των 85 ετών. Κίνδυνος – θάνατος! Μας ευχαριστεί η επιμήκυνση της ζωής! Μας προβληματίζει όμως η φθίνουσα ανανέωση.

Ας προσπαθήσουμε τέλος να δούμε αναλυτικά τις κύριες αιτίες, που απλά τις είχαμε παραθέσει επιγραμματικά:

Οι αιτίες – τι φταίει

Ας δούμε συνοπτικά τους κοινωνικο-οικονομικούς και πολιτισμικούς λόγους – αιτίες, που συνέβαλαν στην αναστροφή των δημογραφικών τάσεων

• Η μείωση των θρησκευτικών επιρροών ιδιαίτερα στην πιστή τήρηση των εντολών – και των παραδόσεων.

Οι προφυλάξεις, για την αποφυγή των συλλήψεων, η διακοπτόμενη συνουσία, ήταν αμαρτία! Βαρύτατο αμάρτημα ήταν και είναι η διακοπή της κύησης. Σκοπός της συνεύρεσης (δεν λέω σκόπιμα «συνουσία») ήταν η τεκνοποιΐα. Σε παρόμοιες κατευθύνσεις διατηρούνταν και οι παραδόσεις και οι κοινωνικές παραδοχές. (Στο σημείο αυτό δεν επεκτείνομαι γιατί αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο, και θα ξέφευγε από το σκοπό της παρούσας απόπειρας ανάλυσης των αιτίων που συμβάλλουν στην αρνητική πορεία της δημογραφικής εξέλιξης στην πατρίδα μας. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες αιτίες).

• Δεύτερη βασική αιτία που συνέβαλε στη δραστική μείωση των γεννήσεων είναι η αλλαγή της κοινωνικο-οικονομικής συνθέσεως του πληθυσμού, ιδιαίτερα, από τη στιγμή της ένταξής μας στην Ε.Ο.Κ. (Ε.Ε.) και συγκεκριμένα στην περαιτέρω αύξηση της αστικοποίησης και της αντίστοιχης μείωσης του αγροτικού πληθυσμού. Το 1971 ο αγροτικός πληθυσμός ήταν 35,2% του συνολικού πληθυσμού. Το 1981 ήταν 30,3%. Το 2001, το αντίστοιχο ποσοστό, είχε μειωθεί στο 27,2 και το 2050 θα είναι κάτω από 10%!¹.

Τι σχέση έχει αυτό με τις γεννήσεις; Θα πρέπει να θεωρηθεί αυτονόητο, αλλά και από τα στατιστικά στοιχεία και από την κοινωνική επιστήμη, και από την πείρα πολλών από εμάς συνάγεται αβίαστα πως λόγω των κοινωνικών αντιλήψεων και των φυσικών και κοινωνικών συνθηκών όλα μαζί εναρμονίζονται στη μεγαλύτερη γεννητικότητα και στον αναπαραγωγικό πλούτο.

• Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει κατά την αστικοποίηση του πληθυσμού και τον αστικό τρόπο ζωής, στο εργασιακό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο.
• Ο οικονομικός παράγοντας και το βιοτικό επίπεδο του ζευγαριού, παίζει καθοριστικό ρόλο στην αναπαραγωγική διαδικασία – λαμβανομένων υπ’ όψιν και των άλλων παραγόντων.

Επιγραμματικά: Ανεργία – επισφαλείς εργασίες – Απασχόληση και των δύο του ζεύγους, πολλές φορές σε πλέον της μιας εργασίας, για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών – Αυξημένες ανάγκες και δαπάνες για κάθε παιδί, ιδίως μετά την ηλικία των 5 ετών: ξένες γλώσσες, αθλήματα και λοιπές ασχολίες, ενδυματολογικές απαιτήσεις, ηλεκτρονικά παιχνίδια κ.λπ., φροντιστήρια τα μεγαλύτερα, μετακινήσεις με συνοδεία, σπουδές, συνηθέστατα στο εξωτερικό, «για μια καλύτερη ζωή»... στο εξωτερικό. Δηλαδή – κι αυτό θ’ αποτελέσει αντικείμενο ιδιαίτερης ανάλυσης – το ελληνικό δημόσιο και οι γονείς ξοδεύονται από την ώρα που θα γεννηθεί, και λίγο πριν, για να παράξουν ένα «έξυπνο αυτο-κίνητο» - και το επιτυγχάνουν για να το «δωρίσουν» ακολούθως στη Γερμανία κι αλλαχού, οι οποίοι θα καταβάλλουν μόνο τα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας, ενώ απολαμβάνουν όλη την παραγωγικότητα της ζωντανής μηχανής που κατασκευάσαμε με θυσίες και αίμα εμείς!

Τόσο σπουδαίοι οικονομολόγοι, - κάποιοι, κάποιους τους ονομάζουν “στουρνάρια”, που σπούδασαν στο “London School of economics” ή στο Harvard!

• Παραλείπω ν’ αναλύσω παραπέρα τον συμπληρωματικό ρόλο που παίζει στις δυνατότητες και στις συνήθειες τόσο η βελτίωση των όρων ζωής, όσο και η επιδείνωση, καθώς και η αποδυνάμωση ή και ο εκφυλισμός του θεσμού της οικογένειας.

Θεωρώ επίσης πολύ σημαντικό το ρόλο της αποκοινωνικοποίησης των πολιτών και την όλο και βαθύτερη ιδιότευσή τους.

Για κάθε μία απ’ αυτές τις αιτίες μείωσης της γεννητικότητας και ιδιαίτερα με την αποκοινωνικοποίηση και ιδιότευση του ατόμου, θ’ ασχοληθούμε εν καιρώ αναλυτικά.

1. Β. Κοτζαμάνης – Ε. Ανδρουλάκης: «Οι Δημογραφικές εξελίξεις στην Νεώτερη Ελλάδα».

Κώστας Βενετσάνος