Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• ιστορία
• Γερμανοί
• Ε.Ε.
• Τουρκία,

Για να θυμούνται οι παλιοί και διαβασμένοι και να φρονιματίζονται οι (νεο)Έλληνες

 «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του»  Λαϊκή παροιμία

O καύσωνας και η ραστώνη των διακοπών στο αέραντο γαλάζιο του Αιγαίου δεν επιτρέπουν πολλά και παραγωγικά περιθώρια, στο συνήθη “οίστρο” της αρθρογραφίας μου. Γι’ αυτό ας αναδιφήσουμε καλύτερα τα πλούσια εδάφη της ιστορίας. Ας ανασκαλίσουμε τους “αγρούς” της, για να δούμε τι “φρούτα” μας επιφυλάσσει. Γιατί η ιστορία διδάσκει, φωτίζει!

Φωτίζει τα μυαλά και το μέλλον για κείνους που ξέρουν και θέλουν ν’ ανάψουν τους “φάρους” της.

Οι Γερμανοί, οι σημερινοί μας “εταίροι” στην Ευρωπαϊκη Ενωση (Ε.Ε.), δεν παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στη διαπλοκή της ελληνικής ιστορίας. Τον 3ο - 4ο αιώνα και μετά ορέχτηκαν το πλούτο μας και τις ομορφιές μας. Είναι γνωστές οι καταστροφές, οι σφαγές και οι λεηλασίες που προκάλεσαν οι Βησιγότθοι (οι αρχαίοι δυτικογερμανοί) με τον Αλάριχο και λοιπούς, σ’ όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο - Κόριθνο, Σπάρτη...

Μα και στα νεότερα χρόνια, τη λυσσασμένη αντίδραση που συνάντησε ο Ιωάννης Καπποδίστριας, στο Συνέδριο της Βιένης (1815), στο ζήτημα της αναγέννησης της Ελλάδος, από τον Αυστριακό Μέτερνιχ.

Πιο κοντά ακόμη, στις αρχές του περασμένου αιώνα και στη Μικρασιακή καταστροφή από τους σύγχρονους Γερμανούς, που δεν μας τα’χουνε μάθει καλά, για λόγους... “τρίχες” (συγγνώμην)!

 Για του λόγου το αληθές και για το ρόλο των Γερμανών στον ξεριζωμό των Ελλήνων, από τη Μικρά Ασία - τόπους ανάπτυξης του ελληνισμού και του ελληνικού πνευματος, για πάνω από 3000 χρόνια, δανείζομαι ένα γλαφυρότατο απόσπασμα, από το ιστορικό μυθιστόρημα «Ματωμένα χώματα»1, της Διδώς Σωτηρίου. Θα ’λεγα, με την ευκαιρία, πως τούτο το βιβλίο είναι ένα αληθινό ιστόρημα, με μυθιστορηματική πλοκή και εξαίσια λογοτεχνική απόδοση.

Να τι λέει ο αφηγητής, για τους ...φίλους και εταίρους μας Γερμανούς (τα πραγματικά ελεύθερα και φωτισμένα πνεύματα της διανόησης, εξαιρούνται, για όλα τα κράτη και τις φυλές). Ιδού:

«... Ο γιος του Σεϊτάνογλου, ο Τίμος, γύρισε, θυμούμαι, τούτη την εποχή από τη Μέση Ανατολή.

– Κακά μαντάτα σου φέρνω, πατέρα, είπε. Οι Τούρκοι παράγιναν μουφλούζηδες. Τους τρώνε τ’ αφτιά ένα σωρό πράχτορες, Γερμανοί, Ταλιάνοι, Φράγκοι. Στο Μπεϋρούτ αντάμωσα το Μουρήμπεη και μου δώσε ένα φυλλάδιο που κυκλοφόρησε στη Μέση Ανατολή.

Διάβασε να δεις τι γράφει (...)

...Αν πενούμε και υποφέρουμε μεις οι Τούρκοι - έγραφε το φυλλάδιο - αιτία είναι οι γκαούρηδες που στα χέρια τους κρατούνε τον πλούτο μας και το εμπόριό μας. Ως πότε όμως θ’ ανεχόμαστε την εκμετάλλευση και τις προκλήσεις τους; Μποϋκοτάρετε τα προϊόντα τους. Σταματήστε κάθε δοσοληψία μαζί τους. Τι τη θέλετε τη φιλία τους; Ποιό τ’ όφελος να συναδελφώνεσθε και να τους προσφέρετε με τόση ειλικρίνεια την αγάπη και τον πλούτο μας...

Έγραφε πολλά κείνη η φυλλάδα (...).

– Ξέρεις ποιος κυκλοφόρησε το άτιμο αυτό γραφτό σ’ ολόκληρη την Ανατολή;

– Οι Νεότουρκοι, ποιος άλλος; (...)

– Μην κουράζεσαι άδικα και ψάχνεις (ποιος το΄γραψε). Θα σου πώ εγώ: Η Ντόιτσε Παλαιστίνιεν Μπανκ! Μάλιστα, η Γερμανική Τράπεζα της Παλαιστίνης το κυκλοφόρησε. Κατάλαβες τώρα;

Και παρακάτω: Αφέντης τώρα στη Μικρασία δεν ήταν μόνο ο Τούρκος, ήταν κι ο Γερμανός.

Ο Γερμανός ήταν ο νους κι ο Τούρκος το χέρι. Ο ένας σκάρωνε τα σκέδια κι ο άλλος τα εκτελούσε. Στη Σμύρνη κόπιασε ένας Γερμανός πασάς, στεγνός κι άκαρδος, με την πρωσική στολή και το σουλούπι του κατακτητή. Λίμαν φον Στάντερς τον λέγανε. Ο μητροπολίτης της Σμύρνης, ο Χρυσόστομος συμβούλευε: “Ν’ απολυμαίνετε το στόμα σας σαν τον ονομάζετε...” Δεν είχε έλεος και οίκτο τούτος ο κακός δαίμονας της Μικρασίας. [...].

Πολύ πριν κηρυχτεί ο πόλεμος, είχαν μπουκάρει σ’ όλη τη χώρα Γερμανοί “ειδικοί”, για να μελετήσουνε την κατάσταση: Εμπορευόμενοι, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, αρχαιολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, οικονομολόγοι, γιατροί, ιεροκήρυκες, εκπαιδευτικοί! Ψαχούλευαν να μάθουνε τα μύχια της καρδιάς μας· το παρελθόν και το παρόν μας, τις σχέσεις μας με τους Τούρκους, τις ικανότητές μας, τις περιουσίες και τα πόστα μας. Κι η σούμα που βγάλαν από τις έρευνες και τις στατιστικές δεν τους άρεσε. Κάτι σαν παραπανήσιοι πέφταμε μεις οι Ρωμιοί και οι Αρμεναίοι. Πολλά οφίκια κρατούσαμε, κι είχαμε - λέει - το διάολο μέσα μας. Σε πρωτοΰπνι βρισκόταν ακόμα η Τουρκιά! Ραχάτευαν οι μπέηδες κι αφήνανε τους ραγιάδες να κάνουν κουμάντο και να’ναι ο νους της Μκρασίας. Με μια λέξη οι Ρωμιοί, καθώς και οι Αρμεναί, ήταν σοβαρό εμπόδιο για το γερμανικό νιτερέσο κι έπρεπε όπως - όπως να παραμεριστούνε.

Ήμαστε ένας δημιουργικός κεφάτος λαός και γινήκαμε ξαφνικά ένα παθητικό στα τεφτέρια των ξένων, που έπρεπε μονοκοντυλιάς να σβηστεί. Και το σβήσιμό μας δεν έγινε μ’αθώα μολυμβδοκόντυλα και γομολάστιχες έγινε μ’ αναρρίθμητα εγκλήματα. Τ’ αρχίσανε οι Λίμαν φον Στάντερς και τα ξεκεφάλωσαν οι φίλοι και προστάτες μας της Αντάντ!

Πρόβες θηριωδίας είχανε γίνει πρν κηρυχτεί ο πόλεμος του ’14 στις Φώκιες, στ’ Αϊβαλί κι αλλού. Μα έτσι και βγήκε η Τουρκία στο πλευρό της Γερμανίας, άρχισε συστηματικό ξεκλήρισμα του ελληνικού στοιχείου που κατοικούσε στα παράλια. Διαταγή είχε δοθεί, μέσα σε ώρες οι χριστιανοί να ξεσηκώνονται, να παίρνουν τις οικογένιεές τους και να πορεύονται για το εσωτερικό της Τουρκιάς. Ρουθούνι ρωμαίικο δεν έπρεπε να μείνει στα παράλια!»

Τα ξέρουν τα ξεφτέρια μας αυτά; Τα έχουν χωνέψει ή μπας και νομίζουν πως τώρα άλλαξαν οι ...”εταίροι” μας.

Η στάση τους απέναντι στον Ερντογάν και την Τουρκία, μάλλον την παροιμία με το λύκο θυμίζει.

Αυτά δεν τα παραθέτουμε ούτε για διάκριση και ρατσισμό, ούτε για δημιουργία μίσους. Τα γράφουμε γιατί κάποια μοιάζουν με τα σημερινά. Και η ιστορία κάνει κύκλους, γι’ αυτό πρέπει να έχουμε γνώση, τα μάτια και τ’ αυτιά ανοιχτά για να ξυπνάμε.

―――

1. Διδώ Σωτηρίου: “Ματωμένα Χωματα”, εκδ. Κέδρος, σελ. 67, 68, 86, 87, 88.