γράφει ο: Kώστας Βενετσάνος

 

Βαθαίνει ο αυταρχισμός του Δημοσίου και αποθρασύνεται απροκάλυπτα πλέον, με εγκύκλιο – γνωμοδότηση – απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

Απαγορεύει στους δημοσίους υπαλλήλους να καταθέσουν ως μάρτυρες υπέρ των αντιδίκων του Δημοσίου!

Αλλά τι αποκαλείται ΔΗΜΟΣΙΟ; Το «κοινόν», αυτό που ανήκει ή υπάρχει χάριν της εξυπηρέτησης του «Δήμου», του λαού, του κοινωνικού συνόλου δηλαδή.

Τον οργανωμένο και συντεταγμένο λαό. (Όχι τη συνάθροιση ατόμων, το στίφος).

Βέβαια διάφοροι νόμοι, όπως και ιδιαίτερα ο πιο πρόσφατος, τον Αύγουστο του 20191 περιορίζουν το εύρος του δημοσίου, στις «δημόσιες αρχές», στις «ανεξάρτητες και ρυθμιστικές και διοικητικές αρχές» κ.λπ. Δηλαδή στις «αρχές» και... στα υποκοριστικά τους!

Τουτέστιν στα υποσύνολα του κοινωνικού συνόλου. Στις «αρχές», απ’ τη μια και στους «υπήκοους» των αρχών, απ’ την άλλη. Και μετά μιλάμε για «αξίες» και για «δημοκρατία»!

Η διαφορά μεταξύ απόλυτης μοναρχίας, τύπου Λουδοβίκου ΙΔ΄(“car fais mon plaisir” – γιατί έτσι μου γουστάρει) είναι ότι τότε λεγότανε και γραφότανε απροκάλυπτα, ενώ στην democrassi δυτικού τύπου λέγεται και θεσμοθετείται παραλλαγμένη – καμουφλαρισμένη με «νομιμότητα», αφού επιτάσσονται (αποφασίζονται και διατάσσονται) από εκλεγμένους «εκπροσώπους» του «κυρίαρχου» λαού!

Αλλά, γιατί πήγα τόσο μακριά, στον ...Λουδοβίκο; Πιο σύγχρονα αυταρχικά καθεστώτα, κάθε αποχρώσεως και διαβαθμίσεως, ελάχιστα διαφοροποιούνται επί της ουσίας, από τα λεγόμενα «δημοκρατικά».

Τα μεν πρώτα επιβάλλονται ξεκάθαρα, απροκάλυπτα, τα δε δεύτερα, μεταμφιεσμένα, μασκαρεμένα με δημοκρατική προσωπίδα και αμφίεση. Τα μεν αυταρχικά επιβάλλονται κυνικά, ωμά – ενίοτε πράγματι χάριν του δημοσίου- κοινού συμφέροντος, τα δε «δημοκρατικά», υποκριτικά, απατηλά χάριν αλλότριων ή μερίδας συμφερόντων συχνά, και για αυτοπροστασία, καταργεί ή μειώνει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη, ισότητα των πολιτών.

ΠολυΝομοθετεί δε και ερμηνεύει και εφαρμόζει τους «νόμους του» περίπλοκα και αμφίσημα και περίτεχνα (έτσι μαγειρεμένα), ώστε άλλο να φαίνεται κι άλλο να είναι, ή να γίνεται.

Αλλά ας γυρίσουμε στην εν αρχή μνημονευθείσα γνωμοδότηση - απόφαση - εντολή του «Νομικού Συμβουλίου του Κράτους», με θέμα:

«Εξέταση Υπαλλήλων ως μαρτύρων σε δίκες με διάδικο το ελληνικό Δημόσιο».

Λέει λοιπόν το έγγραφο, που αποστέλλει η Νομική Σύμβουλος του Κράτους, στο Υπουργείο «Μετανάστευσης και ασύλου», στους προϊσταμένους των Υπηρεσιών του Υπουργείου: «...επειδή έχει παρατηρηθεί η πρόθεση δικηγόρων των αντιδίκων να ζητούν...» από υπαλλήλους των δημοσίων υπηρεσιών να καταθέσουν κ.λπ. (παντιοτρόπως), «προς απόδειξη των ισχυρισμών τους, παρακαλούνται οι προϊστάμενοι των Υπηρεσιών των Υπουργείου, προς διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου, να ενημερώσουν...» τους υπαλλήλους τους, (...) ότι η ένορκη κατάθεση υπέρ των αντιδίκων και εις βάρος του ελληνικού Δημοσίου, σε δίκες με διάδικο το Ελληνικό Δημόσιο, συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα και ποινικό αδίκημα. (Πού το στηρίζει αλήθεια, γιατί δεν το τεκμηρώνει· δεν αναφέρεται στον πειθαρχικό Κώδικα των Δημοσίων Υπαλλήλων, ούτε σε διάταξη του Ποινικού Κώδικα ή άλλου νόμου. Κι ένα ερώτημα).

nomiko symvoulioΚαι συνεχίζει το έγγραφο και κατ’ αντιστροφή: «... η ένορκη κατάθεση Υπαλλήλων των Υπηρεσιών του Υπουργείου είναι δυνατή (δεν λέει «υποχρεωτική») μόνο προς επίρρωση των ισχυρισμών του ελληνικού Δημοσίου (...) και κατόπιν συνεννοήσεως με τον αρμόδιο χειριστή της υπόθεσης»(!) 1/6/2021 (ψηφιακή υπογραφή).

Θέε και κύριε! Ή μήπως Αλλάχ, για να καλύψουμε και τους πρόσφυγες και μέτοικους εξ Ανατολών και Αφρικής.

Καταλάβατε τι λέει το παραπάνω έγγραφο; (ρητορικό το ερώτημα, για τους αναγνώστες μου).

Μάρτυρας δηλαδή δεν είναι εκείνος που καταθέτει ενόρκως ή ανομοτί, ή με τον λόγο της τιμής του, την αλήθεια, όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, και υποχρεούται προς τούτο και από τους νόμους και ως υπεύθυνος πολίτης χάριν της απόδοσης της δικαιοσύνης, αλλά εκείνος που θα στρεβλομαρτυρήσει διατεταγμένα και κατευθυνόμενα, πιθανόν ψευδώς, χάριν του “συμφέροντος” ποίου «δημοσίου;», των υπηρεσιών; Των προϊσταμένων των υπηρεσιών; Των πολιτικών προϊσταμένων; - Υπουργών κ.λπ., Περιφερειαρχών, Δημάρχων κ.λπ.

Εάν αυτό λέγεται «κράτος Δικαίου» πρέπει ν’ αρχίσουν να ψάχνονται οι Δημοσιολόγοι, οι Συνταγματολόγοι, οι Νομικοί σύμπαντες: Δικαστικοί, καθηγητές, δικηγόροι... αλήθεια, οι δικηγορικοί Σύλλογοι αντέδρασαν; Θ’ αντιδράσουν;

Θ’ αντιδράσουν οι πολιτικοί, οι κοινωνιολόγοι, οι πολιτειολόγοι, οι γλωσσολόγοι, έστω;

Κι αν δεν αντιδράσουν, τι φταίει; Όχι, βέβαια, η γνώση. Μήπως το θάρρος; Η αβελτηρία, η ραστώνη, το βόλεμα; Τί;

Μάλλον εγώ και οι τυχόν όμοιοί μου που αιθεροβατούμε, ως φαίνεται και δεν προσγειωνόμαστε, προσκυνούμε, σερνόμαστε χάριν της ευημερίας μας, της ευτελούς ασφαλείας μας και αισχράς, ποταπής επιβίωσής μας.

-Εμβολιαστήκατε;
-Το τελευταίο, τι σχέση έχει;
-Έχει· αλλά δεν είναι του παρόντος.

1. Νόμος 4624/2019, άρθρο 4 όρισμός: «Για τους σκοπούς του παρόντος, νοείται: «Δημόσιος φορέας, οι δημόσιες αρχές, οι ανεξάρτητες και ρυθμισικές διοικητικές αρχές, τα Ν.Π.Δ.Δ., οι ΟΤΑ (...) κ.λπ.

Kώστας Βενετσάνος

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 167 guests και κανένα μέλος