Λέω στον πρόλογο του «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλλι που έχω εκδόσει: «...ο “Ηγεμόνας” αποτελεί έναν χρήσιμο οδηγό για όσους επιθυμούν να διατηρήσουν ή να κατακτήσουν κάποιαν ηγεμονία (...) αλλά θεωρώ απαραίτητη μια διευκρίνιση: Όλες οι “συνταγές” θέλουν προσαρμογή στον τόπο, στο χρόνο, στις περιστάσεις, στους ανθρώπους»!

Αυτή την τελευταία επισήμανση – προτροπή ορισμένοι δεν την έλαβαν υπόψη τους κι εφαρμόζουν στην εποχή μας μεθόδους της εποχής του αδίστακτου αμοραλιστή Αγαθοκλή του Τσιτσιλιάνου (Σικελού) ή του Ολιβερότου από το Φέρμο, της εποχής του Καίσαρα Βοργία (1.501)1!...

Και δεν ομιλώ “γενικά και αόριστα”. Ομιλώ μεν γενικά, αλλά την αφορμή μού την έδωσε και πάλι «προχθές», συγκεκριμένος καλός μαθητής των κακών παραδειγμάτων του «Ηγεμόνα», ο Δήμαρχος της ...τρίπολης των Β!

Εν ολίγοις, λοιπόν, στο Δημοτικό Συμβούλιο της 15.6.20, του Δήμου Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης, ο Δήμαρχος, με μιαν ιδιαίτερη ομολογουμένως δεξιοτεχνία, συνεπικουρούντων και ειδικών επίλεκτων συνεργατών του, κατάφερε(;) να παρουσιάσει ως «μεγάλη του επιτυχία»(!) την ολέθρια θεσμική ανατροπή προαιώνιων παραδοχών ως φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, με την παράδοσή τους, για 20 ακόμη χρόνια στα βουλημικά ιδιωτικά συμφέροντα, θυσία στην ακόρεστη «θεά της αγοράς»!!!

Kαι εξηγούμαι, ομιλών όχι μόνον ως αρθρογράφος – σχολιαστής,

αλλά και ως αυτοδιοικητικός πρώην Αντιδήμαρχος της Βούλας (ο πρώτος), με αρμοδιότητα εκπροσώπησης του Δήμου και δημοτικού Συμβούλου, Προέδρου της Νομικής Επιτροπής, που χειρίστηκα μεταξύ άλλων και το υπό συζήτηση θέμα της εκτάσεως του παράλιου πρώην Κάμπινγκ Βούλας, στο Α’ αλίπεδο, εφαπτόμενο του ΠΙΚΠΑ.

Η έκταση αυτή εζητήθηκε τον πρώτο επί δημαρχίας Αντώνη Φαμέλη, από τον ΕΟΤ, για τους ...special Olympics και για πέντε χρόνια.

Εγώ αρνήθηκα· ο Φαμέλης απεδέχθη, καλοπίστως πεισθείς περί των... αγαθών προθέσεων του ΕΟΤ και της πολιτικής του ηγεσίας. Η συνήθης τακτική των εκπροσώπων του δημοσίου – δηλαδή της δημόσιας εξουσίας και των ιδιωτικών συμφερόντων, χάριν προφανώς, ιδιοτελών σκοπών. Η πολιτική του αείμνηστου Κώστα Βουτσά... «βρε, χώνω εγώ την κεφάλα μου».

Έτσι, επί επόμενης δημαρχίας, τα 5 χρόνια έγιναν 20 ή 30, αν θυμάμαι καλά - γιατί αυτή τη στιγμή βρίσκομαι μακριά από το αρχείο μου – και ξεκίνησαν τότε αγώνες μεγάλοι, όλου του παραλιακού μετώπου, μετά την ίδρυση και της Εταιρείας Τουριστικών Ακινήτων (ΕΤΑ Α.Ε.), όπου ο ...εκσυγχρονιστής Σημίτης την εισήγαγε με νόμο στη Χρηματιστήριο. Νόμο που είχε καταψηφίσει και η Ν.Δ. – πλην Κώστα Μητσοτάκη – και που είχε αδρανοποιήσει η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή.

Μεγάλο αρωγό στις προσπάθειές μου εκείνες είχα τον Αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατίας Μιχ. Δεκλερή και στην αρθρογραφία του στην ΕΒΔΟΜΗ και στις γνωμοδοτήσεις του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος (που παρεπιπτόντως ειρωνεύθηκε προχθές ο δήμαρχος!), και στην μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση που ακολούθησε, παρουσία δεκάδων βουλευτών όλου του πολιτικού φάσματος, με αποτέλεσμα την οριακή υπερψήφιση του Νόμου Σημίτη και τη γενική παραδοχή ή και επικαιροποίηση του αξιώματος του Ρωμαϊκού – Βυζαντινού Δικαίου, πως οι παραλίες είναι res nulus, res omnium (πράγμα κανενός, πράγμα όλων) κοινόκτητο και κοινόχρηστο και επομένως, εκτός συναλλαγής! Μη εμπορεύσιμο.

Ο δήμαρχος λοιπόν τώρα, των ΒΒΒ κομπορημονών, με επίμονο αίτημά του που εξέπληξε ακόμη και την ΕΤΑΔ (Εταιρεία Τουριστικών Ακινήτων Δημοσίου) κατάφερε(!) και παρατείνει για άλλα 20 χρόνια την εκχώρηση της παραλίας και μάλιστα με πλήρη κάλυψη, στα ιδιωτικά συμφέροντα, χάριν της «ανάπτυξης» κι επειδή θα εισπράττει 100 χιλιάρικα παραπάνω, από τα οποία βέβαια τα μισά θα δίνει στην ΕΤΑΔ.

Θαυμάστε τον(!) που κατάφερε να ρίξει τους προβολείς του ενδιαφέροντος του Συμβουλίου, όχι στην καρδιά του θέματος, στο ότι οι παραλίες, η θάλασσα, ο αέρας, ο ήλιος, το νερό είναι αναφαίρετα κοινά αγαθά, αναγνωριζόμενα από το «φυσικό δίκαιο», αλλά και τον «θεϊκό νόμο (Αγιος Αυγουστίνος), αλλά σε κάποιες χιλιάδες ευρώπουλα που θα μας «ευγνωμονούν» τα παιδιά μας, όταν εμείς... (ακολουθεί black χιούμορ του Δημάρχου της ...αξιοποίησης και των ιδιαίτερων επιχειρηματικών επιδιώξεων της ...ανάπτυξης!

Κουβέντες του δήθεν!

«Δήθεν» που εκθέτουν πρόσωπα, θεσμούς, αξίες. Δήθεν, που εκθέτουν και τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την Δημοκρατία.

Και τους πολιτικούς και τους πολίτες.

«Δήθεν» που εκκολάπτουν εκτροπές.


1. Ν. Μακιαβέλλι: ¨Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ», εκδ. ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ, 2017, κεφ. 8, σελ. 165 κ.ε.

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 183 guests και κανένα μέλος