«Όλα τα δυσμενή μέτρα πρέπει να παίρνονται διαμιάς και να κρατούν λιγότερο, για να ενοχλούν και λιγότερο»1
                                                                                                                     Ν. Μακαβέλλι

 

Ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο σημερινός Πρωθυπουργός, όταν είχε προσκληθεί στην παρουσίαση του βιβλίου «Ο Ηγεμόνας» του Ν. Μακιαβέλλι (12/2018) σε αίθουσα κοντά στη Βουλή, δεν παρέστη ως βουλευτής τότε, «λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων», όπως μας ενημέρωσαν ευγενώς απ’ το γραφείο του. Κρίμα.

Αν είχε έρθει, ή κάποιος του το είχε προσφέρει με την προτροπή να το διαβάσει - να το μελετήσει - θα είχε λάβει τα ενδεδειγμένα σκληρά μέτρα δυό – τρεις εβδομάδες νωρίτερα και βέβαια με την ανάλογη προετοιμασία και τον εξοπλισμό και ενίσχυση του Δημοσίου Συστήματος Υγείας, σήμερα πιθανόν να εργαζόμαστε, σήμερα πιθανόν να κυκλοφορούσαμε και δεν θα θρηνούσαμε τόσα θύματα, τόσες οικονομικές επιπτώσεις, κατάθλιψη, αναίτιες προστριβές, συμπτώματα κλειστοφοβίας κ.ά.

Οφείλουμε πάντως ν’ αναγνωρίσουμε ότι σε σχέση με τις δυτικές χώρες, ως προς τα μέτρα απομόνωσης, η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε αποφασιστικότερα και ταχύτερα.

Για επίταξη δομών του ιδιωτικού τομέα Υγείας ούτε κουβέντα

Πού όμως έχει ολιγωρήσει; Στο μέτρου του ελέγχου προσβολής (τεστ) κι αυτό γιατί απέφυγε από ιδεοληψία(;) να λάβει το πλέον επείγον μέτρο σε καιρό πολέμου, όπως ο ίδιος είπε: την ΕΠΙΤΑΞΗ των δομών ιδιωτικών εξεταστικών κέντρων.

Τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα σταδιακά, με βαθμιαία αύξηση έντασης αυστηρότητας, μπορεί επικοινωνιακά να επιβάλλονται πιο εύκολα, αλλά μεσο-μακροπρόθεσμα θα έχουν περαιτέρω αρνητικές επιπτώσεις στην αξιοπιστία της εξουσίας και θα εντείνουν την υποψία και το αίσθημα ύπαρξης τάσεων εκφασισμού.

Μεθοδεύσεων Οργουελικής «οργάνωσης» της «αγέλης» - της «φάρμας των ζώων»!

Αυτό είναι αποκρουστικό! Εντονότατα απεχθές. Θέλω κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων. Με τα λάθη τους· ατελών! Κάποτε θα διορθωθούν. Αλλά όχι μ’ αυτή την τηλεόραση. Μ’ αυτά τα πρότυπα, μ’ αυτές τις «αξίες». Τις αξίες του έντονου ανταγωνισμού σ’ όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας. Τις «αξίες» του κοινωνικού δαρβινισμού.

Το κράτος ΔΕΝ είναι η επιβολή της εξουσίας. Η διακυβέρνηση δεν είναι η τέχνη «της εύστοχης εξαπάτησης του λαού και αθέτησης των υπεσχημένων» όπως ισχυρίζεται κομπάζοντας ο Ναπολέων2.

Κράτος είναι η δημιουργία και εφαρμογή εύστοχων κανόνων και υποδομών συνοχής και προστασίας της κοινωνίας. Κοινωνίας ενσυνείδητης, ευτυχισμένης, πειθαρχημένης δια της πειθούς και όχι δια της βίας, της φοβίας, της τρομοκράτησης. Αυτή η κοινωνία στηρίζει το σύνολο των μελών της, και υποστηρίζεται προθύμως από το σύνολο των μελών της.

Πώς όμως να πείσει η όποια κυβέρνηση όταν δεσμεύεται από υπερκείμενες “εξουσίες” και εξουσίες “ορατών τε και αοράτων”; Πώς να πείσει όταν είναι προσκολλημένη σε ιδεολογίες και ιδεοληψίες κι ακόμη χειρότερα σε συμφέροντα;

Πώς να πείσει, όταν κατ’ εντολήν των «θεσμών» - από πού κι ως που «θεσμών;» εξασθένησαν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας (μέχρις εξαφανίσεως), την τελευταία 30ετία και ιδιαίτερα τα τελευταία 10 μνημονιακά χρόνια, χάριν του ιδιωτικού τομέα· της ιδιωτικοποίησης και της Υγείας.

Δεν μπορεί ν’ ασκείται πολιτική εν ονόματι της παραπλανημένης επιστημονικά, «λαϊκής εντολής», εναντίον του λαϊκού συμφέροντος. Δεν μπορεί ν’ ασκείται πολιτική χωρίς γνώση και επίγνωση της πολιτικής επιστήμης και φιλοσοφίας. Είναι γελοίο ν’ αναθέτουμε την ασφάλεια του πολίτη και τη δημόσια ευταξία, καθώς και την απόδοση δικαιοσύνης σε ...ιδιωτικές εταιρείες, όσο ανόητο είναι η ανάληψη καθηκόντων ντελίβερι ή «καφέ» από το κράτος.

Πρέπει να καταλάβουμε και να συμφωνήσουμε, ότι ασχέτως κοινωνικού καθεστώτος, κάποιες δραστηριότητες είναι από τη φύση τους καθαρά κρατικές, του δημόσιου τομέα, και κάποιες καθαρά ιδιωτικής φύσεως.

Η δικαιοσύνη, η άμυνα, η ασφάλεια, ο έλεγχος και οι κατευθύνσεις της οικονομίας, η παιδεία, η ΥΓΕΙΑ είναι αποκλειστικά ή πρωτίστως υποθέσεις δημόσιες. Υποθέσεις ευθύνης της κρατικής λειτουργίας.

Στην «παιδεία» και στην υγεία ο ιδιωτικός τομέας δύναται ν’ ασκεί επικουρική δραστηριότητα υπό την επίβλεψη και τις κατευθύνσεις του κράτους.

Οι εφημερίδες, τα ψιλικατζίδικα, τα κρεοπωλεία, οι ταβέρνες και λοιπά εμπορικά καταστήματα είναι δραστηριότητες του ιδιωτικού τομέα.

Από κει και πέρα υπάρχει μια μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων παραγωγής και υπηρεσιών που ανήκουν στην σφαίρα της δημόσιας ή ιδιωτικής δραστηριότητας κατά περίπτωση και ανάλογα με το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα της επιλογής των ξεχωριστών κοινωνιών.

Ενδεικτικά αναφέρω τον τραπεζικό τομέα, τη βιομηχανία, την εφοπλιστικό κλάδο, τις μεταφορές κ.λπ.

Μ’ αυτές τις προϋποθέσεις και με όσα προανέφερα, μπορούμε να συνοψίσουμε:

― Ενώ η Κυβέρνηση αντέδρασε ταχύτερα, συγκριτικά με άλλα κράτη, δεν είχε προνοήσει εγκαίρως και το κράτος μας, με ευθύνη και προγενέστερων κυβερνήσεων, βρέθηκε απαράσκευο και με αποδυναμωμένο το Κρατικό Σύστημα Υγείας.

― Λόγω της ιδεοληπτικής προσκόλλησής της – ιδιαίτερα ορισμένων στελεχών της – στην νεοφιλελεύθερη ιδιωτικοποίηση των πάντων κι ενώ δια στόματος Πρωθυπουργού, στο διάγγελμά του, τόνισε με έμφαση ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, δεν έκανε αυτό που γίνεται στον πόλεμο: Επιστράτευση και επίταξη των αναγκαίων. Αντ’ αυτού έκανε μόνο απαγόρευση κυκλοφορίας ( αυτή έγινε στην Κατοχή). Δεν τόλμησε να κάνει επίταξη των ιδιωτικών νοσηλευτικών μονάδων και των διαγνωστικών κέντρων, όπως της είχε υποδειχθεί. Αντίθετα μίσθωσε ιδιωτικές μονάδες και διπλασίασε τα νοσήλια! Αυτό είναι εξοργιστικό. Να ενισχύεται η κερδοσκοπία στο θάνατο! Πού είναι, μωρέ ο Μαμωνάς, αν δεν είναι εδώ; Πού είναι οι παπάδες να τον ξορκίσουν;

Στον πόλεμο επιτάσσονται καράβια, αυτοκίνητα, μουλάρια (τα μουλάρια των Ηπειρωτών και οι Ηπειρώτισσες κουβάλαγαν πυρομαχικά στα βουνά της Β. Ηπείρου).

Κι αντί να επιτάξει έκλεισε τον κόσμο στα σπίτια και ξεκίνησε ένα κυνήγι προστίμων και παραβατών, τα οποία μοστράρουν ιδιαίτερα στα κανάλια, αντί να μας ενημερώνουν πόσες κλίνες ΜΕΘ άνοιξαν σήμερα, πόσα τεστ έγιναν σε πληθυσμούς και άλλα για να αναπτερώνουν το ηθικό του λαού.

Αντί λοιπόν αυτών, δίνεται η οδηγία στην περίπτωση «ήπιων» συμπτωμάτων «να μείνεις στο σπίτι», μέχρι να σοβαρέψει πολύ η κατάστασή σου, για να έρθουν να σε πάρουν, για να πεθάνεις, πιθανότατα στο νοσοκομείο· παράδειγμα η μάνα με τα τρία παιδιά και πολλά άλλα που ούτε καν ακούγονται. (να σκεφτείτε ότι σε όλη την Ελλάδα υπάρχει μόνο ένα ειδικό “περίβλημα”, που μεταφέρει άρρωστο με κορονοϊό)!

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ! Η... ηδονιστική επιλογή των ανικάνων να πείσουν. Και η ΠΟΙΝΗ! Λες και δεν υπάρχει η ευγενική ΥΠΟΔΕΙΞΗ ή έστω η επίπληξη. Είναι θέμα παιδαγωγικής και «σωφρονιστικών» αντιλήψεων.

Και γιατί απαγορεύεται να πάνε στη θάλασσα, με το ποδήλατο, τηρώντας τις αποστάσεις ή στην παραλιακό λεωφόρο του λευκού Πύργου τηρώντας υγειονομικές προφυλάξεις;

Επαναλαμβάνω: είναι θέμα παιδαγωγικής πρόσληψης, αντιλήψεων και αυταρχικού χαρακτήρα. Αυταρχικός χαρακτήρας είναι ο δουλοπρεπώς φερόμενος προς τους «ανωτέρους» του – έστω εκ περιστάσεως – και δεσποτικά προς τους «κατωτέρους» του, έστω και λόγω περιστάσεως.


1. Ν. Μακιαβέλλι: “Ο ΗΓΕΜΟΝΑ με σχόλια του Μ. Ναπολέοντα”, Εκδ. Σκαραβαίος, 2017, κεφ. 8, σελ. 179.
2. Αυτόθι ως άνω, κεφ. 3, σελ. 102 και αλλαχού σχόλια του Ναπολέοντα.

 

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 140 guests και κανένα μέλος