«Είμαστε όλοι μετανάστες»!... Κατά καιρούς, αρέσκονται ορισμένοι να γενικεύουν, ασχέτως εύρους και αιτίας, μεμονωμένα ή περιορισμένα γεγονότα:
«Είμαστε όλοι Έλληνες», θυμάστε; «είμαστε όλοι Αφρικανοί», «...Πακιστανοί», «...Γάλλοι», «είμαστε όλοι ρατσιστές»!!!
Σίγουρα πάντως είμαστε όλοι άνθρωποι (με «α» μικρό, γιατί ορισμένοι είναι απάνθρωποι! Βέβαια συμβαίνει και σ’ άλλα ζωικά είδη αυτό, σκυλιά, κριάρια κ.λπ). Εκτός κι αν ορισμένοι θαρρούν πως είναι ανώτεροι επειδή είναι λευκοί, Γερμανοί, Αγγλοσάξονες, Τούρκοι κ.λπ.
Ας διαβάσουν ιστορία – αλλά ιστορία, σαν του Θουκυδίδη όχι προπαγάνδα, – ας σκεφθούν και ας αναθεωρήσουν.
Η ιστορία της ανθρωπότητας, της πολιτισμένης ανθρωπότητας είναι πριν απ’ όλα ιστορία σταθερότητας, ριζώματος! Ριζώματος και όχι ξεριζωμού, όπως του ελληνισμού της Μικράς Ασίας μετά από 3000 χρόνια. Αυτή η μετακίνηση ξεριζωμένου πληθυσμού συμβαίνει μετά από βίαια, φυσικά ή ανθρωπογενή συνήθως, γεγονότα. Βιαιότητες, σφαγές, αρπαγή· βαρβαρότητα, με μια λέξη.
Ο άνθρωπος εξελίχθηκε βιολογικά και αναπτύχθηκε πολιτισμικά όταν από περιπλανώμενος νομάς – καρποσυλλέκτης, κυνηγός κ.τ.π. μετετράπη σε γεωργό και κτηνοτρόφο και παρεπόμενα επαγγέλματα – μεταλλουργός, σιδεράς, βιοτέχνης, καλλιτέχνης, έμπορος, μεταπράτης κ.ο.κ. – τότε ο άνθρωπος έγινε κοινωνικό ζώον και συνακόλουθα πολιτικόν ζώον, όπως το ορίζει ο Αριστοτέλης ακριβολογώντας. Τότε αναπτύχθηκε ο πολιτισμός και μαζί με την καλλιέργεια της γης αναπτύχθηκε και η καλλιέργεια του ανθρώπου. Η κουλτούρα!
Βέβαια, ακολούθως υπήρξαν πάμπολλες μεταναστεύσεις – μετακινήσεις πληθυσμών, μετοικεσίες κι όταν αυτές συνέβαιναν σε ακατοίκητες ή αραιοκατοικημένες περιοχές αποτελούσαν ένα φυσικό, ειρηνικό φαινόμενο πλήρωσης κενού. Όταν όμως συνέβαινε με επιδρομή σε κατοικημένη και οργανωμένη περιοχή, με σφαγές και αρπαγές και ξεριζωμό των αυτόχθονων πληθυσμών ήταν και είναι έργο βαρβάρων.
Και βέβαια αυτά τα δύο ακραία είδη μετακίνησης (της πλήρωσης κενού και της κατάκτησης – αρπαγής) δεν έχουν σαφή όρια. Όπως το φως και το σκοτάδι! Υπάρχουν διαβαθμίσεις σκιόφωτος.
Άλλο πάντως οι αποικήσεις ελεύθερων περιοχών από διάφορους λαούς και άλλο οι αρπαγές των καλλιεργητικών προϊόντων των Γαλατών π.χ, από τους επιδρομείς Βησιγότθους, από τους κονκισταδόρους Ισπανούς κλπ., στην ανακαλυφθείσα νέα Ήπειρο με τον εξανδραποδισμό των αυτόχθονων πληθυσμών της Αμερικής και άλλο, αλλά παραπλήσιο, των Ούνων του Αττίλα, μαζί με Οστρογότθους και Αλανούς, που αιματοκύλησαν και νόθευσαν βίαια τους ευρωπαϊκούς λαούς και τους αρχαίους πολιτισμούς.
Άλλο είναι η εισβολή των Βρετανών, τον 18ο αιώνα, στην Αυστραλία και άλλοι η εποίκησή της από τους Αβοριγίνες πριν 50.000 χρόνια!
Ασφαλώς και οι δύο Ήπειροι – Αμερική και Αυστραλία – θα μπορούσαν να είχαν απλώς εποικισθεί λόγω των μεγάλων εκτάσεων και του σχετικά αραιού πληθυσμού των αυτοχθόνων, αλλά η πλεονεξία των «πολιτισμένων» χριστιανών, τρομάρα τους, τους έσπρωξε στον σφαγιασμό, στην υποδούλωση και στην περιθωριοποίηση των γηγενών πληθυσμών.
Να μη τ’ ανακατεύουμε λοιπόν όλα, θέλοντας να δικαιολογήσουμε και να εξωραΐσουμε ό,τι μας βολεύει, θετικά ή αποθετικά.
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω και να τονίζω ότι το παρόν φαινόμενο μετανάστευσης και προσφυγιάς είναι στοχευμένη σχεδιασμένη και προγραμματισμένη ενέργεια της παγκοσμιοποίησης των πάντων, για τη διευκόλυνση της διαχείρισής τους από το συγκεντρωμένο πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Τον έλεγχο του οικουμενικού κεφαλαίου από μια δράκα μεγιστάνων.
Η μετανάστευση είναι από τα πρωτεύοντα εργαλεία της παγκοσμιοποίησης, που προϋποθέτει διάλυση των εθνών.
Στοχεύει δηλαδή ακριβώς στο κέντρο του ανοσοποιητικού συστήματος των οργανωμένων σε κράτη κοινωνιών. Στη διάσπαση των εθνών ως του ισχυρότερου και ανθεκτικότερου συνδετικού στοιχείου τους. Παραπέμπω και πάλι στον θεωρητικό της παγκοσμιοποίησης R. Cooper1, στον (νεο)φιλελεύθερο Guy Verhofstads2, που τον ενοχλεί η μειωμένη «κινητικότητα των εργαζομένων», στον Μακναμάρα.
Συνεπίκουρα όπλα της παγκοσμιοποίησης είναι επίσης οι ιδιωτικοποιήσεις - απεοεθνικοποιήσεις τομέων του δημοσίου – τις αναφέρει σαφέστατα ο Κούπερ – και η αποκοινωνικοποίηση των πολιτών – η ιδιότευση.
ΟΛΟΙ «παρανομούν»
Ο «ιστός της αράχνης» άρχισε να υφαίνεται αμέσως μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1947 με την σύναξη στο Μον Πελερέν και την ίδρυση της ομώνυμης «εταιρείας» από τον Αυστριακό καθηγητή Χάγεκ και την προώθηση του Φρίντμαν με απονομή ψευδεπίγραφου βραβείου Νόμπελ οικονομίας, με την ίδρυση της ΕΟΚ αρχικά και σταδιακά την Ευρωπαϊκή Ενωση με προοπτική την Ομοσπονδοποίηση και την μετατροπή των κρατών σε μεγάλες και μικρές – πλούσιες και φτωχές ευρωπαϊκές επαρχίες.
- Με την ίδρυση από το 1950-51 της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, για τους πρόσφυγες, όχι για λόγους ανθρωπιστικούς, αφού οι ΗΠΑ κυρίως είναι εκείνες που δημιουργούν τους πρόσφυγες με τους αδιάκοπους πολέμους και εμφυλίους που προκαλούν, για την εξασφάλιση της επικυριαρχίας τους (Κορέα, Βιετνάμ, Κούβα, Λατινική Αμερική, Ιράκ, Ιράν, Γιουγκοσλαβία, Αφρική, Συρία και βέβαια με πρώτη την Ελλάδα (εμφύλιος 1944-1949) κλπ., κλπ.
Για το προσφυγικό έχει δημιουργηθεί ένα νομικό πλέγμα Διεθνών Συμβάσεων, αποφάσεων του ΟΗΕ, διεθνών Συνδιασκέψεων με «χάρτες δικαιωμάτων», αρχών κλπ., ώστε δεν αρκεί να είναι κάποιος νομομαθής, ούτε καν πανεπιστημιακός καθηγητής Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου· πρέπει να είναι εξειδικευμένος μελετητής χιλιάδων σελίδων Μεταναστευτικού – Προσφυγικού Δικαίου. Είναι βέβαιο ότι δεν υφίσταται τέτοια έδρα στην Ελλάδα.
Ενδεικτικά αναφέρω:
- τη Σύμβαση του 1951 με την ιδρυτική διακήρυξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, - το Πρωτόκολλο του 1967, - την Οικουμενική διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, - την Αμερικανική Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, - τη Διακήρυξη της Καρθαγένης, - το Χάρτη της Ε.Ε. (αρθ. 18), ενώ καίριας σημασίας για την πραγμάτωση του δικαιώματος ασύλου είναι η αρχή της μη επαναπροώθησης, που θεωρείται «ακρογωνιαίος λίθος της διεθνούς προστασίας των προσφύγων», αλλά την παραβαίνει η Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ.
- Η αρχή αυτή εφαρμόζεται σε κάθε κατάσταση που συνεπάγεται την απομάκρυνση, την απέλαση, την άρνηση εισόδου στη χώρα. Από τις βασικές διατάξεις της σύμβασης του 1951 είναι η απαγόρευση, μεταξύ άλλων, ποινικοποίησης της παράνομης εισόδου(!).
«Μετά την είσοδο σε ασφαλή χώρα, η σχετική διαδικασία ολοκληρώνεται με την επίτευξη βιώσιμης λύσης»4.
- Καλά, τα έχουμε αποδεχθεί και τα ’χουμε συνυπογράψει όλα αυτά; Με ποιο σκεπτικό ή κατ’ «εντολήν» ποίου;
- Κι βέβαια όλες αυτές οι διατάξεις έχουν παραβιαστεί και παραβιάζονται απ’ όλες τις χώρες, με πρώτες τις ΗΠΑ (φράκτης Μεξικού κλπ.), την Ε.Ε. (Δουβλίνο), την Ελλάδα και την Τουρκία, που δεν «επαναπροωθεί αλλά προωθεί βιαίως και απατηλώς χιλιάδες μετανάστες στον Έβρο!
Κώστας Βενετσάνος
