Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Διεθνή
• μεταναστευτικό
• πολιτική

Στον απόηχο της ημερίδας που παρουσιάσαμε το περασμένο Σάββατο, για τα ελληνοτουρκικά, ήρθε η επιβεβαίωση, με την συνάντηση, στην Ουάσιγκτον, των Προέδρων της υπερδύναμης (ΗΠΑ) και της περιφερειακής δύναμης – Τουρκίας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, την 13η Νοεμβρίου τ.έ.

Τέσσερις ώρες και ένα τέταρτο διήρκησε η συνάντηση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, (όταν ο Τραμπ απαξίωσε να δει τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη, στο περιθώριο της Συνόδου των Ηνωμένων Εθνών), τον περασμένο Σεπτέμβριο, «... λόγω περιορισμών στο πρόγραμμα, - που, αν και είχε προγραμματιστεί – τελικά ακυρώθηκε»¹

Η εν λόγω απαξίωση δεν μ’ ευχαρίστησε διόλου, διότι δεν αφορούσε τον Κυρ. Μητσοτάκη, αλλά τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Δηλαδή τον εκπρόσωπο του ελληνικού λαού.

Δεν μ’ ευχαρίστησε, αλλά με ικανοποίησε η επιβεβαίωση ότι δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις, πως δήθεν, τις σχέσεις των κρατών τις διέπουν «αισθήματα φιλίας», συμμαχικής και εταιρικής υποχρέωσης, ηθικής ή ιστορικού καθήκοντος.

Δεν υπάρχουν αυτά.   Εκείνο που προέχει είναι τα συμφέροντα. Συμφέροντα γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά, συμφέροντα εμπορικά, συμφέροντα εν γένει, οικονομικά, ενίοτε και προσωπικά.

Η συνάντηση, η συνουσία αυτή, Τραμπ-Ερντογάν, επιβεβαίωσε την εισήγηση του Δημ. Καζάκη, ο οποίος στην ημερίδα (3.11.19) επεσήμανε ότι «η αφετηρία των εντάσεων Ελλάδας – Τουρκίας οφείλεται διαχρονικά στην εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων και τα συμφέροντά τους στην περιοχή, που προωθούν την Τουρκία ως περιφερειακή Δύναμη και την Ελλάδα ως δορυφόρο της!».

Η συνουσία αυτή, Τραμπ – Ερντογάν, που έκανε τον Αμερικανό Πρόεδρο να δηλώσει «μεγάλος θαυμαστής» του Ερντογάν και τον ευχαρίστησε έξι φορές για διάφορα, ενώ ανενδοίαστα πούλησε τους Κούρδους και εξέθεσε ακόμη περισσότερο τις ΗΠΑ ως αναξιόπιστες.

Επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά τον Μακιαβέλλι: «Τα ξένα όπλα, ή γλιστρούν, ή σε βαραίνουν, ή σε πνίγουν»². Επιβεβαίωσε το Ναπολέοντα Βοναπάρτη, που σχολίαζε απερίφραστα: «Οι συμμαχίες δεν έχουν σχεδόν άλλον στόχο, παρά μόνον την περιφρούρηση και ενίσχυση του ισχυρού της συμμαχίας»³.

Επιβεβαιώνει ακόμη το ρόλο του ηγέτη – γιατί ο Ερντογάν είναι ηγέτης και ικανός παίκτης, παρ’ όλο που ακροβατεί επικίνδυνα, αλλά γνωρίζει καλά την αξία της εξαγοράς και το τίμημα των s-400 και των f-35, όπως και των patriot, αφήνοντας ελπίδα στον Τραμπ, ότι μπορεί ν’ αγοράσει, «αν η τιμή είναι αυτή που πρέπει να ’ναι». Ξέρετε πόσο κοστίζει ένα F35; 85 εκατομμύρια δολάρια⁴ και βάλε. Ένας patriot, 3 εκατομ. Δολάρια και 4 συστοιχίες S-400, που προμηθεύθηκε η Τουρκία, 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια!

Επιβεβαίωσε ακόμη ότι το μεταναστευτικό – προσφυγικό δεν είναι η προμετωπίδα του – θέμα ανθρωπισμού – αλλά εργαλείο της παγκοσμιοποίησης του μεγάλου κεφαλαίου για τη διάλυση των εθνών, για τη διάσπαση του ισχυρού συνδετικού κρίκου των λαών, την αλλοίωση και αποδόμηση των κοινωνικών ιστών. Είναι το AIDS των εθνών, που πλήττει άμεσα και έμμεσα το «ανοσοποιητικό» τους σύστημα.

Το «εργαλείο» αυτό του μεταναστευτικού το κρατάει και το χειρίζεται η Τουρκία του Ερντογάν, που «φιλοξενεί» τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες, σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν μουσουλμάνους «αδελφούς», από το Αφγανιστάν,, το Πακιστάν, τη Σομαλία, τη Συρία, την Μπουργκίμπα Φάσο, τη Λιβύη κλπ.

Το «εργαλείο» αυτό αναγνώρισε κι ο Τραμπ, όχι βέβαια ως «εργαλείο», αλλά ως επιβάρυνση της Τουρκίας με 40 δις δολάρια, και επέπληξε εμμέσως την Ε.Ε. για τη συμπεριφορά της απέναντι στην Τουρκία, συνιστώντας της «να συνδράμει περισσότερο» την Τουρκία, ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερο απόθεμα χρημάτων, λέμε εμείς, για την αγορά F35 με συμπαραγωγή μάλιστα, όπως και τους S400, ώστε η Τουρκία ν’ αποκτήσει την απαραίτητη τεχνογνωσία και να τα παράγει και μόνη της.

Εδώ ταιριάζει και πάλι η σύσταση του Μακιαβέλλι: «Μην κάνεις κανέναν ισχυρό· θα είναι η καταστροφή σου»⁵.

Ας προσέχουν λοιπόν και οι Ρώσοι (αυτοί νομίζω ότι προσέχουν) και οι Αμερικανοί, που μάλλον δεν προσέχουν αρκετά, γιατί δεν τους αφήνει η άμεση επιδίωξή τους, δηλαδή το κέρδος.

Ας προσέχουμε κι εμείς, πολύ περισσότερο!

Ας αντλήσουμε μαθήματα από την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, που ασκεί πολυδιάστατη, μακροπρόθεσμη, καλοσχεδιασμένη και δοκιμασμένη επιτυχώς, Τουρκική εξωτερική πολιτική.

Η συνεχιζόμενη και αυξανόμενη εισροή παράνομων μεταναστών, εκτός των άλλων άμεσων προβλημάτων (οικονομικών, εγκληματικότητας, παραβατικότητας, ακραίων αντιδράσεων κ.λπ.) αλλοιώνει την ταυτότητα του έθνους και τον πολιτισμικό μας χαρακτήρα, ενώ δημιουργεί φυλετικές και θρησκευτικές, κατά βάση ισλαμικές μειονότητες, οι οποίες ασφαλώς θα χρησιμοποιηθούν παντοιοτρόπως, κυρίως από την Τουρκία, εν καιρώ ως αποσταθεροποιητικός και καθοριστικός παράγοντας απορρύθμισης, διαστρέβλωσης και ανατροπής των όποιων επιλογών μας.

Τι κάνουμε, λοιπόν

1. Ως προς το προσφυγικό, εκτός από εκείνα που ήδη έχουμε καταγράψει – «ο υπαίτιος των πολέμων, των εμφυλίων και της πείνας υφίσταται τις συνέπειες, αναλογικά», απαιτούμε αναθεώρηση των διεθνών κανόνων και συμβάσεων προς την ανωτέρω λογική και δίκαιη επιταγή.

Ζητούμε από την Ε.Ε., οι παράνομοι μετανάστες και πρόσφυγες να καταγράφονται και να ταυτοποιούνται στη χώρα πρώτης εισόδου και στην περίπτωσή μας, την Τουρκία, προκειμένου να λαμβάνει και την απαιτούμενη οικονομική ενίσχυση για το σκοπό αυτό, και ακολούθως να προωθούνται άμεσα στη χώρα που επιθυμούν, σε σχέση με την υπευθυνότητά της και τις δυνατότητές της· οικονομικές και δημογραφικές.

2. Ως προς τις συμμαχίες και τις οικονομικές συνεργασίες: οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα είναι αμφοτεροβαρή επί της ουσίας. Σε καμμιά δε περίπτωση, δεν μπορεί να είναι δεσμευτικά της εθνικής κυριαρχίας. Εχει δίκιο ο Ερντογάν που πήρε τους S400 από τη Ρωσία, παρά τη θέληση του ΝΑΤΟ (δηλαδή των ΗΠΑ).

Δεν μπορεί να δεσμεύεται η Ελλάς να συναλλαγεί με οποιαδήποτε χώρα υπαγορεύουν τα συμφέροντά της, επειδή ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, για τα δικά τους συμφέροντα ή επιδιώξεις, αποφάσισαν να της επιβάλλουν εμπάργκο.

Επιπλέον ΔΕΝ είναι νοητό να λέει το ΝΑΤΟ ότι δεν μπορεί να παρέμβει αποτρεπτικά στις επιθετικές ενέργειες και προκλήσεις ενός μέλους της συμμαχίας κατά άλλου. Αυτό πρωτίστως αποτελεί πλήγμα κατά της συμμαχίας. Αυτό είναι το νομικό έρεισμα κύριε Γενς Στόλτενμπεργκ και όφειλες να το γνωρίζεις, ως Γεν. Γραμματέας της συμμαχίας!

Κι αλήθεια, ποι;oν έχει εχθρό το ΝΑΤΟ, για να δούμε αν είναι και δικός μας εχθρός, γιατί εγώ έναν εχθρό βλέπω εδώ και πολλές δεκαετίες· τη «φίλη» και «σύμμαχο» Τουρκία!

Η δε Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να μιλάει για «αξίες» και να δέχεται κράτος - μέλος της – η Κύπρος – να τελεί υπό κατοχή από κράτος σύμμαχό της στο ΝΑΤΟ, την Τουρκία και να συζητά μαζί του την κυρίαρχη είσοδό της στην Ε.Ε.

Και ημείς... άδομεν!

Κώστας Βενετσάνος

1. Ανακοίνωση εκπροσώπου αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα.
2. Ν. Μακιαβέλλι: «Ο Ηγεμόνας» με σχόλια του Μ. Ναπολέοντα, εκδ. Σκαραβαίος, κεφ. 13.
3. Αυτόθι ως άνω: κεφ. 7, σχολ. 4, σελ. 136
4. Περιοδ. Militaire magazine
5. Μακιαβέλλι: Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ, ως ανωτέρω, κεφ.