Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• μετανάστες
• μεταναστευτικό
• προσφυγικό

Στο ...προφητικό άρθρο της περασμένης εβδομάδας, «Μόριας ...εγκώμιον», εγκωμιάστηκα από πολλούς αναγνώστες ποικιλοτρόπως. Ξεχωρίζω τη θετική κριτική του «καθ᾽ ύλην» αρμόδιου πανεπιστημιακού δάσκαλου Θ. Γεωργίου που θεώρησε, κατά την έκφρασή του, ότι «έριξα το βέλος μου στο κέντρο του στόχου του προβλήματος».

Μου θύμισε τα νιάτα μου, όταν ο εργοδότης μου, μεγάλης τεχνικής εταιρίας, με χαρακτήριζε “fleche d’or” (χρυσό βέλος)! “Δοξάστε με”, που έλεγε ο Χάρι Κλιν.

Μετά τη φυσική ικανοποίηση που σου προσφέρει η επιβράβευση μιας προσπάθειας και η δυστυχής επιβεβαίωση των προβλέψεων κρίσης που ήρθε δυο μέρες μετά, με την πυρκαϊά που ξέσπασε στη Μόρια και τον τραγικό θάνατο μιας μητέρας κι ενός βρέφους, έρχεται το δυσβάστακτο βάρος της περαιτέρω υπεύθυνης διερεύνησης του μεταναστευτικού – προσφυγικού προβλήματος που ταλανίζει ιδιαίτερα τη χώρα μας.

Στο παρόν άρθρο, θα εστιάσω τη σύντομη, όσο μπορώ, διερεύνηση της μεταναστευτικής πλημμυρίδας στις συνέπειες της μετοικεσίας εκατοντάδων χιλιάδων, προς το παρόν, μεταναστών και προσφύγων από την εγγύς και μέση Ανατολή και πάρα πέρα και την Αφρική.

Πρωτίστως όμως ας ανατρέξουμε στους ορισμούς, για να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε. «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις», που έλεγε ο Αντισθένης¹. Αν δεν γνωρίζουμε το νόημα των λέξεων (το σημαινόμενο), αν δεν γνωρίζουμε τι σημαίνουν, άλλα θα λέμε και άλλα θα εννοούμε, ενώ ο δέκτης (ο συνομιλητής, ο ακροατής ή ο αναγνώστης, άλλα θα λαμβάνει και άλλα θα καταλαβαίνει.

Μετανάστης λοιπόν είναι ο μετοικών – που αλλάζει τόπο κατοικίας (Μετοικεσία). Ο αποδημών. Νόμιμος, αν έχει ακολουθήσει τη διαδικασία που ορίζουν οι διεθνείς συνθήκες και οι αρχές του τόπου προορισμού, κατόπιν αιτήσεώς του.

Παράνομος δε, εάν έχει παρακάμψει αυτές τις διαδικασίες και έχει εισέλθει στην επικράτεια κρυφά – λαθραία και επομένως είναι λαθρομετανάστης.

Σημείωση: Το «επιχείρημα» των καλοπροαίρετων «προοδευτικών» - ανθρωπιστών είναι πως «δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι». Βεβαίως και δεν υπάρχουν· συμφωνούμε Παρανόμως όμως εισερχόμενοι, κρυφά – λαθραία υπάρχουν και γι’ αυτό χαρακτηρίζονται λαθρομετανάστες. Όπως λέμε λαθρεπιβάτες, λαθραναγνώστες, λαθρέμποροι κ.λπ.

Αν τώρα ο μέτοικος αυτός, ο μετανάστης εισέλθει κρυφά και κυρίως βιαίως λέγεται εισβολέας! Άλλη είναι η περίπτωση του πρόσφυγα, του ανθρώπου εκείνου που προσφεύγει σε μια ξένη χώρα ως ικέτης για να γλυτώσει από κάποιον μεγάλο κίνδυνο – πολέμου, εμφύλιας ή θρησκευτικής σύγκρουσης πολιτικών και κοινωνικών διώξεων ή και φυσικών καταστροφών κ.λπ.

Στη δευτερογενή μετανάστευση, όπου οι μετανάστες εισέρχονται σε έδαφος που προϋπάρχει εγχώριος πληθυσμός, ακολουθεί(;) κοινωνική προσαρμογή στον εγχώριο πολιτισμό και συνακόλουθη ενσωμάτωση και αφομοίωση με τον εγχώριο πληθυσμό, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Σε διαφορετική περίπτωση αν υπάρχει διαφορετικός πολιτισμός και κουλτούρα δημιουργείται εύλογη αντίσταση του εγχώριου πληθυσμού στην εισαγωγή νέων ηθών και αντιλήψεων οπότε η εισροή μεταναστών μετατρέπεται σε βίαια γιατί η προσπάθεια των εισβολέων – αν δεν είναι άμεση υποβόσκει και μεσομακροπρόθεσμα – καταλήγει σε εκτοπισμό, καταπίεση ή και εκμηδενισμό των ασθενέστερων και ανεκτικών πληθυσμών², συνήθως των εγχώριων, ιδίως όταν η εισβολή έχει τη μορφή πλημμυρίδας αλλοδαπών εισβολέων – μεταναστών, όπως στην περίπτωσή μας, όπου οι κακοί, άπληστοι και φιλόδοξοι γείτονές μας, έχουν μαι πρώτη και πανέτοιμη εφεδρεία 5 εκατομμυρίων μουσουλμάνων Αφγανών, Πακιστανών, Σύριων κλπ.

«Μα οι άνθρωποι είναι πρόσφυγες με γυναίκες και παιδιά». Κατ’ αρχήν σήμερα, οι περισσότερες γυναίκες είναι μάχιμος πληθυσμός, όπως και τα «παιδιά» της μέσης εφηβικής ηλικίας. Η «εξέγερση» στη Μόρια, 200 – 300 νέων στις αρχές Σεπτεμβρίου ήσαν «παιδιά» 15 έως 20 ετών. Στις στάσεις και στις μάχες, οι «αναλώσιμοι» δεν χρειάζεται να είναι ώριμοι ψυχοπνευματικά. Τόλμη χρειάζεται και αυτή τη διαθέτουν τα «παιδιά» σε υπερθετικό βαθμό.

Στην περίπτωση των μεταναστών δεν χρειάζονται όπλα, (που προτείνουν μερικοί θερμόαιμοι). Παρέταξε εσύ όχι αστυνομικούς και ΜΑΤ, αλλά στρατό και τανκς απέναντι σε «παιδιά» και κυρίως σε γυναίκες με βρέφη και νήπια στην αγκαλιά, να δούμε ποιος θα βγει νικητής. Κι αν είσαι τόσο βάρβαρος και θολωμένος ώστε να τους χτυπήσεις, τότε έχεις χάσει οριστικά τη μάχη!

(Το 1821 είχε μεταστραφεί προς στιγμήν η κοινή γνώμη των Δυτικο-Ευρωπαίων κατά των Ελλήνων, γιατί στην άλωση της Τρίπολης σκότωσαν γυναικόπαιδα Τούρκων. “Ευτυχώς”, ακολούθησε η καταστροφή της Χίου από τους Τούρκους και τους ξανακερδίσαμε). Ύστερα το πλέγμα των διεθνών συνθηκών (Δουβλίνο ΙΙ κ.λπ.) είναι τέτοιο, ώστε θα βρεθούμε κατηγορούμενοι.

Ωρολογιακή βόμβα οι Μουσουλμάνοι μετανάστες - Εισβολείς

Φανταστείτε τον εαυτό σας, μαζί με άλλους χίλιους Έλληνες πολίτες σ’ ένα νησί μαζί με 12.000 μουσουλμάνους ΑφροΑσιάτες. Ούτε “μίνι φούστα” θα τολμούσατε να βάλετε, ούτε το σταυρό σας να κάνετε! (Εξάλλου μην ξεχνάτε τον Αρχιεπίσκοπο, όταν επισκέφθηκε το Κ.Υ.Τ. της Μόριας ΔΕΝ φορούσε τον συνήθη μεγαλόσταυρο. Άρα, δεν υπερβάλλω. Κι όταν αναφέρομαι στους μουσουλμάνους δεν εννοώ κάτι υποδεέστερο ή κακό, αλλά έντονα διαφορετικό!

ΠΡΟΤΑΣΗ: (κι ας μου πουν ό,τι θέλουν). Να μεταφερθούν τα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης, όπως ονομάζονται, - προσφύγων και μεταναστών - σε ακατοίκητα νησιά και περιοχές, καθώς και σε παροπλισμένα επιβατηγά πλοία. Κι αυτό μετά από συμφωνία με Ε.Ε. και Ύπατη Αρμοστία, ΟΗΕ ότι θα αναλάβουν ΟΛΟ το “οικονομικό βάρος, και αφού ταυτοποιηθούν, θα προωθούνται ταχύτατα και θα διαχεέονται στις χώρες της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, ανάλογα με τις δυνατότητες και τη βαρύτητα ευθύνης τους για το μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα. Ο προκαλών το πρόβλημα το υφίσταται και το επιλύει! (κατά το “ο ρυπαίνων πληρώνει” της Ε.Ε.).

Αν δεν γίνει αυτό, σε λίγα χρόνια θα επέλθει, σε συνδυασμό με το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, χωρίς να μπορούμε να το αποφύγουμε, αλλοίωση του πληθυσμού μας, διάβρωση και υποβάθμιση του πολιτισμού μας και ουσιαστικός εξανδραποδισμός των Ελλήνων.

Νομικό και ιστορικό πλαίσιο του προσφυγικού

Για να δούμε εν τάχει το θέμα του προσφυγικού: Για τον κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ (καν/σμός 343/2003, της Ε.Ε.) που υπερψήφισε ο Σημίτης αβασάνιστα, το 2003, λίγο – πολύ έχετε ακούσει. Η χώρα πρώτης υποδοχής υποχρεούται να παράσχει άσυλο, σύμφωνα και με τις επιταγές της Ύπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ, κι αν προωθήσει ή μόνοι τους προωθηθούν σε άλλες χώρες της Ε.Ε., επαναπροωθούνται στη χώρα πρώτης υποδοχής· στην Ελλάδα! Είμαστε καλά; Αυτό πρέπει ν’ αναθεωρηθεί αμέσως. Όπως πρέπει ν’ αναθεωρηθεί πάραυτα και το θέμα των οικονομικών ενισχύσεων μέσω των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ). Εδώ έχει δίκιο ο Ερντογάν. Η Ε.Ε. έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις ΜΚΟ (Μεγάλη Κομπίνα) απ’ ότι στις κυβερνήσεις των κρατών που την συνθέτουν!

Πάμε στην Ύπατη Αρμοστία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR): Ιδρύθηκε το 1950 από τη Γ. Συν. του ΟΗΕ. Η έδρα της είναι στη Γενεύη της Ελβετίας. Στη σχετική διακήρυξη (25.7.1951) τονίζει: σκοπός της Ύπατης Αρμοστίας «είναι να διασφαλίσει σε κάθε άτομο το δικαίωμα να ζητήσει άσυλο και να βρει καταφύγιο σε μια άλλη χώρα, με την προοπτική του εθελοντικού επαναπατρισμού, ή της τοπικής ένταξής του στη χώρα ασύλου, ή της μετεγκατάστασης σε Τρίτη χώρα». Αυτό το τελευταίο καταστρατηγείται κατάφωρα με την παραπάνω συνθήκη, το Δουβλίνο ΙΙ, που επιβάλλει την επαναπροώθηση στη χώρα πρώτης υποδοχής που του παρέσχε και άσυλο. Τα συμφέροντα είναι και καλά!

Επίσης, αυτός ο «εθελοντικός» επαναπατρισμός στη χώρα προέλευσης όταν αποκατασταθεί η ηρεμία είναι ακατανόητος. Έπρεπε κατά την άποψή μου να είναι υποχρεωτικός, εκτός ειδικών περιπτώσεων (γάμου, δεύτερης γενιάς, συναίνεσης της χώρας φιλοξενίας κ.λπ.).

Γιατί ιδρύθηκε άραγε αυτή η «Ύπατη Αρμοστία» σε μια περίοδο σχετικής ειρήνης κι αφού είχε λήξει ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος; Είχε αρχίσει ο «ψυχρός πόλεμος» με τη «Σοβιετική Ενωση», είχε υψωθεί το «σιδηρούν παραπέτασμα», είχαν αρχίσει οι αποδράσεις των αντιφρονούντων από τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας κι έπρεπε να τους υποδεχθούν ως καλούς πληροφοριοδότες και πρεσβευτές δυσφήμισης του σοσιαλιστικού καθεστώτος. Ήταν μέσα στο «παιχνίδι» των ΗΠΑ στη διεθνή σκακιέρα, κι ακόμη ήταν χρήσιμη η μετανάστευση-προσφυγιά, ως εργαλείο «διάσπασης των εθνών» όπως λέει ο γνωστός μας διπλωμάτης Robert Cooper³, αφού εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν ως «εργαλείο, πολλαπλές επιδιώξεις, όπως την αλλοίωση των πληθυσμών, την αλλαγή της ψυχοσύνθεσης των λαών και την μετατροπή τους από συνθετικά κύτταρα των μεγάλων και δυναμικών κοινωνικών οργανισμών, των εθνών, σε μεμονωμένες μονάδες ιδιωτών (idiots) φθηνών παραγωγών και αλόγιστων και κατευθυνόμενων καταναλωτών.

Αλλά ο χώρος μου εξαντλήθηκε παραμένοντας πάλι ελλιπής. Γνωρίζοντας ότι ελάχιστα προσέφερα στους εκλεκτούς αναγνώστες που μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν ένα άχαρο, κουραστικό, αιρετικό, αλλά αληθινό και τεκμηριωμένο, όπως πάντα, κείμενο, είμαι πεπεισμένος, πως ο προβληματισμός των αναγνωστών θα καλύψει τα αναπόφευκτα κενά του πονήματος.

1. Αντισθένης: Αθηναίος κυνικός φιλόσοφος (445-365 π.Χ.) μαθητής του Γοργία και του Σωκράτη
2. R.-G. Latham: «Ο άνθρωπος και οι μεταναστεύσεις του», Λονδίνο 1851, σελ. 155-6, Λεξ. Κοινωνικών Επιστημών Unesco, τομ.2 σ. 555.
3. R. Cooper: «Η Διάσπαση των Εθνών», εκδ. ΚΕΔΡΟΣ (Ο R. Cooper διετέλεσε επί 20ετία σχεδόν, μέχρι πέρυσι, Γεν. Δ.ντης του Γραφείου του Συμβουλίου της Ε.Ε. σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικοστρατιωτικών υποθέσεων.