Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Κώστας Βενετσάνος
• πολιτική

Η πλήρης διατύπωση, όπως την εκφώνησε για δεύτερη φορά εντός 5ετίας η Βουλευτής και πρ. Υπουργός Ντόρα Μπακογιάννη, της «δυναστείας» Μητσοτάκη, την πρώτη φορά το 2013 και τη δεύτερη προ ολίγων ημερών, έχει ως εξής: «Είναι κότα τρίλειρη και μακροπουπουλάτη, όπως λέμε εμείς στην Κρήτη».

«Πιασάρικη» έκφραση, εντυπωσιακή είν’ αλήθεια, μα τί σημαίνει; Την πρώτη φορά την «πέταξε» για τους βουλευτές της Χ.Α., το ’13 και τώρα για τον Υπουργό Άμυνας Πάνο Καμμένο: «Εγώ ήξερα πάντα ότι ο Καμμένος είναι κότα τρίλειρη και μακροπουπουλάτη», είπε η Ντόρα Μπακογιάννη.

Μπήκα στο ίντερνετ να δω, τι σημαίνει ακριβώς η φράση, καθότι δεν τυχαίνει να ‘μαι Κρητικός, μα μόνο κριτικός, κρινόμενος! «714 αποτελέσματα σε ο,32 δευτερόλεπτα» μου έβγαλε το google! Ε, μην περιμένετε να τα διάβασα όλα – αυτό έλειπε δα – καμιά δεκαριά είδα και ήταν αντιγραφή με λίγο παραλλαγμένα λόγια. Τί είπε ο Ντόρα, τί σημαίνουν; Ο καθένας ό,τι καταλαβαίνει και ότι θέλει. Εγώ όμως, έδωσα τόση βαρύτητα στα λόγια μιας ιδιαιτέρου βάρους πολιτικού, και ήθελα μιαν ανάλογη ακριβή ερμηνεία της παρομοίωσης. Και το ’ριξα στη μελέτη.

Βρήκα, λοιπόν, πως μεταφορικά η κόττα (όρνιθα), θηλυκό του κόττος, χωρίς τους επιθετικούς ιδιωματικούς προσδιορισμούς, σημαίνει «γυνή ευκόλως παραδιδομένη»,¹ ευάλωτος γυνή! – ευτυχώς, δεν αναφέρθηκε το υποκοριστικό «κοτούλα»!

Προφανώς και δεν ελέχθη υπ’ αυτή την έννοιαν. Πώς θα μπορούσε εξάλλου να λεχθεί δις, από γυνή, έστω του πολιτικού εκτοπίσματος της περί ἧς ο λόγος, για άντρες ζόρικους και εν πολλοίς και με μουστάκια και δη για τον πολιτικό προϊστάμενο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, με κίνδυνο να το πάρουν είδηση οι εξ ανατολών άσπονδοι σύμμαχοί μας και να θεωρήσουν ευάλωτους τους Έλληνες, αντάξιους ενός «ευκόλως παραδιδομένου» Υπουργού! Άρα, υπό ποίαν έννοιαν ελέχθη;

Δεν το ανηύρον εις τα λεξικά και αναδίφησα ωσαύτως εις τας ιδικάς μου εμπειρικάς γνώσεις, κρίσεις και αναλύσεις.

«Μα τι γλώσσα είν’ αυτή που χρησιμοποιείς», μου παρατήρησε η Διευθύντρια της εφημερίδας – η οποία ειρήσθω εν παρόδω τυγχάνει να είναι θυγατέρα μου. Δεν ξέρω τι με πιάνει καμιά φορά και γράφω μικτή γλώσσα. Εγώ ήμουνα πάντα δημοτικιστής, ιδιαίτερα τις περιόδους που σηματοδοτούσε η γλώσσα και ιδεολογικό περιεχόμενο!

Όταν έλεγε λ.χ. ο Παπαδόπουλος², επί χούντας, «Η επίσημος γλώσσα του κράτους είναι η καθαρεύουσα», εγώ αντέδρασα εντός της επιχείρησής μου, δηλώνοντας στους συνεργάτες μου, «η επίσημη (όχι «επίσημος») γλώσσα του “Σκαραβαίου”³ είναι η δημοτική»!

Και μου πήρε πολύ χρόνο να «μεταφράσω» μιαν απαντητική επιστολή μου προς την Τράπεζα που συνεργαζόμουν, στη δημοτική. Ξέρετε, οι παλιότεροι, εκείνο το: «Εις απάντησιν της ύπερθεν υμετέρας σχετικής....» Αχ, , «θα πεθάααανω!»⁴.

Ξεφύγαμε όμως απ’ το θέμα μας. Ας ξαναγυρίσουμε στις «κότες» μας!

Απ’ τις εμπειρικές μου γνώσεις λοιπόν και τη σοφία του περιγύρου μου, συνάγεται ότι «κότα» λαϊκιστί σημαίνει δειλός, φοβισμένος, αυτοί που κάθονται ήσυχοι, σαν τις κότες.

Τώρα, αν η κότα είναι και «τρίλειρη» και «μακροπουπουλάτη», δηλαδή φανταχτερή και φουσκωμένη από φτερά και πούπουλα – όχι από κέρατα, νύχια και κοφτερά δόντια, που δίνουν την πραγματική δύναμη... τί σημαίνει; Τα φτερά και τα πούπουλα, τα λειριά και τα λιλιά είναι «το φαίνεσθαι»· τα δόντια, το «είναι». Η κότα λοιπόν της Ντόρας είναι ο θρασύδειλος, ο τσάμπα μάγκας και άλλα παρεμφερή.

Ας σοβαρευτούμε!

Ειλικρινά εκπλήσσομαι όποτε παρακολουθώ Βουλή. Αυτοί είναι οι «πατέρες του έθνους; Τί τρόποι συμπεριφοράς και σεβασμού είναι αυτοί προς ό,τι εκπροσωπεί ο καθένας εκ των εκλεκτών του λαού, καλώς ή κακώς; Είναι γνωστοί, αυτοί ιδιαίτερα που θυμίζουν καφενείο του παλιού καιρoύ.

Όχι, δεν θα τους ονομάσω, όχι από φόβο μήπως με μηνύσουν και με ενάγουν ζητώντας υπέρογκες «αποζημιώσεις» για «ηθική βλάβη» κ.τ.τ. Ποιά «ηθική»; Δεν θα τους ονομάσω γιατί είναι πασίγνωστοι. Δεν θα τους ονομάσω γιατί είναι ανάξιοι του αξιώματος. Διερωτώμαι μόνον πως τους ανέχονται οι πολλοί, που έχουν τουλάχιστον μιαν αξιοπρέπεια, έναν αυτοσεβασμό και τους επιτρέπουν να εκθέτουν έτσι, μ’ αυτούς τους τρόπους, το θεσμό του Κοινοβουλίου.

Δεν είναι μόνον οι εκφράσεις. Είναι το ύφος, οι μορφασμοί... άκου «τσόκαρο»!

Θ’ αναφέρω μόνο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που φιλοδοξεί να κυβερνήσει κι αυτός, αυτή τη χώρα. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εκείνο το «είσαι ψεύτης», που σπεύδουν να το υιοθετήσουν αμέσως οι τυφλοί οπαδοί του, αυτοί που προσδοκούν κάποια οφέλη, όχι για τη δύσμοιρη αυτή χώρα, αλλά «για πάρτη τους». Από ιδιοτέλεια· μπας και στάξει κάτι, λίγο ή πολύ και γι’ αυτούς από τα λάφυρα της εξουσίας! Το «είσαι ψεύτης» το απευθύνει στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Όχι ότι δεν έχει πει πολλά ψέματα, κι όχι μόνον ο Τσίπρας, αλλά και ο ίδιος και το σύνολο σχεδόν όσων ασκούν, άσκησαν ή θα ασκήσουν εξουσία. Εξ αλλου, quid nescit fallere, nescit regnare⁵. Πώς το ακούει όμως στ’ αλήθεια ο πολίτης; Όχι ο οπαδός!

Ξέρετε πόση διαφορά υπάρχει μεταξύ του γενικού «είσαι ψεύτης», από το ειδικό, «επί του συγκεκριμένου θέματος, (τη συγκεκριμένη στιγμή) είπατε ψέματα;». Στην πρώτη περίπτωση είσαι εκ φύσεως, εκ συστήματος, καθ’ έξιν ψεύτης, στη δεύτερη περίπτωση, είπες ψέματα επί συγκεκριμένου θέματος, για κάποιον λόγο. Και λέγεται ακόμη κόσμια με διπλωματικό τρόπο, αλλά δεν θέλουν κάτι τέτοιο· αντίθετα επιδιώκουν αυτή τη συμπεριφορά για να φανούν στους οπαδούς τους «δυναμικοί». Ο δυναμισμός, η δύναμη δεν εκφράζεται μ’ αυτόν τον χουλιγκανικό τρόπο. Άλλο δυναμισμός και άλλο βία. Βάρβαρη βία, λεκτική, εν προκειμένω.

Αλλά τι περιμένετε; Οργάνωσα ένα «σεμινάριο» που μιλούσαν τρεις ειδικοί καθηγητές Πανεπιστημίων – εκ των οποίων ο ένας Πρύτανης και ο άλλος Ακαδημαϊκός – στο οποίο προσκλήθηκαν και οι 300 και ανταποκρίθηκε το 1,5%! Τιμή τους.

Ουδέν έτερον σχόλιο. Και σχολείο να πήγαιναν θα το ‘καναν σκασιαρχείο.

1.  Επίτομο Λεξικό Δημητράκου, Αντιλεξικό Βοστατζόγλου.
2. Γεωργ. Παπαδόπουλος: Ο πρώτος των πραξικοπηματιών της χούντας 1967-74.
3. «Σκαραβαίος» Εκδοτικός οίκος ιδρυθείς το 1967, από τον οποίο εκδίδεται και η ΕΒΔΟΜΗ.
4. Λάκης Λαζόπουλος: «10 μικροί Μήτσοι», Γνωστή τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1. Η παλιομοδίτικη αστή χήρα.
5. Λατιν. «Αυτός που δεν ξέρει να εξαπατά, δεν ξέρει και να κυβερνά» (βασιλεύει). Μ. Ναπολέων: Παρατήρησή του στον «ΗΓΕΜΟΝΑ» του Μακιαβέλλι, εκδ. Σκαραβαίος, κεφ. 7ο Σελ. 148.