Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• μετανάστες
• Διεθνή
• μεταναστευτικό
• εθνικά θέματα

1.658 μετανάστες εισήλθαν λαθραία στην Ελλάδα, το Μάρτιο, από τον ΕΒΡΟ!

Καθημερινά περνάνε τον Έβρο και εισβάλλουν στην Ελλάδα με φουσκωτά σκάφη, δεκάδες μετανάστες διαφόρων εθνοτήτων.

Ο αριθμός εισβολής έχει τριπλασιαστεί τον τελευταίο μήνα και είναι καταφανές ότι χρησιμοποιούνται από την Τουρκία ως εργαλείο ενός γενικότερου σχεδίου.

«Χαμός από λαπρομετανάστες μπαίνουν ανενόχλητοι από τον Εβρο και πάνε μόνοι τους στην Αστυνομία προκειμένου να “συλληφθούν” για ν’ αποκτήσουν χαρτιά» (hellas-now.com).

Με το “μεταναστευτικό” έχουμε ασχοληθεί επανειλλημένα γιατί αποτελεί “ωρολογιακή βόμβα” στα θεμέλια της εθνικής μας οντότητας. Δεν πρόκειται για απλή πρόσμιξη των λαών, πράγμα που πάντα συνέβαινε και εν πολλοίς είναι επιθυμητή.

Ο φυσιολογικός μικρός αριθμός μεταναστών ή προσφύγων οδηγούσε σε απορρόφηση των εισερχομένων πληθυσμών και αφομοίωσή τους με τον κατά πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό υποδοχής. Ο μεγάλος όγκος όμως εισερχομένων πληθυσμών μεταναστών, και μάλιστα ιδιαίτερα αποκλίνουσας πολιτισμικής σύνθεσης, όπου η θρησκεία και η γλώσσα, τα ήθη και οι παραδόσεις, παίζουν καθοριστικό ρόλο αποκλίνουσας και συγκρουσιακής ακόμη τάσης, είναι εκείνο που μας απασχολεί και πρέπει να μας ανησυχεί.

«Οι ποσοτικές αλλαγές είναι εκείνες που καθορίζουν και τις ποιοτικές αλλαγές», για να θυμηθούμε και τον διαλεκτικό υλισμό.

Αλλά πώς μπλεχτήκανε οι νεοφιλελεύθερες επιδιώξεις και πρακτικές με τις αριστερές ιδεολογίες;

Πώς επήλθε σύγχυση των εννοιών του «διεθνισμού» και της παγκοσμιοποίησης; Αυτό είναι το «θαύμα» του καπιταλισμού! Και να το καθορίσουμε και να το διαχωρίσουμε: «κεφάλαιο» δεν είναι το κάθε μαγαζάκι και το κάθε εργοστασιάκι, που μπορεί βέβαια να είναι σύμμαχος του μεγάλου κεφαλαίου.

Από δω και κάτω μπαίνω στον πειρασμό να γράψω το παρόν «μαζί» με τον διακεκριμένο επιστήμονα, πολιτικό, διπλωμάτη Περικλή Νεάρχου¹, αντλώντας το λόγο του από το θαυμάσιο βιβλίο του, «Η Ελλάδα σε κίνδυνο».

Λέει λοιπόν ο Π. Νεάρχου, πως η Ελληνική Αριστερά κι ένα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ έμπλεξε τον αριστερό διεθνισμό, της φιλίας, συνεργασίας και αλληλεγγύης των λαών, με τον «νεοφιλελεύθερο διεθνισμό της παγκοσμιοποίησης, που επιδιώκει την εθνική αποδόμηση και αντιμάχεται το εθνικό κράτος».

Είναι αυτό ακριβώς που το λέει ξεκάθαρα και το έχω επικαλεσθεί επανειλημμένα, ο Robert Cooper² στο βιβλίο του «Η διάσπαση των Εθνών». Σημειωτέον ότι ο R. Cooper είναι διπλωμάτης, σύμβουλος του Τόνι Μπλερ όταν ήταν Πρωθυπουργός της Αγγλίας, και γενικός διευθυντής του Γραφείου Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Κομισιόν στην Ε.Ε., αν σας λέει τίποτα αυτό!

Τα λέει όμως πιο ξεκάθαρα η Μάργκαρετ Θάτσερ – η νεοφιλελεύθερη «σιδηρά κυρία της Αγγλίας – μέσα απ’ το βιβλίο του Περικλή Νεάρχου:

«Η Αμερικανική Προεδρία του Μπιλ Κλίντον, σε συζυγία με τον Βρετανό πολιτικό ανταποκριτή του στην Ευρώπη Τόνυ Μπλερ, ήταν ένας από τους μεγάλους θιασώτες και προαγωγούς της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, ώστε να επισύρουν, μεταξύ άλλων, και την έντονη κριτική της Μάργκαρετ Θάτσερ ότι επιδιώκουν σκοπίμως στα Βαλκάνια την κατάλυση του Έθνους και την προαγωγή «πολυπολιτισμικών» κρατικών οντοτήτων.

Συγκεκριμένα, η Θάτσερ, στο βιβλίο της «Statecraft, Στρατηγικές για έναν κόσμο που αλλάζει», στο κεφάλαιο 8 αναφέρεται στα Βαλκάνια και παρατηρεί ότι η περιοχή αυτή λειτουργεί ως πεδίο δοκιμής και ότι τα όσα συμβαίνουν εκεί θα προσφέρουν μαθήματα και θα έχουν εφαρμογές σε άλλες περιοχές, πολύ πιο μακριά από τα Βαλκάνια.

Μετά την εισαγωγή αυτή, προχωρά σε απευθείας κριτική κατά του Κλίντον και του Μπλερ, λέγοντας: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν τον εθνικισμό* από το να δημιουργεί πολέμους και ακρότητες είναι – να το πω ωμά- να καταργήσουν πλήρως το έθνος. Πιστεύουν ότι μόνο διεθνείς οργανισμοί – πολιτικοί, στρατιωτικοί και δικαστικοί- μπορούν να τύχουν εμπιστοσύνης για τη διατήρηση αποδεκτών προτύπων συμπεριφοράς. Και επειδή φαίνεται ότι αυτό που θέλουν είναι να μετατρέψουν την περιοχή των Βαλκανίων σ’ ένα οιονεί προτεκτοράτο, με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, έτσι και η παραπέρα φιλοδοξία τους είναι να επεκτείνουν τις πολυεθνικές προσεγγίσεις, που αναπτύχθηκαν εκεί, και να τις εφαρμόσουν σε ολοένα και περισσότερες περιοχές του «πλανητικού χωριού». Νομίζω ότι έχω ήδη εξηγήσει, ελπίζω, για ποιο λόγο πιστέυω ότι το μείγμα ουτοπικού διεθνισμού αυτής της ομάδας είναι μη ρεαλιστικό και πραγματικά βλαπτικό».

Μ’ όλα ταύτα ο Σημίτης ως πρωθυπουργός, που ευχαρίστησε τους Αμερικανούς επί Μπιλ Κλίντον από του βήματος της Βουλής, για το γκριζάρισμα μέρους του Αιγαίου, έγινε σημαιοφόρος της πολυπολιτισμικής παγκοσμιοποίησης, διακηρύσσοντας “ξεκάρφωτα” πως «η Ελλάδα πρέπει να γίνει πολυπολιτισμική».

1. 1. Περικλής Νεάρχου: Πρέσβης επί τιμή. Διετέλεσε σύμβουλος σε θέματα εξωτερικής πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου επί πρωθυπουργίας του κ.α. Υπηρέτησε ως Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Παρίσι (2007-2010), με πρόσκληση του αείμνηστου προέδρου Τάσου Παπαδόπουλου.

Κώστας Βενετσάνος