Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Μακεδονία
• Σκόπια
• ελληνική
• Μακεδόνες
• Καραμανλής

για κάθε μυαλωμένο και προσγειωμένο Έλληνα

Βασική στρατηγική τακτική στη διεθνή διπλωματία είναι η παρέλκυση, ο περισπασμός, η αναβολή – όταν δεν επιβάλλεται αντικειμενικά να είναι επείγον, το επιδιωκόμενο - η αναμονή για καταλληλότερες συγκυρίες (timing)

Μ’ όλα τα παραπάνω επιτυγχάνεται, η κόπωση του αντιπάλου, η λησμοσύνη, η κάμψη...

Για να μην ξεχνάμε λοιπόν και να συγκροτούμε τα δεδομένα, ώστε να καταλήγουμε σε ορθό, κατά την προσωπική μας κρίση, συμπεράσματα και επιλογές, αναδημοσιεύω, στο παρόν, αναθεωρημένο, συμπληρωμένο και σμιλευμένο από περίσσια, για σήμερα, λόγια, ομιλία που είχα εκφωνήσει πριν δέκα χρόνια σε μεγάλη συγκέντρωση, που είχαμε οργανώσει μια ομάδα ιδιαίτερα ευαίσθητων Βουλιωτών, στη Βούλα, για το «Μέγα θέμα» της καπηλείας του ελληνικότατου ονόματος, «Μακεδονία» (μακρύ – ψηλός – μάκος (δωρικά) – μήκος), από το κράτος των Σκοπίων. Αλήθεια, η FYROM, μήπως μπορεί να μας εξηγήσει τί σημαίνει στην «μακεδονίτικη» γλώσσα τους η λέξη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ;

Ας ξεκινήσουμε όμως με την ιστορική φράση του Προέδρου της Δημοκρατίας τότε Κωνσταντίνου Καραμανλή: «Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι μία και είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ». Είναι έτσι όπως και να’ ΄χει. Αλλά για να ‘μαστε ρεαλιστές η Μακεδονία δεν είναι σαν την Πελοπόννησο ή την Κρήτη που γεωγραφικά καταλαμβάνει περίπου αναλλοίωτα, την ίδια έκταση τώρα και στην αρχαιότητα. Η Μακεδονία άλλαζε όρια κατά περιόδους. Γι’ αυτό και θα την πάρουμε στην έκταση που κατείχε, ως οθωμανική περιφέρεια (βιλαέτι), πριν από τους βαλκανικούς πολέμους του 12-13 (Από το όρος Σκάρδος που εκτείνεται από το Κοσσυφοπέδιο και τη ΒΑ. Αλβανία, μέχρι το όρος Ορβηλος, στα σύνορα Ελλάδος – Βουλγαρίας). Με τον τερματισμό της οθωμανικής κυριαρχίας και τους νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους, στην Ελλάδα περιήλθε το 51% της Μακεδονίας, το 38% στη Σερβία (τα Σκόπια) και το 10% περίπου στη Βουλγαρία. Και να μη λάβουμε, λοιπόν, υπ’ όψιν μας την ιστορία, ΔΕΝ είναι λογικό το 38% της εκτάσεως να οικειοποιηθεί το όνομα του μεγαλύτερου σε έκταση και πληθυσμό μέρους που είναι ελληνικό.

Ιστορικά, εκεί που είναι η FYROM, στην αρχαιότητα ήταν η αρχαία Δαρδανία (εκτός του τμήματος μέχρι το «Μοναστήριο», που είναι Μακεδονία).

Από τον καιρό που προσαρτήθηκε η επαρχία των Σκοπίων στη Σερβία, ουδέποτε ονομάστηκε, προ του 1944, Μακεδονία. Ονομαζόταν ως το 1929 «Νότιος Σερβία» και το 1929 μέχρι το 1941 ονομαζόταν «Βαρντάρσκα Μπανόβινα». Ο Σκοπιανοί είναι Σλάβοι οι οποίοι ήρθαν στην περιοχή γύρω στο 700 μ.Χ., προερχόμενοι από την κεντρική Ασία, και οδηγούμενοι από τον Χαν Κουμπέρ (Έτσι πρέπει να ονομάσουν το αεροδρόμιό τους, όχι “Μ. Αλέξανδρος”). Τι δουλειά έχουν με τους Έλληνες Μακεδόνες και τον Αλέξανδρο; Η γλώσσα τους ανήκει στην υποομάδα των σλαβικών γλωσσών, όπως η ρωσική, η πολωνική και άλλες με μεγάλη συγγένεια προς τη βουλγαρική, αφού το 65% των λέξεων διαφέρει μόνο ως προς την προφορά, ενώ  το 20% είναι πανομοιότυπο. Το 85% του λεξιλογίου τους δηλαδή είναι βουλγαρικό!

Το 1944 έγινε διάκριση του γλωσσικού τους ιδιώματος από τη Βουλγαρική και ονομάστηκε από τον Τίτο σε «Μακεδονική» και το 1945 η Σλαβομακεδονική γλώσσα έγινε επίσημη γλώσσα της 6ης πρ. Ομόσπονδης Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.

Δεν δικαιούνται επομένως οι Σκοπιανοί ούτε εθνολογικά, ούτε ιστορικά, ούτε γλωσσολογικά να αποκαλούνται «Μακεδόνες» και να θέλουν να επιβάλουν να ονομάζεται η χώρα τους «Μακεδονία».

Ε, τώρα «όλα αυτά είναι ιστορίες» θα μου αντιτείνουν οι «ρεαλιστές» και οι καλοπερασάκηδες «προοδευτικοί» - «κουλτουριάρηδες» τους έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Να δούμε τώρα πώς θ’ αποκαλούσε τους επιγόνους του, από το γιο του Γιωργάκη, μέχρι τη θυγατέρα του πρωτεργάτη του Γεννηματά, τη Φώφη και τα άλλα φιντάνια!

Και μια κι αναφερθήκαμε στον Ανδρέα, τί είχε πει, κυρία Γεννηματά, για το Μακεδονικό; Θα σας το θυμίσω παρακάτω, αφού πρώτα θυμίσω στους ΝεοΔημοκράτες του Μητσοτάκη και στους συν αυτώ, τί έλεγε, τι έγραφε ακριβέστερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τότε, Κων/νος Καραμανλής, υπό τύπον οδηγιών στον Υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά. Ελεγε: «Αν τα Σκόπια δεν αποτελούν απειλή αυτή τη στιγμή, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και να εγγυηθεί, ιδιαίτερα μέσα στις σημερινές συνθήκες ρευστότητας και αστάθειας, ποιοι συνδυασμοί δυνάμεων θα προκύψουν στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον, στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή. Αν αυτές οι δυνάμεις θελήσουν να χρησιμοποιήσουν και πάλι το Μακεδονικό όπως έκαναν στο παρελθόν, γιατί η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να τους έχει δώσει εκ των προτέρων έναν τίτλο νομιμότητος, για να το πράξουν»;

Να γιατί ο μεγάλος αυτός πολιτικός και πατριώτης είχε δίκιο όταν  έλεγε ότι είναι «αντιφατικό και επικίνδυνο, για να μην πούμε παράλογο, το επιχείρημα του Κ. Μητσοτάκη, ότι «η Ελλάς υπερβάλλει, διότι τα μικρά Σκόπια δεν αποτελούν απειλή, αυτή τη στιγμή, για την Ελλάδα!» Δικαιούμαι να έχω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Κων/νο Καραμανλή απ’ ότι στον οποιονδήποτε «ρεαλιστή» Μητσοτάκη. Κι ακόμα, ήταν ...”ανόητος” και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου όταν διακήρυττε ότι ΔΕΝ δεχόμαστε για τα Σκόπια, το όνομα «Μακεδονία», ή οποιοδήποτε παράγωγο ή σύνθετο που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία; Μα, αυτή ήταν η κοινή θέση των αρχηγών των κομμάτων στην σύσκεψη υπό τον Κ. Καραμανλή το 1992, και η θέση αυτή γινόταν αποδεκτή εξ’ ολοκλήρου στη Λισαβόνα τον Ιούνιο του ’92, στη σύνοδο κορυφής της ΕΟΚ ότι δηλαδή η αναγνώριση των Σκοπίων συνδέεται με την προϋπόθεση ότι «το όνομα δεν θα περιέχει τον όρο Μακεδονία». Βέβαια, όπως σε αρκετά θέματα δικά μας και άλλα, οι δυνάμεις που βλέπουν ότι κάτι «δεν τους βγαίνει καλά» υπαναχωρούν, αλλάζουν πλεύση, και επανέρχονται. Είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητες αν αυτό επιβάλλουν τα γεωστρατηγικά και οικονομικά τους συμφέροντα ή η συνισταμένη των δυνάμεων επιρροής αποκλίνει από τις αρχικές θέσεις, οπότε αλλάζουν κατεύθυνση και αποφάσεις. Αυτό επιβάλλεται να κάνουμε κι εμείς για να διορθώσουμε τα λάθη ενδοτισμού άνευ ανταλλαγμάτων που κάναμε έως τώρα, κάτω από «αφόρητες» πολλές φορές πιέσεις. Να επιμείνουμε ανυποχώρητα ότι το ελληνικό όνομα Μακεδονία δεν εκχωρείται. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν αποδεχόμαστε την είσοδό τους στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ αν δεν συμμορφωθούν.

Εξ άλλου, η κυβέρνηση των ΗΠΑ επί Ρούσβελτ με την υπογραφή του Υπ. Εξωτερικών Ed. Stetinius την 26/12/44, δήλωνε εγγράφως και με αριθμό πρωτοκόλλου - επίσημα, όταν ο Τίτο βάφτισε τα Σκόπια “Μακεδονία”: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρεί ότι οποιαδήποτε αναφορά σε «Μακεδονικό έθνος» κλπ. «είναι αδικαιολόγητη και δημαγωγική. Δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα. Ενώ διακρίνει (η κυβέρνηση των ΗΠΑ) πιθανό μανδύα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδος.

(Αλήθεια γιατί δεν τις “διακρίνει” τώρα;). και υποσχόταν τέλος να λάβουν οι ΗΠΑ «όλα τα αναγκαία μέτρα εναντίον εκείνων που θα βοηθήσουν στη δημιουργία “Μακεδονικού ζητήματος” σε βάρος της Ελλάδας».Αντ’ αυτού οι ΗΠΑ δικαιώνουν τώρα, μετά τη λήξη του ψυχρού πολέμου τον Τίτο και τον Στάλιν!... Και βοηθούν αυτοί πλέον στη δημιουργία «Μακεδονικού ζητήματος». Τι μέτρα θα λάβουν λοιπόν, εναντίον της πολιτικής τους; Αυτό και την απόφαση της Λισαβώνας έπρεπε να τα είχαμε κάνει λάβαρα στις διαπραγματεύσεις μας.

Να μην επαναλάβουμε το λάθος του Κων/νου Καραμανλή όταν κάτω από πιέσεις των ΗΠΑ και χάριν των συμφερόντων της Δύσης αποσιώπησε τη θέση της Ελλάδας - ΗΠΑ για τα Σκόπια, όταν στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 συνήψε συμμαχία με την Άγκυρα και το Βελιγράδι για να πλήξει δήθεν τη Σοβιετική Ενωση.

Επιτέλους ας καταλάβουν, οι πολιτικοί μας, ότι δεν δικαιούνται ούτε από προσωπικές ιδεολογίες ή ιδεοληψίες, ούτε κάτω από πιέσεις των «συμμάχων», φίλων και «εταίρων», απερίσκεπτα να θυσιάζουν ζωτικά εθνικά θέματα, χάριν της «αξιολόγησης» (συμπεριφοράς), των μνημονίων και της συνεκτικής εξόδου, απ’ αυτά που μας επέβαλαν, «με το πιστόλι στον κρόταφο», ούτε χάριν της εξουσιολαγνείας και των οφελειμάτων της εξουσίας.

Ενίοτε υπάρχει και λογοδοσία και καταλογισμός όχι μόνον πολιτικής «συνταξιοδότησης», ‘η «άδειας»

ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΣ