61,3% υπέρ του ΟΧΙ, την περασμένη Κυριακή, ήταν ένας θρίαμβος, βεβαίως, για την Κυβέρνηση, που το είχε προτείνει, αλλά κυρίως θριαμβική νίκη της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Παρά την τρομοκρατική προπαγάνδα, παρά τις πιέσεις, παρά τις εξωτερικές παρεμβάσεις - ως μη έδει - παρά τις κλειστές τράπεζες, και τις λυσσαλέες κινητοποιήσεις των συμπαρατασσόμενων εσωτερικών δυνάμεων - για διαφόρους λόγους - με τους “δανειστές”, ο ΛΑΟΣ αυτός απέδειξε ότι παραμένει ένας ρωμαλέος λαός.

Ταυτόχρονα, κυβέρνηση, πολιτικές δυνάμεις και λαός στο σύνολό του απέδειξαν ότι διαθέτουν μιαν απαράμιλλη ωριμότητα. Οι παράλληλες, ταυτόχρονες συγκεντρώσεις, της περασμένης Παρασκευής 3/7 - υπέρ του ΟΧΙ στο Σύνταγμα και υπέρ του ΝΑΙ στο Στάδιο - χωρίς να σημειωθούν συμπλοκές και συγκρούσεις απέδειξαν τη δημοκρατική ωριμότητα της ελληνικής κοινωνίας.

 
Κάτω απ’ αυτές τις διαπιστώσεις το ΟΧΙ αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και επιβάλλει με την ίδια σοβαρότητα ν’ αντιμετωπισθεί από την κυβέρνηση που το διαχειρίζεται, αλλά και από τους αντισυμβαλλόμενους εταίρους, που, δυστυχώς, όπως δείχνουν μέχρι στιγμής, δεν δείχνουν ανάλογη ωριμότητα δημοκρατικής συνείδησης, αισθήματος δικαίου και οικονομικού ρεαλισμού.

 
Να μείνουμε μόνο στο τελευταίο, γιατί τα προηγούμενα είναι αυταπόδεικτα, για όσους παρακολούθησαν στοιχειωδώς δηλώσεις, συνεντεύξεις και ομιλίες στο ευρωκοινοβούλιο.

Ο οικονομικός ρεαλισμός αποδεκνύεται περίτρανα από ένα πρόσφατο, σχετικά, παράδειγμα, αυτό της πτώχευσης της γνωστής τράπεζας Lehman Brothers και της “αμφιλεγόμενης εθνικοποίησης της μεγαλύτερης ασφαλιστικής εταιρείας του κόσμου, της γνωστής AIG, και της βρεταννικής Royal Bank of Scotland: Ποιος ήταν αλήθεια ο ρόλος της Goldman Shachs (GS) στην εξαφάνιση ή στην εξουδευτέρωση των ανταγωνιστών της;», διερωτάται ο Marc Roche1 και απαντά ο ίδιος: Ο Λόιντ Μπλανκφέιν, επικεφαλής της GS, στις 12/9/2008, δέχεται μια κλήση στο κινητό του, από τον Χέρνι Πόλσον, τον Υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, αυτοπροσώπως (πρώην προϊστάμενό του στην G.S.). Τον καλούσε στην Fed (Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων της Νέας Υόρκης). «Η Lechman Brothers χρειάζεται τη συνδρομή σας» λέει ο Υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ, Πόλσον και συμπληρώνει κατηγορηματικά: «Είναι δική σας ευθύνη αν η Lechman θα επιβιώσει ή όχι». Η Lechman ήταν μια τράπεζα που είχε επιβιώσει στο μεγάλο κραχ του 1929-32. Είναι Παρασκευή βράδυ· οι χρηματαγορές είναι κλειστές· οι καταστάσεις αφόρητα πιεστικές. Ενα αγωνιώδες ΣαββατοΚύριακο βρίσκεται μπροστά, για να κρίνει την τύχη του τέταρτου σε μέγεθος τραπεζικού κολοσσού των ΗΠΑ και κάποιων ανθρώπων· Μετόχων, υπαλλήλων, καταθετών και όχι μόνον, βεβαίως, όπως εκ των υστέρων απεδείχθη.

15 Σεπτεμβρίου 2008, η Lechman Brothers είναι νεκρή και η AIG έχει “εθνικοποιηθεί” κατά 79%, με χρήματα των φορολογουμένων. Η Goldman Sachs αποζημιώνεται στο ακέραιο, χωρίς να χάσει ούτε σεντς, για τα “παιχνίδια” που είχε παίξει όλον αυτόν τον καιρό. Και πώς θα γινόταν άλλωστε, αφού διαθέτει “μια στρατιά” πρώην και νυν στελεχών της μέσα στο συστημικό οργανισμό του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ε.Ε.

Τις συνέπειες από την πτώχευση της Lechman Brothers τις ξέρουμε, λίγο - πολύ, όλοι μας και τις ζούμε ακόμη και σήμερα.

Οι πολιτικοί ημεδαποί και αλλοδαποί δεν διδάχθηκαν τίποτα;

Ο φόβος και η ιδιοτέλεια εμποδίζει τους ημεδαπούς, το ρίσκο, η εμπάθεια, η αλαζονία και η απληστία καθοδηγεί τους αλλοδαπούς.

Ποιό ήταν το μήνυμα του ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ;

Αλλά για να μιλήσουμε για τις δεσμεύσεις και την πορεία της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις, πρέπει να πούμε ποιό ήταν το περιεχόμενο του τρανταχτού και ξεκάθαρου ΟΧΙ του ελληνικού λαού, την περασμένη Κυριακή.

Οι “ευρωπαϊστές”, “αντί πάσης θυσίας” και οι θεσμικοί και μη ξένοι παράγοντες είχαν προερμηνεύσει αυθαίρετα και φοβικά πως το “ΟΧΙ” θα σήμαινε έξω από την ευρωζώνη, έξω από το ευρώ.

Τώρα την ερμηνεία αυτή την ξέχασαν, την έκαναν, κατά το κοινώς λεγόμενο, “γαργάρα”. Γιατί αν αυτό σήμαινε, θα έπρεπε ήδη να τους είχαμε πει “άντε, γειά”! Πράγμα που σε καμμιά περίπτωση, βέβαια, δεν ήθελαν και δεν θέλουν οι νουνεχείς Ευρωπαίοι. (Δεν μιλάω για τους ακραίους “εθνικιστές”, τους κατευθυνόμενους συντηρητικούς, τους εκ παραδόσεως αντιρωσικούς - Πολωνούς, Λετονούς κλπ. και όψιμους... αντικομμουνιστές).

Ποιό ήταν, λοιπόν, το νόημα του “ΟΧΙ”.

Το “ΟΧΙ” έχει μια τυπική, νομική απάντηση στις συγκεκριμένες ιταμές, αναποτελεσματικές και εξαντλητικές προτάσεις του Γιουνκέρ, όπως διατυπώνονταν συνοπτικά στο ψηφοδέλτιο.

Θα έλεγα, μάλιστα, αν αυτό μπορούσε να διερευνηθεί, να ικανοποιήσουν τις παράλογες αξιώσεις των δανειστών, αυτοί που συμπύκνωσαν το 39% του “ΝΑΙ”.

Εχει όμως το ΟΧΙ και μιαν ουσιαστική, λογική ερμηνεία που εντοπίζεται, συμπυκνώνεται στην ίδια τη φράση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, στη Βουλή, κατά τη διαδικασία έγκρισης του Δημοψηφίσματος: «Δεν έχουμε το δικαίωμα να διαψεύσουμε την ελπίδα και τις προσδοκίες του ελληνικού λαού να σταματήσει η χώρα μας να είναι μια αποικία χρέους για τις επόμενες δεκαετίες».

Θα πρόσθετα εκφράζοντας τις δικές μου σκέψεις και συναισθήματα τη “στιγμή” της ψηφοδοσίας, ως απλού ψηφοφόρου, που ανταποκρίνεται, νομίζω στις σκέψεις και τα συναισθήματα του μέσου ψηφοφόρου, ότι είπα ΟΧΙ στην ταπείνωση και την εξαθλίωση του λαού μας, ΟΧΙ στα μνημόνια, όχι στην απαράδεκτη μείωση της εθνικής κυριαρχίας, στο εξευτελιστικό σημείο να μην μπορεί η κυβέρνηση ν’ αποφασίζει το ύψος και την κλίμακα του ...ΦΠΑ, γιατί τότε δεν μιλάμε για εκτελεστική εξουσία, αλλά για εκτελεστικό όργανο. Κι εγώ τουλάχιστον, δεν θέλω να ψηφίζω για την εκλογή εκτελεστικών οργάνων, ξένων συμφερόντων, κάποιων επικυρίαρχων, τους οποίους αδυνατώ να ελέγξω. ΝΑΙ στην ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά χίλιες φορές ΟΧΙ σ’ αυτή την Ε.Ε. του νεοφιλελευθερισμού, τις λιτότητας, της γερμανικής- στρατιωτικής πειθαρχίας, της συντήρησης, της αντίδρασης, των τραπεζών, ΟΧΙ στην Ευρώπη των “αγορών” και του μεγάλου Κεφαλαίου.

Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι, κακοτράχαλοι, ναι, μέχρι να τους στρώσουμε. Δύσβατοι, αλλά ελεύθεροι! Χωρίς καγιάκ, αλλά με τα πόδια ελεύθερα, χωρίς αλυσίδες! Οι Ελληνες δεν δέχονται τον εξανδραποδισμό.

Επί του πιεστηρίου: Ενώ γραφότανε αυτό το άρθρο, άκουσα, χωρίς να μελετήσω ακόμη, τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, οι οποίες λίγο - πολύ αντιγράφουν τις προτάσεις που απέρριψε ο Ελληνικός λαός, διορθώνοντας την άμεση εφαρμογή των μέτρων σε... σταδιακή! Διατηρεί και τον ΕΝΦΙΑ και το 2016! Ε, ΟΧΙ!!!

“Η Ελλάδα είναι ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΘΝΟΣ”! Κι αυτό δεν το λέμε εμείς· εμείς το πιστεύουμε - το είπε και ο Γιουνκέρ, προχτές...


1. Marc Roche: "Η Τράπεζα”, εκδ. “Μεταίχμιο”, κεφ. 12, σελ. 183 κ.ε.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 280 guests και κανένα μέλος