Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Δ.Ν.Τ

Στο προηγούμενο σημείωμά μας της 29^ης Νοεμβρίου, είχαμε παρουσιάσει τις επιστολές Ζαν Κλοντ Τρισέ, τ. Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προς τον Υπουργό Οικονομικών της Ιρλανδίας, το 2010, για να δείξουμε την ιταμότητα, τον κυνισμό, τις πιέσεις και τους εκβιασμούς και την εν γένει μεθοδολογία που χρησιμοποιούν κάποιοι – οι γνωστοί – εκ των «εταίρων» μας, με θεσμικό ρόλο, που τους έχει ανατεθεί, όχι εκλεγμένοι δημοκρατικά, αλλά διορισμένοι επιλεκτικά, προκειμένου να λειτουργούν ως εκτελεστικά όργανα του διεθνούς χρηματοπιστοτικού συστήματος, των funds, των λεγομένων «επενδυτών», στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού του Freedman.

Σε παλιότερο άρθρο μας (15/11/2014), με τίτλο «Οι «εταίροι» μας θέλουν να μας συντρίψουν»!!! αναφερόμαστε στις μαρτυρίες του τ. Υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιντερ σχετικά με τις διαθέσεις... αλληλεγγύης των «εταίρων» μας της Ε.Ε. «Θα τους συντρίψουμε» (τους Έλληνες) φέρονται να είπαν στον Τ. Γκάιντερ οι ηγέτες Ευρωπαίοι στη σύνοδο των G7, στον Καναδά, το 2010. «Ήθελαν να τους ξυλοφορτώσουν» τους Έλληνες, λέει χαρακτηριστικά ο Γκάιντερ.

Συμπληρώνουμε σήμερα, χωρίς να ολοκληρώνουμε με την αποκάλυψη της Wall street Journal τον Ιούνιο του 2013 «άκρως εμπιστευτικού» εγγράφου του IMF (ΔΝΤ), του ενός μέρους της Τρόικα, για να βεβαιωθεί και ο κάθε καλόπιστος περί των επιδιώξεων της Τρόικα και των ελληνικών κυβερνήσεων της τελευταίας τετραετίας. Για το λόγο αυτό δεν χρησιμοποιήσαμε τα επιχειρήματα και τους ισχυρισμούς της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ του Καμμένου, ΚΚΕ κλπ) αλλά των ιδεολογικών συμμάχων της Τρόικα και της Κυβέρνησης, του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρ. Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ, του τ. Υπουργού των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιντερ και της αμερικάνικης οικονομικής εφημερίδας Wall Street Journal.

Ιδού λοιπόν τι έλεγε το εσωτερικό εμπιστευτικό έγγραφο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το ΔΝΤ, αφού αρχικά παραδέχεται ότι συμμετείχε στην «επιχείρηση διάσωσης» της Ελλάδος, παρ’ ότι αυτή δεν ικανοποιούσε τρία από τα τέσσερα κριτήρια που θέτει το ΔΝΤ για παροχή βοήθειας, «με στόχο να δώσει χρόνο στην Ευρωζώνη και στις υπόλοιπες χώρες, για να προετοιμαστούν για τις επιπτώσεις μιας ενδεχόμενης μετάδοσης της κρίσης»¹ (το φαινόμενο του ντόμινο), θέτει στη συνέχεια ευθέως το ερώτημα: «Τα παραπάνω εγείρουν ερωτήματα ως προς το βασικό σκοπό του «πακέτου διάσωσης». Εάν η εμπιστοσύνη της αγοράς δεν θα αποκατασταθεί, ενώ η ελληνική οικονομία την ίδια στιγμή ωθείται σε ύφεση, σε διψήφια ποσοστά ανεργίας και σε αύξηση της φτώχειας, τότε ποιό είναι το νόημα; Ποιός ή τι ακριβώς πρόκειται να διασωθεί»;

 

Και καταλήγει με τη διαπιστωτική απάντηση:

«Τελικά,, ο πραγματικός σκοπός του «πακέτου διάσωσης» μπορεί να συνοψίζεται σε μια τεράστια μετατόπιση του χρέους από τις ιδιωτικές τράπεζες στο δημόσιο τομέα. Τα 110€ δισεκατομμύρια τώρα που δανείζεται η Ελλάδα από το ΔΝΤ και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα χρησιμοποιηθούν κυρίως για να εξοφληθούν οι τράπεζες και οι θεσμικοί επενδυτές, οι οποίοι κατέχουν το ελληνικό χρέος. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και τα ευρωπαϊκά συνταξιοδοτικά ταμεία είναι οι πραγματικά διασωζόμενοι.

(σ.σ. Με την καταβαράθρωση των αντίστοιχων Ελληνικών φορέων)

 

Η πιθανότητα αθέτησης πληρωμής τόκων και κεφαλαίων από από την Ελλάδα, θα πρέπει να αποκλειστεί για τα επόμενα τρία χρόνια. Με δεδομένο ότι, το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους (περίπου 80%) δεν βρίσκεται (σ.σ. τότε, το 2010) στα χέρια του ελληνικού χρηματοοικονομικού συστήματος αλλά στους ισολογισμούς γερμανικών, γαλλικών και βρετανικών τραπεζών, η Ευρώπη και το ΔΝΤ δεν χορηγούν στην Ελλάδα νέα κεφάλαια, αλλά περισσότερο απ’ όλα, προστατεύουν το Ευρωπαϊκό χρηματοοικονομικό σύστημα από πιθανές ζημιές ύψους έως και 200 δισεκατομμυρίων € που θα μπορούσαν να προκύψουν από μια ελληνική χρεοκοπία. Οι προφανείς αποδέκτες του «πακέτου» των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, δεν είναι οι Έλληνες εργαζόμενοι και οι πολίτες που θα υποφέρουν από σοβαρές περικοπές του προϋπολογισμού και την ύφεση, αλλά τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά χρηματοοικονομικά κέντρα».

Εμείς τα λέγαμε, αλλά ποιός ακούει

Οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης, θα διαπιστώσουν ασφαλώς ότι το “άκρως εμπιστευτικό” έγγραφο του ΙΜF (ΔΝΤ) επιβεβαιώνει περίτρανα την “άκρως εμπιστευτική” έκθεση της Commission που συζήτησε το EcoFin στις 10/2/2009, με την οποία έχει “μαλλιάσει” η γλώσσα μας, σε σημείο εμμονής, αλλά ουδείς πολιτικός παράγων, μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένου, έστερξε ν’ αξιοποιήσει, αξιολογώντας προφανώς το μείζον ως έλασσον, ή χαρακτηρίζοντας την έκθεση της commission ως γνωστή μεν, αλλά “ανεπίκαιρη περίπτωση”, σύμφωνα με την απάντηση που μας έδωσε βουλευτής της αριστεράς, αιτιολογώντας την παράλειψη κατάθεσης, απ’ το κόμμα του και τον ίδιο, σχετικής ερώτησης-αίτησης κατάθεσης εγγράφων. Οι λοιποί ενοχληθέντες βουλευτές ή αμέλησαν να διαβάσουν τη σχετική αρθρογραφία και την τεκμηρίωση, ή ολιγώρησαν, ή στερούνται ικανής κρίσεως και διαισθήσεως και ασχολούνται με την “κάρφο” (ακίδα), που προβάλλει ως “δοκός”, προ οφθαλμών προσηλωμένων στα Megaλα και μόνον “κανάλια”.

Ετσι θα κάνουμε “δουλειά;”

Χωρίς διάβασμα, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς γνώση, χωρίς κριτική ικανότητα συσχέτισης αιτίας - αποτελέσματος;

Με Οικονομολόγους που ασχολούνται με συνταγματικά θέματα και Συνταγματολόγους “κολημμένους” σε παρελθούσες, ανύπαρκτες πλέον και ανίσχυρες διατάξεις, χωρίς ν’ αναλογίζονται ότι “παίρνουν το κόμμα τους και τη χώρα μας “στο λαιμό τους”; Αν απαξιούν να διαβάσουν τον “κάθε” Βενετσάνο, ας διαβάσουν τουλάχιστον τον Κατρούγκαλο!

1. Γιάννης Σιατρας: «Οι ζημιές μας, κέρδη τους», EuroCapital, σελ. 128-129 απ’ όπου λάβαμε την σχετική τεκμηρίωση: υποσημείωση 87 IMF, “Greece: Ex Post Enaluation of Exceptional Access under the 2010 Stand-By Arrangement”, IMF Country Report No13/156, June 2013)

2. “Greece and IMF: Who Exactly is being saved” σελ.6

(Μετάφραση: Ελλάς και ΔΝΤ: Ποιός ακριβώς είναι αυτός που σώζεται)

3. ΕΒΔΟΜΗ φ. 856/1-11-2014, σ. 1,2