Όταν οι γονείς του τον εντόπισαν σ’ ένα Ίντερνετ-καφέ της Αθήνας, ο 13χρονος είχε συμπληρώσει 50 ώρες αδιάκοπης παρακολούθησης βιντεο-παιχνιδιού, τρώγοντας μόνο σοκολάτες και πίνοντας αμέτρητους καφέδες για να παραμένει ξάγρυπνος...

Βιντεο-παιχνίδια

Οι ανθρωποσυλλέκτες του Αντίχριστου

 

Όταν οι γονείς του τον εντόπισαν σ’ ένα Ίντερνετ-καφέ της Αθήνας, ο 13χρονος είχε συμπληρώσει 50 ώρες αδιάκοπης παρακολούθησης βιντεο-παιχνιδιού, τρώγοντας μόνο σοκολάτες και πίνοντας αμέτρητους καφέδες για να παραμένει ξάγρυπνος.

Η είδηση-όπως και άλλες παρόμοιες-πέρασε στα «ψιλά» των εφημερίδων πρίν έναν χρόνο. Όμως το πρόβλημα είναι «χοντρό» και αφορά χιλιάδες Ελληνόπουλα και εκατομμύρια ανήλικους σε όλο τον κόσμο. Η καινούργια “ντόπα” δεν λαμβάνεται από το στόμα, τις φλέβες, ή την μύτη, αλλά από τα μάτια. Και κατακυριεύει ολοκληρωτικά την ψυχο-πνευματική υπόσταση του χρήστη, ο οποίος εμφανίζει πολλά από τα συμπτώματα ενός χρήστη ναρκωτικής ουσίας, με κυρίαρχο το στερητικό σύνδρομο, εάν η εξάρτηση δεν ικανοποιηθεί με τουλάχιστον 8-10 ώρες ημερήσιου κολλήματος στην οθόνη του υπολογιστή, ή της τηλεόρασης.

Οι αόρατοι-κατά τα γνωστά πρωτόκολλα-ηγέτες της Νέας Τάξεως, επινόησαν ένα υπεραποδοτικό μέσο για να υποδουλώσουν τις αυριανές γενιές, αποβλακώνοντάς τες και εγκαθιστώντας στις ψυχές των νέων ανθρώπων μιά εικονική πραγματικότητα, όπου συνήθως κυριαρχεί η φρίκη και η τυφλή, συνεχής και ανελέητη βία.


Στην επιδίωξή τους αυτή εξαγόρασαν και χρησιμοποίησαν μιά στρατιά από ανθρωποειδή, που αυτοαποκαλούνται επιστήμονες και που ο κάθε εικονικός χαρακτήρας που δημιουργούν έχει περάσει από απίστευτες δοκιμές, ώστε να καταστεί όσο το δυνατόν πιό ελκυστικός και συνάμα πιό καταστροφικός για τις παιδικές και νεανικές ψυχές. Και δυστυχώς τα θύματα της εικονικής πραγματικότητας δεν είναι μόνο οι ανήλικοι, αλλά και εκατομμύρια ενήλικοι σ’ όλον τον κόσμο που έχουν «κολλήσει», καταστρέφοντας έτσι την οικογένειά τους και χάνοντας την δουλειά τους.

Οι αγαπημένες υποθέσεις των ηλεκτρονικών τερατουργημάτων έχουν προ πολλού εγκαταλείψει το επίπεδο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, ή μιάς ξέφρενης κόντρας με αυτοκίνητα ή μοτοσυκλέτες. Αυτά τα παιχνίδια αποτελούν απλώς το δόλωμα και το εισιτήριο για τον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας, το χασίς που θα οδηγήσει τον χρήστη στα «σκληρά». Μεταλλαγμένα τέρατα αλληλο-σπαράσσονται και κατασπαράσσουν όποιον βρουν μπροστά τους. Μονομάχοι, δραπέτες δολοφόνοι, ψυχοπαθείς serial killers και λοιπά εξαίρετα αποβράσματα του ανθρώπινου είδους ξαμολιούνται στους δρόμους για να μαζέψουν πόντους, σκοτώνοντας ό,τι κινείται. Οι διαφημίσεις των εμετικών αμερικανο-ιαπωνικών κατασκευασμάτων βρίσκονται ακόμα και στα μίκυ-μάους, που απευθύνονται σε παιδιά προ-σχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Θα αγοράζατε ποτέ ένα περιοδικό που ως αποκλειστική του ύλη θα είχε την διαφημιστική προβολή μιάς συγκεκριμμένης μάρκας ηλεκτρικών συσκευών; Κι όμως οι εξαρτημένοι από τα βιντεοπαιχνίδια πιτσιρικάδες αγοράζουν από τα περίπτερα το διαφημιστικό περιοδικό της πιό γνωστής στον κόσμο παραγωγού εταιρείας, πληρώνοντάς το με 6 ευρώ κι ενενήντα λεπτά! Οι φυλακές βαρυποινιτών και «η φωλιά του κούκου» είναι βρεφονηπιακοί σταθμοί σε σύγκριση με τις φάτσες που παρελαύνουν μέσα σ’ αυτό το περιοδικό.

 Τεράστια η ευθύνη της αδρανούσας πολιτείας, της μακαρίως κοιμωμένης «πνευματικής ηγεσίας» και των μοντέρνων χαζοχαρούμενων γονέων που αγοράζουν τον ψυχο-πνευματικό θάνατο των παιδιών τους. Και που βολεύονται, βλέποντάς τα να ασχολούνται μανιωδώς με τα βιντεο-παιχνίδια και να μην τους ενοχλούν. Οι περισσότεροι δεν έχουν καν ιδέα με τι ακριβώς ησυχάζουν τα «βλαστάρια» τους. Πόσο μάλλον ποιά σατανικά δημιουργήματα βλασταίνουν στις τρυφερές κι ανυπεράσπιστες ψυχές τους, κατακτώντας τες ολοκληρωτικά. Όταν-όπως και με όλα τα άλλα αμερικανοφερμένα κατορθώματα-δούμε κι εδώ μαθητές να μπαίνουν στο σχολείο τους με το όπλο και να σκοτώνουν συμμαθητές και δασκάλους, τότε ίσως κατανοήσουμε πόσο «αθώα» είναι τα βιντεοπαιχνίδια που παρακολουθούν με τις ώρες τα παιδιά μας. Και που τους δίνουμε χρήματα για να τ’ αγοράσουν. Αλλά τότε θα είναι αργά.

Ο 13χρονος της εισαγωγής μας είναι μόνο ένα από τα δεκάδες καταγεγραμμένα-στην Ελλάδα-ακραία περιστατικά χρήσεως βιντεο-παιχνιδιών. Δεκάδες παιδιά τα τελευταία δύο χρόνια έχουν καταλήξει στα νοσοκομεία, ενώ χιλιάδες χιλιάδων είναι τα κρούσματα διεθνώς, με συμπτώματα στερητικού συνδρόμου, εκλαμψίας, στρες, καταθλίψεως, σχιζοειδών συμπεριφορών κι ότι άλλο μπορείτε να φαντασθείτε. Το πιο ακραίο περιστατικό καταγράφηκε πέρυσι στην Ν. Κορέα, όταν ένα παιδί έπαιζε εννέα μέρες ασταμάτητα, ώσπου κατέρρευσε και ξεψύχησε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Τα πιο «ήπια» συμπτώματα που οι γονείς και οι δάσκαλοι διαπιστώνουν στα παιδιά, είναι αϋπνία, ανορεξία, ξαφνικές εκρήξεις θυμού, μελαγχολία και κατάπτωση, ρίγη και στομαχικές διαταραχές.

«Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν έχουμε αντιληφθεί τις διαστάσεις του προβλήματος», επισημαίνει ο παιδοψυχολόγος Γιάννης Κούρος, για να συμπληρώσει ότι «οι γιατροί βλέπουν όλο και περισσότερα παιδιά να καταλήγουν σε αυτούς σε άθλια κατάσταση, με τους γονείς να μην έχουν καν καταλάβει πως έφτασαν σε αυτό το τραγικό σημείο».

Έχει παρατηρηθεί ότι οι έφηβοι χρήστες, όταν μολυνθούν από τον ιό της εικονικής πραγματικότητας, εγκαταλείπουν τα μαθήματά τους, τον αθλητισμό, τις παρέες τους, ακόμα και τις σχέσεις με το άλλο φύλο. Ο απογοητευτικός για τους νέους κοινωνικός περίγυρος τους σπρώχνει στον μαγικό κόσμο της εικονικής πραγματικότητας, όπου εκεί νοιώθουν άτρωτοι. Πετάνε, πολεμάνε και συνήθως νικάνε, έχοντας μετά από λίγο καιρό χάσει τα πάντα. Ο Αντίχριστος είναι μισάνθρωπος, επειδή ο άνθρωπος είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού. Τα επιμελημένα διαστροφικά βιντεοπαιχνίδια δολοφονούν σιγά-σιγά στις νεανικές ψυχές την έμφυτη αίσθηση του καλού, του δικαίου και του ωραίου. Και βέβαια-ως προαπάντηση στους δήθεν πραγματιστές-το ύψιστο επίτευγμα του εξαποδώ είναι να πείθει ότι... δεν υπάρχει.


Χαρακτηριστική πολλών περιπτώσεων θυμάτων είναι η αφήγηση της 18χρονης Θ.Χ. από τα Χανιά, που πέρυσι χρειάστηκε να νοσηλευθεί έχοντας εμφανίσει ακραία συμπτώματα του Video Games Addiction (εθισμός σε βιντεο-παιχνίδια): «Έπειτα από κάποιο διάστημα δεν ήθελα κανέναν δίπλα μου, μόνο να συνδεθώ μ’ ένοιαζε και να παίζω με τους άλλους στο Δίκτυο. Έφτασα να παίζω σαν τρελλή για δύο συνεχόμενες μέρες, με διαλείμματα των πέντε λεπτών για φαγητό και τουαλέτα. Έβγαινα εκτός εαυτού όταν μου έκλεινε η μαμά μου το κομπιούτερ και ούρλιαζα. Μετά την θεραπεία στο νοσοκομείο νοιώθω πολύ καλά. Τώρα δεν έχω ούτε PC στο σπίτι, αν και δεν σας κρύβω ότι θα ήθελα να παίξω ένα παιχνιδάκι για λίγο,...έστω για πολύ λίγο».

 


Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 332 guests και κανένα μέλος