Ένα... παραβατικό βιβλίο:

Η ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ και οι επιπτώσεις ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

«Ο συ μισείς, εταίρω μη ποιήσεις»!

Πιστοί στην παραπάνω αρχή, σεβόμαστε – χωρίς τούτο να σημαίνει ότι αποδεχόμαστε – τις κοσμοθεωρίες, τα “πιστεύω”, τα ιερά και τα όσια κάθε λαού, κάθε κοινωνικής ομάδας, κάθε ανθρώπου. Και τούτο, για να έχουμε το δικαίωμα ν’ αξιώνουμε ή τουλάχιστον να προσδοκούμε να κάνουν κι άλλοι το ίδιο για μας. Να σέβονται και τα δικά μας “πιστεύω” κι ας μη τα’ αποδέχονται.

Δύσκολο αλλά δίκαιο. Δύσκολο, ιδιαίτερα  για τους δογματικούς, τους φονταμενταλιστές1, τους δοκισίσοφους, όταν μάλιστα εκφράζουν την «κρατούσα» αντίληψη, μια δεδομένη ιστορική στιγμή. Στη εποχή μας, “κρατούσα αντίληψη” σε θρησκευτικό επίπεδο είναι ο χριστιανισμός, ο μωαμεθανισμός κυρίως, ο ιουδαϊσμός και σε οικονομικοπολιτικό σύστημα, ο κεφαλαιοκρατισμός και κατ’ ευφημισμόν φιλελευθερισμός, ο κομμουνισμός, ως όραμα, όχι σαν πράξη.

Όταν μια ιδεολογία δε, ιδιαίτερα “κρατούσα”, διαπλέκεται με συμφέροντα, ανάγεται σε δόγμα.

Αποστρέφεται τη διαλεκτική διαδικασία, επομένως και το διάλογο, προτιμά την από άμβωνος ή από καθ’ έδραν αυθεντία, προσκολάται στα κεκτημένα, τα οποία θέλει πάσει θυσία να διαφυλάξει και να συντηρήσει.

Μετά τα αναγκαία αυτά αυτά ολίγα εισαγωγικά, τολμώ να παρουσιάσω, αφού ο συγγραφέας Θωμάς Θεολόγης, τόλμησε να ερευνήσει και να γράψει, το βιβλίο του «Η διάδοση του χριστιανισμού και οι επιπτώσεις επί του ελληνικού πολιτισμού».

Ομολογώ ότι καταπιάστηκα με την ανάγνωση του βιβλίου κατά τη διάρκεια των διακοπών, επειδή μου το ζήτησε ο φίλος και συνεργάτης Γιάννης Κορναράκης. Τον συγγραφέα δεν έχω την τιμή να τον γνωρίζω.

Κατά την πρόοδο της αναγνώσεως – της μελέτης θα ‘λεγα – η υποχρέωση μετεβλήθη σε ευχαρίστηση και ενδιαφέρον για την τεκμηρίωση που αναπτύσσει στο πόνημα του ο Θ.Θ. Σημειωτέον όπως κι ο ίδιος δηλώνει στην εισαγωγή του, δεν είναι άθεος – μ’ όλο που δεν κατάλαβα ποιον θεό πιστεύει. Στην ανεξιπιστία(!) μου οφείλεται και η έλλειψη τέτοιας περιέργειας. Πώς θα γινόταν άλλωστε να είναι άθεος μ’ ένα τόσο …θεολογικό όνομα: Θωμάς Χρυσοστόμου Θεολόγης! Τα κακώς κείμενα των… κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης, των πιστευομένων και μνημονευομένων θέλει ν’ ανασείσει, να επισημάνει και να κτυπήσει.

Ένα μικρό βιβλίο 160 σελίδων περιέχει θησαυρούς ερεύνης που σε οδηγούν πιθανότατα στην προμήθεια και ανάγνωση των «ιερών κειμένων» της Παλαιάς Διαθήκης που θα ήσαν βεβαίως «ιερά» αν δεχθούμε σαν ιερές πράξεις το φόνο, την αιμομιξία, την παιδεραστία, την πορνεία, την μαστροπεία, τον σοδομισμό, την Σιμωνία και όλον σχεδόν τον ποινικό κώδικα.

Σε κάνει ακόμα να διερωτηθείς πού κολάει εκείνο το κράμα του ελληνο-χριστιανικού πολιτισμού και του «πατριωτικού» ρόλο του ιερατείου. Δεν αναφερόμαστε στους διάκους και στον κατώτερο κλήρο κι όχι βεβαίως στο σύνολό του.

Ιδού ένα απάνθισμα για του λόγου το αληθές κι «ο θεός να σας ευλογεί», που λέει τελειώνοντας κι ο Συγγραφέας.

• Εκ του απανθίσματος, λουλούδι πρώτο: (Γένεσις ΙΣΤ΄/1) Να θυμηθούμε ότι η Σάρα, γυναίκα του Αβραάμ, επειδή στενοχωριόταν που δεν του είχε χαρίσει «διάδοχο» έκανε θυσία πραγματικής αγάπης προς τον κύρη της. Του πασάρισε τη δούλα της Αγάρ (Σ.Σ.: Δεν μπορώ ν’ αποφύγω το σχόλιο “αυτή ήταν γυναίκα, όχι ζήλειες και καβγάδες”).

Να μη πολυλογούμε, αφού τα εξιστορεί ο συγγραφέας και αντιγράφει από την Π.Διαθήκη, καταλήγει «Αν ζητούσατε όλα τ’ ανωτέρω σε τίτλο, θα ταίριαζε: «Η μαστροπός Σάρα προαγωγεύει τη δούλα της». Υπερβολές, θα λέγαμε εμείς. Αγια πράξη, αφού την καθαγίασε κι ο Θεός! (σελ. 74-75).

• Εκ του απανθίσματος ανθός δεύτερος: Γένεσις 18/1: Σ’ αυτό το κεφάλαιο μας περιγράφουν τα της αφίξεως δύο αγγέλων στα Σόδομα και πως έπειτα από πιέσεις δέχτηκαν να φιλοξενηθούν στο σπίτι του Λώτ. Πριν, όμως, κοιμηθούν, το σπίτι περικυκλώθηκε από τον αντρικό πληθυσμό της πόλης που φώναζε: “Πού είσιν οι άνδρες οι εισελθόντες προς σε την νύκτα; εξάγαγε αυτούς προς ημάς, ίνα συγγενώμεθα αυτοίς”. (“γυγγίγνομαι” = συνουσιάζομαι).

• Ανθός τρίτος: Γένεσις Κ΄/1: Ακούστε ένα από τα κατορθώματα του Αβραάμ. (Για να φρεσκάρω λίγο τη μνήμη σας, ο Αβραάμ είναι ο Γενάρχης των Εβραίων).

Όταν ο Αβραάμ εγκαταστάθηκε στη Γεράρα αφού τού το επέστρεψε ο βασιλιάς Αβιμέλεχ, του «πασάρησε» τη γυναίκα του Σάρα συστήνοντάς την για αδελφή του. Επειδή ο βασιλιάς ήταν θεοσεβούμενος άνθρωπος ο θεός του απεκάλυψε την απάτη κι αυτός φώναξε τον Αβραάμ να διαμαρτυρηθεί (κι από πάνω). Ο Αβραάμ του είπε για τη Σάρα (20/12): «Κι έπειτα είναι πράγματι αδελφή μου. Είναι κόρη του πατέρα μου, όχι όμως και της μάνας μου» Βλέπετε η αιμομειξία πάει σύννεφο στο "Ιερό κείμενο" τη Παλαιάς Διαθήκης".

• Ανθός τέταρτος: Γένεσις ΚΕ΄/32 και ΚΖ΄. Ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, ως γνωστόν, ο οποίος νυμφεύθηκε τη στείρα Ρεβέκκα, η οποία όμως με θεία παρέμβαση γέννησε δίδυμα. Πρώτος βγήκε ο Ισαύ που απόκτησε έτσι τα πρωτεία, και δεύτερος ο Ιακώβ. Ο Ιακώβ απεδείχθη “μεγάλη απάτη”, αφού κατάφερε και εξαγόρασε τα πρωτεία από τον αδελφό του “αντί πινακίου φακής” συμπράττουσας και της μάνας του (σελ. 77-78).

(Σ.Σ. Πώς καταδέχθηκε ο Ιησούς να γεννηθεί από ένα σόι με τόσο βεβαρημένο κληρονομικό παρελθόν;)

Τι να σας κάνουν τα τέσσερα λουλουδάκια που παρουσίασα. Εδώ έχουμε ολόκληρο μπαξέ!...που θα τον συναντήσετε στο βιβλίο*.

Κι ένα μόνο λουλούδι από το ημέτερο ιερατείο για να μπουν κάποια ερωτηματικά περί ποίων “θρησκευτικών” πρέπει να διδάσκονται υποχρεωτικά κατ’ απαίτηση της «ιεράς Συνόδου».

Για την επανάσταση του ’21, για τον Πατριάρχη Γρηγόριο – που του έχουμε και άγαλμα – «ο πατριάρχης και οι δεσποτάδες αποφάσισαν ν’ αφορίσουν τον Υψηλάντη και Σούτσο [….] και να ειδοποιήσουν τους δεσποτάδες στις επαρχίες, με χωριστή πατριαρχική εγκύκλιο, ότι  το κίνημα του Υψηλάντη είναι ολέθριο και αντιχριστιανικό και γι’ αυτό το λόγο όσοι είναι μυημένοι στη Φιλική Εταιρία είναι αφορισμένοι!».

Καμαρώστε αιτιολογία στην πατριαρχική εγκύκλιο και νιώστε υπερήφανοι για την …αυτοθυσία του ανώτατου κλήρου στις κρίσιμες εκείνες στιγμές: (σελ. 61) «Όταν δε η αχαριστία είναι συνοδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον της κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή υπό “Θεού τεταγμένη” όθεν και πας ο αντιτεινόμενος αυτή τη θεόθεν εις ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία (σ.σ. δηλαδή της τουρκικής), τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε».

––––––––––––––––––––

1. Φονταμενταλισμός: Ακραία φανατική προσήλωση, ιδιαίτερα θρησκευτική.

* Εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ (Σπ. Τρικούπη 3-5) ή από τον Συγγραφέα, κιν.: 6974811606