Φιλανθρωπία ή κινηματική αλληλοϋποστήριξη;

Παρασκευή, 19 Απριλίου 2024

Δημοσιεύθηκε : 29 Απριλίου 2014

Στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές η λεγόμενη κοινωνική πολιτική θα κατέχει περίοπτη θέση στα προγράμματα όλων των συνδυασμών. Η άσχημη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αποτελεί πεδίον δόξης λαμπρό για τους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες, ώστε να δείξουν το “κοινωνικό” τους πρόσωπο. Όλοι θα υποσχεθούν προγράμματα αλληλεγγύης και στήριξης των πληττόμενων δημοτών, αλλά και των κοινωνικά ευπαθών ομάδων, όπως οι ηλικιωμένοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, οι άνεργοι ή ακόμα και όσοι κάνουν χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών.

Είναι προφανής η χρησιμότητα των κοινωνικών προγραμμάτων για την στήριξη των ευπαθών ομάδων. Από μόνα τους όμως είναι ανεπαρκή για να εξαντλήσουν τις δυνατότητες κοινωνικής παρέμβασης των δημοτικών αρχών. Πόσο μάλλον που η συντριπτική πλειοψηφία των Δήμων υλοποιεί μόνο ένα μικρό τους μέρος. Το ίδιο συμβαίνει, άλλωστε, και στον δικό μας Δήμο, όπου η “ευαισθησία” της δημοτικής αρχής αφήνει απλήρωτους εργαζόμενους σε τομείς κοινωνικής πολιτικής για πολλούς μήνες.

Συχνά, επίσης, οι κοινωνικές υπηρεσίες προς τον πολίτη δίνουν την εντύπωση της φιλανθρωπίας. Η κοινωνική, όμως, πρόνοια και η κοινωνική πολιτική δεν αποτελούν φιλανθρωπικές δράσεις. Οφείλουν να εξελιχθούν με βάση κινηματικές αρχές σε αλληλοβοήθεια, αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη και να δημιουργήσουν εκείνες τις συνθήκες που θα φέρουν σε συνεργασία όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση καθίσταται ο τοπικός σύνδεσμος όλων των φορέων με κεντρικό όραμα μια κοινωνία συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης.

Ο Δήμος δεν είναι επιχείρηση

Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε πως βλέπουμε τον Δήμο. Σαν μια επιχείρηση με πρωταρχικό και απαραβίαστο στόχο τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό ή ένα ζωντανό οργανισμό ενταγμένο στο κοινωνικό γίγνεσθαι; Ερώτημα που καθίσταται ιδιαίτερα σημαντικό στις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, που η καπιταλιστική κρίση, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, έχει δείξει το πιο αποτρόπαιο πρόσωπό της.

Οι καταστάσεις που ζούμε και που θα επιδεινωθούν ραγδαία δεν επιτρέπουν αδιαφορία για τις δραματικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν πολλοί συμπολίτες μας (και θα αντιμετωπίσουν σύντομα πολλοί περισσότεροι) με το επιχείρημα ότι τα θέματα αυτά δεν άπτονται των αρμοδιοτήτων της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Κανείς δεν απειλείται με κατάσχεση της κατοικίας του, επειδή θέλει να επενδύσει τα λεφτά του αλλού, ούτε μένει χωρίς ρεύμα ή χωρίς ασφάλιση γιατί δεν θέλει να εργασθεί (σε δουλειές που δεν υπάρχουν). Για τα φάρμακα που δεν μπορούν να αγορασθούν ή τα σχολεία που σε λίγο θα υπολειτουργούν είναι προφανές ότι ευθύνεται το ξεχαρβάλωμα κάθε έννοιας κρατικής πρόνοιας. Η δημοτική αρχή οφείλει να υποστηρίξει την ενεργό συμμετοχή των δημοτών ερχόμενη σε σύγκρουση με την νοοτροπία των ατομικών λύσεων που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση μέσω των ΜΜΕ και που οδηγεί όλο και περισσότερους στην αδράνεια και στην απελπισία. Πρέπει να ζωντανέψουν οι γειτονιές, να αναλάβουν ρόλο οι συλλογικότητες.

Η πραγματική κοινωνική πολιτική με συμμετοχή του πολίτη

Ενισχύουμε τις κοινωνικές δομές στο Δήμο.

Υποστηρίζουμε τα προγράμματα για βοήθεια στο σπίτι και κατ' οίκον φροντίδας συνταξιούχων, κέντρα ημερήσιας φροντίδας ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ), κέντρα δημιουργικής απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ).

Αναπτύσσουμε τις δράσεις για κοινωνικά ιατρεία – φαρμακεία – φροντιστήρια – παντοπωλεία.

Δέσμευσή μας είναι οι δαπάνες για την κοινωνική πολιτική να αποτελέσουν ένα 8% - 10% του συνολικού προυπολογισμού του Δήμου.

Προασπίζουμε τη κατοικία ενάντια στις κατασχέσεις.

Εδώ δεν αρκούν οι ανέξοδες για τον Δήμο και ανώδυνες για το σύστημα παροχές συμβουλών νομικής υποστήριξης. Χρειάζεται πρώτα από όλα πολιτική βούληση αντίστασης.

Η νέα δημοτική αρχή πρέπει να συμβάλει στη λαϊκή αυτοοργάνωση, στη δημιουργία επιτροπών κατοίκων και λαϊκών συνελεύσεων ενάντια στους πλειστηριασμούς. Πρέπει να συγκροτήσει την αναγκαία κοινωνική συμμαχία που θα επιτρέψει στην κοινωνική δυναμική να βρει το δρόμο της πραγματικής λαϊκής αυτοάμυνας και αλληλεγγύης.

Με ανάλογο τρόπο, ο Δήμος δεν μπορεί να μένει απαθής για τους συμπολίτες μας που μένουν χωρίς ρεύμα, προβάλλοντας το επιχείρημα της αναρμοδιότητας.

Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο σύστημα υγείας και τον αγώνα για την επιβίωση μεγάλου μέρους των συμπολιτών μας.

Σήμερα ο ρόλος των κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων (όπου υπάρχουν) είναι σημαντικός αλλά δεν επαρκεί. Η αδιαφορία των δημοτικών αρχών για δημότες που στερούνται το αγαθό της περίθαλψης ισοδυναμεί με έγκλημα. Όταν το κράτος είναι ανάλγητο, ο Δήμος είναι αυτός που θα αναλάβει την ευθύνη σε συνεργασία με το Ασκληπιείο και άλλα δημόσια νοσοκομεία να εξασφαλίσει την δωρεάν νοσηλεία. Το δικαίωμα στην περίθαλψη και την αξιοπρέπεια είναι αναφαίρετο και αδιαπραγμάτευτο.

Το κύριο δίλημμα που τίθεται λοιπόν είναι αν ο νέος Δήμος θα προχωρήσει στην οικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού μοντέλου αξιόπιστου, ικανού να αντιπαραταχθεί στη νεοφιλελεύθερη πρόταση για την κοινωνία ή αν θα εξακολουθήσει να υπερασπίζεται ένα κοινωνικό κράτος με παρωχημένες και ανεπαρκείς δομές, με κίνδυνο να το παραδώσει πλήρως στην κυριαρχία της αγοράς. Είμαστε σίγουροι ότι στο ερώτημα αυτό μόνο η Ριζοσπαστική Κίνηση Πολιτών έχει ξεκάθαρες απαντήσεις.

Γιάννης Περακάκης
Ριζοσπαστική Κίνηση Πολιτών Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης