• πολιτικές παρατάξεις
• "ποτάμι"

Θαυμάστε ένα «ποτάμι» ρε παιδιά! Τη μιά μέρα έκανε «πλιτς» και την επόμενη...

«Ποτάμι»; Πάντοτε επικαιρος ο Γιάννης Τσαρούχης: «Στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι». Σοσιαλιστικό κίνημα το νεο-ΠΑ.ΣΟ.Κ, συντηρητικό κόμμα η ΝουΔούλα (πως συντηρείται άραγε της γάγγραινας η σήψη; με φορμόλη;) ΛΑ.Ο.Σ ο λαοπλάνος λαγός των μνημονίων, αριστερή η ΔΗΜ.ΑΡ. της Ρεπούση και των λοιπών Δημάρατων, ΕΛΙΑ-ελιά και πλανητάρχη βασιλιά, ΠΟΤΑΜΙ τώρα ορμητικό, με «ψάρια» φορτωμένο. Ποτάμι; Όχι ρε παιδιά. Ακόμα κι ο Ποδονίφτης θά ‘δειχνε Αμαζόνιος μπροστά σε τέτοιο ενυδρείο του σαλονιού, ή του τηλε-καναλιού, αν προτιμάτε. Θα μου πείτε τώρα –και με το δίκιο σας- εδώ ‘ναι η χώρα των θαυμάτων και των τεράτων, που μέχρι κι ένα καζανάκι της τουαλέτας το βαφτίσαμε «Νιαγάρα», γιατί κολλάω τώρα σ’ ένα τζακούζι ποταμάκι;

Κολλάω διότι όπου σε θεσμικό παλκοσένικο κι αν κοιτάξω, όλο φλώρια, γιασεμήδες, φρουφρού κι αρώματα συναντώ. Αλλά, όλα κι όλα, με τον ραγιά είναι «σκληροί». Δείτε το σκληρό υφάκι Σαμαρά, όταν δηλώνει ανυποχώρητος στον ανασκολοπισμό της Ελλάδος, δείτε τον αμετακίνητο στις απολύσεις Μητσοτάκη τζούνιορ, δείτε τον νεκροπομπό της δημόσιας υγείας Άδωνι-Μπουμπούκο, ...όλοι «σκληροί». Κάτι σαν παλιό γουέστερν-σπαγκέτι: «Ήταν σκληρός και τον έλεγαν Βιτάμ». Πως γίνεται τώρα νά ‘σαι σκληρός και ν’ αφήνεις τον κάθε αληταρά οικονομικό δολοφόνο Τόμσεν να σου τσιμπάει το μαγουλάκι και τον απαυτούλη, ε αυτό είναι λιγουλάκι hardcoremovieκι επειδή την Εβδόμη τη διαβάζουν και παιδάκια –κάθε ηλικίας- δεν μπορώ να σας το πω.

Θαυμάστε ένα «ποτάμι» ρε παιδιά! Τη μιά μέρα έκανε «πλιτς» και την επόμενη κάτι «σοβαρές» εταιρείες δημοσκοπήσεων τού έδιναν εκλογική αποδοχή 5,6%. Και «καθαρόοοοο» ποτάμι!!! Μόνο λέει αμόλυντα ψάρια κολυμπάνε στα νερά του. Ουδεμία, λένε, επαφή και σχέση έχουν με κάτι βρωμο-κέφαλους και παλιο-λούτσους της παλαιοκομματικής χαβούζας. Από διασταύρωση ρόδων και κρίνων ανεφύησαν, άσπιλοι κι ανέγγιχτοι. «Καινούργιοι»! Είναι ένα καλό μαγαζί, στο Λάνγκλεϋ της Βιρτζίνια, που από τότε που κυκλοφορούσαν ακόμα οι τρύπιες πενταροδεκάρες, βγάζει συνέχεια στην κυκλοφορία «καινούργιους» κι «άφθαρτους» και γυαλιστερούς τυπάκους και τους κουνάει στον τηλεοπτικό μπανιστίρ μπερντέ, μ’ αόρατες κλωστίτσες κρατημένους, με σάτυρους και σειληνούς των Μ.Μ.Ε βακχευομένους να παραληρούν σε πλήρη έκσταση και στύση (πνευματική, βεβαίως βεβαίως), ουρλιάζοντες «ιδού ο σωτήρας έρχεται», εν τω μέσω νυκτός βαθείας και ύπνου βαρυτάτου πλείστων όσων εξ ημών.

«Ζητείται ελπίς». Όχι εκείνη του συχωρεμένου Αντώνη Σαμαράκη, αλλά εκείνων των υπερεθνικών σαμαροποιών που ονειρεύονται εν ύπνω των λαών, μιάν ανθρωπότητα σαμαρωμένη. Ζητείται ελπίς των πενομένων κι αναξιοπαθούντων μεγαλοτραπεζιτών, ότι εδώ στη χώρα του Φωτός, σε μαύρα μεσάνυχτα κοιμωμένη τα τελευταία 35 χρόνια, πάλι θα βρεθούν ιδανικοί αυτόχειρες να ψηφίσουν τα κνώδαλα των μνημονίων, ή κάποιους από εκείνους τους «καινούργιους», γυαλιστερούς κεκράκτες του τίποτε, μπας και τρυπώσουν στην επόμενη Βουλή, νέα κολλητήρια του Καραγκιόζη, να προσκολληθούν –δίκην ΛΑ.Ο.Σ και ΔΗΜ.ΑΡ- στη ΝουΔούλα και στο ΠΑ.ΣΟ.Κ, να φτιάξουν πάλι μιάν ομορφιά του Δρος Φρανκενστάϊν, γιά να συνεχίσουν ανενόχλητοι να μας ...«σώζουν» μέχρι τελικής πτώσεώς μας.

Και μόνη η εν παντί τηλεοπτικώ και εντύπω Μ.Μ.Ε της συστημικής διαπλοκής πλημμυρίς του αβαθούς «ποταμιού» θα έπρεπε να έχει υποψιάσει το πανελλήνιο. Αντ’ αυτού, του λογικότατου υποψιασμού των πλειστάκις παθόντων, βλέπουμε συμπολίτες μας να δηλώνουν σφόδρα αντιμνημονιακοί και να το σκέφτονται σοβαρά να πέσουν στο «ποτάμι», μη έχοντες τίποτε διδαχθεί από τα παθήματα και μη μαθήματα των τελευταίων τεσσάρων τραγικών ετών. Ετοιμάζονται γιά τον επόμενο αυτο-οικτιρμό τους, σαν εκείνους τους παλιούς αγωνιστές αριστερούς, που χρόνια μετά τις εθνο-καταστροφικές συνέπειες του Εμφυλίου οίκτιραν εαυτούς και αλλήλους ότι ...«πέσαμε μπουνταλάδικα στο σακί του Τσόρτσιλ».

Είναι τόσο κραυγαλέος ο καρασεβντάς των μνημονιακών πασάδων και των γενιτσάρων τους να κατακερματίσουν την αντιμνημονιακή ψήφο, ώστε να καθίσταται απορίας άξιον ότι κάποιοι συμπολίτες μας βλέπουν μόνο ένα αθώο «ποταμάκι» και δεν βλέπουν τα γνωστά πιράνχας κάτω από την επιφάνεια.

«Ποτάμι»; Εντάξει ρε παιδιά, φερέλπιδες ψηφοφόροι του «καινούργιου» κι «άφθαρτου», ότι πείτε κι ότι πιείτε και πίνετε. Πάρτε το μαγιό σας, τα φουσκωτά «μπρατσάκια» σας, τα κουβαδάκια και τα φτυαράκια σας κι αγνοείστε το παλιό λαϊκό άσμα που προειδοποιούσε πως «είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια, κομμάτια». Να υπενθυμίσω ωστόσο ότι «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» και το τρις ουκ ανδρός.