της Βούλας Λαμπροπούλου*
Κενότητα και έλλειψη πληρότητας

 

Τυχαίνει να είμαι η πρώτη Ελληνίδα (ίσως και η μόνη) με δίπλωμα Women’s’ Studies (1981) από Αμερικανικό Πανεπιστήμιο χάρη στην υποτροφία Fulbright σε εποχές που κανένας δεν ήξερε τι ήταν οι Γυναικείες Σπουδές και με ρωτούσαν αν ήμουν… Γυναικολόγος. Είναι μία επιστήμη αρκετά δύσκολη, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα και ελκυστική, που διαρκεί 3 χρόνια ή 5 ή 8, εξαρτάται από τα Μεταπτυχιακά και το Διδακτορικό. Σήμερα έχουν γίνει Gender Studies ή Men’s Studies σε όλα σχεδόν να Πανεπιστήμια της γης.

Επίσης, σήμερα σπουδάζουν σε αυτά τα Τμήματα και πολλοί άντρες. Εδώ στην Ελλάδα νομίζουν ότι αν είσαι γυναίκα μπορείς να μιλάς για τη Γυναίκα, ή τα Γυναικεία Θέματα. Πολύ μεγάλο λάθος, ακόμη χειρότερο όταν είσαι κομματόσκυλο, ή κομματόσκυλα συγγνώμη, και να σου δίνουν θέση ανάλογη σε Προγράμματα, Γραμματείες ή Ειδικότητες.

Θλίψη! Δεν έχουν καμία επίγνωση οι περισσότερες και κάποτε χωρίς καμία αληθινή παιδεία επί του θέματος.

Θα συνοψίσω τις παρατηρήσεις μου σε γενικές γραμμές, ρίχνοντας σήμερα μια προσεκτική ματιά γύρω μου. Δεν θα σταθώ καθόλου στο «από πού ξεκινήσαμε και που φτάσαμε» ή «τι είχαμε και τι χάσαμε». Το συμπέρασμα είναι μάλλον οδυνηρό:

Οι μεγαλύτερες γυναίκες αγωνίζονται και αγχώνονται να φαίνονται νέες πάση θυσία. Οι άντρες που έχουν τα χάλια τους με κοιλιές, φαλάκρες και πλαδαρότητες μαζί με τη μόδα, χωρίς έλεος τις οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην εξουθένωση και στην εκμηδένιση κάθε άλλης αξίας. Εκείνες καταναλώνονται στο κυνήγι να τους έχουν, αν και ποτέ δεν τους έχουν!

Το αδυσώπητο και ανελέητο κυνήγι του κέρδους των αγορών, γύρω από τα καλλυντικά, τις κρέμες, τις δίαιτες, τις γυμναστικές και τα ινστιτούτα και τις πλαστικές επεμβάσεις, τις έκανε άδειες, ανικανοποίητες, ανασφαλείς. Η διαφήμιση, ο θρίαμβος της φωτογραφίας και το μοντάζ, η προβολή των μοντέλων των Περιοδικών και της Τηλεόρασης προσπαθώντας να τους μοιάσουν τις έκανε πολύ άσχημες με πλισσέ πρόσωπο, ανέκφραστο και στόμα που φτάνει από το ένα αυτί έως το άλλο από τις συνεχείς πλαστικές. Αν τις δεις από κοντά σου κόβεται η αναπνοή από την αλλαγή. Σοκ και….δέος σου προκαλεί η όψη κάποιων γυναικών επώνυμων του κινηματογράφου, του πενταγράμμου και των κοσμικών σαλονιών.

Γιατί δεν αφήνουν τον χρόνο που κάνει όμορφη τη μορφή και τη γυναικεία φιγούρα, ελκυστική στη θωριά, σεβαστική με την γλυκύτατη ευγένεια ενός ανθρώπου ικανοποιημένου, τελειοποιημένου, ενημερωμένου, που χρησιμοποιεί τον χρόνο να δίνει αγάπη πολλή στα παιδιά της, στους γέροντες γονείς της, στους συνανθρώπους της. Αλλά και στον εαυτόν της με το να μορφώνεται πνευματικά και να γεμίζει τις ώρες της δημιουργικά.

Οι μικρούλες πάλι που αγαπούν τις μόδες τυφλά και τις επώνυμες φίρμες, ξεκουμπώνουν τις μπλούζες τους μέχρι τον αφαλό και σκοπεύουν στο πορτοφόλι των μεγάλων και πλούσιων κυρίων που εγκαταλείπουν τη σύντροφο της ζωής τους που τους ανέδειξε, τους βοήθησε, όταν δεν ήταν τίποτε και παντρεύονται ένα θηλυκό με μπούτια και στήθη σε δημόσια θέα. Extension μαλλί μέχρι τα γόνατα, ξανθό. Και η φοιτητριούλα σκέφτεται την Παλλάδα ή την Κύπρη; Την Κύπρη, την Κύπρη βεβαίως. Τι θα κάνω αν σπουδάσω;

Και τα παλλικαράκια τρομοκρατημένα από τη θρασύτητα, την προστυχιά και τη γύμνια το ρίχνουν στην ομοφυλοφιλία, εκεί δεν φοβούνται τον φίλο τους, τον γνωρίζουν. Τι κρίμα που χάνουν τον δρόμο τους! Πολύ… αποφράδα η Μέρα της Γυναίκας! Τι νομίζει ότι κέρδισε; Μήπως έχασε τον γυιό, την κόρη, τον σύζυγο και εγκατέλειψε τους γέροντες γονείς στο γηροκομείο και το κυριότερο, μήπως δεν βρήκε την πληρότητα και την ισορροπία της;

Επειδή η ευτυχία είναι κάτι το προσωπικό, το υποκειμενικό, κάποτε το άπιαστο, τουλάχιστον ας ισορροπήσει. Και εάν θέλει να σωθεί, ας ακολουθήσει το δρόμο της παιδείας, της μόρφωσης και της τελειοποίησής της, που δεν αποκλείει την καλή εμφάνιση και την υψηλή αισθητική.

Βούλα Λαμπροπούλου

Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 237 guests και κανένα μέλος