Θέματα σαν το βιβλίο της ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, τη Σημαία (ως σύμβολο ή ως… πανί), τον εθνικισμό ή τον εθνισμό, τη θρησκεία, την κοινωνική συνείδηση και τον πολιτισμό, ΔΕΝ είναι θέματα επικαιρότητας γιατί δεν είναι εφήμερα...

- Επικίνδυνοι ιστορικοί ειδήμονες

- Επικίνδυνη πολιτική ηγεσία

- Επικίνδυνοι δημοσιογράφοι

Καταπέλτης (ευτυχώς) η ΑΚΑΔΗΜΙΑ

Θέματα σαν το βιβλίο της ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, τη Σημαία (ως σύμβολο ή ως… πανί), τον εθνικισμό ή τον εθνισμό, τη θρησκεία, την κοινωνική συνείδηση και τον πολιτισμό, ΔΕΝ είναι θέματα επικαιρότητας γιατί δεν είναι εφήμερα.

Είναι θέματα θεμελιακά, σοβαρότατα και απαιτούν νηφαλιότητα, περίσκεψη, γνώση, για να έχει η έκφραση γνώμης ανάλογη βαρύτητα.

Παρακολούθησα και τους δοκησίσοφους1 καθηγητές – συγγραφείς του περιβόητου βιβλίου, να ειρωνεύονται τον αντιπρόεδρο της Βουλής και τους άλλους συνομιλητές τους στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Διάβασα την αρθρογραφία και τα σχόλια κάποιων γνωστών δημοσιογράφων καθώς και τις δηλώσεις και απαντήσεις στη Βουλή κυρίως της αρμόδιας Υπουργού και με διαπέρασαν πλην των συναισθημάτων αγανάκτησης, θλίψης και οργής ακόμη τις πρώτες στιγμές, βαθύτατος σκεπτικισμός και ανησυχία σαν λογικό καταστάλαγμα, για την τύχη αυτού του τόπου, με τέτοιους πνευματικούς ταγούς. Με ανθρώπους δηλαδή που αποφασίζουν, προπαγανδίζουν διαμορφώνοντας την κοινή γνώμη και επιστήμονες (εγώ δεν θα τους χαρακτηρίσω «συνοικιακούς»2) που εκτελούν και ασπάζονται κατευθύνσεις που προσβάλουν το γνωστικό τους αντικείμενο.

Ευτυχώς, ελπιδοφόρα, αναζωογοννωτική στήριξη ήλθε από το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας, της Ακαδημίας Αθηνών, με τις 22 σελίδων «κριτικές παρατηρήσεις» για το εν λόγω εγχειρίδιο ιστορίας.

Σχετική ανακούφιση ακόμα, μου έδωσαν οι αντιδράσεις του κοινού (επιστολογραφία, συζητήσεις και η δημοσκόπηση της Rass3 όπου το 41,5% των ερωτηθέντων απαιτεί την απόσυρση του βιβλίου, ενώ μόνο το 7,2% ζητά να μείνει ως έχει. Δεν με ικανοποιεί το 35,9% που αρκείται στις «διορθώσεις»). Ενός κοινού, βεβαίως, χωρίς άμεση γνώση του βιβλίου, αλλά εν πολλοίς και της ιστορίας.

Οι ακαδημαϊκοί όμως είναι σαφείς και κατηγορηματικοί:

Αφού η Ακαδημία Αθηνών προβαίνει στη διατύπωση κριτικών παρατηρήσεων σημείο προς σημείο του εν λόγω βιβλίου, καταλήγει σε συμπεράσματα διόλου κολακευτικά και για το βιβλίο και για τους συγγραφείς. Ακριβέστερα είναι πραγματικός κόλαφος και για τους «δράστες» και την «εκσυγχρονιστική» τους αυθάδεια και τη «σιδηρά κυρία» του Υπουργείου Εθνικής παιδείας, Μαριέττα Γιαννάκου, και τους διάφορους αμετροεπείς, υπερόπτες και αλαζόνες αρθρογράφους και τηλεπαραθυράκιδες στιλ Πρετεντέρη. Πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα το είδος αυτών των πολιτών, γιατί λόγω του μεγέθους των κρωγμών τους και της διεισδυτικότητας που τους παρέχουν τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα επηρεασμού και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, είναι επικίνδυνοι.

Να τι λέει στην έγκυρη γνωμοδότησή της η Ακαδημία Αθηνών, εν κατακλείδι:

«1. Το βιβλίο πάσχει πρώτον ως βιβλίο ιστορίας. Οι αδυναμίες του αποκαλύπτουν ότι οι συγγραφείς δεν έχουν αρκετές ιστορικές γνώσεις και καθόλου ιστορική σκέψη. Ούτε εμπειρία συγγραφής βιβλίων έχουν.

2. Πολλές καίριες παραλείψεις γεγονότων και άλλες αοριστίες που απισχναίνουν την ιστορία φαίνονται να οφείλονται στην επιθυμία συμβολής σε προσπάθεια καλλιέργειας φιλικών σχέσεων με γειτονικούς λαούς. Ο σκοπός είναι ευρύτατα αποδεκτός από την ελληνική πλευρά, αλλά δεν είναι απαραίτητο να σβήσουμε την ιστορία μας. Αρκεί να μην προκαλούμε μίσος εναντίον παλαιών εχθρών και με έμφαση να δηλώνουμε ότι, παρά τα συμβάντα στο παρελθόν, σήμερα συμμεριζόμαστε την ιδέα συνάψεως δεσμών φιλίας και συνεργασίας και εργαζόμαστε γι’ αυτήν».

Πάνω σ’ αυτό να σημειώσουμε ότι οι λαοί επικαλύπτουν τις δυσάρεστες μνήμες του παρελθόντος αν οι πρακτικές εμπειρίες του παρόντος είναι θετικές.

Τουλάχιστον για την ιστορία που έχω ζήσει δεν παίρνω μαθήματα, δίνω. Το 1944 μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, οι Ιταλοί στρατιώτες που δεν ακολούθησαν τους Γερμανούς, κλείστηκαν σε στρατόπεδα. Ένα τέτοιο πρόχειρο είχε στηθεί απέναντι από το σταθμό Λαρίσης. Οι Έλληνες πρόσφεραν ψωμί και τσιγάρα στους χθεσινούς δυνάστες τους. Μπορώ ν’ αναφέρω πολλά περιστατικά μακροθυμίας και μεγαλοσύνης. Θα το κάνω ίσως, μια άλλη φορά.

Ας επανέλθουμε όμως στην κριτική της Ακαδημίας για το βιβλίο, που δεν αφήνει ίχνος αμφιβολιών για το ποιόν του βιβλίου και αμφιταλαντεύσεων ως προς την τύχη του.

Καταλογίζει λάθη, (σελ. 3,12,16,19) παραλήψεις (σελ. 4-7), αντιφάσεις (σελ. 8,19), αδεξιότητες (σελ. 9), συνθετικές και διαρθρωτικές αδυναμίες (σελ. 11), ανακρίβειες (σελ. 12,19) ασάφειες και πρόκληση σύγχυσης (σελ. 14-16).

Σταχυολογούμε ακόμη « Η πραγματεία της Μικρασιατικής Καταστροφής έχει γίνει με αμέλεια και ανευθυνότητα» (σελ. 19)

Στη σελ. 109 του βιβλίου γίνεται «απόλυτα και προκλητικά ανεπαρκής αναφορά στον πόλεμο των Ελλήνων κατά του άξονα και τις πολλαπλές πολιτικές, στρατιωτικές και ιδεολογικές επιπτώσεις του» (σελ. 20). Σημειολογική εξ άλλου της αξιολόγησης των γεγονότων που επιχειρεί είναι ότι αφιερώνει τρεις σελίδες για τον αθλητισμό (130-132), δύο μόνον για τους Βαλκανικούς πολέμους (94-95) και μόνο μία για τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και τη Γερμανική εισβολή (σ. 110)!

Και καταλήγει η Ακαδημία Αθηνών (σελ.21): «Το πλήθος των ανωτέρω φαινομένων κλονίζει την εμπιστοσύνη μαθητών, δασκάλων και γονέων προς το βιβλίο που θα μπορούσε να προεκταθεί στο όλο εκπαιδευτικό σύστημα».

Μετά ταύτα, αλήθεια, πόσο ακλόνητος και πόσο «χαρούμενος» μπορεί να αισθάνεται ο Ι.Κ. Πρετεντέρης «να διδαχθούν τα παιδιά του» την ιστορία απ’ αυτό το εγχειρίδιο; (κοίτα άρθρο του, στο ΒΗΜΑ 11/3/07 και σχετικό σχολιασμό εμβόλιμα).

Κι ακόμα πόσο σθεναρά «κολλημένη» παραμένει στη θέση της η κυρία Κούτσικου – Γιαννάκου Μαριέττα, όταν δήλωνε στη Βουλή, σ’ απάντηση επίκαιρης σχετικής ερώτησης του Βουλευτή Στελ. Παπαθεμελή, «… εγώ δεν θ’ αποσύρω άλλο ένα βιβλίο Ιστορίας. Σας το λέω πολύ καθαρά».

Να πούμε κι εμείς κάτι πολύ καθαρά:

Αν δεν αποσύρει αυτό το σκοπίμως εθνοφθόρο, κατευθυνόμενο πόνημα που βρίσκεται σε ανακολουθία και με το Σύνταγμα (άρθρο 16 & 2)4 και με τις προδιαγραφές των Δ.Ε.Π.Π.Σ. (Διαθεματικά Ενιαία Πλαίσια Προγραμμάτων Σπουδών), καθώς και το τετράτομο «ιστορικό τερατούργημα» που προορίζεται για τους εκπαιδευτικούς5 και χρηματοδοτείται από τον γνωστό κ. Soros, το Υπουργείο Εξωτερικών των Η.Π.Α., τον «Οργανισμό για την Διεθνή Ανάπτυξη» των Η.Π.Α., κλπ, ώστε ν’ αποκαλύπτεται ο πραγματικός «στόχος και σκοπός» που υπηρετεί, τότε πρέπει ν’ αποσυρθεί η Υπουργός Εθνικής Παιδείας (ακόμη) και Θρησκευμάτων.

Όσοι δε, μιλούν και γράφουν δημόσια με οποιαδήποτε ιδιότητα, πρέπει πρώτα να μάθουν τι είναι έθνος, εθνικός, εθνισμός και εθνικισμός. Τον οποίο σε καμία περίπτωση, δεν επιτρέπεται να τον ταυτίζουν με τους εθνοκάπηλους με τους συνταγματάρχες και τους ελάχιστους ρατσιστές. Έθνος είναι, η διατοπική και διαχρονική ιστορική μνήμη και ταυτότητα ενός Λαού. Ένας εθνιστής (ο «εθνικιστής έχει και την έννοια του κατ’ επίφαση) μπορεί να είναι και διεθνιστής. Πρόκειται για απλή αναφορά στα μαθηματικά των συνόλων: Οικογένεια – πόλη – πολιτεία – διεθνής κοινότητα.

Οι αυτοθεωρούμενοι σοφοί Κ. Ζουράρης στην εκδήλωση του «Ομίλου για την Πατρίδα και τη Δημοκρατία». Δημοσκόπηση στο ΠΑΡΟΝ της Κυριακής 8/4/07 σ.1 & 13. Σ. άρθρο 16 & 2 «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό… (μεταξύ άλλων) την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης (των Ελλήνων)…» Άποψή μου είναι ότι αντί της Θρησκευτικής, έπρεπε να αναφέρει της «κοινωνικής συνείδησης». Η «Θρησκευτική» είναι μέλημα της οικογένειας και των θρησκευτικών διακόνων και ποιμένων. Έκδοση του CDRSEE (κέντρο Συμφιλίωσης των Λαών της Βαλκανικής) Χρηματοδοτείται κατά δήλωση Μαρ. Γιαννάκου και Παπαθεμελή, εκτός των προαναφερθέντων από τα Ελληνικά Υπουργεία Εξωτερικών, Μακεδονίας- Θράκης, Ε.Τ.Ε., Ε.Ε., το Υπ. Εξωτερικών της Γερμανίας, από το Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Ν.Α. Ευρώπη και από το Ίδρυμα Λεβέντη.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 170 guests και κανένα μέλος