«Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ»  Οδυσσέας Ελύτης

Ακούγοντας την είδηση για τον τραγικό θάνατο ενός νέου παιδιού, ένα τραγούδι μου ήρθε στο μυαλό, το άκουγα από μικρό παιδί γιατί ήταν..

από τα αγαπημένα του πατέρα μου «κι εγώ παντρεύτηκα την νύχτα - δεκαοχτώ χρονών παιδί». Μόνο που εκείνος, ο Θανάσης, ήταν δεκαεννιά χρονών παιδί.

Παντρεύτηκε κι αυτός την νύχτα γιατί δεν είχε, ένα ευρώ, για να κόψει εισιτήριο στο τρόλεϊ!!

Τζαμπατζή! Αποκάλεσε τον έφηβο, ακαδημαϊκή και συγγραφέας. Άνθρωποι δηλαδή που η ευαισθησία και η γνώση τους, πρέπει να είναι προς όφελος της κοινωνίας και του ανθρώπου, πράττουν το αντίθετο, γιατί μόνο έτσι σε καταξιώνει το σύστημα!

Ο οδηγός και ο ελεγκτής έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν, δήλωσε και ο αρμόδιος υφυπουργός.

Άλλωστε οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι πανεπιστημιακοί και η διανόηση κάνουν πάντα αυτό που πρέπει να κάνουν. Να ψηφίζουν ή να στηρίζουν πολιτικές υπέρ του συστήματος και των τοκογλύφων σε βάρος της κοινωνίας.

Τα μνημόνια και η πολιτική τους, με στόχο την εξαθλίωση της κοινωνίας, είναι το πρέπον και το ορθόν! (έχει και μπόνους)!

Την ώρα που ο κάθε έφηβος ζητάει μια εργασία, να ζήσει τουλάχιστον αξιοπρεπώς, τον χαρακτηρίζουν τζαμπατζή, τεμπέλη, διεφθαρμένο, συνεπώς αναλώσιμο υλικό.

Το ελάχιστο ζητά σήμερα ο κάθε νέος και τιμωρείται με το πολύ. Κι αυτές οι τιμωρίες, ζητάνε οι πολιτικοί, να μην χρησιμοποιούνται πολιτικά και διαταραχθεί η κοινωνική αρμονία! Μια τυχαία ή παράπλευρη απώλεια! Όπως όταν οι βόμβες αντί να πέσουν σε στρατιωτικούς στόχους πέφτουν σε καραβάνια προσφύγων!

Η πολιτική και οι πολιτικοί πολιτικολογούν ασύστολα, και μεταξύ λόγων και πράξεων το χάος!

Οι μνημονιακοί αποθηκεύουν υλικό, για να μπορούν αύριο να κάνουν φανταχτερό μνημόσυνο για την κοινωνία που πέθανε άδικα και βασανιστικά, για να κερδίσουν την ερχόμενη κοινωνία!

Οι αντιμνημονιακοί το παίζουν αντιστασιακοί σαν εκείνους της δεκαετίας του 80, όταν εμείς η γενιά μου δεν είχαμε ακόμα γεννηθεί, και φέρουν ακόμα τον τίτλο που χιλιάκις εξαργύρωσαν!

Κανείς δεν βγήκε στο βήμα της βουλής, μετά από τόσες αυτοκτονίες λόγω οικονομικής δυσπραγίας ένεκα μνημονίων, την ώρα που η κοινωνία εξαθλιώνεται, την ώρα που οι άνθρωποι των κάδων που ψάχνουν για φαγητό πληθαίνουν, την ώρα που η υγεία και η παιδεία γίνονται απρόσιτες για την μάζα του πληθυσμού, την ώρα που και πρώτη κατοικία βγαίνει στο σφυρί, την ώρα που οι μισθοί και οι συντάξεις πιάνουν πάτο και μόνο η ανεργία και οι φόροι αυξάνονται, κανείς τους δεν βγήκε και να πει:

Πολλά παίρνουμε κύριε πρόεδρε της Βουλής και πολλά προνόμια έχουμε και πολλές απαλλαγές. Δεν μπορεί την ώρα που ο κατώτατος μισθός είναι 585 ευρώ μικτά, εμείς να παίρνουμε τα δεκαπενταπλάσια! Δεν μπορεί να έχουμε τόσα προνόμια την ώρα που ένα δεκαεννιάχρονο παιδί παντρεύτηκε την νύχτα γιατί δεν είχε ένα ευρώ!

Ο βουλευτής πληρώνεται με την ψήφο της κοινωνίας που τον εκλέγει. Αυτή η ψήφος όταν εξαργυρώνεται από το σύστημα και τους τοκογλύφους πρέπει να θεωρείται κακούργημα, εναντίον της κοινωνίας που τον εξέλεξε!

Κι αυτά τα υποστηρίζει ένας υποψήφιος βουλευτής, εργαζόμενος των 600 ευρώ. Αν αύριο αποδεχτώ τον δεκαπλασιασμό των αποδοχών μου, (τα μνημόνια και οι δανειστές συναινούν!) την ώρα που θα συμμετέχω σε μια βουλή που ψηφίζει 585 ευρώ μικτά για έναν εργαζόμενο και 510 ευρώ για έναν εργαζόμενο κάτω των 25, το θεωρώ ύβρη προς τον συνάνθρωπο μου και χυδαία ύβρη προς τους φίλους μου, και σε όσους με έφεραν σε εκείνη τη θέση. Είναι σκύλευση πάνω στο πτώμα του κάθε νέου ανθρώπου.

Τζαμπατζήδες είναι εκείνοι που μεταφέρονται με ιδιωτικά κότερα και αεροπλάνα, κι εκείνοι που ξεσαλώνουν στις παραλίες, την ώρα που κάποιοι έφηβοι πηδάνε από τα τρόλεϊ για ένα ευρώ ή πηδάνε στο κενό ή περνούν μια θηλιά στο λαιμό τους …

Ντροπή σου Ελλάδα για την κατάντια σου. Ντροπή σου Δημοκρατία για την ξεφτίλα σου. Είναι αυτονόητο ότι η ντροπή ανήκει σε εκείνους που την κατάντησαν και σε εκείνους που ανέχονται την κάθε εποχή ντροπής της Ελλάδας και την κάθε εποχή της ξεφτίλας της δημοκρατίας!

Λόγω και έργω έλεγαν οι αρχαίοι. Το παράδειγμα η καλύτερη απόδειξη. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος σωτηρίας της χώρας. Το παράδειγμα και η πράξη.

Επί του πρακτέου υπουργοί, βουλευτές, κρατικοί λειτουργοί, μνημονιακοι, αντιμνημονιακοί.

Επί του πρακτέου και συ λαέ που υποτίθεται διαλέγεις και επιλέγεις. Αυτά τα υλικά επέλεξε, αυτές τις αντοχές και πρακτικές έχουν.

Ξεχειλώνουν και ξεβάφουν από την πρώτη πλύση και είναι για πέταμα. Όταν όμως υπάρχει κρίση, δεν πετάς τίποτα. Το φοράς ξεχειλωμένο και ξεθωριασμένο ή μένεις γυμνός!!

Τσάμπα και χωρίς λόγο μας έφεραν την κρίση!!

Παναγιώτης Τσολάκης