Η μάχη για την αποφυγή αναγνωρίσεως των Σκοπίων ως «Μακεδονία»-αδιαφόρως επεξηγηματικού προσδιορισμού-χάθηκε στο ξεκίνημά της, με τον αντίπαλο κυκλωμένο από παντού και με όλους τους διπλωματικούς «άσους» στο τσεπάκι μας...
 Το επιλεκτικό «αλτσχάϊμερ δεν διαγράφει την Ιστορία

 

Η μάχη για την αποφυγή αναγνωρίσεως των Σκοπίων ως «Μακεδονία»-αδιαφόρως επεξηγηματικού προσδιορισμού-χάθηκε στο ξεκίνημά της, με τον αντίπαλο κυκλωμένο από παντού και με όλους τους διπλωματικούς «άσους» στο τσεπάκι μας. Και για την ακρίβεια, δεν χάθηκε αλλά προδόθηκε με συνειδητή παρέμβαση-σωσίβιο υπέρ των Σκοπιανών και των υποκινητών τους, δια χειρός του τότε πρωθυπουργού μας Κώστα Μητσοτάκη.

Αυτή την καταγεγραμμένη αλήθεια δεν μπορεί να διαγράψει η περιφερόμενη στα κανάλια επιλεκτική μνήμη του επιτίμου προέδρου της Ν.Δ. Δεκαοκτώ μήνες μετά το εναρκτήριο λάκτισμα της αυτοανακηρύξεως των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», (7 Σεπτεμβρίου 1991,κατόπιν δημοψηφίσματος)η διεθνής κοινότητα εμβρόντητη παρακολουθούσε την δική μας ομάδα-κυβέρνηση να βάζει αυτογκόλ στα δίχτυα της, με απόλυτη και προσωπική ευθύνη του αρχηγού-πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη.

Ο διεθνής διασυρμός ακολούθησε την διπλωματική μας αυτοκτονία με συνέπεια ουδείς να υπολήπτεται και να υπολογίζει έκτοτε την «ελληνική εξωτερική πολιτική», το εκ τριών μόνο λέξεων δημοφιλέστερο πολιτικό ανέκδοτο διεθνώς. Με όσα γεγονότα  παραθέτω στη συνέχεια, αυτο-κατατάσσονται στην χορεία των ηρώων ανεκδότων κι όσοι περισπούδαστοι αναλυτές μας αρέσκονται να αναμασούν την τσίκλα των «λανθασμένων χειρισμών» της ελληνικής διπλωματίας.

4 Στις 16 Δεκεμβρίου 1991 το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. ψηφίζει ομόφωνα ότι η Ένωση δεν θα αναγνωρίσει ονομασία των Σκοπίων «που μπορεί να προβάλλει εδαφικές διεκδικήσεις στο μέλλον σε βάρος της Ελλάδος».

4 Το ίδιο συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών αναθέτει στις 2 Φεβρουαρίου 1992 στον υπουργό Εξωτερικών της Πορτογαλίας Πινέϊρο, να προτείνει λύση για αποδεκτή ονομασία των Σκοπίων. Μετά από μήνες διαπραγματεύσεων ο κ. Πινέϊρο προτείνει την ονομασία “Nova Macedonia” ( Νέα Μακεδονία), πρόταση που απορρίπτεται από το Συμβούλιο Αρχηγών Κρατών της Ενωμένης Ευρώπης, επειδή περιέχει τον όρο «Μακεδονία».

4 Στις 13 Απριλίου 1992 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κων. Καραμανλής συγκαλεί σε σύσκεψη το Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, προκειμένου να αποφασισθεί η στάση της Ελλάδος επί της αναγνωρίσεως των Σκοπίων ως νέου κράτους και της ονομασίας τους. Συμφωνείται να μην αναγνωρίσει η Ελλάδα το νέο κράτος, εάν στην ονομασία του περιέχεται η λέξη Μακεδονία ή παράγωγό της.

4 Στις 27 Ιουνίου 1992 οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποδέχονται την ελληνική θέση και ψηφίζουν ομόφωνα ότι θα αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως ανεξάρτητο κράτος «μόνον εάν η ονομασία τους δεν περιέχει την λέξη Μακεδονία».

 

Θέση-δέσμευση Κλίντον

υπέρ της Ελλάδος


4 Στις 2 Οκτωβρίου 1992 ο υποψήφιος για την προεδρία των Η.ΠΑ. Μπιλ Κλίντον προβαίνει στην ακόλουθη γραπτή δήλωση, κατόπιν παρεμβάσεων επιφανών παραγόντων της ελληνοαμερικανικής ομογένειας:

«Στηρίζω την απόφαση της Ε.Ε. σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος, υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη Μακεδονία. Περί τα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η χρήση αυτού του ονόματος για το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας ως “προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδος”, ενώ θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποιήσεως και διαμάχης. Η θέση των Η.Π.Α. πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει κατ’ αρχήν να αποδεχθεί τις αρχές της Τελικής Πράξεως του Ελσίνκι, να ικανοποιήσει τις γειτονικές χώρες και την παγκόσμια κοινότητα, όσον αφορά τις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ε.Ε. η οποία απορρίπτει τη χρήση του ονόματος “Μακεδονία”. Η κυβέρνησή μου θα υπερασπιστεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδος». (Μονά-ζυγά δικά μας, δηλαδή, ως τότε).

4 Αρχές Νοεμβρίου του 1992 ο Μπιλ Κλίντον εκλέγεται πρόεδρος των Η.Π.Α. κερδίζοντας τον Τζόρτζ Μπους τον πρεσβύτερο. Όμως το πανίσχυρο διεθνές πλέγμα εξουσίας, τα συμφέροντα του οποίου προωθούσε ο Τζόρτζ Μπους, δεν συμφωνούσε με την θέση Κλίντον για την ονομασία των Σκοπίων. Έτσι ο απερχόμενος πρόεδρος των Η.ΠΑ. έστειλε στην Ευρώπη, αμέσως μετά τις εκλογές, τον Yπουργό των Εξωτερικών Λόρενς Ιγκλμπέργκερ για να πείσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αλλάξουν την ομόφωνη απόφαση που είχαν λάβει στις 27 Ιουνίου του 1992 και να αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

4 Τότε μιά ομάδα επιφανών Ελληνοαμερικανών με πολύ ισχυρές προσβάσεις στο Κογκρέσο και τον Λευκό Οίκο δραστηριοποιήθηκε δυναμικά, προκειμένου να μη μπορέσει η απερχόμενη κυβέρνηση Μπους να μεταπείσει τους Ευρωπαίους ηγέτες, πριν τη λήξη της θητείας της στις 20 Ιανουαρίου 1993. Και κατάφεραν με υπερπροσπάθεια να σταματήσουν το σχέδιο Μπους, να φέρει το ζήτημα της αναγνωρίσεως των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. για έκδοση ψηφίσματος. Παρ’ όλο που ο Ιγκλμπέργκερ προσπάθησε να το πετύχει ακόμα και την προηγούμενη μέρα της ορκομωσίας του Μπιλ Κλίντον, δηλαδή στις 19 Ιανουαρίου 1993.

Διαβάζουμε από ομιλία του Κρις Σπύρου, πρώην προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας του Νιού Χαμσάϊρ, για το Σκοπιανό Ζήτημα (δόθηκε σε εκδήλωση της Ενώσεως των Ελλήνων αποφοίτων των αμερικανικών πανεπιστημίων, τον Νοέμβριο του 2007): «Όπως αργότερα αποδείχθηκε δεν ξέραμε πολλά για το τι ακριβώς συνέβαινε με το Μακεδονικό θέμα. Είναι τώρα όμως ξεκάθαρο ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση εργαζόταν με αντιφατικές στρατηγικές. Δημόσια και επίσημα η ελληνική κυβέρνηση εργαζόταν να αποτρέψει την Κυβέρνηση Μπους από το να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Παρασκηνιακά όμως η ελληνική κυβέρνηση συζητούσε ένα σύνθετο όνομα που θα ήταν κάπως παραδεκτό και θα είχε λιγότερο πολιτικό κόστος».           

 

Η Κερκόπορτα ανοίγει


4 Κι έτσι η απελθούσα διοίκηση Μπους και οι αόρατοι εντολείς της επιστράτευσαν τον παραδοσιακό φίλο και σύμμαχο της οικογένειας του Τζόρτζ Μπους του πρεσβύτερου, Κώστα Μητσοτάκη. Αποτέλεσμα; Στις 22 Ιανουαρίου 1993, δυό μέρες μετά την ορκομωσία Κλίντον, τα Σκόπια υποβάλλουν επίσημη αίτηση στον Ο.Η.Ε. για να αναγνωρισθούν και ενταχθούν ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Δύο μέρες μετά, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία, με τη σύμφωνη γνώμη της κυβερνήσεως Μητσοτάκη, πρότειναν αναγνώριση των Σκοπίων και είσοδό τους στα Ηνωμένα Έθνη με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». (Και επί Αποστασίας του 1965 άλλους είχε βάλει μπροστά, αν θυμάστε).

4 Όμως ο Κλίντον είχε δεσμευθεί στους Ελληνοαμερικανούς υποστηρικτές του και οι υπέρμαχοι της αναγνωρίσεως των Σκοπίων ως «Μακεδονία» δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν ένα πιθανότατο βέτο Κλίντον στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε.

 

Είχε έρθει η ώρα του Εφιάλτη

Λίγες μέρες μετά την ορκομωσία Κλίντον, οι μισθωμένοι αντιπρόσωποι (paid lobbyists) της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον κ.κ. Μανάτος και Μανάτος σκαρώνουν μιάν «ειδική επιτροπή», την «Ad hoc American Hellenic Leadership Committee». Εκ μέρους αυτής της επιτροπής η εταιρεία «Μανάτος και Μανάτος», κατ’ εντολή της κυβερνήσεως Μητσοτάκη, ζήτησε από επιφανείς Ελληνοαμερικανούς, πολιτικούς και επιχειρηματίες, να συνυπογράψουν μιάν επιστολή προς τον πρόεδρο Κλίντον με την οποία του ζητούσαν να υποστηρίξει τη «νέα θέση» της ελληνικής κυβερνήσεως, για μιά «συμβιβαστική λύση» στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.           

Είναι αποκαλυπτικός ο τρόπος με τον οποίο ο Κρις Σπύρου αναφέρεται στη μεθόδευση αυτής της επιστολής που στόχο είχε την εξαπάτηση και παγίδευση των Ελληνοαμερικανών παραγόντων: «Η προτεινόμενη επιστολή προς τον Πρόεδρο Κλίντον είχε την ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1993, έξι μέρες μετά την ορκομωσία του. Είναι τόσο ωραία γραμμένη και τόσο υπέροχα εθνικοποιημένη, που αν δεν είσαι γνώστης των πραγμάτων και “γάτα” στα πολιτικά υπονοούμενα, ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι με την συνυπογραφή σου συμβάλλεις σε μία κολοσσιαία εθνική προδοσία. Και όμως ακριβώς αυτό ήταν»!                                                                                                                                                             

 4 Και στις 7 Απριλίου του 1993, με επίσημη πλέον επιστολή της προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. η ελληνική κυβέρνηση αναγγέλλει ότι αποδέχεται τη συμβιβαστική πρόταση, βάσει της οποίας τα Σκόπια θα μπορούσαν να ενταχθούν στα Ηνωμένα Έθνη με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (F.Y.R.O.M.). Την ίδια μέρα, η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. - και ο Έλληνας αντιπρόσωπος - υπερψηφίζει την αναγνώριση. Ο Κρις Σπύρου αναφέρεται στην ομιλία του σ’ εκείνη τη μέρα: «Εκείνη την ημέρα ένα κομμάτι από την Ελληνικότητά μου πέθανε. Έτσι λοιπόν εάν σας ρωτήσει κανείς πότε αναγνωρίσθηκε (γεννήθηκε) το πρώτο και μόνο μη Ελληνικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία», να του πείτε στις 7 Απριλίου 1993. Εάν σας ρωτήσει ποιά ήταν η θέση της Ελλάδος, να πείτε ότι ψήφισε υπέρ»!

4 Έλληνες δημοσιογράφοι ρώτησαν τότε τον πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του αμερικανικού Κογκρέσου και βουλευτή των Δημοκρατικών Λι Χάμιλτον, για την υπαναχώρηση των Η.Π.Α. από τη δέσμευση Κλίντον. Απολαύστε την αποστομωτική απάντησή του: «Συμβιβαστήκατε τόσο αστραπιαία και δεν προλάβαμε να σας βοηθήσουμε. Μας αφήσατε σύξυλους με την υποχώρησή σας. Ακριβώς λόγω της αποδοχής από την Αθήνα συμβιβαστικής λύσεως, ούτε το Κογκρέσο, ούτε η κυβέρνηση Κλίντον μπορούν πλέον να σας βοηθήσουν»!!!

Ο επίλογος της ομιλίας του Κρις Σπύρου είναι συγκλονιστικός: «Μετά από όλα αυτά, κυρίες και κύριοι τώρα πια ξέρετε τι έκαναν οι Ελληνοαμερικανοί. Ξέρετε τι έκαναν οι Αμερικανοί. Ξέρετε τι έκαναν οι Ευρωπαίοι. Ξέρετε τι έκαναν οι Σκοπιανοί και ...ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΝΤΟΠΙΑΝΟΙ!!! (και Ντροπιανοί να έλεγε, μέσα θα ήταν).


Ακολούθησε η γνωστή πλημμυρίδα των αναγνωρίσεων των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από 122 χώρες, στα χρόνια που ακολούθησαν. Οι Εφιάλτες όπου γης και χρόνου βρίσκουν τον τρόπο να ισοπεδώνουν και την πιο σθεναρή άμυνα. Ύστερα μπορούν άνετα να υποστούν μερική απώλεια μνήμης και να ομιλούν για «πακέτα Πινέϊρο», ή πακέτα με δυό πίτσες και μιά τρίτη δώρο. Κάποιοι τους καλούν στις εκπομπές τους και κάποιοι άλλοι ακούνε με σεβασμό τα ασύστολα ψεύδη τους. Οι απαιτητικοί αναγνώστες της «Εβδόμης», όμως, γνωρίζουν τώρα την αλήθεια.

Φυλάξτε αυτό το φύλλο. Κι αν νοιώσατε αηδία, δεν είστε ούτε οι πρώτοι, ούτε οι μόνοι. Οι Σκοπιανοί, πάντως, απεδείχθησαν αχάριστος λαός. Τόσα χρόνια τώρα δεν έστησαν έναν ανδριάντα του ευεργέτη τους.

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 56 guests και κανένα μέλος