Ιουλιανός  είπεν: Η Μακεδονία είναι  η ίδια  η Ελλάδα!

Ιουλιανός,  ο φιλόσοφος ή παραβάτης

(331- 363 μ.Χ.)

Ανασκαλεύοντας  στα βιβλία μου  σταμάτησα  στο “Ιουλιανός”  των εκδόσεων “θύραθεν”. Ομολογώ ότι  ήταν και είναι  από τα αγαπημένα μου βιβλία όχι  για τις θρησκευτικές του τοποθετήσεις αλλά για τις κοινωνικές  θέσεις και κανόνες της ζωής που πρεσβεύει. Εκει λοιπόν  στο “Εγκώμιο στην αυτοκράτειρα Ευσεβία”  έγραψε για τη γυναίκα του  αδελφού του πατέρα του (θεία του), αυτοκράτορα Κωνστάντιου, την “Ευσεβία”. Η αυτοκράτειρα Ευσεβία ήταν  χριστιανή. Κόρη του Ελληνα Ευσεβίου, γεννήθηκε το 336 μ.Χ.   στη Θεσσαλονίκη,  μορφωμένη και έξυπνη παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα  Κωνστάντιο το 352 μ.Χ . – θείο του Ιουλιανού – και αναγορεύτηκε από αυτόν αμέσως  Αυγούστα. Επαναλαμβάνω, ήταν Ελληνίδα, από ελληνική οικογένεια της Θεσσαλονίκης, όπως Ελληνίδα ήταν και η μητέρα του Ιουλιανού. (Ασφαλώς και έχετε καταλάβει ότι σκόπιμα τονίζεται η ελληνική προέλευση, καταγωγή αλλά και το γενεαλογικό δέντρο). 

Την πνευματική της μόρφωση, τη χριστιανική της πίστη και  την ακεραιότητα του χαρακτήρα της, εκτιμούσε ο Ιουλιανός  γι’ αυτό και το  “Εγκώμιο”. Σ’ αυτό σαφώς καταφαίνεται πως  η Μακεδονία εκατοικείτο από  φυλές Έλληνικές.  Αντιγράφω κατά λέξη και σε μετάφραση από τη σελίδα 147 της έκδοσης  “θύραθεν” .  «Το γένος αυτής είναι σφόδρα Ελληνικόν, Ελλήνων των πάνυ και πόλις η μητρόπολις της  Μακεδονίας» (τόσα ίσως μπορώ να είπω  και χωρίς πολυλογίες μα  και χωρίς να  γίνω κουραστικός ότι  η Ευσεβία είναι από γενιά καθεαυτού Ελληνική, από τους  πιο γνήσιους Έλληνες και πόλη της είναι η μητρόπολη της Μακεδονίας - η Θεσσαλονίκη). Και πιο κάτω αναφέρεται και στη δική του καταγωγή; «Εμείς οι κάτοικοι της Θράκης και της Ιωνίας είμαστε γυιοί της Ελλάδας, και όποιοι από εμάς δεν είναι αγνώμονες, λαχταρούν  να χαιρετήσουν τους πατεράδες τους και να φιλήσουν τα χώματά της».

Και συνεχίζει: «Ημείς δε τι πεπόνθαμεν και τίνα νυν περαίνειν διανοούμεθα λόγον, εί μη της φίλης Ελλάδος έπαινον, ής ουκ έστι μνησθέντα μη πάντα θαυμάζειν». Δηλαδή: (Μα τι μ΄έχει πιάσει; Και τι είδους ομιλία είχα σκοπό να κάνω,  αν όχι  τον έπαινο της αγαπημένης μου Ελλάδας, που δεν μπορώ να τη φέρω στο νου χωρίς να μένω έκθαμβος με κάθε τι δικό της).

Ο Ιουλιανός, από τα μαθητικά μας βιβλία, ερχόταν σαν το μαύρο ανόητο πρόβατο που  “αρνηθηκε τις αρχές του εγκαθιδρυθέντος  χριστιανισμού”. Κανείς δεν μας έμαθε, 

•  ότι  “το μαύρο αυτό πρόβατο” ήταν ένα ιδιαίτερα σκεπτόμενο άτομο. Δεν ήταν “κενός” ως σχεδόν όλους τους αυτοκράτορες.

•  ότι ήταν  μαθητής  εκείνης της   μεγάλης  μορφής - όπως ιστορικά  χαρακτηρίζεται - του επισκόπου  Νικομηδείας Ευσεβίου, 

•  ότι διετέλεσε μαθητής του σοφού Μαρδόνιου που του δίδαξε τους κλασικούς της Αρχαίας Ελλάδας και ολόκληρη την ελληνική Γραμματεία  και ό,τι πιο ευγενές και ανθρώπινο υπάρχει στον κόσμο,

•  ότι ήταν  ακόμη συμμαθητής στην Αθήνα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας  και κάθησε δίπλα δίπλα στα ίδια θρανία μαζί τους και

•  ότι ήταν  επιστήθιος φίλος του Μεγάλου Βασιλείου, εκείνης της ανεπανάληπτης μορφής της εκκλησίας μας τον οποίο και εσεβόταν ιδιαίτερα.  Κανείς δεν μας έμαθε  ότι ο Ιουλιανός ήταν ένας σοφός,  ένας φιλόσοφος που είχε το δικό του λόγο.  Εμείς σαν χριστιανοί,  μπορεί να μην τον δεχόμαστε.  (Καίτοι  κάποτε πρέπει  να μάθομε να δεχόμαστε και τα δικαιώματα του ετέρου). Σαν Έλληνες όμως, είμαστε υποχρεωμένοι  να  τιμήσομε  και να τιμάμε το λόγο ενός σοφού ηγέτη   που πάντα ήταν κοντά στον λαό, που θεωρούσε τον εαυτό του Έλληνα και που στο τέλος πέθανε όχι στο κρεβάτι του αλλά πολεμώντας τους εχθρούς της πατρίδας του.  Και που δεν ήταν όπως γράφει ο Παπαρηγόπουλος “παράφρων” και θέαμα οικτρόν    επειδή αρνήθηκε τον χριστιανισμό.  Ή  όπως λέει ο Κορδάτος  “μαριονέττα των μεγαλοκτημόνων”. Οποιος θελει να μάθει περισσότερα, ας διαβάσει το προαναφερθέν βιβλίο. Κάποτε η ιστορία πρέπει να πάψει να γράφεται στα μέτρα των νικητών.

Ας επανέλθω όμως στο σκοπό του  παρόντος άρθρου. 

Δεν έχω πρόθεση  να ξεσπάσω σε κλαυθμηρισμούς και σε “ελληνικές” καυχησιολογίες σαν το “η  Μακεδονία  είναι Ελληνική”. Στην πραγματικότητα είναι Ελληνική. Αλλά εμείς οι  Έλληνες του νότου,  ποτέ δεν σταματήσαμε στα γήπεδα να ρίχνομε το αντεθνικό μας δηλητήριο.  Ακόμα και για τους  Κρητικούς  εθελοντές συμπολεμιστές του Παύλου  Μελα  είπαμε  - εμείς οι ανόσιοι - “Μα αυτοί ήταν μισθοφόροι”. Στα τελευταία χρόνια, η σοφή  διπλωματία μας,  ποτέ δεν οικοδόμησε, ποτέ δεν υπερασπίστηκε αποτελεσματικά  τα δεδομένα κληρονομικά δικαιώματά μας. Ακόμη επιχειρηματικά πάντα συνεργαζόμαστε με τους επιβουλευόμενους την εθνική μας ανεξαρτησία με αντάλλαγμα το  προσωπικό και ατομικό και όχι το της πατρίδας  όφελος. Μ’ άλλα λόγια ξεπουληθήκαμε. Κι αυτοί αγόρασαν μια πατρίδα. 

–––––––––––––

Βοηθήματα που χρησιμοποίησα:

1) “Ιουλιανός” εκδ.  «θύραθεν».

2) Ηλ. Λάσκαρη: “Βυζαντινοί Αυτοκράτορες”. Εκδ. Ελευθ. Τύπος

3) Γ. Κορδάτου  “Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας”, Εκδ. 20ος αιώνας

4) Ιστορία Ελλ.  Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών. Τομ. Ζ΄

5) Παν/μιο Καίμπριτζ: “Ιστορία Βυζαντινής Αυτοκρατορίας”, εκδ. Μέλισσα.1979.

6) Κ. Παπαρηγοπουλου:  “Ιστορία Ελλην. Έθνους”, εκδ. Σ.Παυλίδου 1860.