Θυμάμαι τον Αντώνη Σαμαρά, όταν ξεκινούσε τον άπελπι αγώνα του για την διεκδίκηση της προεδρίας της Ν.Δ. απέναντι στην πανίσχυρη –τότε- εσωκομματικά Ντόρα Μπακογιάννη. Και μόνο ότι αντιπαρετίθετο σε μία εκ των κορυφαίων εκπροσώπων της πλέον ακραιφνούς υποτέλειας, τον είχε καταστήσει συμπαθή και σε Έλληνες που ουδέποτε είχαν ψηφίσει τη Ν.Δ.

Ήταν τότε, αμέσως μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑ.ΣΟ.Κ και του πιστού υπηκόου της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, Γιωργάκη-Τζέφρυ Παπανδρέου, που πάτησε πάνω στο τυμπανιαίο πτώμα της Ν.Δ. του καλοκάγαθου μπούλη Κωστάκη Καραμανλή, αντιπαθέστατου τότε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όταν πριν παραδώσει –κατ’ εντολήν- την εξουσία που είχε δεύτερη φορά αναλάβει μόλις δυό χρόνια πριν, ανακοίνωνε την έστω μισή αλήθεια στον ελληνικό λαό, ότι θα απαιτηθούν θυσίες, την ίδια ώρα που ο αρχιψευταράς Γιωργάκης εξαπατούσε κάποιους εκλογείς με την μπαρούφα «λεφτά υπάρχουν».

Και δεν ήταν η μόνη απάτη του «Ροδόσταυρου» Γιωργάκη –δείτε You Tube, πολύ γέλιο χαρίζει η σχετική φωτογραφία- αλλά επακολούθησε η όλη καλά διδαγμένη, αποστηθισμένη και προμελετημένη σε κάθε της λεπτομέρεια σταδιακή παγίδευση της Ελλάδας στον λάκκο των «αγορών». Θυμηθείτε τις εξ’ από δω δηλώσεις του τον πρώτο καιρό της διακυβέρνησής του «πω-πω κάτι χρέη, αμάν κάτι ελλείμματα, τς τς τς τι διαφθορά, τι σπατάλη», να ξεσαλώνουν τα spreads κάθε φορά που άνοιγε τα ηχεία του στη διαπασών, να πιέζουν οι «αγορές», να στενοχωριέται και να πονεί ο Γιωργάκης ο «τίμιος», τόσο τίμιος, τόσο υπεύθυνος και τόσο άντρας, όπως ο «άντρας» που κάθεται στο καφενείο της γειτονιάς και διαλαλεί με ντουντούκα τι κάνει και τι δεν κάνει η γυναίκα του.

Ακολούθησε η γνωστή μεθόδευση Προβόπουλου-Παπακωνσταντίνου με τις προθεσμίες καταθέσεως τίτλων ελληνικών ομολόγων στην Τράπεζα της Ελλάδος και οι εξελίξεις πήραν τον προδιαγεγραμμένο δρόμο τους, που αν υπήρχε Δικαιοσύνη σεβόμενη τον εαυτό της και την Πατρίδα, θα ήταν ο δρόμος του Κορυδαλλού για τους αρχισυνωμότες κι όχι ο δρόμος της σκλαβιάς και του δουλοπάζαρου για τους Έλληνες.

Τότε ο Αντώνης Σαμαράς δεν εμφανιζόταν ως ομόσταυλος του Γιωργάκη, αλλ’ ως άτι άγριο κι ατίθασο, μη υπομένον χαλινόν και σέλα ή ...σαμάρι. Τότε δεν κυκλοφορούσε ως ο Αντωνάκης, το καλό και υπάκοιο παιδί των «αγορών» και της φράου Μέρκελ, αλλ’ ως «ο Αντώνης, ο βαρκάρης, ο σερέτης», που έλεγε εκείνο το παλαιό άσμα. Άντρας ασίκης, ζορμπαλής, βαρύς κι ασήκωτος. Έμπαινε μέσα στη Βουλή με το ζωνάρι του αμολυτό για καβγά και τη διμούτσουνη στο έδρανο γεμάτη, με τους κοκόρους σηκωμένους για ζημιά. Αρχής γενομένης μ’ εκείνο το πρώτο νομοσχέδιο για την απόδοση ελληνικής ιθαγένειας στους λαθρομετανάστες, διά του οποίου η διακυβέρνηση του ποδήλατου και του κανό έκρινε ότι έπρεπε ν’ αρχίσει η ανοικοδόμηση της Ελλάδας.

Αλλά κι όταν ο πονεμένος Τζέφρυ, με σπαραγμό ψυχής μάς έχωνε στο Μνημόνιο 1, ο τότε Αντώνης και νυν Αντωνάκης το κατεψήφισε με σύσσωμη στο πλευρό του τη ΝΔ. –πλην Ντόρας Μπακογιάννη- κι εξαπέλυε τους κεραυνούς του κατά του Μνημονίου, διαλαλώντας σε όλους τους τόνους ότι δεν προηγήθηκε διαπραγμάτευση, ότι η Ν.Δ. όταν έρθει στην εξουσία θα το καταγγείλει, ότι είναι λάθος συνταγή, ότι βαθαίνει την ύφεση, αυξάνει την ανεργία, τη φτώχεια και μειώνει τα κρατικά έσοδα.

Ήρθαν καπάκι και κάτι δηλώσεις σε ξένα Μ.Μ.Ε. του τότε προέδρου του Δ.Ν.Τ., Ντομινίκ Στρος Καν, ότι ο Γιωργάκης είχε πολλούς μήνες πριν τις εκλογές του 2009 συμφωνήσει για την αναγκαιότητα υπαγωγής της Ελλάδας στο Μνημόνιο κι ο τότε πολλά βαρύς Αντώνης ήταν γενικώς στα χάϊ του. Και ναι μεν κάποιοι πιό πάνω από τον Στρος Καν θύμωσαν, επειδή με τις δηλώσεις του έδωσε στεγνά τον «Ρόμποκοπ» που είχαν βάλει πρωθυπουργό στην Ελλάδα –ενώ δεν είχε ακόμα ολοκληρώσει την αποστολή του- και τον τιμώρησαν με την καμαριέρα τον ατακτούλη, αλλά ο Αντώνης είχε αφεθεί ακόμα να το παίζει «σκληρός» και αντιμνημονιακός. Έδωσε μάλιστα και μιά συνέντευξη στα τέλη Νοεμβρίου του 2011 στο περιοδικό «Επίκαιρα», όπου με το σύνηθες ασήκωτο ύφος δήλωνε στον Λάμπρο Καλαρρύτη «δεν καταλαβαίνω από πιέσεις».

Ώσπου, λίγο αργότερα, φωνή μεγάλη ηκούσθη εξ «αγορών» λέγουσα: «Αντωνάκηηη ...το κακάο σου» και ω του θαύματος, λες και μάγισσα κακιά μάγεψε τον βρυχώμενο «λέοντα» και τον μεταμόρφωσε σε γατούλη του σαλονιού. Κι εκεί στον καναπέ της φράου Μέρκελ αραγμένος ο Αντουάν, δείχνει τώρα τα δοντάκια και τα νυχάκια του στον Αλέξη Τσίπρα, κατηγορώντας τον για ...έλλειψη σοβαρότητας και αναξιοπιστία.

«Νιάααουουου» ...

Αλλ’ έστιν δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ’ ορά και του Αντωνάκη η δικαία τιμωρία, με το γνωστό χαμόγελο της κόμπρας, δίπλα του χαμογελάει τώρα, αλλά θα τον δαγκώσει όταν έρθει η ώρα. Όλα εδώ πληρώνονται.