Θα ήταν χρήσιμη στον Γ. Παπανδρέου και σ’ όσους εκ των στενών συνεργατών peter_pan-papandreoy.jpgτουδιαθέτουν την αξιοζήλευτη ικανότητα να επικοινωνούν μαζί του, μιά ιστορική αναδρομή στα αίτια διαλύσεως της Ε.ΔΗ.Κ. Ο μεταπολιτευτικός φορέας του Κέντρου διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη μην αντέχοντας την αμφίπλευρη πίεση της Ν.Δ...

 
O ...Πήτερ Παν

στην ονειροχώρα


Θα ήταν χρήσιμη στον Γ. Παπανδρέου και σ’ όσους εκ των στενών συνεργατών του διαθέτουν την αξιοζήλευτη ικανότητα να επικοινωνούν μαζί του, μιά ιστορική αναδρομή στα αίτια διαλύσεως της Ε.ΔΗ.Κ. Ο μεταπολιτευτικός peter_pan-papandreoy.jpgφορέας του Κέντρου διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη μην αντέχοντας την αμφίπλευρη πίεση της Ν.Δ. υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και του ανατέλλοντος ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Κυρίως όμως, λόγω της χλωμής ηγεσίας του που απέτυχε να αρθρώσει σαφή και διακριτό πολιτικό λόγο έναντι των άλλων μνηστήρων και κατόχων της εξουσίας.
Όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται, τιμωρεί εκείνους που αγνοούν τα διδάγματά της. Όπως το νεο-ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Γ. Παπανδρέου που έχει καθήσει στον πάγκο του πολιτικού γηπέδου, εκχωρώντας τη φανέλα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τον οποίο οι δημοσκοπήσεις όλων των κομμάτων  φέρουν ήδη στο 7%, με ανοδικές τάσεις. Ο θεσμικός ρόλος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως δεν είναι εκείνος του γύπα-παρατηρητή μιάς ημιθανούς κυβερνήσεως, του εφορμούντος μόνον επί της οσμής σκανδάλου. Ο καταγγελτικός και αποκαλυπτικός λόγος είναι θεμιτός και επιθυμητός.
Όμως, εάν δεν συνοδεύεται από μιά διαφορετική, πειστική πρόταση και την ανάδειξη των χρόνιων, καυτών προβλημάτων της χώρας, όχι μόνο δεν σηματοδοτεί την περιλάλητη «φυγή προς τα εμπρός», αλλά εκτρέπει και υποβαθμίζει κόμματα και βουλευτές σε ξεμαλλιαζόμενες κυράδες... τση ρούγας. Στον αντίποδα αυτής της καφενόβιας αντιπολιτευτικής πρακτικής, ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΛΑ.Ο.Σ. βομβαρδίζουν το Κοινοβούλιο με σωρεία προτάσεων και ερωτήσεων επί παντός επιστητού. Το δε Κ.Κ.Ε. ακολουθεί μακράν, αφού το πανίσχυρο κομματικό κατεστημένο του δεν επιτρέπει την αλλαγή της αδιαμφισβήτητα έντιμης, αλλά κατώτερης των περιστάσεων ηγεσίας του.
                                                       
Την επομένη των εκλογών της 16-9-2007, παλαίμαχα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έλεγαν με πίκρα ότι «ο Γιώργος έκανε τον Αλαβάνο μάγκα». Η ξερολίαση όμως είναι ανίατη ασθένεια. Και ο Γ. Παπανδρέου, παρά το διδακτικό στραπάτσο των εκλογών, εξακολουθεί να αιμοδοτεί με απογοητευμένους αριστερούς ψηφοφόρους του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το εν Ελλάδι αριστερόμορφο πρακτορείο της παγκόσμιας Νέας Τάξεως πραγμάτων. Για τη γούνα του οποίου, το Κ.Κ.Ε. διαθέτει πολλά ράμματα, αλλά όλως περιέργως αποφεύγει να τη γαζώσει, αρκούμενο σε διαλέξεις περί της συστάσεως των...κουραμπιέδων. Εξίσου απορίας άξιον είναι το γεγονός ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν παραδειγματίζεται από τον πολιτικό του μέντορα, που βέβαια δεν ήταν ο πατέρας του, αλλά ο Κώστας Σημίτης. Ο ιδρυτής και πρώτος ηγέτης του μεταλλαγμένου νεο-ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο οποίος αν και σαφέστατα δεξιόστροφος, είχε αντιμετωπίσει με επιτυχία τον Συνασπισμό, αφήνοντάς τον για τέσσερα χρόνια εκτός Βουλής.
Την εμφανή αδυναμία του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να δρομολογήσει εξελίξεις συμφέρουσες προς τον ίδιο και το κόμμα του, εκμεταλλεύεται όπως είναι φυσικό το λεγόμενο «ρεύμα» Βενιζέλου. Που ήδη σχοινοβατεί στην άκρη της κομματικής νομιμότητας σχεδιάζοντας την ίδρυση «ομίλου προβληματισμού» αμέσως μετά το συνέδριο. Προσθέτοντας έναν ακόμα πονοκέφαλο στους ευάριθμους που ταλαιπωρούν τον Γ. Παπανδρέου. Τα συγκροτήματα του παραταξιακού τύπου στηρίζουν όλα εμφανώς τον Βαγγέλη Βενιζέλο και δεν χάνουν ευκαιρία να καρφώνουν τον απρόσεκτο πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με δηλητηριώδη δημοσιεύματα, εφόσον ο ίδιος δεν παραλείπει να τους δίνει λαβές.
Οι λίγοι εκσυγχρονιστές που συντάχθηκαν μαζί του στην ενδοκομματική διαπάλη (Χρυσοχοϊδης, Διαμαντοπούλου, Ευθυμίου), είναι φανερό ότι το έκαναν για να αποδυναμώσουν τον Βενιζέλο. Και σε αυτούς τους προεδρικούς πονοκεφάλους περιλαμβάνεται και η αναποφάσιστη στάση του Γ. Παπανδρέου έναντι του Κ. Σημίτη. Μέχρι και τον Νοέμβριο διατυμπάνιζε σε όλους τους τόνους ότι θεωρεί τον πρώην πρωθυπουργό, διαλυτικό στοιχείο για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη χώρα. Όμως στη συζήτηση επί του προϋπολογισμού στη Βουλή, τόνισε ότι ο Κώστας Σημίτης αποτελεί...κεφάλαιο! Σε αυτό το σκηνικό Βαγδάτης προσθέστε και τις πληροφορίες που φθάνουν στ’ αυτιά του Γιώργου Παπανδρέου για επαφές του Βαγγέλη Βενιζέλου με τον Αλέξη Τσίπρα-μέσω του Νίκου Μπίστη-με σκοπό τη διερεύνηση των πιθανοτήτων δημιουργίας νέου κομματικού φορέα της Αριστεράς.

Με βάση τις εκφρασμένες κατά το παρελθόν θέσεις του Βαγγέλη Βενιζέλου, είναι βέβαιο ότι τα πολιτικά του πιστεύω ελάχιστα διαφέρουν από εκείνα της «μεγάλης των εκσυγχρονιστών σχολής». Όμως αν η πλειοψηφία μελών και φίλων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είχε ψηφίσει για την ανάδειξη νέου προέδρου κινούμενη από ονοματολατρεία και ανάγκη επικλήσεως του Πνεύματος του Μεγάλου Προγόνου, το σημερινό πολιτικό σκηνικό θα ήταν εντελώς διαφορετικό. Μ’ έναν πολεμοχαρή Βαγγέλη Βενιζέλο στην ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όλοι θα πρόσεχαν τι λένε και τι κάνουν. Κανένα ριγμένο γάντι απ’ οπουδήποτε κι αν προερχόταν, δεν θα έμενε στο έδαφος. Κι επειδή πλέον το ρεαλιστικό ζητούμενο στο νεο-ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι αν θα μείνει ενωμένο, αλλά πόσα κομμάτια θα γίνει, η βάση και τα στελέχη του κλώτσησαν την ευκαιρία να αναδείξουν αρχηγό τους εκείνον που θα κρατούσε ενωμένο-αν όχι όλο το κόμμα-τουλάχιστον το μεγαλύτερο κομμάτι του και που πιθανότατα θα επικρατούσε του φθαρμένου Κώστα Καραμανλή στις επόμενες εκλογές. Μετά τη νέα διαφαινόμενη ήττα του Γ. Παπανδρέου από μιά Ν.Δ. κι έναν Καραμανλή για κλάματα, δεν είναι βέβαιο αν ο Βενιζέλος ή οποιοσδήποτε άλλος θα μπορέσει να αποτρέψει σκηνές που θα θυμίζουν τον κατά Ρεπούση «συνωστισμό» στο λιμάνι της Σμύρνης.
Δυστυχώς, ο Γ. Παπανδρέου κάνει ότι μπορεί για να αποστερήσει τη Δημοκρατία μας από μιά ισχυρή κομματική έκφραση της εξισορροπητικά αναγκαίας παρατάξεως του πολιτικού Κέντρου. Και για να επαληθεύει καθημερινά τη γνωστή φαρμακερή ατάκα του Επίτιμου της Ν.Δ.: «το παιδί δεν κάνει για πολιτικός». Πρόσφατη απόδειξη, η ομοβροντία προέδρου και πρώτων κανονιών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατά συγκεκριμμένων δικαστικών λειτουργών με αφορμή τη μάλλον υπερ-βολική προφυλάκιση της Ζαχο-πουλάδας «πέτρας του σκανδάλου». Εδώ ισχύει η συμβουλή που συχνά δίνουν οι πιο νηφάλιοι στους εξοργισμένους: «έχεις δίκιο, αλλά έτσι το χάνεις». Ο χειρισμός ήταν ελάχιστα έως καθόλου πολιτικός και θύμισε παράπονο μαθητή του Δημοτικού προς τη δασκάλα του: «Κυρία, όλο το μέρος του Κωστάκη παίρνετε»!

Η αμείλικτη Ιστορία, που ήδη έχει χρεώσει στον Κώστα Σημίτη την εκτροπή του «τρένου της Αλλαγής», αναμένει τον Γιώργο Παπανδρέου για να του επιδώσει τον επίζηλο τίτλο του εκτροχιαστή.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 149 guests και κανένα μέλος