Εκείνον τον μαύρο Απρίλη του ’41 ήρθαν με τα όπλα. Ξανάρθαν σήμερα με το ευρώ. Ποτέ δε λησμόνησαν ότι έχασαν εκείνον τον πόλεμο. Μόνο καμώνονταν ότι ήθελαν να ξεχάσουν τα εγκλήματά τους κατά της ανθρωπότητας. Τάχα τα αποκήρυσσαν. Λίγοι, αληθινά υπέροχοι άνθρωποι, κοσμήματα του έθνους τους και πανανθρώπινες αξίες, τούς διασώζουν από τ’ ανάθεμα. Οι πολλοί έκρυψαν τη λύσσα τους και το άρειο υπερ-εγώ τους στ’ άρβυλα των Αμερικανών. Τους μισούσαν, αλλά υπομόνευαν.
Πήραν σκυφτοί τα δολάρια των νικητών για να σηκώσουν το μάρκο τους και τα ερείπιά τους. Οι Αμερικανοί έβαζαν τότε τα θεμέλια της παγκόσμιας κυριαρχίας τους. Κάθε κυρίαρχος χρειάζεται σκυλιά. Όσο πιο μαύρα κι όσο πιο λυσσασμένα, τόσο το καλύτερο. Ο υπερεθνικός τραπεζικός Σιωνισμός, που από τότε κινούσε τον σιδερένιο αμερικάνικο βραχίονα, φάνηκε μεγάθυμος να ξεχάσει τα έξη εκατομμύρια Εβραίους μάρτυρες της ναζιστικής θηριωδίας. Τέτοια δοκιμασμένα σκυλιά που θα τα ξανάβρισκαν; Τους τάϊσαν με δισεκατομμύρια δολάρια για να στήσουν το «γερμανικό θαύμα». Τους επέτρεψαν να μην πληρώσουν τις οφειλόμενες πολεμικές αποζημιώσεις και τον ληστευμένο πλούτο των χωρών που ρήμαξαν. Στην περίπτωση της Ελλάδας μιλάμε για τουλάχιστον ένα τρις ευρώ, με μετριοπαθείς υπολογισμούς. Αν είχαν υποχρεωθεί να επανορθώσουν, δεν θα είχε υπάρξει «γερμανικό θαύμα». Το παραδέχονται δημόσια, προς τιμήν τους, κάποιοι κορυφαίοι οικονομολόγοι τους.
Όμως οι αρχισιωνιστές Ρότσιλντ, Ροκφέλερ και λοιποί έβλεπαν πολύ μακριά. Εκείνοι οι θαυμάσιοι «γερμανικοί ποιμενικοί» θα τους ήταν εξαιρετικά χρήσιμοι για το μέλλον μιάς ανθρωπότητας ποιμνίων και σφαγίων που από τότε ετοίμαζαν, όταν στο Μπίλντερμπεργκ της Ολλανδίας το 1954 συγκροτούσαν το πρώτο άτυπο «υπουργικό συμβούλιο» της εκκολαπτόμενης Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.
Δεν ξέχασαν ποτέ τον Χίτλερ. Ακόμα είναι ο θεός τους και το βιβλίο του «Μάϊν Καμπφ» (Ο Αγών μου) είναι το ευαγγέλιό τους. Απλά αντικατέστησαν τα τανκς με τα τοκογλυφικά δάνεια. Έχουν διαβάσει κι εξακολουθούν να διαβάζουν και να εφαρμόζουν ευλαβικά τις «ιερές» παρακαταθήκες του Φύρερ τους. Σε ερώτηση των στρατηγών του το 1938: «πως θα αρκέσουν οι Γερμανοί στρατιώτες να ελέγξουν όλους τους λαούς που θα κατακτήσουμε;», τούς είχε απαντήσει: «σε κάθε χώρα που θα κατακτούμε θα βρίσκονται πολλοί πρόθυμοι προδότες». Σας αφήνω φίλοι αναγνώστες να κάνετε εσείς τους δικούς σας συνειρμούς με την σημερινή εθνική τραγωδία και κατάπτωση που βιώνουμε.
Σ’ ένα αρχοντικό της Κηφισιάς, μιά Ελληνίδα αρχόντισσα, η λατρεμένη Κυρία των παιδικών μου χρόνων Πηνελόπη Δέλτα, έπινε φαρμάκι, μη στέργοντας να ζήσει και ν’ αντικρίσει τα γερμανικά στρατεύματα που παρέλαυναν θριαμβικά στη γκρίζα Αθήνα. Ήταν η προγιαγιά σου, Αντώνη Σαμαρά. Από το να κατέβαινα, έστω για πέντε λεπτά στο σημερινό σου σκαλοπάτι, θα προτιμούσα κι εγώ να είχα αυτοκτονήσει όπως Εκείνη. Η Ευρώπη σου, η Ευρώπη του Γιωργάκη, των Αμερικανών, της Νέας Τάξης, της Μέρκελ και του Σαρκοζί η «Ενωμένη Ευρώπη», είναι ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως, ένα κρεματόριο των ευρωπαϊκών λαών.
Αυτή την Ευρώπη θέλουν κι ετοιμάζουν, σ’ αυτό το τερατούργημα θα προχωρούν ακάθεκτοι, όσο θα βρίσκουν πρόθυμους και σκυφτούς σε κάθε χώρα που θα εισβάλουν. Κι από πρόθυμους άλλο τίποτε. Αρκεί να δει κανείς κάποια πολιτικά σούργελα, κάποια πολιτικά χατζηαβατάκια, που αφού υπέγραψαν και στήριξαν, αναφανδόν και λυσσασμένα, Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα, τώρα θέλουν να γίνουν ο επόμενος Ιζνογκούντ του πράσινου χαλιφάτου, γι’ αυτό βγαίνουν στα μεγκαλο-κάναλα και κατακεραυνώνουν την πολιτική που υπέγραψαν και στήριξαν. Επί της ουσίας, διαγκωνίζονται και ξελαρυγγιάζονται, όχι μόνο για να ξεγελάσουν πάλι κάποιους αθεράπευτους πρασινο-χαχόλους, αλλά και για ν’ ακουστούν εξ’ από δώ: «Δείτε κι εμένα κύριε Ομπάμα, κυρία Μέρκελ, καλός είμαι κι εγώ ο κακομοίρης, θα σας είμαι πιστός».
Δεν ξεχνούν οι Γερμανοί, το έχουν διαχρονικά αποδείξει. Δύο λαοί της κατεχόμενης τότε Ευρώπης προέβαλαν μεγαλειώδη Αντίσταση στους Ναζί: Οι Έλληνες και οι Σέρβοι. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν γερμανικός δάκτυλος, αυτό το ξέρουν και οι κότες. Σήμερα επιτίθενται στην Ελλάδα αφού πρώτα την παγίδευσαν με τα δάνεια, τις εταιρείες τους και τα ημεδαπά κωλοσφούγγια τους. Ο δε ρόλος της γερμανικής ορντινάτσας, που σήμερα παίζει η Γαλλία, παραπέμπει ευθέως και αναπόδραστα στην ευθύνη της τότε γαλλικής ηγεσίας για την άνοδο και εδραίωση του Χίτλερ, στις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Γερμανοί στρατηγοί τού είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, όταν το 1938 τους ανακοίνωνε την απόφασή του να εισβάλει στη Γαλλία και να προσαρτήσει την Αλσατία και τη Λωραίνη: «Μάϊν Φύρερ, δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι, ο γαλλικός στρατός μπορεί να μας συντρίψει». Και η απάντηση του Χίτλερ, που απεδείχθη ότι είχε διαβάσει καλά τους Γάλλους –όπως και η Μέρκελ σήμερα- ήταν: «Δεν θα κάνουν απολύτως τίποτε». Η κατάκτηση των δύο γαλλικών επαρχιών διά τουριστικού γερμανικού περιπάτου τον δικαίωσε.
Από τότε έως και σήμερα οι Γερμανοί –δικαιολογημένα- θεωρούν τους Γάλλους φανφαρόνους, καραγκιόζηδες και κότες. Το 1940 μιά γερμανική τεθωρακισμένη μεραρχία υπερκέρασε μέσα από το δάσος των Αρδενών την περίφημη «Γραμμή Μαζινό» και χωρίς να ρίξουν ούτε μιά τουφεκιά για την τιμή των όπλων, ενάμισυ εκατομμύριο βαριά εξοπλισμένοι Γάλλοι στρατιώτες βγήκαν από τα λαγούμια τους και παραδόθηκαν μέσα σε λίγες ώρες, όταν η καταπληγωμένη και ουσιαστικά χωρίς ηγεσία Ελλάδα αντιστάθηκε ενάμισυ μήνα στα Ρούπελ και στην Κρήτη. Κι όσο για την πολυδιαφημισμένη Γαλλική Αντίσταση των «μακί», επρόκειτο για μικρές, ασήμαντες ομάδες πληροφοριών και σαμποτάζ, καμμία σχέση με τον στρατό του ΕΛΑΣ και τις άλλες ελληνικές ένοπλες οργανώσεις, ούτε με τους παρτιζάνους του Τίτο.
Και σήμερα, όπως και τότε, η Γαλλία ανέχεται, στηρίζει και εκτρέφει τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, αρκούμενη στη θέση του Ευρωπαίου ανθύπατου στο κνώδαλο των 7 υπερεθνικών τραπεζών, που κατ’ ευφημισμόν αποκαλείται «Ευρωπαϊκή Ένωση» ενώ έχει κουρελιάσει όλες τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Ο Σαρκοζί πρέπει να φύτρωσε εκεί που αφόδευαν Γάλλοι ηγέτες όπως ο Ντε Γκωλ και ο Μιτεράν. Θυμίζει περισσότερο ρόλους του Λουϊ ντε Φυνές, παρά ηγέτη της δεύτερης σε ισχύ ευρωπαϊκής οικονομίας.
Στο επόμενο θα επανέλθω αναγκαστικά στους δικούς μας κλόουν.