Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου κατηγορήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο ότι απέκτησε μία περιουσία εκμεταλλευόμενος εμπιστευτικές πληροφορίες για την ελληνική δυσχερή θέση.

Τότε που ο Τζέφρυ και η παρέα του μας έχωσαν στο από μακρού προσυμφωνημένο και στημένο Μνημόνιο 1, πολλοί οικονομικοί αναλυτές στον διεθνή Τύπο είχαν υπενθυμίσει ότι κατά 60% το ελληνικό δημόσιο χρέος προερχόταν από έκδοση ομολόγων και ότι η διεθνής πρακτική προέβλεπε μιά ευγνώμονα μιζούλα του 1 έως 2% για όποιον διευκόλυνε τους κατόχους κρατικών ομολόγων να τα εισπράξουν στο ακέραιο από το κράτος-οφειλέτη.
Υπενθύμιζαν επίσης, οι διεθνείς αναλυτές ότι η αποπληρωμή, ή έστω η σταδιακή εξυπηρέτηση των κρατικών χρεών από ομόλογα επαφίεται στην διάθεση του κράτους που προσέφυγε στον διεθνή δανεισμό μέσω ομολόγων. Επομένως τα κρατικά ομόλογα θεωρούνται χρηματοπιστωτικό προϊόν υψηλού επενδυτικού κινδύνου και οι αγοραστές τους –πρώτοι και επόμενοι- δεν διαθέτουν κανένα διεθνώς έννομο μέσο ασκήσεως αποτελεσματικών πιέσεων προς το κράτος-οφειλέτη, εάν εκείνο εξεδήλωνε μερική ή ολική αδυναμία αποπληρωμής των από ομόλογα χρεών του και αποφάσιζε επαναδιαπραγμάτευση και νέο διακανονισμό για την σταδιακή αποπληρωμή των χρεών του.
Απέναντι σ’ ένα κράτος αποφασισμένο να μην πέσει θύμα της ληστρικής κερδοσκοπίας των επάλληλων αγοραστών και κατόχων των ομολόγων του, οι αεριτζήδες που κατ’ ευφημισμόν αποκαλούνται «αγορές» προσφέρουν 1 έως 2% επί των προσδοκώμενων εισπράξεών τους από ομόλογα σ’ εκείνον ή εκείνους που θα συνέβαλαν σε αυτήν την είσπραξη. Τουτέστιν, στην περίπτωση του προ Μνημονίου ελληνικού χρέους από ομόλογα, ύψους 180 περίπου δις, η ευγνώμων μιζούλα ανέρχεται στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν του 1,8 έως 3,6 δις ευρώ για τον μεσολαβητή. Κι εδώ ακριβώς ο διεθνής Τύπος υπογράμμιζε την περίεργη άρνηση αποδοχής των δελεαστικότατων προτάσεων δανεισμού μας, προ Μνημονίου τις οποίες απέρριψε όλες ο Τζορτζ-Τζέφρυ Παπανδρέου, προκειμένου με το Μνημόνιο και την Δανειακή Σύμβαση να μετατρέψει τις απαιτήσεις των «αγορών» σε απαιτήσεις κρατών, κρατικών τραπεζών και ασφαλιστικών οργανισμών.
Με αποδεδειγμένες πλέον τις συμφωνίες Παπανδρέου-Τρόϊκας για την υπαγωγή της Ελλάδας στην κατοχική Δανειακή Σύμβαση, ήδη πριν τις εκλογές του 2009, φαίνεται  εξαιρετικά πιθανό να μην είναι αυτή η εξυπηρετησούλα το μόνο από τα «τυχερά» της «αγίας» οικογένειας. Με αφορμή πρόσφατη ερώτηση στην ελληνική Βουλή του βουλευτή της Ν.Δ.  Π. Καμμένου περί στημένης κερδοσκοπίας του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος με αγοραπωλησία συμβάσεων «ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης», δηλαδή των πολυσυζητημένων CDS (Credit Default Swaps), ο ακροδεξιός Αυστριακός ευρωβουλευτής  Andreas Molzer υπέβαλλε σχετική ερώτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν). Υπενθυμίζεται ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε απαντήσει στις αιτιάσεις του Π. Καμμένου με «ιερά αγανάκτηση» και αοριστολογίες, αποφεύγοντας να τοποθετηθεί επί της ουσίας των καταγγελομένων, επιστρατεύοντας μάλιστα και σχετικές υπερασπιστικές δηλώσεις στον ελλαδικό Τύπο του πρωθυπουργικού αδερφού Αντρίκου.
Το περιεχόμενο της ερώτησης αναφέρεται στην αγορά CDS από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο λίγο πριν τις εκλογές του 2009 και την πώλησή τους στην συνέχεια μετά την άνοδο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία. Το πλήρες κείμενο της ανατριχιαστικής ερώτησης του Αυστριακού ευρωβουλευτή προς την Κομισιόν, έτσι όπως αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχει ως εξής:

«Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης προς την Επιτροπή.
Άρθρο 117 του Κανονισμού
Andreas Molzer
Θέμα: Κερδοσκοπία του Έλληνα πρωθυπουργού σε βάρος της χώρας του

Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου κατηγορήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο ότι απέκτησε μία περιουσία εκμεταλλευόμενος εμπιστευτικές πληροφορίες για την ελληνική δυσχερή θέση. Κατά το έτος 2009 η συντηρητική κυβέρνηση αγόρασε τις συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης (Credit Default Swaps) στην αξία του ενός δις ευρώ, οι οποίες πωλήθηκαν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους στον Παπανδρέου με κέρδος σχεδόν 30 εκατ. ευρώ, επομένως σε μιά χρονική στιγμή κατά την οποία το πρόβλημα στη χρηματοπιστωτική αγορά δεν ήταν γνωστό, ενώ στο παρασκήνιο ήδη γίνονταν διαπραγματεύσεις με το Δ.Ν.Τ. για πακέτο ενίσχυσης. Η πώληση των συμβάσεων ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης, μέσω της οποίας η ελληνική χρεοκοπία μπορεί να μετατραπεί σε κερδοφόρα επιχείρηση, πραγματοποιήθηκε στην καλύτερη στιγμή για τον αγοραστή και στη χειρότερη για τον πωλητή.
Λόγω των πακέτων στήριξης, αυτές οι συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης θα αποκτούσαν στο μεταξύ αξία 22 δις ευρώ. Επομένως ο Παπανδρέου επωφελείται όσο η Ελλάδα δεν εξυγιαίνεται.
1. Γνωρίζει η Επιτροπή της Ε.Ε. τις εν λόγω κατηγορίες;
2. Πώς αντέδρασε ή θα αντιδράσει η επιτροπή απέναντι σε αυτές τις κατηγορίες;
3. Εάν δεν έχει αντιδράσει, ποιές αντιδράσεις προβλέπονται;
4. Πώς θα αποτραπούν μιμητές σε άλλες χώρες, οι οποίοι από τη θέση ισχύος τους επηρεάζουν σημαντικά την διαχείριση των χρεών;

Λέτε αυτό να εννοούσε προεκλογικά ο Τζορτζ-Τζεφρυ, όταν μας παραμύθιαζε με το «Λεφτά υπάρχουν»; Πάντως λεφτά πράγματι υπάρχουν. Υπάρχουν για τους 88 συμβούλους του πρωθυπουργού μας και για τους κολλητούς που διορίζονται σύμβουλοι των υπουργών, όπως εκείνοι οι δύο στο Υπουργείο Παιδείας με ετήσιο μισθό 300.000 ευρώ κι άλλοι δύο με 150.000 ευρώ, την στιγμή που η κ. Διαμαντοπούλου κλείνει σχολεία κι όσα ανοίξουν θα ψάχνουν για βιβλία. Λεφτά υπάρχουν για ανούσια πηγαιν’ έλα των υπουργών και των πολυάριθμων συνοδειών τους στο εξωτερικό, όταν το σύνολο της εσωτερικής και εξωτερικής μας πολιτικής εντέλλεται απο την Τρόϊκα. Λεφτά υπάρχουν για αλλαγές εξοπλισμού γραφείων υπουργών και για ιλιγγιώδεις λογαριασμούς των κινητών τους τηλεφώνων. Λεφτά υπάρχουν για την ίδρυση μέσα σε 20 μήνες 41 νέων Γενικών και Ειδικών Γραμματειών, ενώ η κυβέρνηση ανακοινώνει την κατάργηση και τη συγχώνευση Οργανισμών κι ενώ ετοιμάζει πογκρόμ χιλιάδων απολύσεων από το Δημόσιο. Κομμένες οι υπερωρίες, ακόμα και για τους οδηγούς των απορριματοφόρων (βλέπε Δήμο Μαρκοπούλου), αλλά μόνο για τους κολλητούς συνεργάτες του Ρέππα και των υφυπουργών του, για το τρίμηνο Ιουνίου-Αυγούστου καταβλήθηκαν υπερωριακές αμοιβές 155.789 ευρώ.

Λεφτά δεν υπάρχουν για τη σύνταξή σου κυρα Φωτεινή, αλλά υπάρχουν για να στέλνει ο πρωθυπουργός μας την κολλητή του Τίνα Μπιρμπίλη ως πρέσβειρα στον Ο.Ο.Σ.Α. στο Παρίσι, με μηνιαίο μισθό 25.000 ευρώ –καθαρά και αφορολόγητα- και με το Δημόσιο να της καταβάλει 50.000 ευρώ επιπλέον για τη μεταφορά της οικοσκευής της!
Και λεφτά υπάρχουν και κλεφτά εξακολουθούν να υπάρχουν. Ματσούκια και κλωτσιές πότε θα υπάρξουν;   

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 182 guests και κανένα μέλος