Σμύρνη 1922 - Λίβανος 2006: Βιωματικές καταστάσεις απόγνωσης, σε παράλληλη σχέση. Μνήμες ενταφιασμένες στη λήθη, που οι Ερινύες, προστάτες εδώ του δικαίου, μας φέρνουν στην πραγματικότητα...

Σμύρνη 1922 - Λίβανος 2006.

Βιωματικές καταστάσεις απόγνωσης, σε παράλληλη σχέση.

Μνήμες ενταφιασμένες στη λήθη, που οι Ερινύες, προστάτες εδώ του δικαίου, μας φέρνουν στην πραγματικότητα.

Ελληνική Σμύρνη 1922: Γάλλοι ναύτες ρίχνουν ζεματιστό νερό στα τραγικά κορμιά των Ελλήνων που στην απόγνωσή τους σκαρφαλώνουν στα πολεμική τους αρμάδα, για να σωθούν από τον Σελτζούκο, γνωστό βιαστή - φονιά. Δεν τολμούν να δώσουν βοήθεια στον Ελληνισμό, που τους έμαθε “πως περπατάνε” στον κόσμο του πνεύματος και της Ελευθερίας για να μη στενοχωρέσουν τον “Βιαστή”. Αυτοί, οι δυνάστες των αποικιών! (Ιδε γραφτά: G. Horton. “The Blight of Asia’’ Μ. Ηousepian Dobkin: “Smyrna 1922”, R.Puaux: “Le morte de Smyrne”, Μαρτυρία Α. Καραμπέτσου: “Ποιος θα πειράξει εμένα;” από την “Εξοδο” 1980).

Παράλληλο βίωμα στον Λίβανο το 2006: Καράβι ελληνικό από Γάλλους ναυλωμένο, με εντολή της Γαλλικής κυβέρνησης, εγκατέλειψε πρόσφυγες Έλληνες ενώ είχε χώρο, με φτιαχτό πρόσχημα, γνωστό άλλωστε το κόλπο από τα πρόσφατα αθλητικά δρώμενα. Πρόσχημα όμως αποδεκτό και από την Ελληνική εξουσία, σερβιρισμένο επίχρυσα για τη ντόπια κατανάλωση. (Ιδε ημερήσιο τύπο των ημερών και ειδησεογραφία των κρατικών και μη καναλιών).

Επ΄αυτού καμιά διαμαρτυρία από τις ομάδες εκείνες των γνωστών ακτιβιστών που ευαισθητοποιούνται αλλά μόνο σε ότι “πουλάει”. Από τους “Ναροντικούς” θα ‘λεγε ένας παλιός μαρξιστής.

Ο Ρωμαίος Πιλάτος - Ελληνικό Κράτος - “νίπτει τας χείρας του”. «Εγώ δεν φταίω. Οι Γάλλοι ... Το κρίμα σ’ αυτούς». Η αλήθεια πάντως είναι πως στο τέλος συνήλθε και έτρεξε έστω και μετά από δύο 24ωρα... Ίσως γιατί είδε ότι το πολιτικό κόστος από την κατακραυγή ήταν μεγαλύτερο από το πολιτικό ανάστημα, που θα έπρεπε έγκαιρα να έχει επιδείξει.

Ο Θουκυδίδης γράφει ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Αλλά ποιος τον διαβάζει σήμερα. Μήπως οι τριακόσιοι που καθεύδουν - οι περισσότεροι και ευτυχώς όχι όλοι - στα κοιμητήρια των εδράνων τους, έρμαιοι κι αυτοί των αναγκών του καθημερινού βίου;

Tελικά μήπως πήραμε λάθος δρόμο και το φως στην Ελλάδα έρχεται εξ Ανατολών και όχι από τη Δύση, που σε μια πιο βαθιά σκέψη και αναζήτηση, η Αραβική Ανατολή είναι εκείνη ή τουλάχιστον εκείνη που σε μεγάλο μέρος περιέσωσε το γραφτό μεγαλείο του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος;

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 145 guests και κανένα μέλος