Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές:

α) Θέματα  προσωπικής και οικογενειακής κατάστασης (δημοτολόγιο, ληξιαρχείο)

β) κατασκευή και συντήρηση έργων τοπικής σημασίας (δρόμοι, πάρκα, πλατείες, αθλητικά κέντρα, σχολεία κ.ά), γ) Καθαριότητα των δημοσίων  και κοινοχρήστων χώρων, (σχολείων, πεζοδρομίων κλπ) με οδοκαθαριστές και καθημερινή αποκομιδή των οικιακών απορριμμάτων, δ) Οικοδομικές άδειες, ε) Αδειες καταστημάτων, άδειες κατάληψης πεζοδρομίου και κοινοχρήστων χώρων, άδειες διαφημιστικών πινακίδων κ.ά. ζ) Ανέγερση και συντήρηση σχολικών κτιρίων, η) Δημιουργία πάρκων, δενδροστοιχιών, προστασία του περιβάλλοντος, θ) Μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις, χώροι στάθμευσης, συγκοινωνία, κυκλοφοριακό κλπ, ι) Ανέγερση και συντήρηση αθλητικών κέντρων, κέντρων νεότητος και παιδικών χαρών, κ) Ανέγερση και συντήρηση κτιρίων πολιτιστικής δραστηριότητος (δημοτικά θέατρα, κινηματογράφοι, μουσεία, ωδεία, ως και διοργάνωση  φεστιβάλ), λ) Κέντρα ανοικτής προστασίας ηλικιωμένων (ΚΑΠΗ), δημοτικοί οργανισμοί πρόνοιας, μ) δημοτικός φωτισμός, ν) κατασκευή, συντήρηση και καθαριότητα Νεκροταφείου, ξ) Υδρευση - Αποχέτευση - Ανακύκλωση.

Οπως είναι λοιπόν κατανοητό, πολύ περισσότερα άτομα προσφεύγουν στα δημαρχεία καθημερινώς παρά στα υπουργεία. Συνεπώς η ποιότητα ζωής στις πόλεις, εξαρτάται από την ποιότητα των παρεχομένων από τους δήμους  υπηρεσιών! Οσο υψηλότερη είναι αυτή, τόσο καλύτερη προκύπτει και η καθημερινή ζωή των δημοτών! Ανάγκη λοιπόν, άφευκτη, είναι, ο Δήμαρχος να μπορεί να εμπνέει την εμπιστοσύνη και να μην είναι εκείνος που θα αρκεσθεί στα μεγάλα, ψεύτικα λόγια, για να μην κάνει στο τέλος τίποτε! Πρέπει να είναι πραγματικός ηγέτης κι όχι ένας δημαγωγός, όπως αυτοί που ξέρουν πολύ καλά πως να διεγείρουν  τον ενθουσιασμό του πλήθους, με αβάσιμες, ανυπόστατες υποσχέσεις. Ενας ηγέτης που ξέρει και μπορεί να κάνει έργα, που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες χωρίς να διστάζει. Αυτός που βάζει στόχους, που επιδιώκει την ανάληψη ευθυνών και που θα βρεί τα κατάλληλα μέτρα και τους κατάλληλους τρόπους για να εκπληρώσει τους σκοπούς του, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Ο δημοτικός άρχοντας που επιβάλλεται με την παρουσία του και  που όλοι τον αναγνωρίζουν, τον θέλουν και τον σέβονται, γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτά που κάνει, έχων πάντα ως Ευαγγέλιο, την διαφάνεια των έργων του!

Αλλά ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, της άριστης δηλ. εξυπηρέτησης των δημοτών, οφείλει να πλαισιώνεται και  από αξιόλογα στελέχη, με ικανότητες και εμπειρία, δυνάμενα να συνεισφέρουν τα μέγιστα, στην διαμόρφωση  της άριστης ποιότητας ζωής, αλλά και στην διατήρησή της, σε ότι αφορά την καθημερινότητα των κατοίκων. Ατομα, που είναι αποφασισμένα και διατεθειμένα να συνεργασθούν μεταξύ τους, για το κοινό καλό, επενδύοντας οικειοθελώς πολύ χρόνο, από την προσωπική τους ζωή κι από την δουλειά τους! (Και όχι άτομα, που  εμφανίζονται ως κομήτες, μόνον σε ελάχιστες συνεδριάσεις του Δ.Σ)! Ειδικά στις μέρες μας, με τον Καλλικράτη να εφαρμόζεται για πρώτη φορά, η ανάγκη αυτή φαίνεται  ακόμη μεγαλύτερη, διότι οι δημοτικοί άρχοντες καλούνται, αναλαμβάνοντες την διοίκηση του Δήμου, να εφαρμόσουν κάτι νέο, που η υλοποίησή του, σε συνάρτηση με όσα ορίζει ο Νόμος αυτός, δεν είναι τόσο εφικτή όσο φαίνεται, εκ πρώτης όψεως!

Επομένως η σωστή επιλογή των συνεργατών του, από τον Δήμαρχο, επιβάλλεται ως ύψιστο και βασικό του μέλημα! Οι συνθήκες άλλαξαν και τα πρόσωπα που θα κληθούν πρέπει να έχουν γνώση των νέων μεθόδων διοίκησης, όπως επιβάλλει ο Νόμος, ως επίσης να γνωρίζουν από στρατηγικό σχεδιασμό. Αν επαναπαυθούμε στο παλιό μοντέλο, όπου ακόμη και νοικοκυρές ή απλοί τεχνίτες, ή άλλοι άνθρωποι, με επαγγέλματα άσχετα με το αντικείμενο και χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις της δημόσιας διοίκησης, εκλέγονται δημοτικοί σύμβουλοι, τότε θα είναι αναπόφευκτη η αποτυχία του νέου θεσμού! Αλλωστε στην  εισηγητική έκθεση του  Νόμου, ορίζεται ότι οι Καλλικράτειοι δήμοι πρέπει να ενισχυθούν, εκτός από τους οικονομικούς πόρους και με τους κατάλληλους ανθρώπινους πόρους!

Oμως παράλληλα με τον Δήμαρχο, που επιλέγει και προτείνει κι οι ίδιοι οι πολίτες είναι καιρός να προβληματισθούν, διότι η ευθύνη της εκλογής των προσώπων, των πλέον κατάλληλων, για το συμφέρον της πόλης, ανήκει σ’αυτούς. Ας ξεχάσουν, όλοι τους, λοιπόν, προσωπικές συμπάθειες ή φιλικές σχέσεις ή ακόμη περισσότερο τις προτροπές των κομμάτων κι ας επιλέξουν, ει δυνατόν, τους άριστους!!

Διότι, αν μη τι άλλο, για ότιδήποτε  τους συμβεί, ζώντας στην πόλη τους, δεν θα απεθυνθούν στη κυβέρνηση ή στα κόμματα. Θα απευθυνθούν ασφαλώς στο Δημαρχείο. Και εκεί στον Δήμαρχο, θα κάνουν  αγανακτισμένοι τα  παράπονά τους... Κι ας είναι κι αυτοί συνυπεύθυνοι για την  τυχόν λάθος επιλογή τους, ως προς τους  συνεργάτες-δημοτικούς συμβούλους, που ψήφισαν  να είναι δίπλα του...