Πολλά και επί μακρόν, θα μπορούσαν να γραφούν για τον τρόπο λειτουργίας και αποτελεσματικότητος των δημοτικών συμβουλίων! Πώς έπρεπε να είναι, πώς πρέπει να ενεργούν, με τι διαδικασίες τίθεται ένα θέμα προς συζήτηση, ποιός αποφασίζει να τεθεί πρός συζήτηση, με τι κριτήρια γίνεται η αποδοχή του, τι συμφέρον μπορεί να αποφέρει στην πόλη, κλπ. Ομως στην πραγματικότητα, τίποτε φάινεται, δεν αποτελεί παρθενογένεση και δυστυχώς αυτός ο θεσμός έχει εξελιχθεί σε σκοτεινό μικρομάγαζον προσωπικών, πολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων, όπου επικρατεί η ευνοιοκρατία και ο νεποτισμός!

Ενα σύστημα αγοραίας πολιτικής, αλληλλοεξυπηρέτησης και αλληλλοβοήθειας μεταξύ των συμβούλων, κυρίως της συμπολίτευσης. Μια βιομηχανία νομιμοφάνειας, συσκότισης και σιωπής. Ο ένας κόβει κι ο άλλος ράβει, ο ένας εφευρίσκει τρόπους ιδίας οικονομισάριας «αρπαχτικής» και ο άλλος  υφαίνει το πάπλωμα, που θα τους καλύψει! Μπορεί στο κόλπο να είναι μόνο ένας ή δύο ή  και περισσότεροι, όμως γύρω τους υπάρχουν πολλές εξαθλιωμένες συνειδήσεις, έτοιμες να συνεισφέρουν την συνενοχή τους και την αρωγή τους για «μια χούφτα δολλάρια» ή για μερικά ψήγματα, άλλης, πολλά υποσχόμενης για το μέλλον τους, εύνοιας! Υπάλληλοι συνεργάτες, λοιποί σύμβουλοι, είτε δημοτικοί είτε νομαρχιακοί!

Αλλά πέραν αυτών, στο κύκλωμα, ίσως, να προσχωρούν και να συμπορεύονται και κάποιοι από άλλους συνδυασμούς! Ήδη, εν προκειμένω, μπορεί και να τους είναι αδιάφορο το αν εκπροσωπούν την πλειοψηφία, ή την μειοψηφία! Μπροστά στο προσωπικό κέρδος και το χρήμα, ρίχνουν την όποια μεταξύ τους διαχωριστική γραμμή! Αυτή που έχει τεθεί από τους διαφορετικά σκεπτόμενους για την πόλη, ψηφοφόρους! Τούς μόνους, ανιδιοτελείς και ιδεολόγους, που ονειρεύονται καλύτερες συνθήκες περιβάλλοντος και ήσυχης διαμονής, με ήρεμο και εξασφαλισμένο ύπνο! Χωρίς θορύβους από νυχτερινά μαγαζιά και χωρίς συσσώρρευση σκουπιδιών, κατακαλόκαιρο, έξω από την πόρτα τους! Αλλά ποιός νοιάζεται γενικώς για τους δημότες; Οι σύμβουλοι μονίμως, στις διαπλοκές τους και σε ό,τι συνεπάγονται αυτές για το προσωπικό τους συμφέρον! Τι έργον έχουν να επιδείξουν για την πόλη; Κανένα!!! Εκτός, ίσως αν θεωρούν έργο κάποιες πρόσφατες απόψεις τους, δημοσιευμένες ξανά και ξανά, για ευσεβείς πόθους και ενέργειες που δεν έγιναν (από ποιόν άραγε), την στιγμή που εξακολουθούν να φέρουν ακόμη την ιδιότητα του συμβούλου, στο ίδιο σχήμα που εξελέγησαν! Και με καθυστερημένη και υστερόβουλη ευθιξία! Η διατύπωση ευχολογίου! Επίκεινται εκλογές, βλέπετε.!...

Ομως, αν και είναι ίσως, το μεγαλύτερο, δεν είναι το μοναδικό άγος της πόλης! Επειδή η εξουσία πέραν των οικονομικών αντιπαροχών της, είναι επί πλέον ισχυρός παράγων καταγοήτευσης  και προσέλκυσης ατόμων διαφορετικού (ελπίζω) φύλου, οι «κύριοι» αυτοί, επιδίδονται συχνά και στο σαφάρι νέων και γοητευτικών υπάρξεων. Με την ανοχή και την συγκάλυψη των όποιων υπολοίπων, που δεν εμπλέκονται, αλλ’όμως εθελοτυφλούν! Τι κάνουν  πάντα; Αμέσως μετά την εκλογή τους, πιστεύουν ότι γίνονται ακαταμάχητοι εραστές, ξεχνούν την οικογένεια, τα παιδιά τους, πολλές φορές και τα εγγόνια τους και μπλέκουν με όσες και όποιες τους τύχουν! Προσωπικά τους θέματα, βέβαια, αλλά η πόλη τι μπορεί να αποκομίσει από δαύτους; Τον έπαινο ότι γέννησε το ασυναγώνιστο, ακούραστο και γοητευτικό αρσενικό, που τυχαίνει να είναι στα πράγματα; Παρά τα ήντα του; Ποιά είναι η προσφορά  τους στο κοινό, αφού ψυχή τε και σώματι, διαθέτουν τον χρόνο τους σε ευχάριστες και ανέμελες ασχολίες; Οπότε δεν κάνουν άλλες αρπαχτές, βέβαια! Ανεγκέφαλοι, με μεγάλο υπεροπτικό κεφάλι! Και γλώσσα! Και με ανύπαρκτο ήθος και αξίες, αφού εξακολουθούν να μένουν στην θέση τους και δεν παραιτούνται, μετά την όποια δημοσιοποίηση των κατορθωμάτων τους!.....

Και σχεδόν πάντα, είτε εν ενεργεία, είτε ως υποψήφιοι, έχουν τα «δικά τους» έντυπα, εφημερίδες και περιοδικά! Είναι οι ίδιοι εκδότες, υπό το όνομα κάποιου άλλου ή μισθώνουν τις υπηρεσίες τρίτων εκδοτών, που είναι πρόθυμοι, έναντι της όποιας αμοιβής, να τους λιβανίσουν! Τα έντυπά τους με ιλλουστρασιόν ή μή χαρτί και  με αμφισβητούμενο περιεχόμενο! Και που μπορούν λασπολογούντες να αμαυρώνουν αξίες και να σπιλώνουν συνειδήσεις, στην προσπάθειά τους να αναδείξουν τον εκάστοτε εντολέα τους, αποκρύπτοντες συχνά και την αλήθεια. Με δυό λόγια εκπρόσωποι  και θιασώτες του Κίτρινου Τύπου. Αλλά τι θα περίμενε κανείς;; «‘Όμοιος ομοίω αεί πελάζει»! (ή και βελάζει).

Σε όλον αυτόν τον περίεργο συρφετό, εκτός από τους προπεριγραφόμενους, στην παρέα μπαίνουν συνήθως πάντα, και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι, χειροκροτητές και παράγοντες και βέβαια, σχεδόν ποτέ και σε καμμία περίπτωση δεν λείπουν, τα κεράσματα! Στήνονται δεξιώσεις ή μοιράζονται κοψίδια στην λαδόκολλα, ό,που μπορεί να θηρευθεί και κάποιο ψηφαλάκι αδέσποτο κι απρόσμενο! Και να οι  μπύρες και να τα αναψυκτικά! Κάνα-δυό μήνες πριν τις εκλογές! Με τα λεφτά του Δήμου, βεβαίως-βεβαίως! Και μετά πάλι, η σιωπή των λύκων που έφαγαν τους αμνούς! Και τα πάντα, γύρω από τις δημοτικές υποθέσεις, να συνεχίζουν τον βαθύ τους ύπνο! Ομορφος κόσμος, αγγελικά φτιαγμένος!

Κρίμα, αλλά έτσι γίνεται δυστυχώς, σχεδόν παντού! Τα δημοτικά συμβούλια, αντί να εξυπηρετούν τον θεσμικό τους ρόλο, μεταλλάσσονται στην πράξη και καταντούν ένα μεγάλο και απαίσιο τσίρκο, προσωπικών επιθυμιών και επιδιώξεων!! Με σαλτιμπάγκους, μαριονέττες και  κλόουν, που όμως δεν είναι καθόλου διασκεδαστικοί για τις εκπροσωπούμενες απ’ αυτά, πόλεις! Φαίνεται, άλλωστε, αυτό, κάθε φορά, ξεκάθαρα, από την οργή και την αγανάκτηση στο πρόσωπο των δημοτών, μετά την λήξη της παράστασης!....