Για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει το αρθρογραφικό σίριαλ για τον τοπικό τύπο που ψήφισε η Ν.Δ. στις αρχές του μήνα στη Βουλή, να εξηγήσω πρωτίστως ότι ο χαρακτηρισμός «σοβιετικός» απεδόθη από τον Στέφανο Μάνο κατά τη συζήτηση, ως πρώτο συνθετικό του επιθετικού προσδιορισμού1, για τον συντάκτη του νόμου, Υπουργό Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλο, (Θ.Ρ.) προφανώς λόγω της γραφειοκρατικής του αντίληψης, που καταγράφει τις πεποιθήσεις και επιδιώξεις του Θ.Ρ. και της αυλικής του νομενκλατούρας...

-Επεισόδιο 3-

Για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει το αρθρογραφικό σίριαλ για τον τοπικό τύπο που ψήφισε η Ν.Δ. στις αρχές του μήνα στη Βουλή, να εξηγήσω πρωτίστως ότι ο χαρακτηρισμός «σοβιετικός» απεδόθη από τον Στέφανο Μάνο κατά τη συζήτηση, ως πρώτο συνθετικό του επιθετικού προσδιορισμού1, για τον συντάκτη του νόμου, Υπουργό Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλο, (Θ.Ρ.) προφανώς λόγω της γραφειοκρατικής του αντίληψης, που καταγράφει τις πεποιθήσεις και επιδιώξεις του Θ.Ρ. και της αυλικής του νομενκλατούρας.

Αν διερωτάστε γιατί είμαι τόσο επικριτικός με το συγκεκριμένο Υπουργό, μην αναλογησθείτε την προσωπική του αντιπαράθεση μαζί μου. Την έχω θέσει στο αρχείο. Εξ΄ άλλου δεν έχει λόγο να έχει τίποτα εναντίον μου. Του φτάνουν οι διαμάχες του με μεγαλοδημοσιογράφους και μεγαλοπαράγοντες του κόμματος.

Στη στάση του απέναντί μας οδηγήθηκε για να ικανοποιήσει νεόκοπο «φίλο» του και σύμμαχο εκδότη, χάρη του οποίου συμπεριέλαβε φωτογραφική διάταξη στον περί ου ο λόγος νόμο: Συμπεριέλαβε στον «Νομαρχιακό» και Τοπικό Τύπο και «...Εβδομαδιαία Πανελλήνιας κυκλοφορίας εφημερίδα» (άρθρο 6 παρ. 1, ε) για να την νομιμοποιήσει, αφού μέχρι τώρα την συμπεριλάμβανε στη λίστα και αυτός και οι προκάτοχοί του παρανόμως. Θα την αναγνωρίσετε ευκόλως από την υποστήριξη και προβολή που θα του παράσχει εν όψη των εκλογών και από την πολεμική της έναντι της Ντόρας.

Το επεσήμανε δε ερωτηματικά ο Σωκράτης Κοσμίδης (Βουλευτής ΠΑΣΟΚ), καταλήγοντας «υποθέτω και εύχομαι να μην ισχύει κάτι τέτοιο» (να συμπεριλαμβάνει και έντυπα πανελλήνιας εμβέλειας). Να μην «υποθέτετε» κύριε Κοσμίδη. Να ψάχνετε και ν’ αντιδράτε με επιχειρήματα, βεβαίως. Δεν αρκεί η προσπάθεια. Προσπάθειες έκαναν και άλλοι (Οικονόμου, Βλάχος), αλλά άνευ αποτελέσματος νομοθετικού.

Τι λέει ο τυποκτόνος Νόμος;

Τι λέει όμως ο περιβόητος νόμος για τον τοπικό τύπο, (που συμπεριλαμβάνει, όπως προαναφέρθηκε, και εφημερίδες πανελλήνιας εμβέλειας!). Ειλικρινά, την κριτική μου τη χαρίζω στον κύριο Υπουργό και στους Βουλευτές που ήσαν αδιάβαστοι ή απρόσεκτοι ή απληροφόρητοι περί τον τοπικό κυρίως τύπο. Χάρη δε των αναγνωστών δεν μπορώ να επεκταθώ σε όλα τα σημεία και να γίνω συνάμα αναλυτικότερος.

Ο νόμος λοιπόν θέτει κριτήρια που θεμελιώνουν δικαιώματα δημοσιεύσεων κλπ. Σωστό, θα πείτε και το λέω κι εγώ. Τι κριτήρια όμως;

Ήταν τρία (3), τα ‘κανε εννέα (9). Δεν έχει όμως σημασία ο αριθμός, αλλά το είδος και το ποιόν των κριτηρίων.

Για παράδειγμα, ο ισχύον μέχρι τώρα νόμος απαιτούσε 8 σελίδες tabloid ή Α3 ή 29x43 εκ/μ, αυτή δηλαδή τη σελίδα που έχετε στα χέρια σας.

Τώρα, ο νόμος Ρουσόπουλου απαιτεί 24 σελίδες (άρθρο 2 παρ. 1,β) κατ’ ελάχιστον2. Δηλαδή τριπλασιασμό των σελίδων, που σημαίνει 3πλασιασμό των δαπανών, 3πλασιασμό στην κατανάλωση χαρτιού, 3πλασιασμό στην κοπή των δένδρων για την παραγωγή του αντίστοιχου χαρτιού.

Για κάθε κιλό χαρτιού – δηλαδή για κάθε 10 αντίτυπα εφημερίδας, - απαιτούνται 20 κιλά ξυλείας. Κάντε τους υπολογισμούς σας!

Που είναι οι οικολόγοι;

Που είναι οι οικονομολόγοι;

Το Υπουργείο Oικονομικών πού είναι, που συνυπογράφει και οι Βουλευτές που ψηφίζουν, να δούνε ποια σε Σουηδία, Ισπανία, Πορτογαλία, θα πάει ένα αντιπαραγωγικό συνάλλαγμα.

Σε ποια «ανακύκλωση» ή χωματερή θα πάει αυτός ο 3πλασιασμένος όγκος άχρηστου πλέον χαρτιού; Αντίστοιχα αυξάνονται τα έξοδα περισυλλογής των Δήμων. Ν’ απαιτήσουν έξτρα επιδότηση από τον Υπουργό που έφτιαξε αυτό το Νόμο, αντί να θεσπίσει αντικίνητρα αποβλέποντας στον περιορισμό των σελίδων, των εφημερίδων πανελλαδικής εμβέλειας, που θέλεις σακούλες για να τις μεταφέρεις.

Και πάρα κάτω: Να «περιλαμβάνουν επίκαιρη ύλη, ειδήσεις και σχόλια γενικού πολιτικού και ειδησεογραφικού περιεχομένου σε ποσοστό 65% της ύλης τους, από την οποία ποσοστό τουλάχιστον 50% αφορά σε θέματα τοπικού ενδιαφέροντος…»

Η γενική «φιλοσοφία» της διάταξης μας βρίσκει σύμφωνους. Από κει κι έπειτα σηκώνει «πολύ νερό». Ερμηνείες, κατά το δοκούν, από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, που ενεργούν ενίοτε σε διατεταγμένη υπηρεσία της πολιτικής ηγεσίας κ.α.

Κι όπως το ερμήνευσε ο κ. Υπουργός στους ερωτούντες ή επικρίνοντες βουλευτές, η «μεζούρα» είναι εύκολη. Το ένα τρίτο τοπική ύλη, άλλο ένα τρίτο, γενικού περιεχομένου και το εναπομείναν 1/3 διαφημίσεις! Προφανώς όχι υποχρεωτικά, υποθέτω. Η υποχρέωση είναι για το 65% των εικοσιτεσσάρων (24) σελίδων, δηλαδή οι 16 σελίδες.

Και ερωτώ: Αν έχω 16 σελίδες κείμενο όπως το θέλει ο κύριος Υπουργός, για να είναι “σοβαρή” εφημερίδα, γιατί να έχω άλλες 8 σελίδες διαφημίσεις; Κι αν δεν έχω διαφημίσεις; Κι αν δεν θέλω να έχω;

Αυτό ΔΕΝ είναι ελεύθερη οικονομία! Αυτό ΔΕΝ είναι ελεύθερη λειτουργία των νόμων της αγοράς! Γι’ αυτό ο Μάνος χαρακτήρισε τον συντάκτη του νόμου «Τμηματάρχη Σοβιετικού Υπουργείου». (H παρούσα παρατήρηση, υπ’ όψιν του Yπουργού Aνάπτυξης κ. Σιούφα, που προσυπογράφει!).

Οι συνδρομές πλέον πληρώνονται

Άλλο συναφές κριτήριο, ο αριθμός των πωλούμενων αντιτύπων. Προσέξτε, αγαπητοί αναγνώστες, οι εφημερίδες πρέπει να πωλούνται, όχι να διανέμονται, για να είναι προφανώς «σοβαρές». Θέλει και θέτει λοιπόν, κατ’ ελάχιστον πωλήσεις 750 φύλλων, που θ’ αποδεικνύονται με «βεβαίωση της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. περί καταβολής του ΦΠΑ επί των πωλούμενων αντιτύπων ή των ετησίων συνδρομών, βεβαίωση του ΤΑΙΣΥΤ…» για τον ίδιο λόγο, «ένα κουτί νες-καφέ», που λέει κι ο Χάρυ Κλιν στο γνωστό χιουμοριστικό τραγουδάκι για τη δημόσια διοίκηση, που όλο «εκσυγχρονίζεται και απλουστεύεται» κι όλο και βγάζει καινούργια πλοκάμια, λόγω προφανώς συγγενών ιδιοκτητών με τα πολύποδα μαλάκια.

Και προσέξτε και κάτι άλλο: Η εφημερίδα των 24ων σελίδων, που θα ‘χει 8 σελίδες διαφημίσεις και θα γεμίζει και 16 σελίδες με μπλα-μπλα και φωτογραφίες και θα πουλάει 750(!) φύλλα, θα είναι πιο «σοβαρή» από την ΕΒΔΟΜΗ που κυκλοφορεί ανελλιπώς δέκα χρόνια, σε 5.000 αντίτυπα των 12-16 σελίδων και 32 και 48 και 64, όταν υπήρξε ανάγκη, όπως και σε 14.000 αντίτυπα και πολλαπλές εκδόσεις ή έκτακτες, όταν, επίσης, υπήρξε ανάγκη. Όταν δηλαδή το επέβαλε η «αγορά», όχι ο… Υπουργός του Υπουργείου. Αν θέλετε κρατικισμό, μη μιλάτε για ελεύθερη οικονομία!

Δεν θέλει όμως αυτό. Θέλει να ελέγξει τον τοπικό τύπο.

Για τούτο πρώτα επιδιώκει να τον γονατίσει. Δεν φτάνουν όμως αυτά. Θέλει κι άλλα: Θέλει, ενώ είμαστε τέσσερις δημοσιογράφοι ιδιοκτήτες και μια από τις υπαλλήλους τελειόφοιτος των ΜΜΕ, του Παν/μίου και μια πλειάδα εκλεκτών μόνιμων και άμισθων συνεργατών – γιατί τους αρέσει να εκφράζονται δημόσια, είναι δηλαδή εραστές της δημοσιογραφίας – θέλει να προσλάβουμε και υπάλληλο δημοσιογράφο «ασφαλισμένο στα οικεία ασφαλιστικά ταμεία» (άρθρο 2, παρ.1,ζ).

Mου χρειάζεται, δεν μου χρειάζεται. Γιατί αλήθεια δεν επιβάλουν παρόμοιους όρους στους εργολήπτες και προμηθευτές του δημοσίου; Θα έλυναν το πρόβλημα της ανεργείας!

Αναγκαστικά, θα επανέλθω στο προσεχές, γιατί δεν μπορώ να σας κουράσω άλλο. Πρέπει όμως να ενημερώνεστε και για τα ναρκοπέδια του τύπου, αλλά και για το πώς… προστατεύεται από το Υπουργείο «του», και πως ψηφίζονται οι νόμοι που ταλανίζουν όλους μας, με τις «φαντασιώσεις» των νομοθετών και τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούν. Η πλειονότης δε των βουλευτών είναι καλοί και χρήσιμοι για τίποτα μικρορουσφέτια και όχι πάντα, καθώς και για διακοσμητικά στοιχεία στις… πίττες.

――――――――

1. Xαρακτήρισε το Συντάκτη του Nόμου “ασήμαντο τμηματάρχη σοβιετικού Yπουργείου.

2. Tα δύο πρώτα χρόνια αρκείται στις 20 σελίδες.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 184 guests και κανένα μέλος