Amore mulieris tabescere

(λυώνει ολοκληρωτικά κανείς από τον έρωτα της γυναίκας)

Έπεσε στα χέρια μου πρόσφατα το βιβλίο, “Headless Males Make Great Lovers” της Marty  Crump (Ακέφαλα αρσενικά = Μεγάλοι Εραστές). Η  Crump είναι βιολόγος  και έχει εξειδικευθεί σε μελέτες  πάνω στα   έμβια όντα του τροπικού ζωϊκού βασιλείου. Οι μελέτες της ιδιαίτερα αναφέρονται στις ασυνήθιστες ερωτικές  συμπεριφορές,  που αφορούν το αλογάκι της Παναγίας, τις αράχνες και τις μύγες.

Το θηλυκό λοιπόν αλογάκι της Παναγίας,  αφήνει από το σώμα του να αναδυθεί μια μυρωδιά, που  προσελκύει το αρσενικό.  Το αρσενικό, μόλις νοιώσει αυτή τη μυρωδιά,  τρέχει, πλησιάζει το θηλυκό από πίσω και το αιφνιδιάζει αγκαλιάζοντάς το ερωτικά. Δεν επιδιώκει καν να το γνωρίσει “πλατωνικά”, δεν θέλει να το φλερτάρει, ούτε να  ζητήσει  την οποιαδήποτε  συμμετοχή του. Γιατί τώρα το πλησιάζει τόσο ύπουλα και προσεκτικά από πίσω και τρέχει γρήγορα να ανέβει επάνω του; Το πράγμα είναι απλό: Αν πάει σιγά και ευγενικά  από μπροστά, κινδυνεύει να χάσει όχι μόνο το  παιχνίδι, αλλά και  αυτή τη ζωή του. Το θηλυκό, θα του δαγκώσει το κεφάλι, θα αρχίσει να το κατατρώγει καθώς αυτός θα την εφιππεύει ερωτικά  και θα  εγχύει το σπέρμα του μέσα στο σώμα της. Το περίεργο όμως είναι, ότι ούτως ή άλλως, το θηλυκό κατά κανόνα  καταφέρνει να φάει το κεφάλι του αρσενικού και το αρσενικό ακέφαλο πλέον, συνεχίζει ηδονικά να εκσπερματίζει μέσα της, σαν να μην του λείπει τίποτα.

Η προαναφερθείσα βιολόγος, μας συμπληρώνει πληροφοριακά, πως όταν το αρσενικό καταστεί ακέφαλο, λειτουργεί σεξουαλικά μέσω κυττάρων που βρίσκονται στο στήθος του και όχι κυττάρων που βρίσκονται στον εγκέφαλο. Τα  σχετικής λειτουργίας εγκεφαλικά κύτταρα δρούν διαφορετικά. Μόλις γίνει αντιληπτή η παρουσία του θηλυκού, τα εξειδικευμένα κύτταρα του εγκεφάλου του άρρενος  δρούν ανασταλτικά, με απώτερο σκοπό  να αποφευχθεί το “φάγωμα” του κεφαλιού του. Η θηλυκιά  ξέρει αυτή την ανασταλτική δράση, γι’ αυτό και σπεύδει να του φάει όσο πιο γρήγορα μπορεί το κεφάλι και να τον κάνει του χεριού της, έτσι ώστε να μην διακοπεί το ζευγάρωμα. Φαίνεται λοιπόν ότι και στα ζώα, το ανεγκέφαλο, το ανεξέλεγκτο σεξ, είναι προτιμητέο από τη μεριά του θήλεος.

Για τα ζώα πάντως, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα, ότι ο αποκεφαλισμός είναι μέρος της ερωτικής λειτουργίας. Βέβαια αυτό συνήθως συμβαίνει μόνο σε μια μειοψηφία ανάμεσα στα 1800 είδη από αλογάκια της Παναγίας που υπάρχουν. Άλλωστε πιθανή είναι και η εκδοχή, η πράξη  αυτή να μην είναι πράξη κανιβαλισμού, αλλά να οφείλεται  στην αδυναμία του θηλυκού να ξεχωρίσει τον μελλοντικό του σύντροφο από την καθημέραν αναγκαία τροφή.

Παρόμοιες εικόνες κανιβαλισμού αναφέρονται και στη ζωή των αραχνών του κήπου. Αυτές όμως τρώνε κατά προτίμηση τις μικρές αρσενικές αράχνες, γιατί αυτές αποτελούν μια καλή τροφή για την παραγωγή των ωαρίων τους. Αλλά και πάλι σε μερικά είδη θηλυκής δηλητηριώδους αράχνης (orb –weaving) ή αλλοιώτικα της  “μαύρης χήρας”, μετά την ερωτική πράξη κατατρώγονται οι εραστές. Οι βιολόγοι μάλιστα διατείνονται, ότι στην προκειμένη περίπτωση, αυτή η  πράξη εγκλείεται στους κανόνες οικονομίας της φύσης, δεδομένου ότι οι αρσενικές μετά τη συνουσία, ούτως ή άλλως οδηγούνται αυτόματα στο θάνατο και ως εκ τούτου δεν χάνεται    ωφέλιμη τροφή.

Πάμε τώρα σε μια άλλη αράχνη που ζεί στην Αυστραλία και διακρίνεται από την  κόκκινη ράχη της. Εδώ η σεξουαλική πράξη γίνεται μέσα στο δίχτυ που εξυφαίνει η ίδια η θηλυκιά. Το αρσενικό αφού εισδύσει μέσα της, διοχετεύει όλο το υπάρχον     σπέρμα του και μετά αναποδογυρίζει το σώμα παραδινόμενος εθελοντικά στον επακολουθούμενο κανιβαλισμό. Ενίοτε όμως, μερικώς τραυματισμένος, ξεφεύγει και προτού παρέλθει λίγη ώρα, επανέρχεται για ένα  δεύτερο σεξουαλικό γύρο, που αυτός πια θα καταλήξει στον ολοκληρωτικό τελειωτικό αφανισμό του. Εδώ προνοητικό το θηλυκό, από τον φόβο μήπως της ξεφύγει πάλι, αμέσως φροντίζει να τον αιχμαλωτίσει σε ένα πρόχειρο γρήγορα υφασμένο δίχτυ για να τον φάει με την ησυχία της.

Τελικά όλα τα αρσενικά είναι τόσο “χαζά”; Όχι βέβαια. Παράδειγμα οι μύγες “χορευτές”. Χορευτές έχουν ονομάσει τις αρσενικές ενός είδους, γιατί προτού επιτεθούν ερωτικά στις θηλυκές, που ειρήσθω εν παρόδω είναι αδηφάγες και επικίνδυνες, προτού λοιπόν τις πλησιάσουν, τις κυκλοφέρνουν με ένα τρελό χορό για να τις ζαλίσουν. Μερικές φορές στην πονηράδα τους τις προσφέρουν σαν νυφικό δώρο ένα μικρό έντομο, κουνούπι ή κάτι παρόμοιο περιτυλιγμένο σε ένα υποτυπώδη ιστό, τύπου μετάξινου βομβυκίου. Και την ώρα που οι θηλυκές απασχολούνται να το ξετυλίξουν, να το βρούν και να το φάνε, βρίσκουν την ευκαιρία για την ερωτική προσέγγιση.

Δηλαδή η ερωτική ζωή στα ζώα έχει χάσει τον ρομαντισμό της και εγγίζει τα όρια του βιασμού; Οχι πάντοτε βέβαια.

Ο Marcel Roland, φιλόλογος και φυσιοδίφης λάτρης τω σαλιγκαριών έχει αφιερώσει πολύ χρόνο μελετώντας τη σεξουαλική ζωή των σαλιγκαριών.

Τα σαλιγκάρια* σεξουαλικά είναι ερμαφρόδιτα δηλαδή έχουν αρσενικά και θηλυκά γεννητικά όργανα και ταυτοχρόνως  στην ερωτική τους πράξη λειτουργούν ανδρικά και γυναικεία. Προ της πράξης διενεργείται μια μυσταγωγική ιεροτελεστία προσέγγισης.

Στο ερωτικό παιχνίδι αναζητείται, επιλέγεται και ο σωστός σύντροφος που με απόλυτη συναίνεση και αμοιβαίο συναισθηματισμό θα προχωρήσει στο έργο της αναπαραγωγής. Είναι θαυμαστό και εξ ίσου ρομαντικό το προκαταρκτικό παιχνίδι στο φλέρτ που διενεργείται. «Αφιέρωσα πολλές νύχτες για θαυμάσω εκείνο τον ρομαντικό περίπατο τους, και το σφιχταγκάλιασμα που ακολουθεί, καθώς αυτά τα γαστερόποδα ορθώνονται φέρνοντας σε επαφή τα πόδια τους - δηλαδή το μέρος του σώματος με το οποίο σέρνονται - προ της ολοκλήρωσης» δηλώνει ο παραπάνω παρατηρητής.

Κανιβαλισμός και ρομαντισμός λοιπόν είναι οι δύο εναλλασσόμενες καταστάσεις που διέπουν τον ερωτισμό των ζώων και όχι μόνον αυτών.

*τα σαλιγκάρια πληροφοριακά έχουν μια μισή καρδιά  με έναν κόλπο, έναν πνεύμονα και ένα νεφρό. Στο κεφάλι έχουν τέσσερεις κεραίες. Οι δυο οι μακρύτερες, φέρουν τα μάτια τους και δυο οι μικρότερες, χρησιμεύουν σαν αισθητήρες του χώρου. Κάτω και στο πλάγιο μέρος της δεξιάς μεγάλης κεραίας, βρίσκεται η γεννητική οπή που εγκλείει τα διπλά γεννητικά όργανα: πέος και θηλυκά βοηθήματα. Πιο κάτω, στο πλαγιο του σώματος, υπάρχει το πνευμονικό στόμιο της αναπνοής. Στο κεφάλι, πίσω από το στόμα και τα χείλη και  βαθειά στο φάρυγγα υπάρχουν δόντια μικρά, σαν “ξέστρο”, συνεχώς αναπλασσόμενα και που ανέρχονται σε 20.000 και είναι  διατεταγμένα σε 200 σειρές.

Αυτά για όσους από εσάς  πιστεύετε, πως το μόνο τέλειο πλάσμα, το τρομερό και το έξυπνο στη φύση είναι ο “απάνθρωπος” άνθρωπος.

–––––––––––––––––

Βοηθήματα

1) Giuseppe Gallo: ‘’Σαλιγκαροτροφία΄΄ Εκδ. Ψύχαλου 2003

2)Marty Crum:’’ Headless Males  Make Great Lovers  and other Unnsual Natural Histories’’ Εκδ.  University of Chicago Press.

3) Εγκυκλ. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα