του Γιώργου Ράπτη* Δικηγόρου

Ήμουν ακόμα μαθητής στο γυμνάσιο όταν παρακολούθησα για πρώτη φορά προεκλογική ομιλία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Το 1977 ο πρόεδρος του Κόμματος των Νέο - Φιλελευθέρων ήταν πράγματι καταιγιστικός.

Κανείς ξανά δεν είχε καταφερθεί με τόσο σκληρούς και άδικους χαρακτηρισμούς σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας, του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή και της παράταξης.


Λίγους μήνες αργότερα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν μέλος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Μια μεταγραφή που συζητήθηκε πολύ και προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια. Ήταν ίσως η μοναδική επιλογή του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Καραμανλή που αμφισβητήθηκε τόσο έντονα από τους οπαδούς της παράταξης.

Το 1986 όμως δεν υπήρχαν περιθώρια για αμφισβητήσεις. Πέντε χρόνια αντιπολίτευσης ήταν πολλά. Ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας δεν άντεχε άλλη εκλογική ήττα. Ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε τα πάντα για τη νίκη. Ακόμα και να φωτογραφηθούμε όλοι μαζί τυλιγμένοι με λευκές πετσέτες και ύφος ανερχόμενου μοντέλου.

Αναζητούσαμε αυτόν που θα μπορούσε να γκρεμίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου και ΓΙΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ. Ο Κωστής Στεφανόπουλος, ο άνθρωπος που έμεινε στη συνείδηση όλων των Ελλήνων ως «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας» μας φαινόταν λίγος.

Δεν χρειαζόμασταν ιδεολόγους ακόμα και αν ήταν σάρκα από τη σάρκα μας. Χρειαζόμασταν τον εχθρό του Αντρέα και ξεχάσαμε ότι ο εχθρός του εχθρού μας δεν είναι πάντα φίλος μας.

Η λαϊκή δεξιά, η δεξιά με τις κοινωνικές ευαισθησίες που έχει συνειδητοποιήσει ότι η επιβίωση του καπιταλισμού προϋποθέτει την ευημερία της κοινωνίας στο σύνολό της, ξεχάστηκε. Γίναμε όλοι «νεοφιλελεύθεροι κεντροδεξιοί». Οι γόνοι των αριστοκρατικών οικογενειών βγήκαν από τα αριστοκρατικά τους στέκια και ανέλαβαν δράση. Η ΔΑΠ Κολωνακίου εκτόπισε τη ΔΑΠ Κολωνού που είχε αναδείξει τη νεολαία του κόμματος σε πρώτη δύναμη και όλοι πανηγυρίζαμε γιατί είχαμε βρει τον «μοναδικό» που μπορούσε να μας οδηγήσει στη νίκη.

Ήταν πράγματι ο μοναδικός. Ο μοναδικός που μπορούσε μέσα σε τρία χρόνια να οδηγήσει ξανά το ΠΑΣΟΚ των πάμπερς και της Λιάνη στην εξουσία.

Ο μοναδικός που ήταν ικανός να δημιουργήσει τόσο μίσος και τόση διχόνοια στην ίδια την παράταξη.


Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν άλλαξαν ποτέ παράταξη. Δεν άλλαξαν και δεν υπόσκαψαν ποτέ την ιδέα του κοινωνικού ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού που διακήρυξε ο ιδρυτής της παράταξης. Διαφώνησαν με τις επιλογές του «μοναδικού» και επέστρεψαν στο κόμμα αμέσως μόλις αυτό έκανε την πρώτη προσπάθεια να επιστρέψει στις ρίζες του, παρά τις επίμονες εμμονές και αντιρρήσεις του «επίτιμου».

 

Αποστάτης δεν υπήρξε ποτέ

ο Αντώνης Σαμαράς


Αποστάτες είμαστε όλοι εμείς που από δίψα για την εκλογική νίκη παραδώσαμε το κόμμα στα χέρια των νέο-φιλελεύθερων υβριστών του. Αυτών που ακόμα και σήμερα μας κατηγορούν για σεξισμό και οπισθοδρομικότητα μόνο και μόνο επειδή αρνούμεθα να υποταγούμε στην κόρη του αφέντη.

Η Ντόρα είναι ντόρος για το τίποτα.

Μπορεί η Ντόρα να αναρριχηθεί στην προεδρεία του κόμματος αν οι «μηχανισμοί», οι ιδιοτελείς υπολογισμοί, και οι μεθοδεύσεις υπερνικήσουν την ιδεολογία και την επιθυμία της βάσης.

Με την Ντόρα όμως δεν θα δούμε ποτέ εξουσία. Το πολύ-πολύ ν’ ανοίξει ο δρόμος για τον Άρη Σπηλιωτόπουλο.

Ο Αντώνης Σαμαράς ίσως δεν είναι η λαμπερή λεωφόρος που οδηγεί στη δόξα. Καμιά έξοδος κινδύνου άλλωστε δεν είναι φανταχτερή. Από το βάραθρο σε βγάζουν ασφαλή μονοπάτια και όχι λεωφόροι που οδηγούν σε γκρεμούς.

Ο Αντώνης όμως είναι αίμα από το αίμα μας. Γέννημα θρέμμα της παράταξης και μοναδική μας ευκαιρία να εξιλεωθούμε όλοι μας για την αποστασία του 1986. Ο Αντώνης οδηγεί σίγουρα στην καθαρή νίκη.

 

* Γιώργος Ράπτης, Δικηγόρος. Στέλεχος της Ν.Δ. (1984-1987 - την επίμαχη περίοδο εκλογής του Μητσοτάκη) Γενικός Γραμματέας της ΔΑΠΑ Αμβούργου
- 1984-’85 μέλος του Δ.Σ. των Ελλήνων Φοιτ. Συλλόγου
- 1986-’87 εκλέχτηκε Σύμβουλος Ελλην. Κοινότητας Αμβούργου και περιχώρων κλπ.
- Ιδρυτικό μέλος της Τοπικής της Ν.Δ. στη Πλ. Αττικής
- τ. Αρχηγός της Αξιωμ. Αντιπολίτευσης στη Βουλιαγμένη.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 72 guests και κανένα μέλος