Πάσχα του καλοκαιριού, ονομάζεται και «Δεκαπενταύγουστος»
Η λέξη Πάσχα είναι παραλλαγή της εβραϊκής λέξης «Πεσάχ», η οποία σημαίνει «διάβαση» και αναφέρεται στην ανάμνηση της Εξόδου, με την οποία ελευθερώθηκαν οι Εβραίοι από την αιγυπτιακή δουλεία!
Την λέξη αυτή χρησιμοποίησε η νέα θρησκεία του Χριστού, για να συμβολίσει την διάβαση της ζωής του Χριστού, από τον Σταυρικό Του θάνατο, στην Αγία Ανάστασή Του!
Το ίδιο θα συμβεί και στους σωστούς, αναμάρτητους και ενάρετους Χριστιανούς, σύμφωνα με τα θρησκευτικά πιστεύω τους, μετά την Ανάστασή τους, κατά την Δευτέρα Παρουσία, της μετά θάνατο επίγειας ζωή τους!
Η χρήση της λέξης Πάσχα καθιερώθηκε μετά την αναγνώριση του χριστιανισμού σαν επίσημη θρησκεία της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δηλαδή της Βυζαντινής επικράτειας !
Στη χρήση του ονόματος του Πάσχα, κύριο ρόλο έπαιξε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, που έλαβε χώρα στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ. Χ. !
Το Πάσχα του καλοκαιριού, ονομάζεται και «Δεκαπενταύγουστος» και αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες «Θεομητορικές εορτές» του Ορθόδοξου Χριστιανισμού και δεν έχει καμιά σχέση με το Πάσχα της Ανάστασης του Χριστού, το οποίο γιορτάζεται την Άνοιξη!
«Θεομητορικές εορτές», είναι οι χριστιανικές εορτές προς τιμή της Παναγίας, κατά τις οποίες τιμώνται τα κυριότερα γεγονότα του επίγειου βίου Της, από τη γέννηση έως και την Κοίμησή Της!
Οι κυριότερες Θεομητορικές Γιορτές της Ορθοδοξίας είναι : η Υπαπαντή, η οποία είναι και Δεσποτική εορτή (2 Φεβρουαρίου), ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (25 Μαρτίου), η Κοίμηση της Θεοτόκου (15 Αυγούστου), το Γενέσιο (=τα Γενέθλια) της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου), τα Εισόδια της Θεοτόκου ( 21 Νοεμβρίου), η Σύλληψη της Θεοτόκου ( 9 Δεκεμβρίου), και η Σύναξη της Θεοτόκου (26 Δεκεμβρίου)!!
Οι Έλληνες κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής κατοχής τους, βίωσαν κάθε είδους εξευτελισμό από τους Ρωμαίους κατακτητές, οι οποίοι σφετερίστηκαν όλα τα πολιτιστικά στοιχείου του αθάνατου, μοναδικού και πρωτοπόρου ελληνικού πολιτισμού, τα οποία παρουσίαζαν σαν δικά τους!
Ο Κωνσταντίνος ο γιός του καίσαρα Κωστάντιου του Χλωρού (=Χλωμού, γιατί υπέφερε από λευχαιμία), αφού εξόντωσε όλους τους αντιπάλους του, ανακηρύχθηκε από τα στρατεύματά του, αυτοκράτορας και μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας στο Βυζάντιο με την ονομασία Νέα Ρώμη!
Για πολιτικούς λόγους αναγνώρισε, ως επίσημη θρησκεία του κράτους του τον χριστιανισμό, γιατί το σύνολο του στρατού του ήταν οπαδοί της μυστικής θρησκείας του Μίθρα, του γιου του Αχούρα Μάζντα των Ζωροαστρών Περσών, στην οποίαν ο Κωνσταντίνος ήταν ο θρησκευτικός αρχηγός της, με τους τίτλους του αρχιερέα και του ανίκητου Ήλιου!
Τα θρησκευτικά πιστεύω και τα ιστορικά στοιχεία του Μιθραϊσμού και του Χριστιανισμού ήταν παραπλήσια, ώστε οι στρατιώτες του Κωνσταντίνου άρχισαν να ασπάζονται τον Χριστιανισμό και για αυτό το λόγο ο Κωσταντίνος τον έκανε επίσημη θρησκεία του κράτους του, για να έχει την εύνοια του στρατού του!
Λίγο όμως πριν τον θάνατό του βαφτίστηκε χριστιανός, για να μπορέσει να αγιοποιηθεί και να αναγνωριστεί σαν Ισαπόστολος μαζί με την μητέρα του Ελένη, που ήταν εκτός γάμου σύντροφος του Κωνστάντιου, ο οποίος δεν μπορούσε να την νυμφευτεί, λόγω της κατώτερης καταγωγής της!
Οι αρχαίες θρησκείες και αργότερα και ο Χριστιανισμός, εκτός της ειδωλολατρίας που την ίδρυσε ο πατέρας του Αβραάμ, ο Θάρα, είχαν πολλά κοινά στοιχεία, γιατί τα είχαν αντιγράψει από την μονοθεϊστική θρησκεία των Ελλήνων, η οποία συμπληρώθηκε στο διάβα του χρόνου από εμπνευσμένους φιλοσόφους, όπως τον Πυθαγόρα, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Επίκουρο, το Δημόκριτο και άλλους!!
Το θρησκευτικό πιστεύω των Ελλήνων οικειοποιήθηκε από τους Ρωμαίους, οι οποίοι του πρόσθεσαν ειδωλολατρικές μεταλλάξεις!
Παρ’ όλες όμως τις σκληρές και αιματηρές διώξεις των Ρωμαίων εις βάρος των Χριστιανών, στο τέλος ήρθε η θρησκευτική ανατροπή από τον Κωνσταντίνο τον Α΄!
Ερωτηθείς ο Άγιος Αυγουστίνος, γιατί παλαιότερες θρησκείες ή θρησκευτικές αντιλήψεις έμοιαζαν με τον Χριστιανισμό, έδωσε την απάντηση ότι : ο Διάβολος είχε αντιγράψει τον Χριστιανισμό πολλούς αιώνες πριν!!
Με την επικράτηση της Χριστιανικής θρησκείας άρχισαν φανατικοί διωγμοί εναντίων των Ελλήνων, από τους Χριστιανούς, που ήταν διαφόρων εθνικοτήτων και κυρίως των εβραϊκής καταγωγής Χριστιανών, όπως ήταν ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος!
Αντικαταστάθηκαν λοιπόν πολλές ελληνικές γιορτές, αφού έγιναν αλλαγές στα ονόματα και στις ημερομηνίες και έγιναν γιορτές των Χριστιανών!
Έτσι το γενέθλιο της θεάς της Σοφίας της Αθηνάς και κόρης του θεού Δία, η οποία ήταν γεννημένη με θαυματουργό τρόπο από τον πατέρα της και όχι πλασμένη απ΄αυτόν, όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι, αντικαταστάθηκε με τον θάνατο της μητέρα του Χριστού Μαρίας, που ήταν Ιουδαία με Αραμαϊκή καταγωγή!
Οι Έλληνες γιόρταζαν την ημέρα της γέννησης ενός ατόμου, ενώ οι Ιουδαίοι γιόρταζαν την ημέρα του θανάτου του και αυτό ισχύει μέχρι σήμερα στις Χριστιανικές γιορτές, εφόσον ο Χριστιανισμός στηρίχτηκε στη Παλαιά Διαθήκη και ακούμπησε στα θρησκευτικά πιστεύω των Εβραίων, μέχρι τη γέννηση του Χριστού!
Αναγκάστηκαν οι Έλληνες, την ημέρα των γενεθλίων της Ελληνίδας θεάς Αθηνάς, που το όνομά της σημαίνει : α + Θεοί = όλοι οι θεοί μαζί, να τιμούν στη νέα θρησκεία, την Κοίμηση της Θεομήτορος Μαρίας!
Τον ανθρώπινο θάνατο οι Χριστιανοί τον ονομάζουν κοίμηση, γιατί πρεσβεύουν ότι κάποια στιγμή οι κεκοιμημένοι δούλοι του Θεού θα ξυπνήσουν, δηλαδή θα Αναστηθούν, όπως ο Χριστός και οι αναμάρτητοι θα ζήσουν μια αιώνια πνευματική ζωή στους Ουρανούς μαζί με τον, τον Χριστό και τους Αγίους !!!
Έτσι ο θάνατος της Θεοτόκου ονομάστηκε «Κοίμηση της Θεοτόκου» και γιορτάζεται μεγαλοπρεπώς σε όλα τα μέρη της Ελλάδας από τους μεγάλους και λαμπρούς ναούς μέχρι τα μικρά και φτωχικά εξωκλήσια!
Μετά την θεία λειτουργία ακολουθούν γλέντια με φαγητά και χορούς και άφθονο κρασί και άλλα πολλά!
Η μητέρα του Χριστού, έχει πάρα πολλά επίθετα, ίσως περισσότερα από εκείνα που είχαν δώσει οι Έλληνες στην Θεά Αθηνά ή στον Απόλλωνα ή στο Δία και σε άλλους Θεούς, που όλοι οι θεοί υπήρξαν συμβολικές και ανθρωπομορφικές εκφράσεις του ενός και μοναδικού Θεού και δημιουργού των πάντων ορατών και αοράτων, με μία αλληγορική και κωδικοποιημένη μορφή μέσα από την μοναδική ελληνική Μυθολογία!!!
Ας εορτάσουν λοιπόν ειρηνικά, χωρίς να ξεχνάνε τα θύματα των απανταχού πολέμων, με θρησκευτική κατάνυξη, αξιοπρέπεια, λογική και σεβασμό, την μεγάλη Θεομητορική εορτή της Παναγίας, που λέγεται και Πάσχα του καλοκαιριού!!!
Φαίδρα Φραγκομανώλη - Κοκκόλα
