η αγάπη, η αλήθεια και η ομορφιά, είναι μαζί, είναι ένα
Περιοδική έκδοση των αποφοίτων του ιστορικού Β’ Γυμνασίου Αθηνών, «Οι συμμαθητές», του οποίου έχω την τιμή να είμαι αποδέκτης, ως θυτεύσας τα δύο πρώτα έτη, με συμμαθητές, μεταξύ των άλλων, τους Χρήστο Γιανναρά, Λευτέρη Παπαδόπουλο Αγγελο Μαρόπουλο, Αλέκο Φασιανό, Θ. Αγγελόπουλο κ.ά., που διαφεύγουν της μνήμης μου, ήταν αφιερωμένη στον διακεκριμένο και αγαπημένο για την κοινωνική προσφορά του, Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο, τον συμμαθητή μας, Τάσο Γιαννουλάτο. Εύγε!
Όλα τα κείμενα και οι φωτογραφίες μ’ εντυπωσίασαν, μα πιότερο, ο από στήθους λόγος του Πρωθιεράρχη Αναστάσιου κατά την εκδήλωση ανακηρύξεώς του ως επιτίμου προέδρου του Συλλόγου Αποφοίτων του σχολείου μας, το 2013, στο αίθριο του μεγάρου Μελά.
Και το εδέχθη με χαρά κι απλότητα, όταν ήδη είχε τιμηθεί το 1993 από την Ακαδημία Αθηνών.
Η ταπεινοφροσύνη φανερώνει υψηλοφροσύνη!
Την από στήθους αυτήν ομιλία επιλέγω ν’ αναπαράξω, ως ελάχιστον φόρον τιμής, για να 'δουν οι αναγνώστες μας το μεγαλείον και την απλότητα του ανθρώπου:
...τι είναι «Θεός
Αναστάσιος: «…Με πολύ συγκίνηση άκουσα όλους σας και σας ευχαριστώ πολύ… Συνέπεσε να ’ρχομαι μέσω Βιέννης, μετέχοντας σε ένα παγκόσμιο συνέδριο όλων των θρησκειών του κόσμου. Σ’ αυτό με έκαναν επίτιμο, αλλά δεν το συγκρίνω μ’ αυτή την ιδιότητα που μου δώσατε εδώ, σ’ αυτή τη μεγάλη οικογένεια των παλιών συμμαθητών μου, που με αγγίζει βαθύτατα, με χαροποιεί και μου δίνει άλλη δύναμη… Σκέπτομαι την ανάγκη να συνδέσουμε έντονα το τοπικό με το οικουμενικό.
Πολλοί θεωρούν ότι το ένα μπορεί να τραυματίζει το άλλο. Δεν είναι έτσι. Το γνήσια τοπικό έχει δικαίωμα και δυνατότητα να είναι οικουμενικό, ν’ αγκαλιάζει όλο τον κόσμο, να βλέπει στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου – χρησιμοποιώ εδώ τη δική μας ορολογία, τη χριστιανική – το πρόσωπο του Θεού, ένα δικό του άνθρωπο, όχι διότι έχει τα ίδια χαρακτηριστικά, αλλά διότι είναι άνθρωπος… Έχω ασχοληθεί με όλες τις θρησκείες του κόσμου, έχω ταξιδέψει σε όλα σχεδόν τα μέρη.
Και είμαι βεβαιωμένος ότι δεν υπάρχει πιο εκπληκτικός και πιο επαναστατικός προσδιορισμός του τί είναι Θεός. Μας το λέει η φράση του Ευαγγελιστή Ιωάννου: «Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ»…
Διάβασα πρόσφατα κάποιο κείμενο που έλεγε ότι στην αρχή του σύμπαντος μάζα, φορτίο και βαρύτητα ήταν ένα. Νομίζω ότι και η αγάπη, η αλήθεια και η ομορφιά, είναι μαζί, είναι ένα. Μ’ αυτές τις δυνάμεις θα κάνουμε αντίσταση ποιότητας…
Εγω είμαι αισιόδοξος για το μέλλον. Δεν ανησυχώ. Αρκεί να προχωρήσουμε μπροστά με περισσότερη αλήθεια, με περισσότερη αγάπη, με περισσότερη ομορφιά.
Σας ευχαριστώ».
Αλήθεια, πόσοι πιστοί βλέπουν έτσι τον Θεό; Βλέπουν έτσι τον Άνθρωπο! Προσπαθούν έστω;
Κ. Βενετσάνος
