Γ. Α. Παπανδρέου εναντίον Θ. Κολοκοτρώνη

«Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ό,τι μας ανήκει και να μη μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας»

(Γ. Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης

Σημίτη, το 1999 στο Τορόντο, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου).

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε μιά τέτοια δήλωση;

Την ακύρωση του 1821 και των Βαλκανικών Πολέμων; Την θρασύτητα ν’ αποφασίζει ένας αιρετός διαχειριστής για την μείωση της επικράτειας της χώρας του, την οποία ορκίστηκε να υπερασπίζεται και για την οποία εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων θυσίασαν την ζωή τους; Ή μήπως την εμμονή στον αδιατάρακτο ύπνο του θανάτου, που προδίδει μία λογική φοβική, στρουθοκαμηλική, αν όχι και εντελλόμενη έξωθεν;  Διότι, βέβαια, ακόμα και αν ειρηνικά και ραγιαδίστικα προσφέρεις γην και ύδωρ στον άρπαγα, απλώς αυξάνεις την όρεξή του.

Στα δέκα χρόνια που πέρασαν από την ανατριχιαστική δήλωση, τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου, όσο και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προκλήθηκαν κατ’ επανάληψη και από διαφόρους να τη σχολιάσουν. Άκρα του τάφου η σιωπή! Ο Γ. Παπανδρέου δεν συνηθίζει να σχολιάζει τις δηλώσεις του. Είναι αξιώματα. Ιδιαίτερα εκείνες που τσούζουν. Take it or leave it, που λένε και τα φιλαράκια του οι Αμερικάνοι. Κάποιοι αιθεροβάμονες ακόμα περιμένουν να τους εξηγήσει, τί ακριβώς εννοούσε με άλλες δηλώσεις του. Όπως ο Μανώλης Καρέλλης που τον ρώτησε στο 6ο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 2001, πώς ακριβώς εννοεί την «παγκόσμια διακυβέρνηση» κι ακόμα περιμένει να του απαντήσει.

Αυτός ο άνθρωπος, που με αφοπλιστική ειλικρίνεια δηλώνει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να εκχωρήσει σε ξένη χώρα τμήματα της ελληνικής επικράτειας, προκειμένου να εξασφαλίσει τον αδιατάρακτο ύπνο του, ζητά από τους Έλληνες να του αναθέσουν τα ηνία της χώρας. Της Ελλάδος, ίσως εννοουμένης ως άβουλου υποζυγίου κατευθυνόμενου από τον εκάστοτε ηνίοχό του στην αρένα του Κολοσσαίου της ...παγκόσμιας διακυβέρνησης. Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Δεν ερμηνεύεται επαρκώς με την χρήση του όρου «μαζική αποβλάκωση», το φαινόμενο των αυτοκαταστροφικών τάσεων της πλειονότητας των Ελλήνων που αναθέτει με μαζοχιστική εμμονή την διακυβέρνηση της χώρας στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την Ν.Δ. τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Ίσως η αλήθεια να βρίσκεται στην περίφημη δήλωση Λαλιώτη περί «λοβοτομής» που του στοίχισε την εκπαραθύρωσή του από την θέση του γραμματέα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Μήπως όμως το λάθος δεν είναι δικό μας; Μήπως ευθύνονται εκείνοι που μας λευτέρωσαν το 1821 από τους Τούρκους ...χωρίς να μας ρωτήσουν; Γι’ αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να στείλω μιά επιστολή στο Υπερπέραν. Στον αυθαιρετήσαντα στρατηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη:

Στρατηγέ μου,

Φαίνεται, δυστυχώς, πως έκανες λάθος. Έπραξες πολύ άσχημα κι εσύ κι οι άλλοι καπεταναίοι που μας ξεσκλαβώσατε από τους Τούρκους. 190 χρόνια τώρα μας λείπει η Τουρκιά. Την αποζητά ο οργανισμός μας. Αργήσαμε βέβαια να το καταλάβουμε, αλλά δόξα τον Αλλάχ ήρθαν στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια κάτι γιουσουφάκια μπερεκετλίδικα και μας επαναφέρουν γιαβάς-γιαβάς στον ορθό, οθωμανικό δρόμο.

Κι έτσι «άφεριμ πασά μου» λέει το 80% του ελληνικού-κατά λάθος-λαού που ψηφίζει ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. και μαζί ψηφίζει ΝΑΙ στην ένταξη της Τουρκιάς στην Ευρώπη, για να πήξουμε στους Τούρκους που μελετάνε «ειρηνική κατάληψη» της Θράκης και των νησιών μας του Αιγαίου.

Οφείλεις στρατηγέ μου να πάρεις άδεια από τον Άγιο Πέτρο για να ‘ρθεις ξανά εδώ. Και ή να μας ζητήσεις συγνώμη για το λάθος σου, ή να τραβήξεις πάλι το σπαθί σου απ’ το θηκάρι και να πάρεις καμπόσα κεφάλια Νενέκων πριν ξεπουλήσουν και της Παναγιάς τα μάτια. Βλέπεις από μόνοι μας είμαστε άχρηστοι να κρατήσουμε την πατρίδα που μας χαρίσατε.