Όταν η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδούσε κι ευχόταν «να μπορούσα στα σύννεφα να ‘χα εγώ βενζινάδικο», προφανώς αγνοούσε ότι εν Ελλάδι της σήμερον το χοντρό χρήμα δεν βρίσκεται στον «μαύρο χρυσό», αλλά στο χρυσάφι στο οποίο εύκολα μπορούν να μετατραπούν τα κοινά σκουπίδια με την απαραίτητη συνδρομή του εκάστοτε κυβερνητικού μπάρμπα απ’ την Κορώνη...

Σκουπίδια από χρυσάφι!

Φτιάξε κι εσύ μιά χωματερή να κονομήσεις

 

Όταν η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδούσε κι ευχόταν «να μπορούσα στα σύννεφα να ‘χα εγώ βενζινάδικο», προφανώς αγνοούσε ότι εν Ελλάδι της σήμερον το χοντρό χρήμα δεν βρίσκεται στον «μαύρο χρυσό», αλλά στο χρυσάφι στο οποίο εύκολα μπορούν να μετατραπούν τα κοινά σκουπίδια με την απαραίτητη συνδρομή του εκάστοτε κυβερνητικού μπάρμπα απ’ την Κορώνη. Στα δύσοσμα βουνά των σκουπιδιών δεν υπερίπτανται μόνο πεινασμένοι γλάροι, αλλά και κάτι «μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά» και βαρύγδουπα ονόματα του επιχειρηματικού μας κόσμου.


Πανελλαδικά δαπανήθηκε στην περίοδο 2000-2006 το ποσό των 700 εκατ. ευρώ για την διαχείριση των απορριμμάτων. Ποσό το οποίο καλύφθηκε τόσο από εθνικούς όσο και από κοινοτικούς πόρους. Για την περίοδο 2007-2013 η αντίστοιχη δαπάνη προβλέπεται να υπερβεί τα 600 εκατ. ευρώ, ενώ παράλληλα ο ετήσιος τζίρος των δραστηριοποιούμενων στον χώρο επιχειρήσεων θα φτάσει ως το 2015 το ιλιγγιώδες ποσό του 1 δις ευρώ. Γεγονός που σε ένα βαθμό εξηγεί γιατί τα ΜΑΤ και η Πυροσβεστική φυλάνε τα μηχανήματα του «εθνικού εργολάβου» στο Γραμματικό λες και φυλάνε Θερμοπύλες.

«Είναι πολλά τα λεφτά Άρη», όπως θα ‘λεγε και ο αξέχαστος Καλογήρου κι αυτό φαίνεται να το έχουν οσμιστεί πολλές τεχνικές εταιρίες που ετοιμάζονται να αποσπάσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από το πακέτο. Με προεξάρχουσα την «Ελληνική Τεχνοδομική» του Ομίλου Μπόμπολα που κυριαρχεί στην κατασκευή ΧΥΤΑ και την ανακύκλωση-την υποτιθέμενη-των απορριμμάτων σε Ελλάδα και Κύπρο. Όμως είναι τουλάχιστον οκτώ οι εταιρίες που ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν στο εγχείρημα μεταβάσεως της Ελλάδας από την εποχή του Νεάντερταλ στο σήμερα.  Αξιοποιώντας το νομοθετικό πλαίσιο των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (Σ.Δ.Ι.Τ.), πολλές από αυτές τις εταιρίες σε κοινοπραξία με διεθνείς εταιρίες-κολοσσούς του τομέα διαχείρισης αποβλήτων, έχουν υποβάλλει αξιόλογες προτάσεις και αξιόπιστες μεθόδους που ήδη εφαρμόζονται με επιτυχία εδώ και δεκαετίες σε ευρωπαϊκές πόλεις.

Τέτοιες προτάσεις πραγματικής διαχείρισης απορριμμάτων-κι όχι υποτυπώδους ενταφιασμού τους-έχουν υποβάλλει οι εταιρίες «Μεσόγειος», «Ιντρακάτ», “Lamda Development” του Ομίλου Λάτση, η «Μηχανική» του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, η «Τέρνα», η  Helesi κ.α.

Βαρύνοντα ρόλο στην ανάπτυξη τεχνογνωσιών και επιχειρηματικού ενδιαφέροντος έχει παίξει η αυστηρή ευρωπαϊκή νομοθεσία στον τομέα διαχείρισης απορριμμάτων, με καταληκτική χρονολογία συμμόρφωσης προς αυτήν το 2010. Η Ελλάδα-το μόνιμα μαύρο και αντι-οικολογικό πρόβατο της Ε.Ε.-δεν έχει ακόμα ενσωματώσει στην νομοθεσία της την ευρωπαϊκή οδηγία που προβλέπει ότι για κάθε 100 τόνους απορριμμάτων τουλάχιστον οι 25 θα πρέπει να υφίστανται κάποιας μορφής επεξεργασία πριν καταλήξουν στην «υγειονομική» ταφή. Αναγκαιότητα που προβάλλει ιδιαίτερα πιεστική αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ετήσιες ποσότητες των 2 εκατ. τόνων απορριμάτων που πρέπει να επεξεργάζονται ως το 2010, θα αυξηθούν σε 4,5 εκατ. τόνους ως το 2015.

Προς το παρόν πάντως οι κυβερνήσεις των δύο κομμάτων εξουσίας δείχνουν να βολεύονται μιά χαρά με την αποκρουστική μέθοδο των κλασσικών σκουπιδότοπων, γεγονός που εξηγεί γιατί μόνο το 50% του πληθυσμού πανελλαδικά εξυπηρετείται από ΧΥΤΑ και οι όποιες απόπειρες διαχείρισης και ανακύκλωσης βρίσκονται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο, με μηδαμινά ποσοστά επεξεργασίας σε σχέση με τον παραγόμενο όγκο των σκουπιδιών. Κάποιοι δήμοι, όπως ο δήμος-πρότυπο της Ελευσίνας, έχουν παρουσιάσει σημαντικότατη πρόοδο στους τομείς διαχείρισης και ανακύκλωσης, αλλά η πλειονότητα των ελληνικών πόλεων βρίσκεται ακόμα στην παλαιολιθική εποχή.


Το εύλογο ενδιαφέρον των εξειδικευμένων επιχειρηματικών ομίλων για τη μοιρασιά του κολοσσιαίου πακέτου μπορεί κάλλιστα να αξιοποιηθεί θετικά, αρκεί να υπάρξει η απαραίτητη πολιτική βούληση στη λογική του σύγχρονου οικολογικού προγραμματισμού και της ενεργειακής εξοικονόμησης κι όχι στη λογική του εύκολου βολέματος των ημετέρων «ευεργετών», όπως στην περίπτωση του προστατευόμενου «εθνικού εργολάβου» στο Γραμματικό.

 


Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 355 guests και κανένα μέλος