Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΛ.ΔΥ.Κ.

Ο ηρωϊκός θάνατος του λοχαγού Σωτήρη Σταυριανάκου

(Απόσπασμα από  το εξαιρετικό βιβλίο-ντοκουμέντο: «Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ-Οι προδομένοι ήρωες αντιμετωπίζουν τον Αττίλα», του ιστορικού-συγγραφέα Σταύρου Καρκαλέτση, εκδ. «Περισκόπιο»)

...Στις 16 Αυγούστου η εχθρική πίεση κατέστη πλέον αφόρητη. Τους ηρωϊκούς άνδρες της ΕΛΔΥΚ προσέβαλαν αεροσκάφη, πυροβόλα, όλμοι. Μέσα στο στρατόπεδο τα πάντα μεταβλήθηκαν σε σωρούς ερειπίων. Οι Τούρκοι κινήθηκαν σε δύο μεικτούς σχηματισμούς σε σύζευξη αρμάτων και πεζικού. Προωθήθηκαν αργά και προσεκτικά. Ο ένας σχηματισμός επιτέθηκε από βόρεια (Κιόνελι) και ο άλλος από δυτικά (Γερόλακκος), με εμφανή σκοπό την κύκλωση του στρατοπέδου και την πλήρη εξόντωση των μαχητών της ΕΛ.ΔΥ.Κ.

Στις 11.00, οι Τούρκοι προσέγγισαν επικίνδυνα τις θέσεις των αμυνόμενων, παρά τις μεγάλες τους απώλειες. Τότε, και ενώ τα άρματα των Τούρκων απείχαν λίγα μόλις μέτρα, έπεσε ηρωϊκά ο λοχαγός Σωτήρης Σταυριανάκος. Σύμφωνα με μαρτυρίες ανδρών του, όπως του στρατιώτη Μάριου Βολακάκη που κι αυτός σκοτώθηκε λίγο μετά, ο λοχαγός Σταυριανάκος, μόνος, εξήλθε από το όρυγμά του για να αντιμετωπίσει το προπορευόμενο άρμα μάχης. Προφανώς υπολόγισε ότι αναχαιτίζοντας το εχθρικό άρμα, είτε με χειροβομβίδα είτε φονεύοντας με το ατομικό του πιστόλι τον αρχηγό πληρώματος ο οποίος βρισκόταν στον πυργίσκο, θα ανέκοπτε την τουρκική επίθεση. Υπήρχε και το προηγούμενο, μία ημέρα πριν, όταν καταστράφηκε το προπορευόμενο άρμα από βολή πυροβόλου και οι Τούρκοι οπισθοχώρησαν. Πριν όμως προλάβει να υλοποιήσει το σχέδιό του, ο ηρωϊκός λοχαγός φονεύθηκε από τα πυρά του άρματος.

(Σημ. «Εβδόμης»: Δύο μέρες πρίν, στις 14 Αυγούστου, ένας άλλος Μανιάτης υπερασπιστής της Κύπρου, ο τότε ταγματάρχης Δημ. Αλευρομάγειρος είχε δεχθεί ως επικεφαλής του 336 Τάγματος Επιστράτων (που υπερασπιζόταν την Λευκωσία) ένα αγωνιώδες τηλεφώνημα από τον Κύπριο ανθυπολοχαγό Αντώνη Καρρά που επικεφαλής λόχου 100 ανδρών ανέφερε ότι δέχονταν επίθεση τουρκικών αρμάτων ενώ οι ίδιοι στερούνταν εντελώς αντιαρματικών πυροβόλων. Η διαταγή του ταγματάρχη Αλευρομάγειρου, εκτός από λακωνική, ήταν ουσιαστικά μία επανάληψη της ίδιας διαταγής που δίδεται εδώ και χιλιάδες χρόνια από Έλληνες αξιωματικούς στους άνδρες τους: «Μείνατε στις θέσεις σας. Σταματήστε τα άρματα με οτιδήποτε. Με τα σώματά σας. Φτάνει να σταματήσουν». Δύο μέρες αργότερα, ο συντοπίτης του ταγματάρχη Αλευρομάγειρου, λοχαγός Σταυριανάκος, έπεσε «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος», προσπαθώντας μόνος του, ελαφρά οπλισμένος και ακάλυπτος να σταματήσει ένα τουρκικό άρμα.

Υποκλινόμαστε ευλαβικά στη μνήμη του).   

ΜΑΝΙΑΤΙΣΣΑ

(Αφιερωμένο

στην Μαρία Σωτ. Σταυριανάκου)

Μανιάτισσα εσύ,

πως να σε τραγουδήσω;

Πως να μ’ ανέβει η φωνή,

να βγει και να σε φτάσει

εκεί ψηλά που στέκεσαι;

Πως μιά φωνή

όσο κι αν είναι δυνατή,

να διαλαλήσει

τον άφωνο τον πόνο σου,

όταν πεσόντα, «επί τας»,

σου φέρνουνε τον άντρα σου,

τον γιό σου;

Πως η κομμένη σου ψυχή

μπορεί να κόβει το δάκρυ,

πριν φτάσει στα μάτια σου;

Πως να γινόταν

όταν μονάχη πια,

την ώρα τη δική σου,

αφήνεις επιτέλους

το δάκρυ σου να τρέξει,

να ‘ναι σιμά σου μιά ψυχή προγονική

να το μαζέψει,

να τ’ αποθέσει

στου Γένους το εικονοστάσι,

μύρο αγιασμένο, ελληνικό.

Μανιάτισσα...

Γυναίκα εσύ

του λοχαγού Σωτήρη Σταυριανάκου,

συχώρα μας αρχόντισσα,

εμάς τους πολλούς

με την λίγη την ψυχή,

που ξάστοχα, στον βρόντο,

μιλάμε για Ελλάδα...

Και δίπλα μας εσύ,

προαιώνια των Ελλήνων

Μάνα και Γυναίκα κι Αδελφή,

μόνη σου, αγέρωχη, βουβή,

κρατάς κρυφό τον πόνο σου,

που θα ‘πρεπε Τιμή

να είναι ολωνών μας

κι η μαύρη σου μαντήλα Σύμβολό μας,

πλάϊ στη Γαλανόλευκη

ακόμα μιά Σημαία Ελληνική.

Γρηγόρης Δημ. Ρώντας

­(Πρωτοδημοσιεύθηκε στην

εφημ. «Αδούλωτη Μάνη»

φύλλο 1-15 Μαϊου 2009)