• ευχές

Το 2020 είχε μια μικρή δόση κανονικότητας, πριν ανατραπούν όλα με την πανδημία. Το 2021 άνοιξε και κλείνει με την πανδημία να κυριαρχεί στις ζωές μας. Όλοι χρειάστηκε να προσαρμοστούμε σε μια νέα πραγματικότητα. Αυτή η πραγματικότητα φυσικά διαφέρει για τον καθέναν και την καθεμία. Για εμένα προσωπικά ήταν μια δύσκολη χρονιά, που πέρασα κυρίως «online».

Πέρασα ημέρες, ίσως και εβδομάδες χωρίς διαπροσωπική επαφή. Όταν είχα διάλλειμα μεταξύ των συναντήσεών μου περπάταγα στην ταράτσα για να δω λίγο ουρανό. Μετά την δουλειά θα μίλαγα μέσω βιντεοκλήσης με φίλους. Μετά τον εμβολιασμό ξεκίνησα δειλά να βλέπω λίγους ανθρώπους, παρ΄ όλα αυτά η ζωή μου παραμένει πολύ πιο «digital» από ότι ήταν. Είναι μια πολύ περίεργη εμπειρία καθώς αισθάνομαι τον κόσμο μου μικρότερο τους τελευταίους 12 μήνες.

Από την άλλη το 2021 ήταν μια χρονιά γεμάτη γεγονότα που θα αποτελέσουν ορόσημο στην σύγχρονη ιστορία. Ακραία καιρικά φαινόμενα και πυρκαγιές, η πανδημία και τα νέα δεδομένα που διαρκώς εισάγει, η απόσυρση των αμερικάνικων στρατευμάτων από το Αφγανιστάν κοκ. Κάθε φορά που ανοίγεις την τηλεόραση, κάτι σου υπενθυμίζει πως ένα γεγονός στην άλλη άκρη του πλανήτη μπορεί να επηρεάσει και την δική σου ζωή – δείτε πως ένα πλοίο container που φράκαρε στην διώρυγα του Σουέζ, προκάλεσε καθυστερήσεις παγκοσμίως στην μεταφορά αγαθών. Από την άλλη πλευρά συνέβησαν και καταπληκτικά πράγματα το 2021, όπως για παράδειγμα η έγκριση από τον ΠΟΥ του πρώτου εμβολίου για την Ελονοσία, μια ασθένεια που σκοτώνει πάνω από 650.000 ανθρώπους κάθε χρόνο ανά τον πλανήτη, με πάνω από τα μισά θύματα να είναι παιδιά κάτω από 5 ετών.

Που θέλω να καταλήξω με τα παραπάνω; Στο ότι ποτέ δεν ήταν πιο ξεκάθαρο ότι για να δοθεί λύση στα μεγάλα προβλήματα, οι άνθρωποι πρέπει να δουλέψουν μαζί, πέρα από σύνορα και τομείς.

Η δύναμη της συνεργασίας ήταν στο επίκεντρο της δουλειάς μου το 2021. Η ομάδα νέων και όχι μόνο ανθρώπων που εθελοντικά εργαζόμαστε για ένα υγιές πολιτικό μοντέλο με την είσοδο ανθρώπων της κοινωνίας, διακομματικά στην επόμενη Βουλή, έκανε καταπληκτική δουλειά φέτος. Είμαι πραγματικά συγκλονισμένη από το κύμα αγάπης του teamvassia, όπως αποκαλούμε αυτήν την ομάδα, τόσο κατά τις καταστροφικές πυρκαγιές το καλοκαίρι στην πατρίδα μας, όσο και με κάθε αφορμή και πολλές φορές χωρίς καμία αφορμή, για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας αλλά και να βάλουμε στον δημόσιο διάλογο θέματα που αφορούν την πραγματικότητα και την γενιά μας.

Είναι πράγματι πολύ πιο ανησυχητικό από όσο καταλαβαίνουμε σήμερα το πώς η διαρκής και αιτιολογημένη έλλειψη εμπιστοσύνης στου «θεσμούς» μπορεί να αποτελέσει ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην διαχείριση των μεγάλων προκλήσεων. Το γεγονός ότι παραμένω αισιόδοξη για το μέλλον δεν σημαίνει ότι αγνοώ τα προβλήματα που υπάρχουν. Η πανδημία ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για τις Κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Όταν με το καλό λήξει η πανδημία θα είναι μια τεράστια επιτυχία που αποδίδεται στην συνεργασία, την καινοτομία και την επιστήμη. Παρατηρώντας τις προκλήσεις των τελευταίων ετών είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένη για το κατά πόσο οι Κυβερνήσεις μπορούν να δώσουν λύσεις στα «μεγάλα» προβλήματα. Χρειαζόμαστε ιθύνοντες και πολιτικούς που θα πράττουν και δεν θα μιλάνε απλά για ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, ή το πώς θα αποτρέψουν μια επερχόμενη νέα πανδημία. Ο λαός δεν εμπιστεύεται τις κυβερνήσεις για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν υποστηρίζουν νέες πρωτοβουλίες και δεν αποτελούνται από κανονικούς ανθρώπους της κοινωνίας. Όταν λοιπόν μια μεγάλη κρίση εμφανίζεται, ο κόσμος είναι όλο και λιγότερο πιθανό να ακολουθήσει συμβουλές που προέρχονται από πολιτικούς που δεν εμπιστεύεται πραγματικά και πολλές φορές αποτελούν μια επιλογή της φιλοσοφίας του «το μη χείρον, βέλτιστον». Δυστυχώς δεν έχω την λύση στο παραπάνω πρόβλημα, όμως εξακολουθώ να ερευνώ το ζήτημα και να συζητάω κυρίως με νέους ανθρώπους από όλο τον πλανήτη για το πώς μπορούμε να εισάγουμε ένα υγιές πολιτικό μοντέλο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως.

Η μεγάλη μάχη που έχουμε να δώσουμε είναι ακόμα μπροστά μας και είναι καθημερινή και διαρκής, ακόμα κι αν αυτό που λέω έχει μια δόση «ουτοπικού αναρχισμού». Είναι η πιο αρχαία μάχη που δίνεται από την συντέλεια του κόσμου. Η μάχη του καλού με το κακό. Του φωτός με το σκοτάδι. Των παλαιών και «αραχνιασμένων» νοοτροπιών μεγαλύτερων αλλά και «νεόγερων» με τις καινούριες. Η ανανέωση που έχουμε να διεκδικήσουμε δεν είναι ηλικιακή! Είναι ανανέωση αξιακή. Και θέλουμε να δώσουμε αυτήν την μάχη μαζί σας. Από την κοινωνία και για την κοινωνία.