• ζώα
• αδέσποτα
• κατοικίδια ζώα
• Δήμος ΒΒΒ

Στον Δήμο μας (στη διοικητική ενότητα των ΒΒΒ, όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται ο τόπος μας, η πόλη μας) ως οικιστική οντότητα κατοικούν και άνθρωποι και ζώα. Δεν σκοπεύω να κάνω κάποια βαθυστόχαστη ανάλυση για την οικιστική κατάσταση στην πόλη μας, ούτε να μιλήσω αναλυτικά για την πανίδα και την χλωρίδα, δηλαδή να εξετάσω την πόλη μας ως οικολογικό σύστημα. Στο σύντομο αυτό κείμενό μου, το θεωρητικό-πολιτικό ενδιαφέρον μου, αναφέρεται στις γάτες, οι οποίες κατοικούν μαζί μας στην πόλη.

Είναι γνωστή η διάκριση ανάμεσα στα κατοικίδια και τα αδέσποτα ζώα. Το κριτήριο αυτής της διάκρισης είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς που ισχύει για τα ζώα. Έχω ένα φίλο που κατοικεί στην πόλη μας και περιστοιχίζεται και από κατοικίδια και από αδέσποτα και από σκύλους και από γάτες. Γι’ αυτόν δεν ισχύει η διάκριση κατοικίδιου και αδέσποτου ζώου. Ενώ φροντίζει με την ίδια και περισσή επιμέλεια και τα «δικά» του και τα «ξένα» ζώα, αυτά τα άλλα ζώα (γάτες και σκύλοι) δεν μπορούν να ενταχθούν κατά ισότιμο τρόπο στην καθημερινή ζωή του, στον προσωπικό, κοινωνικό βιόκοσμό του.

Τί συμβαίνει, λοιπόν, με όλες αυτές τις γάτες και τους γάτους που βρίσκονται έξω από τα σπίτια μας, στους δρόμους και τις γειτονιές μας; Ποιός φροντίζει και ποιός έχει αναλάβει την επιμέλεια όλων αυτών των ζώων; Υφίστανται οπωσδήποτε και λειτουργούν διοικητικές υπηρεσίες και στο δικό μας Δήμο, όπως συμβαίνει και σε κάθε άλλο Δήμο. Αλλά η δημοτική υποχρέωση για την φροντίδα των αδέσποτων ζώων δεν έχει αποκτήσει τυπικό-γραφειοκρατικό χαρακτήρα κατά το πρότυπο της αποκομιδής των σκουπιδιών. Και επαναδιατυπώνω το ερώτημα: Τί γίνεται με όλα αυτά τα ζώα που εμείς οι «φιλόζωοι» δεν τα δεχόμαστε στο σπίτι μας;

Επειδή αναφέρομαι στο Δήμο μας, θα ήθελα να τονίσω δύο πράγματα για το σχετικό ζήτημα: πρώτον, ότι χρειάζεται το διοικητικό σύστημα επιμέλειας φροντίδας και περίθαλψης των αδέσποτων ζώων να ενισχυθεί και δεύτερον, το άτυπο δίκτυο των εθελοντών να διευρυνθεί. Διευκρινίζω, ότι ανάμεσα στις δύο αυτές «επιχειρήσεις», δηλαδή τη δημοτική αρχή και την παρέμβαση των εθελοντών δημοτών που έχουν αναλάβει την φροντίδα των ζώων, πρέπει να καθιερωθεί ένας μηχανισμός συνεννόησης και συνεργατικής επαφής. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν μεταξύ τους τριβές ή ακόμη και συγκρούσεις. Από την άλλη, όλοι οι δημότες θα πρέπει να αγκαλιάσουμε τους εθελοντές που φροντίζουν τις γάτες μας και τους σκύλους μας.

Όσα αναφέρω «μεταφράζονται» στη θεωρητική γλώσσα μου, από τις εμπειρικές καταστάσεις που ζω και από τις μαρτυρίες μίας εθελοντικής ομάδας στην περιοχή της Ευρυάλης. Η ομάδα αυτή αποτελείται από τέσσερις κυρίες: την Πόπη, την Έφη, την Λένα, την Ανέτα και τον φίλο μου Jordan και όλοι τους αγόγγυστα και σε καθημερινή βάση, έχουν αναλάβει να εξασφαλίζουν τροφή για εκατοντάδες γάτες στην περιοχή μας. Και δεν πρόκειται μόνον για την τροφή. Πρόκειται για την «αναδοχή» ολόκληρου του βιοτικού συστήματος για την γάτα. Εργάζονται εξαντλητικά καθημερινά για να εξασφαλίσουν στις γάτες μας, ένα επίπεδο διαβίωσης, για το οποίο όλοι εμείς, ο Δήμος και οι δημότες, αισθανόμαστε υπερήφανοι.

Τέλος, κάνω μία προσωπική εξομολόγηση και μία θεσμική πρόταση: όταν πρωτο-συναντήθηκα με τη γειτόνισσά μου κυρία Ανέτα Κρητικού, η οποία «δίνει τη ζωή της» για τις γάτες, αντέδρασα με σκαιότητα (στη συμπεριφορά μου) και με δυσφορία (στον συναισθηματικό κόσμο μου). Πάνε χρόνια τώρα που κατανόησα, ότι η εργασία για την φροντίδα των αδέσποτων δεν είναι ένα πάρεργο ή διασκέδαση γι’ αυτόν που αναλαμβάνει κάτι τέτοιο. Είναι «έργο ζωής». Και η θεσμική πρότασή μου είναι η εξής: να καθιερώσουμε ως δημοτική αρχή μία τιμητική διάκριση για όλους αυτούς τους εθελοντές. Εννοείται πως δεν θα πριμοδοτηθούν κλίμακες «φιλοζωίας», αλλά αντιθέτως θα ενισχυθούν οι συνεργατικές σχέσεις μεταξύ των δημοτών, πράγμα που θα διαμορφώσει τις συνθήκες για μία «κοινωνία των πολιτών» που τόσο ανάγκη έχει η πόλη μας, δηλαδή ο Δήμος ΒΒΒ.