«Οδέ γνοήσας Ρωμύλος... Εάνδρου καί τν λλων ρκάδων ες ταλίαν λθόντων ποτέ καί τήν Αολίδα τος βαρβάροις σπειράντων φωνήν».

(Varro, “De Lingua Latina”)

 

Α. ΠΡΩΤΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ

Ερευνώντας την προϊστορία της ελληνικής Γλώσσας διαπίστωσα, ότι υπήρχαν πολλά βιβλία σταθμοί μεγάλων ερευνητών (Vendris, Chadwick, Hooker κ.λπ. ως εισαγωγικά στη ΓΓΑ) αλλά και Νεοελλήνων. Όμως με δέος παρατήρησα, ότι το καθένα από αυτά είχε πάνω από 20 πίνακες με 70-135 σύμβολα – συλλαβές.

Γιατί τόσοι πολλοί;

Α. Αναφέρονται σε πέντε βασικές πρωτοελληνικές γραφές, που σχεδόν έχομε αποδεχθή τον αριθμό των συμβόλων τους [κατά σειράν αρχαιότητος, Ελληνική Ιερογλυφική (Evans), Γραμμική Γραφή Α (ΓΓΑ), Δίσκος Φαιστού (ΔΦ), ΓΓΒ, Αρκαδοκυπριακή (ΑΚ).]

Β. Οι γλώσσες έχουν και ιδεογράμματα (ΓΓΑ και ΓΓΒ) και γ. Οι συγγραφείς προτείνουν συλλαβάρια (όλα υπό αίρεσιν πλην του ΓΓΒ, που είναι σχεδόν διεθνώς παραδεδεγμένο) ή και συγκριτικούς πίνακες.

Για να βάλω τάξη στο χάος, σκέφθηκα να σχεδιάσω πίνακα με τετράγωνα και να τοποθετήσω τα αντίστοιχα σύμβολα των άνω πέντε γραφών. Σαν βάση πήρα τη σχάρα – πρόταση του Vendris με κατακόρυφες στήλες τα διεθνώς αποδεκτά φωνήεντα (και βασικά της Ελληνικής Γλώσσας) a, e, I, o, u και οριζόντιες γραμμές τα 12 βασικά σύμφωνα (ρίξτε μια ματιά μόνο στον πίνακα και ξανά στο κείμενο). Στον πίνακα υπάρχουν μόνο τα παραδεδεγμένα σύμβολα της ΓΓΒ. Έτσι η σχάρα έχει 6 φωνήεντα (δύο Α) και 57 συλλαβές, σύνολο 63 φωνητικές αξίες.

Μετά τοποθέτησα στο κέντρο το αντίστοιχο σύμβολο της ΓΓΒ και επάνω δεξιά το σύμβολο της ΓΓΑ, που πλησιάζει εμφανώς στο αντίστοιχο σχήμα της ΓΓΒ (αν συγκρίνουμε με το συλλαβάριο των π. Φωρ, η σύμπτωση είναι 45:63 = 72%, άρα ικανοποιητική. Κάτω δεξιά έθεσα το πλησιέστερο προς την ΓΓΑ ιδεόγραμμα της Ελληνικής Ιερογλυφικής Γραφής (το σύνολό τους είναι 135!). Η ταύτιση με τον Φωρ είναι μόνο 33% = 21.63. Περίεργο, γιατί μόνο 6 δεν βρήκα, τα δε υπόλοιπα, όπως φαίνονται στον πίνακα είναι 45 ιερογλυφικές σφραγίδες του Δίσκου της Φαιστού. Το μόνο σύμβολο που δεν μπαίνει στη σχάρα είναι το xe, αλλά το τοποθέτησα στο we = (γερανός) ως ομοιάζουν με σχοινί ανυψώσεως. Τέλος κάτω αριστερά θέτω τα σύμβολα της Κυπριακής (ΑΚ), αλλά μόνον όσα ταιριάζουν εμφανώς από τα προτεινόμενα στο συλλαβάριο του Chadwick, δηλαδή 24:55 = 50%. Το πρόβλημα με την ΑΚ είναι ότι τα σύμβολά της έχουν μεγάλη τυποποίηση και δεν θυμίζουν εύκολα τα ποικιλόμορφα της ΓΓΒ.

Τελειώνοντας τον πίνακα παρατήρησα την καταπληκτική ομοιότητα των συμβόλων σε όλα τα τετράγωνα (ταύτιση εικόνας – ήχου). Και το νόημα; Συμβόλιζαν μήπως κάτι, όπως το ka που σαφώς είναι η εικόνα της γαλής; Μα τότε αυτή η συλλαβή είναι η ακροφωνία της λέξεως γαλή = ka ri (το k προφέρεται και γ όπως και το r = L. Η φαεινή ιδέα μετατρέπεται σε κυνήγι λέξεων άλλοτε αναμφισβήτητα επιτυχημένων, άλλοτε υπό αίρεσιν. Σε μερικές φωνητικές αξίες δεν κατάφερα να βρω κατάλληλη λέξη (8:63 = 12%). Ίσως κάποιος φιλόλογος να τις συμπληρώσει ή βελτιώσει. Πάντως οι αξίες είναι ακροφωνίες των προτεινομένων λέξεων πλην του da < * δάλτα; Και mi < μαίνη <μαΐνη. Πάντως πιστεύω, ότι στην ορθογραφία και οι αρχαίοι θα έκαναν κάποια “αβαρία”. Όσο για τα λοιπά σύμβολα και των 5 γραφών που δεν ετέθησαν στον πίνακα (και είναι πολλά) είτε ήσαν επαναλήψεις ή κυρίως διαφορετική προφορά συμφώνων (π.χ. Γ = γ, g, J. w).

 


 

Σχόλια - Παρατηρήσεις

1 Η πλήρης ταύτιση των συμβόλων κάθε τετραγώνου ως προς την εικόνα – ήχο και την αποδοχή κοινού ονόματος, μας δίνει το δικαίωμα να θεωρήσουμε τις πέντε κύριες πρωτοελληνικές γλώσσες ως ενιαία γλώσσα. Μπορεί να έχουμε και παραλλαγές ή να βρούμε και αρχαιότερες (π.χ. Δισπηλιό), αλλά πιστεύω ότι και αυτές θα εντάσσονται στο σύστημα. Αποτέλεσμα είναι η κατοχή του κλειδιού για την ανάγνωση της αρχαίας γλώσσας ως ενιαίας. Φυσικά δεν θεωρώ την πρόταση ως τελική (άλλωστε τα κενά είναι ορατά), αλλ’ εάν η ιδέα είναι σωστή, η ολοκλήρωση και αποδοχή είναι ζήτημα εργασίας και χρόνου.

 

2 Ως προς το νόημά τους οι προτεινόμενες ονομασίες μπορούν εύκολα να ομαδοποιηθούν σε: α. Πράγματα καθημερινής χρήσεως (19)· β. Ζώα ήμερα και άγρια (14)· γ. Φυτά (10)· δ. Άνθρωπος ή μέρη του σώματος (13) και ε. Κατασκευές (6). (Τα δύο υπολοιπόμενα είναι ο ρύαξ = ra, το μόνον από την άψυχη φύση και ο ιός = zo = βέλος; (ή καμάκι). Η προτίμηση των πρωτοελλήνων σε ονόματα που ελήφθησαν από τη ζωντανή φύση και τα εργαλεία – κατασκευές τους (αγνοούντων παραδόξως ουράνια και γήινα φαινόμενα), δείχνει μία νοοτροπία που δεν έχει ερευνηθεί. Άλλη παρατήρηση είναι, ότι δεν υπάρχει κανένα όνομα, που να θυμίζει πόλεμο. Προβάλλει ένας ειρηνικός λαός που λατρεύει την ζώσα ύλη και τα κατασκευάσματά του, πολύ μακρυά από τον εικόνα που μάθαμε του επιδρομέα – νομάδα ή του πειρατή – ναυτικού.

3 Στη μείζονα περιοχή Ευρώπης – Ν.Δ. Ασίας – Β. Αφρικής στο απώτερο παρελθόν 4 ομάδες γραφών κυριαρχούσαν: α. Ελληνική (+ Λυκίων, Λυδών κ.λπ.) β. Αιγυπτιακή, γ. ασσυριακή (σφηνοειδής) 1 αραμαϊκή 1 («φοινικική» αραβική, εβραϊκή κ.λπ.) και δ. Σανσκριτική (ινδική κ.λπ.). Από αυτές μόνο η ελληνική χρησιμοποιεί φωνήεντα εξ αρχής και συνεχώς ως επίσης είναι η μόνη που διαβάζεται από αριστερά προς δεξιά» (σανσκρ.). Αυτά και μόνον αρκούν να αποδείξουν την παράλληλη και μοναχική πορεία της ελληνικής γραφής.

 

Β. ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

Είναι το αλφάβητο συνέχεια των πρωτοελληνικών γραφών; Και ποιο αλφάβητο θα συγκρίνουμε με ποια γραφή; Θα επιλέξουμε το κρητικό ως αποδεδειγμένα πρόγονο των ελληνικών αλφαβήτων και την ΓΓΒ το κυρίαρχο σύστημα σε όλη την Ελλάδα (ευρήματα έχουμε πλην της Κρήτης και Πύλου στην Τίρυνθα, Ορχομενό, Θεσσαλία κ.λπ.). Πριν προχωρήσουμε όμως, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε την αντιστοιχία των συμφώνων της ΓΓΑ και του αλφαβήτου. Τα d, k. m. n. p. s, t, z, έχουν τα άμεσα αντίστοιχά τους. Για το j προτείνω το Η (i – ju – to = ι-η-τρός) για το q το Β (qa-si-re-u = βασιλεύς), ως και το Θ (qe-ra-si-ja = Θηρεσία). Το r είναι και Ρ και Λ. Όσο για το W = F (Fάναξ) ή Γ (re-ne-we-ta = πενηγέτης). (Όλα από τον Hooken).

Στον πίνακα θέτω στη στήλη 4 το κρητικό και στις στήλες 1, 2 και 5 επιλέγω από την ΓΓΒ το πλέον όμοιο σχήμα. Στη στήλη 3 την υποτιθέμενη ενδιάμεση γραφή την ονομάζω παλαμήδεια γράμματα, προς τιμήν του ήρωα Παλαμήδη εφευρέτη των γραμμάτων, της ναυσιπλοΐας κ.ά., φονευθέντος δολίως δύο φορές: Μία από τον Οδυσσέα από φθόνο κατηγορηθείς ως προδότης και μία από τον Όμηρο, που ούτε καν τον αναφέρει στην Ιλιάδα (Διόδωρος).

Στην 6η στήλη θέτω αυτούσιες ή ολίγον αλλοιωμένες τις έννοιες της 5ης και τις συγκρίνω στην 7η με τα ονόματα των γραμμάτων. Τα συμπεράσματα δικά σας. Όσο για τις παρόμοιες ονομασίες των γραμμάτων στη φοινικική – αραμαϊκή γλώσσα (μεταγενέστερων του 1000 π.Χ.) «αλεφ», «μπέθ» κ.λπ. δεν ταυτίζονται με αντίστοιχες έννοιες, γιατί απλούστατα ελήφθησαν από την Ελληνική. Η Ελληνική γλώσσα πρέπει να θεωρείται ένιαία, οι δε πέντε γραφές ως χρονικές φάσεις της.

Kων/νος Καρμιράντζος
Αρχιτέκτων

 

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 66 guests και κανένα μέλος