Αυτή η φράση “Επιβεβλημένη ψυχραιμία”, ήταν η τελευταία σταγόνα που άντεξε το ποτήρι της εθνικής μου αξιοπρέπειας. Ήταν αρκετή για να προκαλέσει την απογοήτευση και την οργή μου. Συγνώμη, που ως συνήθως δεν ξεκινάω το άρθρο με τους κλασικούς χαιρετισμούς, αφού μετά από τόσο καιρό που έχω να φιλοξενηθώ στις σελίδες της Εβδόμης, επιβάλεται ένας μακρύς πρόλογος για να καλύψουμε το χρόνο.
Δυστυχώς όμως, η επικαιρότητα και πάλι με εξέπληξε....

ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!

 

της Μάρθας Τσιάνη

 


Αυτή η φράση “Επιβεβλημένη ψυχραιμία”, ήταν η τελευταία σταγόνα που άντεξε το ποτήρι της εθνικής μου αξιοπρέπειας. Ήταν αρκετή για να προκαλέσει την απογοήτευση και την οργή μου. Συγνώμη, που ως συνήθως δεν ξεκινάω το άρθρο με τους κλασικούς χαιρετισμούς, αφού μετά από τόσο καιρό που έχω να φιλοξενηθώ στις σελίδες της Εβδόμης, επιβάλεται ένας μακρύς πρόλογος για να καλύψουμε το χρόνο.

Δυστυχώς όμως, η επικαιρότητα και πάλι με εξέπληξε.

Εντάξει, έχουμε καταπιεί τις άπειρες παραβιάσεις του διεθνή εναέριου χώρου μας, οπού τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη πετάνε  χωρίς προηγουμένως να έχουν καταθέσει σχέδιο πτήσης στον FIR όπως προβλέπεται. Το ίδιο ισχύει και για τον εθνικό εναέριο χώρο που επίσης ελέγχεται από τον FIR Αθηνών αλλά οι παραβιάσεις συνεχώς αυξάνονται.

  Αλλά η διέλευση της φρεγάτας “Turgut Reis” νοτιοδυτικά της Κέας είναι ακόμη πιο τραγικό δείγμα της τούρκικης αλαζονείας. Και μη πιστεύετε αυτά που λένε περί αβλαβούς διέλευσης,  γιατί πόσο αβλαβής μπορεί να είναι μια βόλτα στον νότιο Ευβοϊκό κόλπο, από ένα σύγχρονο πολεμικό πλοίο; Που αν μη τι άλλο, μπορεί να συλλέξει φωτογραφίες, συντεταγμένες κι άλλες πληροφορίες, σχετικά με τις θέσεις, την πορεία και την ετοιμότητα του εθνικού μας φύλακα. Και για τους γκατζετάκηδες της τεχνολογίας, ίσως να δοκιμάσει και ηλεκτρονικές παρεμβολές, στα αμυντικά μας συστήματα αν ενεργοποιήθηκαν εγκαίρως-που ποτέ δεν θα μάθουμε-.

    Σίγουρα όμως μια τέτοια κίνηση Roua Mat, από μέρος των Τούρκων δεν στόχευε μόνο στην υπόκλεψη  σημαντικών πληροφοριών, αλλά είχε και εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Τί καλύτερο, από την εκπαίδευση σε αληθινές συνθήκες και όχι σε συσκευές προσομείωσης. Προσφέραμε λοιπόν την πιο ανώδυνη δοκιμασία που θα μπορούσαν να έχουν, live και ίσως τους απογοητεύσαμε και λίγο, δεδομένου της ελλείψεως ετοιμότητας που θα δυσκόλευε την άσκησή τους και θα αποκτούσε πιο αληθοφανή χαρακτήρα η κρουαζιέρα τους. Γιατί περί τέτοιας πρόκειται αφού ακόμα και η φρεγάτα «Μπουμπουλίνα», δεν είχε πρακτικά τον τρόπο να τους αναγκάσει να εγκαταλείψουν αυτή την εκπαιδευτική βόλτα στα ελληνικά χωρικά ύδατα και δυστυχώς αυτό ήταν σε θέση να το γνωρίζουν και οι Τούρκοι.

   Άλλωστε και από ψυχολογικής πλευράς να το εξετάσουμε, δε νομίζω ότι σε καιρό ειρήνης, έχουμε δεχθεί μεγαλύτερο πλήγμα στο αμυντικό μας σύστημα. Όταν μια αργή, προκλητική απειλή διασχίζει τους παράκτιους κόλπους σου, μοιάζει με γύρος θριάμβου και όχι με φιλική προσέγγιση. Κάπως έτσι, θα αποκαλούσαν και οι γείτονες δημοσιογράφοι, μια αντίστοιχη δική μας κρουαζιέρα στην παράκτια γραμμή του Τσανάκαλε. Αν και στην πραγματικότητα, δε νομίζω ότι θα προλαβαίναμε καν να προσεγγίσουμε, τις κατοικημένες περιοχές τους.

  Και σ’ αυτούς που θα σπεύσουν να με κατατάξουν στους καχύποπτους εθνικιστές, έχω την απάντηση. Ποίος θα καθόταν ατάραχος, όταν ένας δηλωμένος εχθρός θα τριγυρνούσε συνεχώς έξω από το σπίτι του. Με απειλητικές διαθέσεις χτυπούσε το κουδούνι δημιουργούσε πανικό και έφευγε; Και τέλος, μια ωραία ημέρα τον έβρισκε μέσα στο σπίτι του, με παραβιασμένη την κλειδαριά και άκρως οπλισμένο; Πιστέψτε με κανείς. Αν λοιπόν πιστεύετε έστω και λίγο, ότι η προέκταση του σπιτιού μας είναι αυτή η χώρα, τότε καμιά απειλή δεν είναι ακίνδυνη, όσο και να θέλουν κάποιοι να το πιστεύουμε. Γιατί ως γνωστό τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Και ό,τι φαίνεται, σίγουρα δεν είναι απλά ένα τίποτα.

Οσο για τις δηλώσεις από τους αρμόδιους Υπουργούς και τους αναλυτές του Πενταγώνου, στα πλαίσια της αποκλιμάκωσης της κρίσης με τσατίζουν ακόμη πιο πολύ. Όχι ότι δεν απεύχομαι να συμβεί θερμό επεισόδιο, άλλα όταν συμβαίνει, δεν είναι πολιτική μεταχείριση να το υποβιβάζεις και να το δικαιολογείς, για να ξεχαστεί.  Άλλο η διατήρηση της ειρήνης και άλλο η διασφάλιση των κεκτημένων –από συνθήκες-  αγαθών μιας χώρας.

Και η υπεράσπιση αν μη τι άλλο, της λιγοστής εθνικής μας αξιοπρέπειας, που για το δικό μας λαό, λειτούργησε πάντα σαν κινητήρια δύναμη για την διατήρηση και την εξέλιξη του πολιτισμού μας, πρέπει να μας καθιστά περισσότερο ευαισθητοποιημένους σε τέτοιου είδους απειλές.

 


Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 84 guests και κανένα μέλος