«Απέξω μαυροφόρα απελπισιά, πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι…».

Μέσα, πιό μαύρη ακόμα η απελπισιά. Να παίζει του νου η παραφροσύνη με της ψυχής την παραίτηση, παιχνίδια με σκιές στους τοίχους του κελλιού.

 

«Αύριο αξημέρωτα με παίρνουν για εκτέλεση, σας αγαπώ».

Αύριο, μεθαύριο… Ποιά σημασία έχει;

Σημασία έχει να βρεθεί ο αντι-Τσίπρας της Νέας Δημοκρατίας. Άραγε θα είναι ο Μπούλης; ο Κούλης; ο Μπουμπούκος; ή ο τζάμπα μάγκας, ο πολλά βαρύς κι ασήκωτος;

 

Ποιό Μνημόνιο είναι καλύτερο; Της Νουδούλας; του ΣΥΡΙΖΑ; ή μήπως του ΠΑΣΟΚ; Να ζει κανείς ή να μη ζει με τα δουλάκια των ναζί; Του μπι, ορ νοτ του μπι; Τουμπεκί! Ψιλοκομμένο, από «μαυράκι» εξωτικό και «ξανθό» εδώδιμο, απ’ τα ρουμάνια τα κρυφά στου Λούσιου ποταμού τις παρόχθιες φυτείες.

 

Σας το συνέστησε ο Γιωργάκης το βοτάνι της χαράς, που μερώνει κάθε πόνο, αλλά δεν το νοιώσατε το παιδί το ψυχοπονετικό και τ’ αδικήσατε άσπλαχνα.

 

Γιατί γκρινιάζεις λιγόπιστε; Η βλακεία θα παραμείνει αφορολόγητη, μη σκιάζεσαι.

Πόσοι νέοι φόροι; Πόσα νέα λουκέτα; Πόσοι νέοι άνεργοι; Πόση ακόμα φτωχοποίηση κι εξαθλίωση και απανθρωποποίηση; Κι όμως, τί να σου πουν εσένα όλα αυτά; όταν υπάρχουν τα διλήμματα τ’ αμείλικτα, τα φοβερά: Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός; Ο αριστερόζ Τσίπρας, ή ο γιαλαντζί δεξιός αντι-Τσίπρας;

 

Ο ύπνος τρέφει τα μωρά κι ο ήλιος τα μοσχάρια. Αφήστε το να κοιμηθεί, νάνι γλυκό να κάνει, μη το ξυπνάτε μη, χαίρε ω χαίρε εθνική λοβοτομή!

 

Ατόνησε κι εκείνη η πολυθρύλητη, η προστασία στα είδη υπό εξαφάνιση. Χελώνα καρέτα-καρέτα, φώκια μονάχους-μονάχους, πελάτης-πελάτης, Έλληνας-Έλληνας. Απροστάτευτα όλα. Άραγε στο μέλλον θα μιλούν για μας όπως μιλούν για το μυθικό πτηνό ντόντο της Μαγαδασκάρης; Νόστιμο λέγεται πως ήταν το άτιμο, αλλά από μυαλό …κουκούτσι, γι’ αυτό εξέλειπε. Προστατεύεται όμως η πρωϊνή ζώνη στα κανάλια των βαρόνων Μυνχάουζεν. Και η μεσημεριανή ζώνη και η απογευματινή, η βραδινή και η νυκτερινή. Μαύρα μεσάνυχτα, «μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά», ω πόσες ζώνες μας ζώσανε! Έρπης ζωστήρ, καλπάζων και κακοηθέστατος.

 

Προσδεθείτε στον καναπέ σας, το ταξίδι στην Ονειροχώρα δεν τελειώνει ποτέ…

-Τι θα δούμε σήμερα;

-Μιά ολίγη από Πανούση με σος από εκλογές Νέας Δημοκρατίας.

-Πόσο μας κάνουν ένα κι ένα;

-Έντεκα.

(Γάτε με πέταλα! Πάλι στη σειρά τά ‘βαλες όλα).

«Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Αμάν, δεν παίζεται αυτό το παιδί στα ποιηματάκια. Ούτε στα παραμυθάκια παίζεται.

-Έλα Αλέξη, πες μας άλλο ένα …

-«Αρνάκι άσπρο και παχύ, της μάνας του καμάρι».

(Ναι, αλλά πιο πέρα παραμονεύει «λύκος μαύρος και ισχνός, του πατέρα του καημός»).

Τραπεζίτες, κοπτήρες, κυνόδοντες …και η φράου Άνκελα, οδοντίατρος αυταρχική:

-Άνοιξε το στόμα σου. Κάνε αααα…

-Ααααχχχ…

-Πω πω !!! Πάλι δεν έπλυνες τα δόντια σου μετά το φαγητό;

-Μετά το ποιοοοό;

Νύχτα ξελογιάστρα, μαγική …κι αναστενάζει εκείνη σ’ εκείνον:

-Ω έλα, μίλα μου άγρια…

-Δεν μπορώ τώρα, κατεβάζω εφαρμογές στο κινητό.

-Αχ, τι ρομαντικός που ήσουν, όταν δεν είχες κινητό και κατέβαζες καντήλια!

(«Το φοβισμένο φως του καντηλιού, τρεμάμενο τα ονείρατα αναδεύει και γύρω τα σκλαβόπουλα μαζεύει»).

-Σσσς! Κάντε ησυχία, έχουμε κατάληψη, συνεδριάζει το δεκαπενταμελές υπό τον πρωθυπουργό της χώρας.

-Κι αυτό εκεί τί είναι;

-Ο πρωθυπουργός της χώρας.

-Έλα ρε! Πλάκα μου κάνεις.

-Όχι, αλήθεια σου λέω, αυτός είναι.

(Αυτοοοός; Ω ναι, ουαί).

«Εγώ θα κόψω το κρασί, αλλά βοήθα με κι εσύυυ...».

-Ρε Μπάμπη, αυτός τι πίνει και δεν μας δίνει;

-Δεν ξέρω δικέ μου, πάντως ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 139 guests και κανένα μέλος