Η μεταπολεμική-τουλάχιστον-ιστορία των Η.ΠΑ. με υποχρεώνει να κρατήσω αποστάσεις από τον διαφημιζόμενο ως παγκόσμιο ενθουσιασμό για την εκλογή Ομπάμα ως 44ου Αμερικανού προέδρου....

Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό

 

Η μεταπολεμική-τουλάχιστον-ιστορία των Η.ΠΑ. με υποχρεώνει να κρατήσω αποστάσεις από τον διαφημιζόμενο ως παγκόσμιο ενθουσιασμό για την εκλογή Ομπάμα ως 44ου Αμερικανού προέδρου.

Η Διεθνής του Κεφαλαίου, η κρυπτόμενη πίσω από τις ελάχιστα ορατές λέσχες της (Μασονία, Μπίλντερμπεργκ, Τριμερής κ.α.), έχει αναπτύξει έναν εκπληκτικά αποτελεσματικό και ευέλικτο μηχανισμό άμυνας, που της επιτρέπει να αναδιπλώνεται σε χαλεπούς για εκείνη καιρούς, να μεταλλάσσεται και να επιβιώνει. Ο απερχόμενος πρόεδρος των Η.Π.Α. ήταν ο καταλληλότερος για να «ηγείται» της υπερδυνάμεως την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και για να εισβάλλει στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Επιτυχίες της Νέας Τάξεως-κάποιοι όπως ο Γ. Παπανδρέου προτιμούν να την αποκαλούν Παγκόσμια Διακυβέρνηση και να κολλάει το στόμα τους-που όμως ερέθισαν σε ανησυχητικό βαθμό τα αμυντικά αντανακλαστικά της Ρωσίας και της Κίνας και βοήθησαν εν μέρει στην δημιουργία ισχυρού αντι-αμερικανικού θύλακα (Τσάβες-Μοράλες) στην έως πρόσφατα πλήρως ελεγχόμενη από τις Η.Π.Α. Λατινική Αμερική. Οι παράπλευρες των κερδών, σημαντικές αυτές απώλειες, είχαν καταστήσει από καιρό επιτακτική την έλευση ενός Αμερικανού προέδρου, με υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης από τον Τζορτζ Μπους τον Β΄, πλέον επικοινωνιακού και ικανού χειριστή της εκάστοτε χρυσής ισορροπίας μεταξύ μαστιγίου και καρότου.

Εξ’ άλλου, οι αληθινοί κυρίαρχοι του πλανήτη μας γνώριζαν πολλούς μήνες πρίν ότι επίκειται το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσεως, που οι ίδιοι προκάλεσαν και από την οποία, σε πραγματικά οικονομικά μεγέθη, όχι μόνο δεν εζημίωσαν, αλλά και ενέγραψαν υποθήκες ισχυρότερης επανακάμψεώς τους. Το γεγονός ότι ήταν πλήρως ενήμεροι για την έλευση της σημερινής καταστάσεως αποδεικνύεται κυρίως από την χρηματιστηριακά εκκολαφθείσα και συντηρούμενη για μεγάλο διάστημα, ξέφρενη άνοδο των τιμών του πετρελαίου, από την οποία συσσώρευσαν τεράστιο πλούτο σε πολύ λίγο χρόνο. Στη συνέχεια-πάλι τεχνητά-προκάλεσαν δελεαστική μείωση των τιμών του μαύρου χρυσού, που χωρίς να φτάσει στα προ της ενάρξεως του ράλι ανόδου επίπεδα, στάθηκε αρκετή για να παρακινήσει τις τρομοκρατημένες αγοράστριες χώρες να σπεύσουν να αυξήσουν με μαζικές αγορές τα στρατηγικά τους αποθέματα, με αποτέλεσμα οι «αόρατοι» να θησαυρίσουν και πάλι. Σε επίρρωση της απόψεως ότι γνώριζαν τι έρχεται, προστίθεται και το παγκόσμιο παιχνίδι μαζικής μεταφοράς κεφαλαίων από τους πολλούς στους λίγους με τις «φούσκες» των δομημένων ομολόγων και της απίστευτα τεράστιας αποθηκεύσεως δημητριακών, που η τεχνητή τους έλλειψη από την αγορά, προκάλεσε την ξέφρενη χρηματιστηριακή άνοδο των τιμών τους. Τα «πουλάκια μου» μάζεψαν σποράκια στη φωλιά, για να βγάλουν τον βαρύ χειμώνα που ήρθε.

Πρόβλεψαν όμως και κάτι άλλο, σημαντικότερο: Ότι τα 30 περίπου εκατ. Αμερικανών που ζούν κάτω από το όριο της φτώχειας και τα εκατοντάδες εκατομμύρια λιμοκτονούντων ανά τον κόσμο, άμα ζοριζόντουσαν κι άλλο μπορεί και να τά ‘παιρναν στο κρανίο και νά ‘βγαιναν στους δρόμους. Οπότε δεν θα είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο ένα παγκόσμιο «ντου» στα σούπερ-μάρκετ, αλλά έναν παγκόσμιο εφιάλτη και για τους ίδιους και για τις κυβερνήσεις ανδρεικέλων που έχουν εγκαταστήσει στις περισσότερες χώρες της γης. Κι έτσι πριν ο συσσωρευμένος ατμός της οργής προκαλέσει την έκρηξη της παγκόσμιας χύτρας που μέσα της μας μαγειρεύουν και μας τρώνε, έρρευσε άφθονος ο διεθνής πακτωλός των δις προς τις καημένες τις τράπεζες για να μην χρεωκοπήσουν και καταρρεύσει η παγκόσμια οικονομία. Είδες εσύ αχάριστε γκρινιάρη πως φροντίζουν οι ελεήμονες για σένα; Φρόντισαν και για κάτι άλλο: Να προσφέρουν στους Αμερικανούς και σ’ όλους τους πολίτες της οικουμένης έναν νέο, άφθαρτο πρόεδρο, επικοινωνιακό, με ανθρώπινο πρόσωπο, που ο πατέρας του ήταν ένας φτωχός Αφρικανός μετανάστης και ο ίδιος πούλαγε παγωτά στους δρόμους για να ζήσει και να σπουδάσει. Η ενσάρκωση του αμερικανικού ονείρου. «Εάν αυτός έγινε γερουσιαστής και υποψήφιος για την προεδρία των Η.Π.Α., τότε όλα είναι πιθανά», σκέφτηκαν κατά  πλειοψηφία οι Αμερικανοί και τον υπερψήφισαν.

Δεν διαθέτω στοιχεία για να αμφισβητήσω την ειλικρίνεια των προεκλογικά διακηρυγμένων θέσεων του Μπαράκ Ομπάμα. Και κυρίως δεν προτίθεμαι να αμφισβητήσω την ειλικρίνεια της κατ’ επανάληψη εκφρασθείσας θέσεώς του ότι πρώτιστο μέλημά του θα είναι η επανισχυροποίηση της αμερικανικής οικονομίας και η ενίσχυση της παγκόσμιας επικυριαρχίας των Η.Π.Α., που σύμφωνα με το ακλόνητο πιστεύω του μέσου Αμερικανού, είναι θέλημα ...Θεού! Από την άλλη για να διαφοροποιηθεί αισθητά σε σχέση με τους προκατόχους του και να εκπέμψει θετικά μηνύματα προς τους πολίτες του υπολοίπου κόσμου, ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να υπερβεί τα εσκαμμένα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής που ο εκάστοτε πρόεδρος των Η.Π.Α. εφαρμόζει, αλλά χαράζουν άλλοι. Ο τελευταίος Αμερικανός πρόεδρος που υπερέβη αυτά τα εσκαμμένα, δολοφονήθηκε στο Ντάλας το 1963 από το αμερικανικό και οικουμενικό πλέγμα πολιτικο-οικονομικής ισχύος, που με τα συνεργαζόμενα Μ.Μ.Ε. και τους κρουνούς των δις. επιλέγει κάθε 4 ή 8 χρόνια έναν γερουσιαστή και τον σπρώχνει με «χίλια» στην προεδρία των Η.Π.Α.

Για να προταθεί-κατ’ αρχήν-ο κάθε υποψήφιος για το χρίσμα του κόμματός του γερουσιαστής θα πρέπει να τον ψηφίσουν αρκετοί από τους συναδέλφους του. Και κάποιοι από αυτούς-αν όχι οι περισσότεροι-παροικούν και σιτίζονται στην φιλόξενη Αυλή των Αοράτων. Στη συνέχεια για να επικρατήσει των συνυποψηφίων  του για το χρίσμα του κόμματος, πρέπει να συγκεντρώσει τους περισσότερους από τους επίσης σιτιζόμενους στην Αυλή σατραπίσκους, που λέγονται εκλέκτορες του κόμματος και που περιμένουν πως και τι την προεκλογική περίοδο για να «δούνε Θεού πρόσωπο». Ακολουθεί ο μακρύς, δύσβατος δρόμος των ατελείωτων συγκεντρώσεων, των ομιλιών στα κανάλια και τα ραδιόφωνα όλων των πολιτειών, οι πληρωμένες καταχωρήσεις και συνεντεύξεις στον Τύπο. Και όλα αυτά, βεβαίως, πληρώνονται κυρίως από τις «ευγενείς» χορηγίες των μεγάλων ανωνύμων εταιρειών. Όταν ο εκλεκτός των εκλεκτόρων μείνει ένας προς έναν με τον άλλο εκλεκτό του αντιπάλου κόμματος, οι στρόφιγγες στους κρουνούς των δις ανοίγουν κι άλλο, πολλαπλασιάζονται οι συγκεντρώσεις, οι εμφανίσεις στα κανάλια, οι ομιλίες στα ραδιόφωνα, οι περίπατοι του απλού, φιλικού και «κουλ» υποψηφίου για να σφίξει χέρια στους δρόμους, στα γιαπιά, στα φάστ-φουντ, στα εργοστάσια και τα σχολεία. Ελπίζω να μην πιστεύει κανείς ότι όλο αυτό το μακρόχρονο νταβαντούρι σε 52 πολιτείες σιτίζεται από το κουπόνι συνδρομής του καλού μπαρμπα-Θωμά.

Ο Νόαμ Τσόμσκι, δεν είναι μόνο ένας εκ των διεθνώς θεωρούμενων ως κορυφαίων συγχρόνων μας διανοητών. Είναι και Αμερικανός, προοδευτικός, πολέμιος του Μπους και βαθύς γνώστης των δομών εξουσίας του αμερικανικού κράτους. Σε συνέντευξή του στο «Έθνος της Κυριακής», αμέσως μετά το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, εξέφρασε μία εντελώς συγκρατημένη αισιοδοξία, τονίζοντας ότι «η εκλογή Ομπάμα είναι κατόρθωμα (τίνων άραγε;), αλλά σίγουρα δεν φτάνει».


Κατά την γνώμη του Τσόμσκι, «όταν ο ενθουσιασμός εξανεμιστεί, θα δούμε έναν γνωστό τύπο κεντρώου Δημοκρατικού, που διάλεξε για συνεργάτες του έναν τραπεζίτη, θιασώτη της εισβολής στο Ιράκ και έναν αντιπρόεδρο με μακρά θητεία στα ενδότερα της Ουάσιγκτον».

 


Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 267 guests και κανένα μέλος