• ζάχαρη

Είναι πολλές οι φωνές που λένε πως ακόμα και η υγεία έχει μετατραπεί σε βιομηχανία. Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο, όταν μπαίνουν τα οικονομικά συμφέροντα στη μέση, να ξεχνιούνται  ιατρικοί όρκοι, να ξεχνιούνται τα αγαθά και οι αξίες τους.

Γιατί να μην μειώσουμε την ζάχαρη π.χ. όταν αποδεδειγμένα προκαλεί τερηδόνα;;

Διότι είναι πιο προσοδοφόρο, να αναζητήσουμε άλλες μεθόδους πρόληψης· ας πούμε εμβόλιο. Έτσι και οι εταιρείες με ζαχαροπροϊόντα δεν θα πληγούν και οι φαρμακοβιομηχανίες θα κερδίσουν. Το σενάριο αυτό δεν είναι φανταστικό, είναι πραγματικό γεγονός.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η βιομηχανία ζάχαρης κατάφερε να πείσει την αμερικανική κυβέρνηση να μην συστήσει μείωση της κατανάλωσης γλυκών, αλλά να αναζητήσει άλλες μεθόδους πρόληψης της τερηδόνας. Συγκεκριμένα, όπως αποκαλύπτει η εξέταση εσωτερικών εγγράφων, τα ντοκουμέντα δείχνουν ότι «ένας εμπορικός οργανισμός που εκπροσωπούσε 30 διεθνείς εταίρους είχε αποδεχτεί ακόμα και από το 1950 το γεγονός ότι η ζάχαρη προκαλεί τερηδόνα».

Η βιομηχανία όμως κατάφερε να πείσει την αμερικανική κυβέρνηση να μην τα βάλει με τη ζάχαρη: το 1969, τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ αποφάσισαν ότι η μείωση της κατανάλωσης ζάχαρης, «αν και είναι θεωρητικά εφικτή», δεν θα ήταν πρακτική ως μέτρο δημόσιας υγείας.

«Η βιομηχανία ζάχαρης δεν μπορούσε να αρνηθεί το ρόλο της σουκρόζης [επιτραπέζιας ζάχαρης] στην εμφάνιση τερηδόνας, δεδομένου ότι υπήρχαν επιστημονικές ενδείξεις». Θέλοντας όμως να αποπροσανατολίσει τόσο τους επιστήμονες όσο και την κοινή γνώμη, η βιομηχανία έστρεψε την προσοχή σε μεθόδους που θα περιόριζαν τις επιπτώσεις της ζάχαρης, αντί να μειώσουν την κατανάλωσή της.

Για παράδειγμα, η βιομηχανία ζάχαρης χρηματοδότησε μελέτες σε ένζυμα που θα διασπούσαν την βακτηριακή πλάκα στο στόμα, ακόμα και σε εμβόλια κατά της τερηδόνας.

Όπως ήταν αναμενόμενο, λένε οι ερευνητές, οι ερευνητικές προσπάθειες που προώθησε η βιομηχανία «απέτυχαν να οδηγήσουν σε αποτέλεσμα» όσον αφορά την καταπολέμηση της τερηδόνας, από την οποία πάσχουν σήμερα περίπου οι μισοί ενήλικες στις ΗΠΑ.

Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα για τον τρόπο λειτουργίας των βιομηχανιών, είτε μιλάμε για τρόφιμα, είτε μιλάμε για υγεία, είτε μιλάμε για παιδεία.

Τώρα, κάποιοι ερευνητές σαν του προηγούμενου παραδείγματος, έρχονται και δημοσιεύουν μια νέα έρευνα, που “αποδεικνύει” ότι η ομοιοπαθητική δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πλασίμπο.

Μάλιστα το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Ιατρικής της Αυστραλίας (NHMRC), το οποίο καθοδηγεί τις εθνικές πολιτικές υγείας, προειδοποιεί εκφοβίζοντας τον κόσμο που επιλέγει την ομοιοπαθητική αντί της κλασικής ιατρικής - και άρα των συμφερόντων των φαρμακοβιομηχανιών - ότι «ενδέχεται να θέσουν την υγεία τους σε κίνδυνο αν απορρίψουν ή αναβάλλουν θεραπείες για τις οποίες υπάρχουν επαρκή στοιχεία ασφάλειας και αποτελεσματικότητας».

Ο καθηγητής Πολ Γκλάζλιου, πρόεδρος της επιτροπής του NHMRC που εξέτασε το θέμα, δήλωσε ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες θα έπρεπε να πάψουν να καλύπτουν τα έξοδα της ομοιοπαθητικής, και οι φαρμακοποιοί θα έπρεπε να επανεξετάσουν την πώληση τέτοιων σκευασμάτων.

Μετάφραση των παραπάνω: χάνουμε πολλά λεφτά από την αύξηση της ομοιοπαθητικής και των αποτελεσμάτων της και πρέπει κάπως να στρέψουμε ξανά τον κόσμο προς τα δικά μας “ασφαλή” χημικά χάπια, που σίγουρα θα σας κρατήσουν πελάτες μας για ...πάντα.

στοιχεία: Βαγγέλης Πρατικάκης Newsroom ΔΟΛ