Το Ποίμνιο και η σφαγή των “αμνών”

Παρασκευή, 19 Απριλίου 2024

Γράφτηκε από τον/την ΕΒΔΟΜΗ

Δημοσιεύθηκε : 03 Οκτωβρίου 2014

νόμος

Ωραία, στο Χόνγκ Κόνγκ χιλιάδες φοιτητές και μαθητές «ξεσηκώθηκαν». Κάποιοι, πιθανόν και να τους βοήθησαν λιγουλάκι...

Εδώ τι γίνεται;

Εδώ ...ωριμάσαμε. Γίναμε «νομοταγείς»! Νομίζουμε...

«Άνδρας 70 ετών κατέληξε το μεσημέρι της Τρίτης περιμένοντας στην «ουρά, έξω από το κατάστημα της Εθνικής Τραπέζης, της οδού Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ»

(Εφημερίδες, την 30/9).

Πέθανε για την ...πατρίδα, ο «νομοταγής». Πήγε πρόθυμα να εκτελέσει το καθήκον που του είπαν πως έχει, γιατί ήταν απαίδευτος ως πολίτης. Η «παιδεία» του προφανώς εξαντλήθηκε στους προπαγανδιστές των καναλιών.

Δεν πρόλαβε να διαβάσει 23 σελιδούλες με τις βασικές διατάξεις του Συντάγματος (μέρος 1ο) και τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα του Έλληνα πολίτη (μέρος 2ο). Άντε και το ακροτελεύτιο άρθρο 120, λίγες αράδες που λένε μεταξύ άλλων ότι «θεμελιώδης υποχρέωση όλων των Ελλήνων» είναι «ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους, που συμφωνούν με αυτό». Κι ακόμη «η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία»!

Πως, «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

Και «βία» δεν είναι μόνο τα τανκς. Είναι και η εξαπάτηση και το «μαγείρεμα» και το προιόν του εκβιασμού και ο ίδιος ο εκβιασμός, βεβαίως, και η συναλλαγή, και ο εφιάλτης και ο Ιάγος και η ακόρεστη ιδιοτέλεια του κάθε τσαρλατάνου.

Δεν πρόλαβε να διαβάσει ένα τόσο μικρό και ευνόητο κείμενο, ευκολότερο και απ’ αυτές τις γραμμές που διαβάζετε τώρα, γιατί έπρεπε να δει το ποδόσφαιρο και να τσακωθεί για την ομάδα του. Γιατί ευχαριστιόταν τον «μαχητικό» πολιτικό, στην τηλεόραση. Γιατί έπρεπε να δει το τούρκικο σίριαλ, γιατί, γιατί, γιατί...

Κι έπεσε θύμα της αδικαιολόγητης άγνοιας, θύμα της ευπιστίας του, της ευπειθείας του, της εθελοδουλείας του.

Δεν ήταν μόνος, ήταν χιλιάδες. Ήταν μυριάδες που από φόβο, ευπείθεια ή και πεποίθηση(!) έσπευσαν να στηθούν στην ουρά, αποδεικνύοντας πόσο πειθήνια άτομα είμαστε. Όχι σωστοί και νομοταγείς πολίτες, αλλά κακοί πολίτες, υποτελείς και πρόθυμοι και ευάλωτοι. Ένας εύκολος πλέον λαός!...

Τι κατρακύλα...

Μα η επιβάρυνση για τον πρώτο μήνα καθυστέρησης είναι μόλις 0,75%. Αν δηλαδή η δόση σας ήταν 133 ευρώ, στον ένα μήνα καθυστέρησης (για να το ψάξετε) το πρόστιμο θα ήταν ένα (1) ευρώ. Αυτός ήταν ο καημός σας; Ίσως δεν το ξέρατε. Εδώ φταίω κι εγώ, που δεν τα ‘γραψα μια – δυο βδομάδες πριν, και τα κόμματα και οι «συλλογικότητες».

Πήγα κι εγώ να καταθέσω – όχι τα λεφτά που δεν πρέπει – αλλά την λεγόμενη «ενδικοφανή» προσφυγή μου κατά του ΕΝΦΙΑ, στην αρμόδια ΔΟΥ, στις 13:20 της 30ης Σεπτεμβρίου. Εγώ κι ο γιος μου. Είδαμε μια ουρά μεγάλη. Δεν ήταν για το «δικαστικό τμήμα», ήταν για το «ταμείο». Εμείς μόνοι, «μοναχικοί καβαλάρηδες», κάναμε βόλτα στο πρωτόκολλο, στον Διευθυντή της εφορίας, στο δικαστικό τμήμα. Την καταθέσαμε και στις 13:30 φύγαμε.

Με κατέλαβε θλίψη μεγάλη.

Γιατί αυτή η παθητικότητα, γιατί τόση υποτέλεια;!

Δεν αναγνωρίζω πια αυτόν τον λαό. Ψεκασμένοι είμαστε; Γιατί όμως δεν μας πιάνει όλους; Έμαθα ότι κάτι χιλιάδες κατατέθηκαν. Να δούμε. Μέχρι την Παρασκευή 10/10 πάντως, μπορείτε να καταθέσετε κι ας έχετε πληρώσει τη δόση σας. Έστω και τώρα, δεν είναι αργά.

Αυτές τις μέρες έγινα δέκτης πολλών τηλεφωνημάτων, από ανθρώπους που ζήτησαν να πληροφορηθούν σχετικά με τον ΕΝΦΙΑ.

Από ανθρώπους που ήθελαν ν’ αντιδράσουν ή να ξεσπάσουν, να πουν τον πόνο τους.

Ξεχώρισα μια περίπτωση, γιατί ήταν χαρακτηριστική του εκμαυλισμού της κοινωνίας και της απάτης, θύμα της οποίας έχει πέσει το πλήθος. Τεχνιέντως, ο λαός έχει μεταβληθεί σε ποίμνιο. Ποίμνιο του οποίου οι ποιμένες, δεν είναι οι ιερείς (ευτυχώς), αλλά τα μεγάλα ΜΜΕ – κυρίως τηλεοπτικά – και οι τράπεζες (δυστυχώς)!

Να εξιστορήσω σύντομα την περίπτωση αυτή, γιατί εφεξής πρέπει να επικοινωνώ περισσότερο με ιστορίες:

Είναι 61 ετών, συνταξιούχος, και η γυναίκα του παρομοίως! Έπαιρναν προ κρίσης αθροιστικά γύρω στα τριάμιση χιλιάρικα. Πλην των λοιπών εξόδων για γάμους των τεσσάρων παιδιών κλπ, «ξέρετε» μου λέει, «τόσους γάμους, έπαιρνα και καταναλωτικά δάνεια» έχει βάλει κι ένα χρέος για στεγαστικό δάνειο, που θα το αποπληρώνει για εννιά χρόνια ακόμη με 1.500 ευρω το μήνα. Με τα 3.500€ που έπαιρνε, το ζευγάρι, σύνταξη, έβγαινε. Τώρα «που οι συντάξεις μας έχουν μειωθεί στα 2.400, μείον τα 1.500 του δανείου, πώς θα ζήσουμε με 900 ευρώ; Φώς, νερό, τηλέφωνο, φαΐ, πώς να πληρωθεί ο ΕΝΦΙΑ»; Με ρωτάει ο άνθρωπος που βρίσκεται σε απόγνωση και συμπληρώνει:

«Έχω σκεφθεί δυο τρεις φορές ν’ αυτοκτονήσω και μ’ ακούνε τα παιδιά μου – ο ένας είναι αστυνομικός, ο άλλος πυροσβέστης – και μου λένε να μην σκέφτομαι τέτοια πράγματα τρελά, αλλά εγώ κοντεύω να τρελαθώ».

Τον παρότρυνα να δράσει ενεργητικά.

Ανέφερα αυτή την περίπτωση γιατί ο άνθρωπος αυτός ήταν και είναι ίσως από τους «προνομιούχους» μάλλον, των «ρετιρέ»! Οι εγκληματίες μ΄όλη τη σημασία της λέξης, που σκοτώνουν ένα λαό, δεν σκέπτονται τι υποφέρουν τα «ισόγεια» ή και τα «υπόγεια»; Τόσο χοντρόπετσοι!

Η μήπως, επειδή το ποίμνιο στέκεται στην ουρά, συμπεραίνουν ότι αντέχει; Στην ουρά κάθονταν και οι Εβραίοι που οδηγούνταν στους θαλάμους αερίων!!!